ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (δεύτερο τμήμα)
της 5ης Μαΐου 2015 (*)
«Κοινοτικό σήμα – Διαδικασία ανακοπής – Αίτηση καταχωρίσεως λεκτικού κοινοτικού σήματος SPARITUAL – Προγενέστερο λεκτικό και εικονιστικό σήμα Μπενελούξ SPA και προγενέστερο λεκτικό σήμα Μπενελούξ LES THERMES DE SPA – Σχετικός λόγος απαραδέκτου – Άρθρο 8, παράγραφος 5, του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009»
Στην υπόθεση T‑131/12,
Spa Monopole, compagnie fermière de Spa SA/NV, με έδρα τη Spa (Βέλγιο), εκπροσωπούμενη από τους L. De Brouwer, E. Cornu και É. De Gryse, δικηγόρους,
προσφεύγουσα,
κατά
Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ), εκπροσωπούμενου από τους J. Crespo Carrillo και A. Folliard-Monguiral,
καθού,
αντίδικος κατά τη διαδικασία ενώπιον του τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου:
Orly International, Inc., με έδρα τη Van Nuys, Καλιφόρνια (Ηνωμένες Πολιτείες), εκπροσωπούμενη από τον P. Kremer και την J. Rotsch, δικηγόρους,
με αντικείμενο προσφυγή κατά της αποφάσεως του πρώτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 9ης Ιανουαρίου 2012 (υπόθεση R 2396/2010‑1), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ των Spa Monopole, compagnie fermière de Spa SA/NV και Orly International, Inc.,
ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (δεύτερο τμήμα),
συγκείμενο από τους M. E. Martins Ribeiro, πρόεδρο, S. Gervasoni και L. Madise (εισηγητή), δικαστές,
γραμματέας: J. Weychert, υπάλληλος διοικήσεως,
έχοντας υπόψη το δικόγραφο της προσφυγής που κατατέθηκε στη Γραμματεία του Γενικού Δικαστηρίου στις 23 Μαρτίου 2012,
έχοντας υπόψη το υπόμνημα αντικρούσεως του ΓΕΕΑ που κατατέθηκε στη Γραμματεία του Γενικού Δικαστηρίου στις 24 Ιουλίου 2012,
έχοντας υπόψη το υπόμνημα αντικρούσεως της παρεμβαίνουσας που κατατέθηκε στη Γραμματεία του Γενικού Δικαστηρίου στις 14 Αυγούστου 2012,
έχοντας υπόψη το υπόμνημα απαντήσεως που κατατέθηκε στη Γραμματεία του Γενικού Δικαστηρίου στις 6 Δεκεμβρίου 2012,
έχοντας υπόψη το υπόμνημα ανταπαντήσεως του ΓΕΕΑ που κατατέθηκε στη Γραμματεία του Γενικού Δικαστηρίου στις 8 Μαρτίου 2013,
έχοντας υπόψη το υπόμνημα ανταπαντήσεως της παρεμβαίνουσας που κατατέθηκε στη Γραμματεία του Γενικού Δικαστηρίου στις 12 Μαρτίου 2013,
κατόπιν της επ’ ακροατηρίου συζητήσεως της 8ης Ιουλίου 2014,
εκδίδει την ακόλουθη
Απόφαση
Ιστορικό της διαφοράς
1 Στις 11 Φεβρουαρίου 2004, η παρεμβαίνουσα Orly International, Inc. υπέβαλε αίτηση καταχωρίσεως κοινοτικού σήματος στο Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ), δυνάμει του κανονισμού (ΕΚ) 40/94 του Συμβουλίου, της 20ής Δεκεμβρίου 1993, για το κοινοτικό σήμα (ΕΕ L 11, σ. 1), όπως είχε τροποποιηθεί [αντικατασταθείς από τον κανονισμό (ΕΚ) 207/2009 του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2009, για το κοινοτικό σήμα (EE L 78, σ. 1)].
2 Το σήμα του οποίου ζητείται η καταχώριση είναι το λεκτικό σημείο SPARITUAL.
3 Τα προϊόντα για τα οποία ζητήθηκε η καταχώριση εμπίπτουν στην κλάση 3 κατά την έννοια του Διακανονισμού της Νίκαιας για τη διεθνή ταξινόμηση των προϊόντων και των υπηρεσιών με σκοπό την καταχώριση των σημάτων, της 15ης Ιουνίου 1957, όπως έχει αναθεωρηθεί και τροποποιηθεί, και αντιστοιχούν στην ακόλουθη περιγραφή: «Προϊόντα για την περιποίηση των νυχιών και σκευάσματα για την περιποίηση του σώματος».
4 Η αίτηση καταχωρίσεως κοινοτικού σήματος δημοσιεύθηκε στο Δελτίο κοινοτικών σημάτων αριθ. 048/2004 της 29ης Νοεμβρίου 2004.
5 Στις 25 Φεβρουαρίου 2005, η προσφεύγουσα Spa Monopole, compagnie fermière de Spa SA/NV, άσκησε ανακοπή δυνάμει του άρθρου 42 του κανονισμού 40/94 (νυν άρθρου 41, του κανονισμού 207/2009) κατά της καταχωρίσεως του ως άνω σήματος για τα προϊόντα που αναφέρονται στη σκέψη 3 ανωτέρω.
6 Η ανακοπή στηριζόταν μεταξύ άλλων στα εξής προγενέστερα σήματα:
– το λεκτικό σήμα Μπενελούξ SPA, καταχωρισθέν στις 11 Μαρτίου 1981 υπό τον αριθμό 372 307, ανανεωθέν μέχρι τις 11 Μαρτίου 2021, για τα προϊόντα της κλάσεως 3 που αντιστοιχούν στην ακόλουθη περιγραφή: «Λευκαντικά παρασκευάσματα και άλλες oυσίες για πλύσιμο· παρασκευάσματα για καθαρισμό, στίλβωση, αφαίρεση λιπαρών λεκέδων και εκτριβή· σαπούνια· είδη αρωματοποιίας, αιθέρια έλαια, καλλυντικά, λοσιόν για τα μαλλιά· οδοντοσκευάσµατα» (στο εξής: λεκτικό σήμα SPA για προϊόντα της κλάσεως 3)·
– το λεκτικό σήμα Μπενελούξ SPA, καταχωρισθέν στις 21 Φεβρουαρίου 1983 υπό τον αριθμό 389 230, ανανεωθέν μέχρι τις 21 Φεβρουαρίου 2023, για τα προϊόντα της κλάσεως 32 που αντιστοιχούν στην ακόλουθη περιγραφή: «Μεταλλικά και αεριούχα νερά και άλλα µη οινοπνευµατώδη ποτά· σιρόπια και άλλα παρασκευάσµατα για ποτοποιία» (στο εξής: λεκτικό σήμα SPA για προϊόντα της κλάσεως 32)·
– το λεκτικό γερμανικό σήμα SPA, καταχωρισθέν στις 8 Αυγούστου 2000, υπό τον αριθμό 2 106 346, για τα προϊόντα της κλάσεως 3 που αντιστοιχούν στην ακόλουθη περιγραφή: «Αρώματα και προϊόντα περιποιήσεως του σώματος και ομορφιάς» (στο εξής: λεκτικό γερμανικό σήμα SPA)·
– το εικονιζόμενο κατωτέρω εικονιστικό σήμα Μπενελούξ, καταχωρισθέν στις 20 Φεβρουαρίου 1997 υπό τον αριθμό 606700, για τα προϊόντα της κλάσεως 32 που αντιστοιχούν στην ακόλουθη περιγραφή: «Ζύθος, μεταλλικά και αεριούχα νερά και άλλα µη οινοπνευµατώδη ποτά· ποτά φρούτων και χυµοί φρούτων· σιρόπια και άλλα παρασκευάσµατα για ποτοποιία» (στο εξής: εικονιστικό σήμα «SPA με πιερότο»):
– το λεκτικό σήμα Μπενελούξ LES THERMES DE SPA, καταχωρισθέν στις 9 Φεβρουαρίου 2001 υπό τον αριθμό 693 395, για τις υπηρεσίες της κλάσεως 42 που αντιστοιχούν στην ακόλουθη περιγραφή: «Υπηρεσίες εγκαταστάσεων θερμών λουτρών, περιλαμβανομένων υπηρεσιών φροντίδων υγείας, λουτρά, καταιωνιστήρες και μασάζ» (στο εξής: λεκτικό σήμα LES THERMES DE SPA για υπηρεσίες της κλάσεως 42).
7 Οι λόγοι που προβλήθηκαν προς στήριξη της ανακοπής ήταν οι προβλεπόμενοι στο άρθρο 8, παράγραφοι 1, στοιχείο β΄, και 5, του κανονισμού 40/94 (νυν άρθρο 8, παράγραφοι 1, στοιχείο β΄, και 5, του κανονισμού 207/2009).
8 Με απόφαση της 10ης Ιανουαρίου 2008, το τμήμα ανακοπών απέρριψε την ανακοπή και απέκλεισε τον κίνδυνο συγχύσεως μεταξύ του αιτούμενου σήματος και του λεκτικού γερμανικού σήματος SPA, ως προς το οποίο δεν απαιτούνταν να συντρέχει η προϋπόθεση της ουσιαστικής χρήσεως.
9 Στις 21 Ιανουαρίου 2009, το πρώτο τμήμα προσφυγών του ΓΕΕΑ ακύρωσε την απόφαση του τμήματος ανακοπών της 10ης Ιανουαρίου 2008. Επισήμανε ότι το λεκτικό γερμανικό σήμα SPA είχε ακυρωθεί μετά την έκδοση της εν λόγω αποφάσεως, για τον λόγο ότι στερούνταν διακριτικού χαρακτήρα. Κατά συνέπεια, η ανακοπή δεν ήταν πλέον δυνατόν να ασκηθεί εγκύρως επί τη βάσει του εν λόγω σήματος. Το πρώτο τμήμα προσφυγών ανέπεμψε έτσι προς εξέταση ενώπιον του τμήματος ανακοπών την ανακοπή στο μέτρο που είχε ασκηθεί επί τη βάσει των προγενεστέρων σημάτων εξαιρουμένου του λεκτικού γερμανικού σήματος SPA.
10 Με απόφαση της 8ης Οκτωβρίου 2010, το τμήμα ανακοπών δέχθηκε την ανακοπή. Έκρινε, επί τη βάσει του άρθρου 8, παράγραφος 5, του κανονισμού 207/2009, ότι το αιτούμενο σήμα προσποριζόταν αθέμιτο όφελος από το λεκτικό σήμα SPA που αφορούσε προϊόντα της κλάσεως 32.
11 Στις 2 Δεκεμβρίου 2010, η παρεμβαίνουσα άσκησε ενώπιον του ΓΕΕΑ προσφυγή κατά της αποφάσεως του τμήματος ανακοπών της 8ης Οκτωβρίου 2010.
12 Στις 15 Δεκεμβρίου 2010, η προσφεύγουσα περιόρισε την ανακοπή της σε τρία σήματα, δηλαδή το λεκτικό σήμα SPA για προϊόντα της κλάσεως 3, το λεκτικό σήμα SPA για προϊόντα της κλάσεως 32 και το λεκτικό σήμα LES THERMES DE SPA για υπηρεσίες της κλάσεως 42.
13 Με απόφαση της 9ης Ιανουαρίου 2012 (στο εξής: προσβαλλόμενη απόφαση), το πρώτο τμήμα προσφυγών του ΓΕΕΑ ακύρωσε την απόφαση του τμήματος ανακοπών της 8ης Οκτωβρίου 2010.
14 Καταρχάς, το τμήμα προσφυγών επισήμανε, στο σημείο 23 της προσβαλλομένης αποφάσεως, ότι η ανακοπή έπρεπε να εξετασθεί μόνο σε σχέση με τα τρία προγενέστερα λεκτικά σήματα που παρατίθενται στη σκέψη 12 ανωτέρω. Κατά κύριο λόγο, όσον αφορά πρώτον την ανακοπή βάσει του λεκτικού σήματος SPA για προϊόντα της κλάσεως 3, έκρινε, στα σημεία 36 και 37 της εν λόγω αποφάσεως, ότι από τα έγγραφα που είχε προσκομίσει η προσφεύγουσα δεν αποδεικνυόταν η ουσιαστική χρήση του εν λόγω σήματος για τα προϊόντα της κλάσεως 3, κατά την έννοια του άρθρου 42, παράγραφος 2, του κανονισμού 207/2009. Όσον αφορά δεύτερον την ανακοπή βάσει του λεκτικού σήματος SPA για προϊόντα της κλάσεως 32, το τμήμα προσφυγών εκτίμησε ότι δεν συνέτρεχαν ορισμένες προϋποθέσεις του άρθρου 8, παράγραφος 5, του εν λόγω κανονισμού ώστε η ανακοπή βάσει του σήματος αυτού να γίνει δεκτή. Στα σημεία 43 έως 47 της ως άνω αποφάσεως, το τμήμα προσφυγών επισήμανε ότι η προσφεύγουσα δεν είχε αποδείξει ούτε τη φήμη του εν λόγω σήματος ούτε τη βλάβη την οποία υφίσταται ο διακριτικός χαρακτήρας ή η φήμη του προγενέστερου σήματος λόγω της χρησιμοποιήσεως του αιτούμενου σήματος, αλλά και ούτε είχε τεκμηριώσει το επιχείρημά της ότι το αιτούμενο σήμα προσπορίζεται αθέμιτο όφελος από τη φήμη του προγενέστερου σήματος. Όσον αφορά τρίτον την ανακοπή βάσει του λεκτικού σήματος LES THERMES DE SPA για υπηρεσίες της κλάσεως 42, το τμήμα προσφυγών εκτίμησε, στο σημείο 55 της αποφάσεώς του, ότι η προϋπόθεση του άρθρου 8, παράγραφος 5, του ως άνω κανονισμού σχετικά με τη φήμη του εν λόγω σήματος δεν συνέτρεχε εν προκειμένω και ότι ήταν αμφίβολο κατά πόσον είχε υπάρξει ουσιαστική χρήση του σήματος αυτού κατά την έννοια του άρθρου 42, παράγραφος 2, του εν λόγω κανονισμού. Κατά το τμήμα προσφυγών, το επίμαχο σήμα εμφανίζεται στα έγγραφα ως η γενική ονομασία ενός τόπου στο Spa (Βέλγιο) όπου είναι δυνατή η λουτροθεραπεία και όχι ως το σήμα των υπηρεσιών μιας επιχειρήσεως.
Αιτήματα των διαδίκων
15 Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
– να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·
– να καταδικάσει το ΓΕΕΑ και την παρεμβαίνουσα στα δικαστικά έξοδα.
16 Το ΓΕΕΑ ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
– να απορρίψει την προσφυγή·
– να καταδικάσει την προσφεύγουσα στα δικαστικά έξοδα.
17 Η παρεμβαίνουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
– να επικυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·
– να απορρίψει την προσφυγή·
– να καταδικάσει την προσφεύγουσα στα δικαστικά έξοδα.
Σκεπτικό
18 Όπως επιβεβαιώθηκε κατά την επ’ ακροατηρίου συζήτηση, προς στήριξη της προσφυγής, η προσφεύγουσα προβάλλει ένα μοναδικό λόγο ακυρώσεως, τον οποίο αντλεί από παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 5, του κανονισμού 207/2009 και με τον οποίο βάλλει κατά της απορρίψεως της ανακοπής της που βασιζόταν στο λεκτικό σήμα SPA για προϊόντα της κλάσεως 32. Ο λόγος αυτός υποδιαιρείται σε δύο σκέλη. Στο πλαίσιο του πρώτου σκέλους, η προσφεύγουσα αμφισβητεί την εκτίμηση του τμήματος προσφυγών ότι εν προκειμένω δεν είχε αποδειχθεί η φήμη του εν λόγω σήματος. Στο πλαίσιο του δευτέρου σκέλους, αμφισβητεί την εκτίμηση του τμήματος προσφυγών ότι εν προκειμένω δεν τεκμηριώνονταν τα επιχειρήματά της περί υπάρξεως κινδύνου το αιτούμενο σήμα να προσπορισθεί αθέμιτο όφελος από το επίμαχο προγενέστερο λεκτικό σήμα.
19 Κατά το άρθρο 8, παράγραφος 5, του κανονισμού 207/2009, κατόπιν ανακοπής του δικαιούχου προγενέστερου σήματος κατά την έννοια της παραγράφου 2, το αιτούμενο σήμα δεν γίνεται επίσης δεκτό για καταχώριση αν ταυτίζεται ή ομοιάζει με το προγενέστερο σήμα και πρόκειται να καταχωρισθεί για προϊόντα ή υπηρεσίες που δεν ομοιάζουν με αυτές για τις οποίες έχει καταχωρισθεί το προγενέστερο σήμα, εφόσον, στο πλαίσιο προγενέστερου εθνικού σήματος, το σήμα αυτό χαίρει φήμης στο ενδιαφερόμενο κράτος μέλος, η δε χρησιμοποίηση χωρίς νόμιμη αιτία του αιτούμενου σήματος θα προσπόριζε αθέμιτο όφελος από τον διακριτικό χαρακτήρα ή τη φήμη του προγενέστερου σήματος, ή θα ήταν βλαπτική για τον εν λόγω διακριτικό χαρακτήρα ή τη φήμη.
20 Όσον αφορά τα καταχωρισμένα στο Γραφείο Σημάτων της Μπενελούξ σήματα, το έδαφος της Μπενελούξ πρέπει να εξομοιωθεί προς το έδαφος κράτους μέλους (απόφαση της 14ης Σεπτεμβρίου 1999, General Motors, C‑375/97, Συλλογή, EU:C:1999:408, σκέψη 29).
21 Συνεπώς, για τους ίδιους λόγους με αυτούς που αφορούν την προϋπόθεση της υπάρξεως φήμης εντός κράτους μέλους, δεν είναι δυνατό να απαιτείται για ένα υφιστάμενο στη Μπενελούξ σήμα η φήμη του να εκτείνεται σε ολόκληρο το έδαφος της Μπενελούξ. Αρκεί η φήμη αυτή να υφίσταται σε σημαντικό τμήμα του εδάφους αυτού, το οποίο μπορεί να αντιστοιχεί, ενδεχομένως, σε μέρος μιας από τις χώρες της Μπενελούξ (απόφαση General Motors, σκέψη 20 ανωτέρω, EU:C:1999:408, σκέψη 29).
22 Η διευρυμένη προστασία την οποία παρέχει στο προγενέστερο σήμα το άρθρο 8, παράγραφος 5, του κανονισμού 207/2009 προϋποθέτει τη συνδρομή διαφόρων προϋποθέσεων. Πρώτον, το προγενέστερο σήμα το οποίο υποτίθεται ότι χαίρει φήμης πρέπει να έχει καταχωρισθεί. Δεύτερον, τόσο το προγενέστερο σήμα όσο και αυτό του οποίου ζητείται η καταχώριση πρέπει να ταυτίζονται ή να είναι όμοια. Τρίτον, στην περίπτωση προγενέστερου κοινοτικού σήματος, το σήμα πρέπει να χαίρει φήμης εντός της Ένωσης, ενώ στην περίπτωση προγενέστερου εθνικού σήματος εντός του οικείου κράτους μέλους. Τέταρτον, η άνευ νομίμου αιτίας χρήση του αιτούμενου σήματος πρέπει να συνεπάγεται τον κίνδυνο προσπορισμού αθέμιτου οφέλους από τον διακριτικό χαρακτήρα ή από τη φήμη του προγενέστερου σήματος ή τον κίνδυνο βλάβης των στοιχείων αυτών. Δεδομένου ότι οι προϋποθέσεις αυτές είναι σωρευτικές, η απουσία μιας εξ αυτών αρκεί ώστε να αποκλεισθεί η εφαρμογή της εν λόγω διατάξεως [αποφάσεις της 22ας Μαρτίου 2007, Sigla κατά ΓΕΕΑ – Elleni Holding (VIPS), T‑215/03, Συλλογή, EU:T:2007:93, σκέψεις 34 και 35, και της 11ης Ιουλίου 2007, Mülhens κατά ΓΕΕΑ – Minoronzoni (TOSCA BLU), T‑150/04, Συλλογή, EU:T:2007:214, σκέψεις 54 και 55].
23 Όσον αφορά, ειδικότερα, την τέταρτη εκ των προϋποθέσεων εφαρμογής του άρθρου 8, παράγραφος 5, του κανονισμού 207/2009, η προϋπόθεση αυτή αναφέρεται σε τρεις εναλλακτικές και διακριτές μεταξύ τους περιπτώσεις κινδύνου, δηλαδή στις περιπτώσεις στις οποίες η χωρίς νόμιμη αιτία χρησιμοποίηση του αιτούμενου σήματος, πρώτον, βλάπτει τον διακριτικό χαρακτήρα του προγενέστερου σήματος, δεύτερον, βλάπτει τη φήμη του προγενέστερου σήματος ή, τρίτον, προσπορίζει αθέμιτο όφελος από τον διακριτικό χαρακτήρα ή τη φήμη του προγενέστερου σήματος. Η πρώτη περίπτωση κινδύνου την οποία προβλέπει η διάταξη αυτή στοιχειοθετείται όταν το προγενέστερο σήμα δεν μπορεί πλέον να προκαλεί άμεσο συσχετισμό με τα προϊόντα για τα οποία έχει καταχωριστεί και χρησιμοποιείται. Ο κίνδυνος αυτός συνίσταται στην αποδυνάμωση του προγενέστερου σήματος με την αποδόμηση της ταυτότητάς του και του αντίκτυπου που έχει στο κοινό. Η δεύτερη προβλεπόμενη περίπτωση κινδύνου στοιχειοθετείται όταν τα προϊόντα ή οι υπηρεσίες που καλύπτει το αιτούμενο σήμα μπορούν να γίνουν αντιληπτά από το κοινό κατά τέτοιο τρόπο ώστε να μειώνεται η έλξη την οποία ασκεί το προγενέστερο σήμα. Η τρίτη περίπτωση συνίσταται στον κινδύνο μεταφοράς της εικόνας του χαίροντος φήμης σήματος ή των προβαλλόμενων από αυτή χαρακτηριστικών στα προϊόντα τα οποία προσδιορίζει το αιτούμενο σήμα, με αποτέλεσμα η εμπορία τους να μπορεί να διευκολυνθεί από τον ως άνω συσχετισμό με το προγενέστερο χαίρον φήμης σήμα. Τονίζεται πάντως ότι σε καμία από τις περιπτώσεις αυτές δεν απαιτείται η ύπαρξη κινδύνου συγχύσεως μεταξύ των αντιπαρατιθέμενων σημάτων, καθόσον απαιτείται απλώς το ενδιαφερόμενο κοινό να μπορεί να συσχετίσει μεταξύ τους τα σήματα αυτά χωρίς όμως να απαιτείται οπωσδήποτε να τα συγχέει (βλ. απόφαση VIPS, σκέψη 22 ανωτέρω, EU:T:2007:93, σκέψεις 36 έως 42 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία).
24 Για να οριοθετηθεί καλύτερα ο κίνδυνος στον οποίο αναφέρεται το άρθρο 8, παράγραφος 5, του κανονισμού 207/2009, επισημαίνεται ότι η κύρια λειτουργία ενός σήματος είναι αναμφισβήτητα η «λειτουργία καθορισμού της προελεύσεως». Το σήμα ενεργεί πάντως και ως μέσο για τη μετάδοση άλλων μηνυμάτων, που αφορούν ιδίως τις ιδιότητες ή τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των προϊόντων και των υπηρεσιών που καλύπτει ή τις εικόνες και παραστάσεις στις οποίες παραπέμπει, όπως για παράδειγμα την πολυτέλεια, τον τρόπο ζωής, την αποκλειστικότητα, την περιπέτεια και τη νεότητα. Υπ’ αυτήν την έννοια, το σήμα έχει εγγενή οικονομική αξία, αυτοτελή και διακριτή σε σχέση με την αξία των προϊόντων ή των υπηρεσιών για τα οποία έχει καταχωρισθεί. Τα εν λόγω μηνύματα, που μεταφέρει ιδίως ένα χαίρον φήμης σήμα ή τα οποία συνδέονται με αυτό, του προσδίδουν σημαντική αξία η οποία πρέπει να προστατευθεί, καθόσον μάλιστα στις περισσότερες περιπτώσεις η φήμη του σήματος είναι το αποτέλεσμα σημαντικών προσπαθειών και επενδύσεων του δικαιούχου του. Για τον λόγο αυτό, το άρθρο 8, παράγραφος 5, του κανονισμού 207/2009 προστατεύει το χαίρον φήμης σήμα έναντι κάθε αιτήσεως καταχωρίσεως πανομοιότυπου ή παρόμοιου σήματος που θα μπορούσε να βλάψει την εικόνα του, έστω και αν τα προϊόντα ή οι υπηρεσίες που καλύπτει το αιτούμενο σήμα δεν είναι αντίστοιχα προς εκείνα για τα οποία καταχωρίσθηκε το προγενέστερο χαίρον φήμης σήμα (απόφαση VIPS, σκέψη 22 ανωτέρω, EU:T:2007:93, σκέψη 35).
25 Υπό το πρίσμα των αρχών που ετέθησαν από την προπαρατεθείσα νομολογία πρέπει να εξετασθεί αν ορθώς το τμήμα προσφυγών έκρινε, κατ’ ουσίαν, ότι εν προκειμένω δεν συνέτρεχαν οι υπομνησθείσες στη σκέψη 22 ανωτέρω τρίτη και τέταρτη προϋπόθεση εφαρμογής του άρθρου 8, παράγραφος 5, του κανονισμού 207/2009.
26 Στην προσβαλλόμενη απόφαση, πρώτον, το τμήμα προσφυγών εκτίμησε ότι η προσφεύγουσα δεν είχε αποδείξει τη φήμη του λεκτικού σήματος SPA για προϊόντα της κλάσεως 32. Συναφώς, επισήμανε ότι από τα έγγραφα που είχε προσκομίσει η προσφεύγουσα αποδεικνυόταν μόνο η φήμη του εικονιστικού σήματος «SPA με πιερότο». Επομένως, όπως προκύπτει από το σημείο 41 της προσβαλλομένης αποφάσεως, κατά το τμήμα προσφυγών, η φήμη του εικονιστικού σήματος «SPA με πιερότο» δεν μπορούσε να «επεκταθεί», δεδομένης της αποφάσεως της 13ης Σεπτεμβρίου 2007, Il Ponte Finanziaria κατά ΓΕΕΑ (C‑234/06 P, Συλλογή, EU:C:2007:514, σκέψη 86), στο λεκτικό σήμα SPA για προϊόντα της κλάσεως 32. Στο σημείο 42 της εν λόγω αποφάσεως, το τμήμα προσφυγών διαπίστωσε ειδικότερα, σε αντίθεση με ό,τι είχε κρίνει το τμήμα ανακοπών, ότι από τα έγγραφα που είχε προσκομίσει η προσφεύγουσα αποδεικνυόταν η χρήση της λέξεως «spa» μόνο σε συνδυασμό με το εικονιστικό στοιχείο της αναπαραστάσεως ενός πιερότου και ότι το στοιχείο αυτό ασκούσε σημαντική επιρροή στον διακριτικό χαρακτήρα του επίμαχου εικονιστικού σήματος και, κατά συνέπεια, στη φήμη του. Η ως άνω εκτίμηση επιβεβαιωνόταν, κατά το τμήμα προσφυγών, από τις δηλώσεις εκπροσώπου της μητρικής εταιρίας της προσφεύγουσας που παρετίθεντο στην απόφαση του τμήματος προσφυγών της 9ης Οκτωβρίου 2008, Gerwin Arnetzel κατά Spa Monopole, Compagnie fermière de SPA (DENTAL SPA) (συνεκδικασθείσες υποθέσεις R 1368/2007‑1 και R 1412/2007‑1) (στο εξής: απόφαση DENTAL SPA). Δεύτερον, το τμήμα προσφυγών εκτίμησε, στα σημεία 45 και 46 της προσβαλλομένης αποφάσεως, ότι η προσφεύγουσα δεν είχε αποδείξει επαρκώς κατά νόμον ότι η καταχώριση του αιτούμενου σήματος θα ήταν βλαπτική για τον διακριτικό χαρακτήρα ή η φήμη του λεκτικού σήματος SPA για προϊόντα της κλάσεως 32 και επισήμανε, στο σημείο 47 της ως άνω αποφάσεως, ότι η προσφεύγουσα δεν είχε προβάλει επιχειρήματα από τα οποία να αποδεικνύεται ότι το αιτούμενο σήμα θα προσποριζόταν αθέμιτο όφελος από το επίμαχο προγενέστερο λεκτικό σήμα.
27 Στο μέτρο όμως που, δυνάμει του άρθρου 8, παράγραφος 5, του κανονισμού 207/2009, είναι απαραίτητο να συντρέχουν και οι τέσσερις προϋποθέσεις που υπενθυμίζονται στη σκέψη 22 ανωτέρω προκειμένου το αιτούμενο σήμα να μη γίνει δεκτό για καταχώριση, η προσβαλλόμενη απόφαση είναι ακυρωτέα μόνο σε περίπτωση που είναι εσφαλμένες οι εκτιμήσεις στις οποίες προέβη το τμήμα προσφυγών στην προσβαλλόμενη απόφαση τόσο σχετικά με την τρίτη όσο και σχετικά με την τέταρτη προϋπόθεση. Ειδικότερα, διευκρινίζεται, αφενός, ότι δεν αμφισβητείται το γεγονός ότι η πρώτη προϋπόθεση από αυτές που απαριθμούνται στη σκέψη 22 ανωτέρω, δηλαδή η προϋπόθεση της καταχωρίσεως του επίμαχου λεκτικού σήματος, συντρέχει και, αφετέρου, ότι στην προσβαλλόμενη απόφαση το τμήμα προσφυγών δεν έλαβε θέση, ρητώς τουλάχιστον, επί της δεύτερης προϋποθέσεως, δηλαδή της προϋποθέσεως ταυτίσεως ή ομοιότητας μεταξύ του αιτούμενου σήματος και του λεκτικού σήματος SPA για προϊόντα της κλάσεως 32.
Επί του πρώτου σκέλους του μοναδικού λόγου ακυρώσεως, με το οποίο αμφισβητείται η μη ύπαρξη αποδείξεων σχετικά με τη φήμη του λεκτικού σήματος SPA για προϊόντα της κλάσεως 32
28 Η προσφεύγουσα φρονεί ότι το τμήμα προσφυγών κακώς εκτίμησε ότι εν προκειμένω δεν είχε αποδειχθεί η φήμη του λεκτικού σήματος SPA για προϊόντα της κλάσεως 32. Πρώτον, υποστηρίζει ότι η προσβαλλόμενη απόφαση έχει αντιφατική αιτιολογία στο μέτρο που το τμήμα προσφυγών διαπίστωσε ότι οι αποδείξεις της φήμης αφορούσαν μόνο το εικονιστικό σήμα «SPA με πιερότο», ενώ η ανακοπή είχε περιορισθεί στα τρία προγενέστερα σήματα που μνημονεύονται στη σκέψη 12 ανωτέρω, στα οποία δεν περιλαμβανόταν το εν λόγω εικονιστικό σήμα. Δεύτερον, υποστηρίζει ότι το τμήμα προσφυγών υπέπεσε κατ’ ουσίαν σε πλάνη περί το δίκαιο και σε πλάνη εκτιμήσεως. Η πλάνη περί το δίκαιο ανάγεται σε εσφαλμένη εφαρμογή της νομολογίας για την απόδειξη της χρήσεως προγενέστερου σήματος και ιδίως της αποφάσεως Il Ponte Finanziaria κατά ΓΕΕΑ, σκέψη 26 ανωτέρω (EU:C:2007:514). Η πλάνη εκτιμήσεως συνίσταται στο ότι το τμήμα προσφυγών δεν δέχθηκε ότι το επίμαχο προγενέστερο λεκτικό σήμα διατηρεί, όταν χρησιμοποιείται μαζί με το εικονιστικό στοιχείο της αναπαραστάσεως ενός πιερότου, «αυτοτελή διακριτική δύναμη» και ότι «έχει κυρίαρχο χαρακτήρα». Επιπλέον, το ως άνω εικονιστικό στοιχείο «ουδόλως αλλοιώνει τον διακριτικό χαρακτήρα» του επίμαχου προγενέστερου λεκτικού σήματος, διότι το σήμα αυτό εξακολουθεί να είναι πολύ αναγνωρίσιμο για τους καταναλωτές μεταλλικών νερών στις χώρες της Μπενελούξ. Η προσφεύγουσα φρονεί επομένως ότι το τμήμα προσφυγών όφειλε να διαπιστώσει ότι τα έγγραφα τα οποία προσκόμισε κατά τη διάρκεια της διοικητικής διαδικασίας αρκούσαν ώστε να αποδείξουν τη φήμη του λεκτικού σήματος SPA για προϊόντα της κλάσεως 32, η οποία, εξάλλου, έχει ήδη αναγνωρισθεί από τη νομολογία του Γενικού Δικαστηρίου, καθώς και με αποφάσεις του ΓΕΕΑ και των εθνικών δικαστηρίων των χωρών της Μπενελούξ. Υποστηρίζει επίσης ότι το τμήμα προσφυγών ερμήνευσε κατά τρόπο εσφαλμένο τις δηλώσεις του εκπροσώπου της μητρικής της εταιρίας που παρατίθενται στην απόφαση DENTAL SPA, κατά το μέτρο που το τμήμα προσφυγών δεν προέβη στη διαπίστωση ότι από το έγγραφο που περιείχε τις εν λόγω δηλώσεις προέκυπτε ότι το λεκτικό στοιχείο «spa» διατηρούσε τον ιδιαίτερο διακριτικό χαρακτήρα του ως προς τα οικεία προϊόντα.
29 Καταρχάς, πρώτον, πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμη η αιτίαση περί αντιφατικής αιτιολογίας της προσβαλλομένης αποφάσεως στο μέτρο που το τμήμα προσφυγών διαπίστωσε ότι οι αποδείξεις της φήμης αφορούσαν το εικονιστικό σήμα «SPA με πιερότο», ενώ η ανακοπή είχε περιορισθεί στα τρία προγενέστερα σήματα που μνημονεύονται στη σκέψη 12 ανωτέρω, στα οποία δεν περιλαμβανόταν το ως άνω εικονιστικό σήμα. Συναφώς, από τα σημεία 41 και 42 της προσβαλλομένης αποφάσεως προκύπτει ότι το τμήμα προσφυγών εκτίμησε μεν ότι η προσφεύγουσα είχε αποδείξει τη φήμη του εικονιστικού σήματος «SPA με πιερότο», αλλά διατύπωσε την εκτίμηση αυτή μόνο προκειμένου να κρίνει αν βάσει της φήμης του ως άνω εικονιστικού σήματος μπορούσε να αποδειχθεί η φήμη του λεκτικού σήματος SPA για προϊόντα της κλάσεως 32. Ειδικότερα, όπως τόνισε στο σημείο 23 της προσβαλλομένης αποφάσεως, το τμήμα προσφυγών περιόρισε την εξέταση της ανακοπής στα τρία σήματα που μνημονεύονται στη σκέψη 12 ανωτέρω.
30 Δεύτερον, στο μέτρο που το τμήμα προσφυγών έκρινε, χωρίς τούτο να αμφισβητείται από τους διαδίκους, ότι τα προσκομισθέντα έγγραφα αποδείκνυαν τη φήμη του εικονιστικού σήματος «SPA με πιερότο», πρέπει να διερευνηθεί αν το τμήμα προσφυγών εκτίμησε εν προκειμένω ορθώς, στο σημείο 43 της προσβαλλομένης αποφάσεως, ότι από τη φήμη του εν λόγω εικονιστικού σήματος δεν μπορούσε να συναχθεί η φήμη του λεκτικού σήματος SPA για προϊόντα της κλάσεως 32.
31 Συναφώς, διευκρινίζεται εξαρχής ότι, όπως ορθώς υποστηρίζει η προσφεύγουσα, στο πλαίσιο της υπό κρίση υποθέσεως το ζητούμενο δεν είναι να αποδειχθεί η χρήση του επίμαχου προγενέστερου λεκτικού σήματος κατά την έννοια του άρθρου 42 του κανονισμού 207/2009. Ειδικότερα, αφενός, τέτοια αίτηση δεν υποβλήθηκε ενώπιον του ΓΕΕΑ και, αφετέρου, κατά τη νομολογία, τεκμαίρεται ότι έχει γίνει ουσιαστική χρήση του προγενεστέρου σήματος εφόσον δεν έχει υποβληθεί ρητώς και εγκαίρως αίτηση ενώπιον του ΓΕΕΑ περί αποδείξεως της χρήσεως αυτής [απόφαση της 17ης Μαρτίου 2004, El Corte Inglés κατά ΓΕΕΑ – González Cabello και Iberia Líneas Aéreas de España (MUNDICOR), T‑183/02 και T‑184/02, Συλλογή, EU:T:2004:79, σκέψεις 38 και 39].
32 Εξάλλου, επισημαίνεται ότι το Δικαστήριο έχει δεχθεί ότι η κτήση του διακριτικού χαρακτήρα ενός σήματος μπορεί να επέλθει και μέσω της χρήσεώς του ως τμήματος άλλου καταχωρισμένου σήματος (βλ., υπ’ αυτήν την έννοια, απόφαση της 17ης Ιουλίου 2008, L & D κατά ΓΕΕΑ, C‑488/06 P, Συλλογή, EU:C:2008:420, σκέψη 49). Σε τέτοιες περιπτώσεις, το Δικαστήριο έκρινε ότι η προϋπόθεση που έπρεπε να τηρείται προκειμένου ο διακριτικός χαρακτήρας ενός καταχωρισμένου σήματος να προσκτηθεί από άλλο καταχωρισμένο σήμα το οποίο αποτελεί μέρος του, ήταν ότι το οικείο κοινό εξακολουθεί να αντιλαμβάνεται τα επίμαχα προϊόντα ως προερχόμενα από συγκεκριμένη επιχείρηση (απόφαση της 7ης Ιουλίου 2005, Nestlé, C‑353/03, Συλλογή, EU:C:2005:432, σκέψεις 30 και 32).
33 Κατά συνέπεια, βάσει της παρατιθέμενης στη σκέψη 32 ανωτέρω νομολογίας, πρέπει να κριθεί ότι o δικαιούχος ενός καταχωρισμένου σήματος δύναται, προκειμένου να αποδείξει τον ιδιαίτερο διακριτικό χαρακτήρα και τη φήμη του σήματος αυτού, να επικαλεσθεί αποδείξεις για τη χρήση του υπό διαφορετική μορφή, ως μέρους άλλου καταχωρισμένου σήματος το οποίο χαίρει φήμης, υπό την προϋπόθεση ότι το οικείο κοινό εξακολουθεί να αντιλαμβάνεται τα επίμαχα προϊόντα ως προερχόμενα από την ίδια επιχείρηση.
34 Από τις αναπτύξεις των σκέψεων 32 και 33 ανωτέρω προκύπτει ότι, όπως ορθώς υποστηρίζει η προσφεύγουσα και παρά τα όσα υποστηρίζουν το ΓΕΕΑ και η παρεμβαίνουσα, το τμήμα προσφυγών υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κρίνοντας, επί τη βάσει της αποφάσεως Il Ponte Finanziaria κατά ΓΕΕΑ, σκέψη 26 ανωτέρω (EU:C:2007:514), ότι η φήμη του εικονιστικού σήματος «SPA με πιερότο» δεν μπορούσε να «επεκταθεί» στο λεκτικό σήμα SPA για προϊόντα της κλάσεως 32. Ειδικότερα, από τη νομολογία (απόφαση της 25ης Οκτωβρίου 2012, Rintisch, C‑553/11, Συλλογή, EU:C:2012:671, σκέψη 29) προκύπτει ότι η διαπίστωση του Δικαστηρίου, στη σκέψη 86 της αποφάσεως Il Ponte Finanziaria κατά ΓΕΕΑ, σκέψη 26 ανωτέρω (EU:C:2007:514), κατά την οποία το άρθρο 10, παράγραφος 2, στοιχείο α΄, της πρώτης οδηγίας 89/104/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Δεκεμβρίου 1988, για την προσέγγιση των νομοθεσιών των κρατών μελών περί σημάτων (ΕΕ L 40, σ. 1), [και, κατ’ αναλογίαν, το άρθρο 15, παράγραφος 2, στοιχείο α΄, του κανονισμού 207/2009] δεν επιτρέπει να επεκταθεί η προστασία ενός καταχωρισμένου σήματος του οποίου η χρήση αποδείχθηκε και σε καταχωρισμένο σήμα του οποίου η χρήση δεν έχει αποδειχθεί με το επιχείρημα ότι το δεύτερο εμφανίζει ελάχιστη διαφοροποίηση σε σχέση με το πρώτο, πρέπει να ερμηνεύεται με βάση το ειδικό πλαίσιο της υπάρξεως μιας υποτιθέμενης «οικογένειας» ή «σειράς» σημάτων. Κατά την εν λόγω απόφαση του Δικαστηρίου, δεν χωρεί επίκληση της χρήσεως ενός σήματος προκειμένου να δικαιολογηθεί η χρήση άλλου σήματος, εφόσον ο σκοπός είναι να αποδειχθεί η χρήση ικανού αριθμού σημάτων της ίδιας «οικογένειας». Εν προκειμένω, διαπιστώνεται ότι η προσφεύγουσα, όπως ορθώς επισημαίνει, δεν προσπάθησε να αποδείξει τη χρήση σημάτων μιας ενιαίας οικογένειας SPA, αλλά προσπάθησε να αποδείξει, κατ’ ουσίαν, ότι το λεκτικό σήμα SPA για προϊόντα της κλάσεως 32 έχαιρε φήμης, εφόσον η χρήση του στο πλαίσιο του εικονιστικού σήματος «SPA με πιερότο» δεν είχε αλλοιώσει τον διακριτικό χαρακτήρα του και, απεναντίας, το εν λόγω προγενέστερο λεκτικό σήμα εξακολουθούσε να είναι πολύ εμφανές και αναγνωρίσιμο στο πλαίσιο του εν λόγω εικονιστικού σήματος.
35 Βάσει των ανωτέρω παρατηρήσεων, πρέπει να κριθεί, παρά τις εκτιμήσεις του τμήματος προσφυγών και τα υποστηριζόμενα από το ΓΕΕΑ και την παρεμβαίνουσα, ότι, εφόσον τηρείτο η προϋπόθεση την οποία θέτει η παρατιθέμενη στη σκέψη 32 ανωτέρω νομολογία, η προσφεύγουσα μπορούσε εν προκειμένω να αποδείξει τη φήμη του λεκτικού σήματος SPA για προϊόντα της κλάσεως 32 χρησιμοποιώντας τα αποδεικτικά στοιχεία που αφορούσαν το εικονιστικό σήμα «SPA με πιερότο», μέρος του οποίου αποτελεί το προγενέστερο λεκτικό σήμα. Κατά συνέπεια, μένει να εξετασθεί αν εν προκειμένω συντρέχει η προϋπόθεση την οποία θέτει η εν λόγω νομολογία, δηλαδή ότι οι διαφορές μεταξύ του λεκτικού σήματος και του εικονιστικού σήματος που χρησιμοποιείται στο εμπόριο δεν εμποδίζουν το οικείο κοινό να εξακολουθήσει να αντιλαμβάνεται τα επίμαχα προϊόντα ως προερχόμενα από συγκεκριμένη επιχείρηση.
36 Κατά συνέπεια, πρέπει να εξακριβωθεί αν, όπως υποστήριξε το τμήμα προσφυγών στο σημείο 42 της προσβαλλομένης αποφάσεως, το εικονιστικό στοιχείο της αναπαραστάσεως ενός πιερότου που περιλαμβάνεται στο εικονιστικό σήμα «SPA με πιερότο» ασκεί σημαντική επιρροή σε ό,τι αφορά τον διακριτικό χαρακτήρα του σήματος αυτού και, κατά συνέπεια, σε ό,τι αφορά τη φήμη του, λόγω της πάγιας συνδέσεώς του με τον όρο «spa» στα υποβληθέντα από την προσφεύγουσα έγγραφα. Εξάλλου, είναι επίσης έργο του Γενικού Δικαστηρίου να εξετάσει αν μια τέτοια διαπίστωση επιβεβαιώνεται, όπως εκτίμησε το τμήμα προσφυγών, από τις δηλώσεις ενός εκπροσώπου της μητρικής εταιρίας της προσφεύγουσας που παρατίθενται στην απόφαση DENTAL SPA και κατά τις οποίες ο πιερότος αποτελεί τον «πρέσβη του σήματος», αναπόσπαστο τμήμα του, «ένα από τα λίγα εμβλήματα τα οποία έχουν ανθρώπινη μορφή» και το οποίο πρέπει να «τυγχάνει προβολής».
37 Καταρχάς, πρέπει να διευκρινισθεί ότι η προσφεύγουσα απέσυρε, πράγμα που καταχωρίσθηκε στα πρακτικά της επ’ ακροατηρίου συζητήσεως, την αιτίασή της ότι το τμήμα προσφυγών, καθόσον βασίστηκε στις δηλώσεις εκπροσώπου της μητρικής εταιρίας της προσφεύγουσας, όπως αυτές επαναλαμβάνονται στην παρατιθέμενη στη σκέψη 26 ανωτέρω απόφαση DENTAL SPA, είχε θίξει τα δικαιώματά της άμυνας τα οποία απορρέουν από τα άρθρα 75 και 76 του κανονισμού 207/2009, διότι το έγγραφο που περιείχε τις εν λόγω δηλώσεις εντασσόταν σε διαδικασία διαφορετική από εκείνη που οδήγησε στην έκδοση της προσβαλλομένης αποφάσεως.
38 Πάντως, παρατηρείται ότι, παρά τις εκτιμήσεις του τμήματος προσφυγών στο σημείο 42 της προσβαλλομένης αποφάσεως, από τις δηλώσεις του εκπροσώπου της μητρικής εταιρίας της προσφεύγουσας οι οποίες επαναλαμβάνονται στην παρατιθέμενη στη σκέψη 26 ανωτέρω απόφαση DENTAL SPA δεν προκύπτει ότι το εικονιστικό στοιχείο που συνίσταται στον πιερότο ασκεί αποφασιστική επιρροή σε ό,τι αφορά τον διακριτικό χαρακτήρα του επίμαχου εικονιστικού σήματος. Μολονότι στις εν λόγω δηλώσεις αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι σκοπός του ως άνω εικονιστικού στοιχείου είναι να «διευκολύνει την αναγνώριση του σήματος», στο μέτρο που πρόκειται για «πρόσωπο που έχει αποκτήσει τον χαρακτήρα συμβόλου» και το οποίο αποτελεί τον «πρέσβη του σήματος», διαπιστώνεται ότι το εν λόγω εικονιστικό στοιχείο δεν εμφανίζεται στην ετικέτα των φιαλών νερού που απεικονίζεται στο δημοσιογραφικό άρθρο το οποίο παραθέτει τις δηλώσεις αυτές. Ειδικότερα, σε όλα τα σήματα τα οποία φέρουν οι φιάλες νερού που απεικονίζονται στο εν λόγω άρθρο περιλαμβάνεται το λεκτικό στοιχείο «spa», το οποίο κυριαρχεί, σε αυτό δε προστίθεται το αναγραφόμενο με μικρούς χαρακτήρες λεκτικό στοιχείο «reine», ενώ απουσιάζει το εικονιστικό στοιχείο που συνίσταται στον πιερότο. Εξάλλου, από τις ως άνω δηλώσεις προκύπτει ότι η μορφή του πιερότου δημιουργήθηκε ιδίως με τον σκοπό ο εν λόγω πιερότος να αποτελέσει τον πρέσβη ενός προϋφιστάμενου σήματος, το οποίο καλύπτει τα προϊόντα της κλάσεως 32, να διαφημίσει το σήμα αυτό και να αυξήσει την αναγνωρισιμότητά του στο οικείο κοινό. Συνεπώς, από τις επίμαχες δηλώσεις δεν είναι δυνατόν να συναχθεί ότι το εικονιστικό στοιχείο της αναπαραστάσεως ενός πιερότου, αντί να διαφημίσει το εν λόγω λεκτικό σήμα, ως σήμα το οποίο εμφανίζεται στο πλαίσιο του σήματος «SPA με πιερότο», και να αυξήσει τη φήμη του στον σχετικό τομέα, είχε αντιθέτως ως αποτέλεσμα να του στερεί τη φήμη όσον αφορά το οικείο κοινό.
39 Συναφώς, υπογραμμίζεται ότι το λεκτικό στοιχείο «spa» εμφανίζεται στο εικονιστικό σήμα «SPA με πιερότο» χωριστά και κατά τρόπο κυρίαρχο. Ειδικότερα, διαπιστώνεται ότι η μορφή του πιερότου έχει ανοιχτογάλαζο, σχεδόν διάφανο χρώμα και εμφανίζεται σε δεύτερο πλάνο σε σχέση με το λεκτικό στοιχείο «spa», το οποίο, αντιθέτως, τον επικαλύπτει και αναδεικνύεται από το σκουρογάλαζο χρώμα του πάνω σε λευκό φόντο και την κεντρική του θέση στο πλαίσιο του επίμαχου εικονιστικού σήματος.
40 Εξάλλου, επισημαίνεται ότι το ΓΕΕΑ δέχεται ότι, μεταξύ των εγγράφων τα οποία κατέθεσε η προσφεύγουσα κατά τη διάρκεια της διοικητικής διαδικασίας, περιλαμβάνεται άρθρο της εφημερίδας Het Laatste Nieuws, της 13ης Μαρτίου 2003, όπου επισημαίνεται ότι, στην κρίσιμη εν προκειμένω εδαφική περιοχή, «το SPA είναι το δημοφιλέστερο σήμα νερού (31 %)». Παρά όμως τα όσα υποστηρίζει το ΓΕΕΑ, το γεγονός ότι στο άρθρο αυτό (και σε άλλα έγγραφα τα οποία προσκόμισε η προσφεύγουσα) υπάρχουν φωτογραφίες φιαλών νερού στις οποίες εμφανίζεται το λεκτικό στοιχείο «spa» και το εικονιστικό στοιχείο του πιερότου δεν επηρεάζει τη διαπίστωση ότι από το εν λόγω άρθρο προκύπτει ότι το λεκτικό σήμα SPA για προϊόντα της κλάσεως 32 χαίρει φήμης λόγω της αναγνωρίσεως, από το οικείο κοινό, του λεκτικού στοιχείου «spa» ως διακρίνοντος τα προϊόντα τα οποία εμπορεύεται η προσφεύγουσα. Επομένως, η παρουσία ή μη της μορφής του πιερότου ουδόλως επηρεάζει το γεγονός ότι το οικείο κοινό εξακολουθεί να αντιλαμβάνεται τα επίμαχα προϊόντα ως προερχόμενα από συγκεκριμένη επιχείρηση.
41 Τέλος, σημειώνεται ότι από ορισμένα έγγραφα τα οποία προσκόμισε η προσφεύγουσα προκύπτει ότι ο όρος «spa» χρησιμοποιείται συχνά για να κατονομάσει τα διάφορα σήματα της προσφεύγουσας που περιέχουν τον εν λόγω όρο και καλύπτουν τα προϊόντα της κλάσεως 32 τα οποία εμπορεύεται η προσφεύγουσα. Συναφώς, αναφέρονται ενδεικτικώς τα ακόλουθα έγγραφα:
– δημοσίευμα της βελγικής εφημερίδας «De Financieel-Economische Tijd» της 17ης Μαρτίου 2003, από το οποίο προκύπτει ότι «Το Spa είναι το γνωστότερο στη χώρα μας σήμα νερού πηγής» [παράρτημα K (τρίτο μέρος) της από 16 Μαΐου 2011 επιστολής της Spa Monopole στο ΓΕΕΑ]·
– δημοσίευμα της βελγικής εφημερίδας «La Libre Belgique» της 22ας Ιουλίου 2000 με τίτλο «Que d’eaux que d’eaux [Νερά, παντού νερά]», όπου εμφανίζεται η εικόνα φιαλών με διάφορες ετικέτες στις οποίες αναγράφεται αντιστοίχως ο όρος «spa», «Bru», «Chaudefontaine», στη δε λεζάντα της εικόνας επισημαίνεται ότι «παρά τον αυξημένο ανταγωνισμό από τα σήματα ιδιωτικής ετικέτας, τα βελγικά μεταλλικά νερά (Spa, Bru και Chaudefontaine) εξακολουθούν να είναι δημοφιλή στους Βέλγους καταναλωτές»· [παράρτημα 5S της από 26 Αυγούστου 2005 επιστολής της Spa Monopole στο ΓΕΕΑ]·
– απόσπασμα του βιβλίου «Le grand livre de l’EAU, Histoire Traditions Environnement, Art de vivre [Το μεγάλο βιβλίο του νερού, Ιστορία Παραδόσεις Περιβάλλον, Ευζωία]» του Βέλγου συγγραφέα Jacques Mercier, όπου επισημαίνεται ότι το σήμα που αποτελείται από τον όρο «spa» κατέχει το υψηλότερο ποσοστό της βελγικής αγοράς μεταλλικών νερών, ήτοι το 23,6 % [παράρτημα 5Q της από 26 Αυγούστου 2005 επιστολής της Spa Monopole στο ΓΕΕΑ]·
– άρθρο της 13ης Μαρτίου 2003 που φέρει τον τίτλο «À vos marques. BMW, Coca-cola, Jupiler et encore Ikea plébiscitées par les consommateurs [Λάβετε θέσεις. Τα σήματα BMW, Coca-cola, Jupiler και Ikea έχουν την προτίμηση των καταναλωτών]», δημοσιευμένο στον δικτυακό τόπο της βελγικής εφημερίδας «La dernière Heure», όπου επισημαίνεται ότι, βάσει δημοσκοπήσεως που πραγματοποιήθηκε σε δείγμα 17 800 Βέλγων από τις 27 Ιανουαρίου έως τις 7 Φεβρουαρίου 2003 όσον αφορά τα δημοφιλέστερα σήματα σε 33 διαφορετικές κατηγορίες προϊόντων, «το SPA [είναι το σήμα που επελέγη] για τα νερά» [παράρτημα K (δεύτερο μέρος) της από 16 Μαΐου 2011 επιστολής της Spa Monopole στο ΓΕΕΑ]·
42 Υπό το φως του συνόλου των ανωτέρω παρατηρήσεων, πρέπει να κριθεί ότι, παρά τα όσα υποστηρίζουν το ΓΕΕΑ και η παρεμβαίνουσα, το τμήμα προσφυγών κακώς συμπέρανε ότι η προσφεύγουσα δεν είχε αποδείξει τη φήμη του λεκτικού σήματος SPA για προϊόντα της κλάσεως 32 καθόσον τα έγγραφα τα οποία είχε προσκομίσει αποδείκνυαν μόνο τη φήμη ενός άλλου σήματος αποτελούμενου από τον όρο «spa» σε συνδυασμό με το εικονιστικό στοιχείο της αναπαραστάσεως ενός πιερότου.
43 Κατά συνέπεια, πρέπει να γίνει δεκτό ότι, όπως είχε επισημανθεί από το τμήμα ανακοπών, πράγμα που προκύπτει από το σημείο 12 της προσβαλλομένης αποφάσεως, η προσφεύγουσα απέδειξε τη φήμη του λεκτικού σήματος SPA για προϊόντα της κλάσεως 32 στις χώρες της Μπενελούξ όσον αφορά τα μεταλλικά νερά.
44 Άλλωστε, όπως ορθώς επισημαίνει η προσφεύγουσα, η φήμη του λεκτικού σήματος SPA για προϊόντα της κλάσεως 32 αναγνωρίσθηκε και από το Γενικό Δικαστήριο στην απόφαση της 19ης Ιουνίου 2008, Mülhens κατά ΓΕΕΑ – Spa Monopole (MINERAL SPA) (T‑93/06, EU:T:2008:215, σκέψη 34). Στην απόφαση αυτή, το Γενικό Δικαστήριο έκρινε ότι το εν λόγω σήμα χρησιμοποιούνταν συνεχώς στην Μπενελούξ από πολλών ετών, ήταν διαδεδομένο σε ολόκληρο το έδαφος της Μπενελούξ με ισχυρή παρουσία στα μεγάλα και στα μικρά καταστήματα λιανικής και ηγούνταν της αγοράς μεταλλικών νερών έχοντας μερίδιο αγοράς 23,6 %, ενώ σε σχέση με το σήμα αυτό είχαν πραγματοποιηθεί σημαντικές διαφημιστικές επενδύσεις και χορηγίες σε διάφορες αθλητικές διοργανώσεις, τα δε στοιχεία αυτά αποδείκνυαν την, τουλάχιστον πολύ ισχυρή, φήμη του σήματος αυτού στην Μπενελούξ για τα μεταλλικά νερά. Από τη σκέψη 34 της προπαρατεθείσας αποφάσεως MINERAL SPA (EU:T:2008:215) προκύπτει επομένως ότι, παρά τα όσα υποστηρίζουν το ΓΕΕΑ και η παρεμβαίνουσα, το Γενικό Δικαστήριο δεν περιορίσθηκε πάντοτε στη διαπίστωση ότι η φήμη του επίμαχου σήματος δεν τελούσε υπό αμφισβήτηση, αλλά συνήγαγε και το ίδιο ένα τέτοιο συμπέρασμα για τους λόγους που εκτίθενται στην εν λόγω σκέψη. Το γεγονός ότι από το 1924, έτος κατά το οποίο δημιουργήθηκε η εικόνα του πιερότου, το σήμα εμφανίζεται στο εμπόριο συνοδευόμενο από την εικόνα αυτή δεν έθιξε τη διαπίστωση της φήμης της οποίας έχαιρε το λεκτικό σήμα SPA για προϊόντα της κλάσεως 32.
45 Κατά το μέτρο που, όπως προκύπτει από την παρατιθέμενη στη σκέψη 22 ανωτέρω νομολογία, η προστασία του προγενέστερου σήματος από το άρθρο 8, παράγραφος 5, του κανονισμού 207/2009 προϋποθέτει τη συνδρομή τεσσάρων προϋποθέσεων, η δε απουσία μιας εκ των προϋποθέσεων αυτών αρκεί ώστε η εν λόγω διάταξη να καταστεί ανεφάρμοστη, πρέπει να διερευνηθεί αν το τμήμα προσφυγών υπέπεσε σε πλάνη και κατά την εκτίμηση της τέταρτης προϋποθέσεως η οποία υπενθυμίζεται στη σκέψη 22 ανωτέρω.
Επί του δευτέρου σκέλους του μοναδικού λόγου ακυρώσεως, που βάλλει κατά της μη εξετάσεως του κινδύνου παρασιτισμού τον οποίο διατρέχει το λεκτικό σήμα SPA για προϊόντα της κλάσεως 32
46 Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι το τμήμα προσφυγών κακώς έκρινε, στο σημείο 47 της προσβαλλομένης αποφάσεως, ότι το επιχείρημα με το οποίο επιδίωκε να αποδείξει τον κίνδυνο παρασιτισμού τον οποίο διατρέχει το λεκτικό σήμα SPA για προϊόντα της κλάσεως 32 δεν είχε αποδειχθεί. Κατά συνέπεια, υποστηρίζει ότι κακώς επίσης το τμήμα προσφυγών δεν προέβη σε εξέταση του εν λόγω κινδύνου.
47 Υπενθυμίζεται ότι, στο σημείο 47 της προσβαλλομένης αποφάσεως, το τμήμα προσφυγών εκτίμησε ότι η προσφεύγουσα δεν είχε τεκμηριώσει τα επιχειρήματά της σχετικά με τον κίνδυνο η χρησιμοποίηση χωρίς νόμιμη αιτία του αιτούμενου σήματος να προσπορίσει αθέμιτο όφελος από το προγενέστερο σήμα, διότι η προσφεύγουσα είχε αρκεσθεί σε διατύπωση μιας θέσεως αρχής, η οποία παρουσιαζόταν ως απλό συμπέρασμα που προέκυπτε από τα προηγούμενα επιχειρήματά της σχετικά με τη βλάβη την οποία υφίστανται ο διακριτικός χαρακτήρας του επίμαχου προγενέστερου λεκτικού σήματος και η φήμη του σήματος αυτού. Το τμήμα προσφυγών στήριξε τη διαπίστωσή του στα επιχειρήματα τα οποία παρουσίασε η προσφεύγουσα στην από 8 Σεπτεμβρίου 2005 επιστολή της, εκθέτοντας τους λόγους ανακοπής κατά της καταχωρίσεως του αιτούμενου σήματος.
48 Κατά τη νομολογία, οι κατά το άρθρο 8, παράγραφος 5, του κανονισμού 207/2009 προσβολές επέρχονται ως συνέπεια κάποιου βαθμού ομοιότητας μεταξύ των αντιπαρατιθέμενων σημείων, λόγω της οποίας το οικείο κοινό συσχετίζει τα σημεία αυτά, δηλαδή τα συνδέει μεταξύ τους, μολονότι δεν τα συγχέει. Η ύπαρξη ενός τέτοιου συσχετισμού πρέπει να εκτιμάται σφαιρικώς, λαμβανομένων υπόψη όλων των παραγόντων που ασκούν επιρροή στη συγκεκριμένη περίπτωση και ιδίως του βαθμού ομοιότητας των αντιπαρατιθέμενων σημείων, της φύσεως των υπηρεσιών ή των προϊόντων για τα οποία έχει καταχωρισθεί καθένα από τα αντιπαρατιθέμενα σήματα, περιλαμβανομένων του βαθμού εγγύτητας ή ετερότητας των ως άνω προϊόντων ή υπηρεσιών, καθώς και του ενδιαφερόμενου κοινού, του εύρους της φήμης του προγενέστερου σήματος και της υπάρξεως κινδύνου συγχύσεως του ενδιαφερόμενου κοινού (βλ., κατ’ αναλογίαν, απόφαση της 27ης Νοεμβρίου 2008, Intel Corporation, C‑252/07, Συλλογή, EU:C:2008:655, σκέψεις 41 και 42).
49 Επισημαίνεται ότι, δυνάμει του άρθρου 8, παράγραφος 5, του κανονισμού 207/2009, ο δικαιούχος ενός προγενέστερου εθνικού σήματος χαίροντος φήμης δύναται να αντιταχθεί στην καταχώριση παρόμοιων ή πανομοιότυπων προς το σήμα αυτό σημείων, δυναμένων είτε να βλάψουν τη φήμη ή τον διακριτικό χαρακτήρα του προγενέστερου σήματος είτε να προσπορισθούν αθέμιτο όφελος από την ως άνω φήμη ή διακριτικό χαρακτήρα (βλ., υπ’ αυτήν την έννοια, αποφάσεις της 22ας Σεπτεμβρίου 2011, Interflora και Interflora British Unit, C‑323/09, Συλλογή, EU:C:2011:604, σκέψη 70, και της 25ης Μαΐου 2005, Spa Monopole κατά ΓΕΕΑ – Spa-Finders Travel Arrangements (SPA-FINDERS), T‑67/04, Συλλογή, EU:T:2005:179, σκέψη 40).
50 Οι προσβολές κατά των οποίων το άρθρο 8, παράγραφος 5, του κανονισμού 207/2009 παρέχει προστασία είναι, πρώτον, ο κίνδυνος να προκληθεί βλάβη στον διακριτικό χαρακτήρα του σήματος, δεύτερον, ο κίνδυνος να προκληθεί βλάβη στη φήμη του σήματος αυτού και, τρίτον, ο κίνδυνος αθέμιτου οφέλους από τον διακριτικό χαρακτήρα ή τη φήμη του εν λόγω σήματος, ενώ η ύπαρξη ενός μόνον από τους κινδύνους αυτούς αρκεί για τη συνδρομή της εν λόγω προϋποθέσεως (βλ., υπ’ αυτήν την έννοια και κατ’ αναλογίαν, αποφάσεις Intel Corporation, σκέψη 48 ανωτέρω, EU:C:2008:655, σκέψη 28, και Interflora και Interflora British Unit, σκέψη 49 ανωτέρω, EU:C:2011:604, σκέψη 72 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία).
51 Η έννοια του αθέμιτου οφέλους που αντλείται από τον διακριτικό χαρακτήρα ή τη φήμη του σήματος δηλώνεται και με τον όρο «παρασιτισμός». Η έννοια αυτή δεν συναρτάται προς τη βλάβη την οποία υπέστη το προγενέστερο σήμα, αλλά προς το πλεονέκτημα το οποίο αντλεί ο τρίτος από τη χρησιμοποίηση χωρίς νόμιμη αιτία του παρόμοιου ή πανομοιότυπου προς το προγενέστερο σήμα σημείου. Περιλαμβάνει ιδίως τις περιπτώσεις στις οποίες, λόγω της μεταφοράς της εικόνας του σήματος ή των χαρακτηριστικών που αυτή προβάλλει στα προϊόντα που προσδιορίζονται με το πανομοιότυπο ή παρόμοιο σημείο, υφίσταται προδήλως εκμετάλλευση του σήματος που χαίρει φήμης (βλ., κατ’ αναλογίαν, απόφαση Interflora και Interflora British Unit, σκέψη 49 ανωτέρω, EU:C:2011:604, σκέψη 74 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία).
52 Συναφώς, υπενθυμίζεται ότι από τη νομολογία του Δικαστηρίου προκύπτει ότι όσο αμεσότερα και εντονότερα το μεταγενέστερο σήμα θυμίζει το προγενέστερο τόσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος προσπορισμού, με την ενεστώσα ή τη μελλοντική χρησιμοποίηση του μεταγενέστερου σήματος, αθέμιτου οφέλους από τον διακριτικό χαρακτήρα ή τη φήμη του προγενέστερου σήματος, ή προκλήσεως βλάβης στον εν λόγω διακριτικό χαρακτήρα ή φήμη (απόφαση Intel Corporation, σκέψη 48 ανωτέρω, EU:C:2008:655, σκέψη 67). Εξάλλου, όσο εντονότεροι είναι ο διακριτικός χαρακτήρας και η φήμη του προγενέστερου σήματος, τόσο ευχερέστερα γίνεται δεκτή η ύπαρξη προσβολής (απόφαση General Motors, σκέψη 20 ανωτέρω, EU:C:1999:408, σκέψη 30). Το δε Γενικό Δικαστήριο διευκρίνισε ότι ήταν δυνατόν, ιδίως στην περίπτωση ανακοπής που στηρίζεται σε σήμα το οποίο χαίρει εξαιρετικά μεγάλης φήμης, να είναι τόσο πρόδηλη η πιθανότητα μελλοντικού μη υποθετικού κινδύνου προκλήσεως βλάβης ή προσπορισμού αθέμιτου οφέλους μέσω του αιτούμενου σήματος ώστε ο ανακόπτων να μην απαιτείται να επικαλεσθεί ή να αποδείξει προς τούτο άλλα πραγματικά περιστατικά (βλ., υπ’ αυτήν την έννοια, απόφαση VIPS, σκέψη 22 ανωτέρω, EU:T:2007:93, σκέψη 48). Το Γενικό Δικαστήριο επισήμανε περαιτέρω ότι ο δικαιούχος του προγενέστερου σήματος δεν υποχρεούτο να αποδείξει την ύπαρξη πραγματικής και ενεστώσας προσβολής του σήματός του. Όφειλε απλώς να προσκομίσει στοιχεία βάσει των οποίων μπορούσε εκ πρώτης όψεως να συναχθεί ένας μελλοντικός μη υποθετικός κίνδυνος προσπορισμού αθέμιτου οφέλους ή προκλήσεως βλάβης (βλ., υπ’ αυτήν την έννοια, απόφαση SPA-FINDERS, σκέψη 49 ανωτέρω, EU:T:2005:179, σκέψεις 40 και 41).
53 Εν προκειμένω, δεδομένου ότι, κατά την παρατιθέμενη στη σκέψη 50 ανωτέρω νομολογία, μία και μόνο από τις περιπτώσεις προσβολής που προβλέπονται στο πλαίσιο της τέταρτης εκ των προϋποθέσεων που απαριθμούνται στη σκέψη 22 ανωτέρω αρκεί ώστε ο δικαιούχος προγενέστερου σήματος να δικαιούται να απαγορεύσει τη χρησιμοποίηση του αιτούμενου σήματος, πρέπει να εξακριβωθεί αν η προσφεύγουσα είχε προβάλει κατά τη διάρκεια της διοικητικής διαδικασίας επιχειρήματα προκειμένου να αποδείξει τον κίνδυνο προσπορισμού αθέμιτου οφέλους από το προγενέστερο λεκτικό σήμα λόγω της χρησιμοποιήσεως του αιτούμενου σήματος χωρίς νόμιμη αιτία, με συνέπεια να υποχρεούται το τμήμα προσφυγών να εξετάσει τα επιχειρήματα αυτά και να τοποθετηθεί σχετικά με την ύπαρξη του εν λόγω κινδύνου.
54 Πρώτον, από το σημείο 12 της προσβαλλομένης αποφάσεως προκύπτει ότι το τμήμα ανακοπών είχε εκτιμήσει ότι τα προσκομισθέντα από τη προσφεύγουσα έγγραφα απεδείκνυαν τη φήμη του λεκτικού σήματος SPA για προϊόντα της κλάσεως 32 όσον αφορά τα μεταλλικά νερά και ότι το εν λόγω σήμα δημιουργούσε μια εικόνα «καθαρότητας, υγείας, ομορφιάς». Σχετικά με τον κίνδυνο παρασιτισμού τον οποίο διέτρεχε το σήμα αυτό, το τμήμα ανακοπών είχε διευκρινίσει ότι τα αντιπαρατιθέμενα σημεία ήταν όμοια, διότι στη λέξη «sparitual» περιλαμβανόταν η λέξη «spa» και, για τον λόγο αυτό, ο καταναλωτής των χωρών της Μπενελούξ μπορούσε να συσχετίσει τα δύο σημεία. Το τμήμα ανακοπών είχε επίσης εκτιμήσει ότι υφίστατο σύνδεσμος μεταξύ των καλλυντικών προϊόντων που καλύπτονταν από το αιτούμενο σήμα και των μεταλλικών νερών που καλύπτονται από το εν λόγω προγενέστερο σήμα (δεδομένου ότι τα καλλυντικά προϊόντα είναι δυνατόν να περιέχουν μεταλλικό νερό και να χρησιμοποιούνται μαζί με μεταλλικό νερό) και ότι, εξ αυτού του λόγου, ήταν δυνατόν η εικόνα καθαρότητας, υγείας και ομορφιάς του ενός προϊόντος να μεταφερθεί στο άλλο.
55 Δεύτερον, από τα έγγραφα της δικογραφίας προκύπτει ότι, στις από 24 Μαΐου 2011 παρατηρήσεις τις οποίες υπέβαλε ενώπιον του τμήματος προσφυγών, η προσφεύγουσα παρέπεμψε ρητώς στα επιχειρήματα που είχε προηγουμένως προβάλει ενώπιον του τμήματος ανακοπών. Εξάλλου, τονίζεται ότι τα εν λόγω επιχειρήματα είχαν γίνει δεκτά και είχαν περιληφθεί από το τμήμα ανακοπών στην απόφασή του της 8ης Οκτωβρίου 2010, το οποίο, συνεπώς, είχε δεχθεί την ανακοπή της, όπως διευκρινίσθηκε στη σκέψη 10 ανωτέρω. Με τα επιχειρήματα αυτά υποστηριζόταν, κατ’ ουσίαν, ότι, δεδομένης της ομοιότητας μεταξύ των αντιπαρατιθέμενων σημείων, της εγγύτητας των προϊόντων τα οποία αφορούσαν και της πολύ μεγάλης φήμης του επίμαχου προγενέστερου λεκτικού σήματος, το οικείο κοινό μπορούσε να συσχετίσει τα αντιπαρατιθέμενα σημεία και, για τον λόγο αυτό, το αιτούμενο σήμα μπορούσε να επωφεληθεί από την εικόνα υγείας, καθαρότητας και ομορφιάς του προγενέστερου σήματος. Τα ίδια επιχειρήματα περιείχαν ιδίως οι διάφορες παρατηρήσεις τις οποίες υπέβαλε ενώπιον του τμήματος ανακοπών και του τμήματος προσφυγών (παρατηρήσεις της 8ης Σεπτεμβρίου 2005, της 18ης Απριλίου 2006, της 16ης Ιανουαρίου 2007, της 13ης Μαΐου και της 16ης Σεπτεμβρίου 2008). Από την ανάγνωση των εν λόγω παρατηρήσεων προκύπτει ότι η προσφεύγουσα είχε τεκμηριώσει ενώπιον του τμήματος ανακοπών το επιχείρημά της περί υπάρξεως κινδύνου παρασιτισμού τον οποίο διατρέχει το λεκτικό σήμα SPA για προϊόντα της κλάσεως 32 και ότι οι λόγοι στους οποίους θεμελιωνόταν το εν λόγω επιχείρημα μπορούσαν ευχερώς να εξακριβωθούν από το τμήμα προσφυγών με βάση τα στοιχεία της προσφεύγουσας, καθώς και την απόφαση του τμήματος ανακοπών, που αποτελούσε το αντικείμενο του ελέγχου του τμήματος προσφυγών.
56 Συναφώς, υπενθυμίζεται ότι από τη λειτουργική συνέχεια μεταξύ των διαφόρων τμημάτων του ΓΕΕΑ προκύπτει ότι, εντός του πεδίου εφαρμογής του άρθρου 76 του κανονισμού 207/2009, το τμήμα προσφυγών οφείλει να αιτιολογήσει την απόφασή του λαμβάνοντας υπόψη όλα τα πραγματικά και νομικά στοιχεία που περιέχονται στην προσβληθείσα ενώπιόν του απόφαση καθώς και τα στοιχεία που υποβλήθηκαν από έναν ή περισσότερους διαδίκους είτε κατά τη διαδικασία ενώπιον του τμήματος που αποφάνθηκε σε πρώτο βαθμό είτε, υπό τη μόνη επιφύλαξη της παραγράφου 2 της διατάξεως αυτής, κατά τη διαδικασία εκδικάσεως της προσφυγής. Ειδικότερα, η έκταση του ελέγχου τον οποίο οφείλει να διενεργήσει το τμήμα προσφυγών όσον αφορά την προσβληθείσα ενώπιόν του απόφαση καταρχήν δεν οριοθετείται αποκλειστικώς από τους λόγους τους οποίους έχουν προβάλει ένας ή περισσότεροι διάδικοι κατά την ενώπιόν του διαδικασία [βλ., υπ’ αυτήν την έννοια, απόφαση της 1ης Φεβρουαρίου 2005, SPAG κατά ΓΕΕΑ – Dann et Backer (HOOLIGAN), T‑57/03, Συλλογή, EU:T:2005:29, σκέψη 18 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία].
57 Διαπιστώνεται, κατά συνέπεια, ότι το ζήτημα του κινδύνου να προσπορισθεί το αιτούμενο σήμα αθέμιτο όφελος από το λεκτικό σήμα SPA για προϊόντα της κλάσεως 32 περιλαμβανόταν στο πραγματικό και νομικό πλαίσιο που ήχθη ενώπιον του τμήματος προσφυγών. Στην απόφασή του, το τμήμα ανακοπών είχε εξετάσει το ζήτημα αυτό, σε απάντηση των επιχειρημάτων της προσφεύγουσας, διότι το ζήτημα αυτό έπρεπε οπωσδήποτε να επιλυθεί προκειμένου να εκδοθεί απόφαση επί της ανακοπής. Επομένως, το τμήμα προσφυγών έπρεπε να είχε αιτιολογήσει την απόφασή του λαμβάνοντας υπόψη όλα τα έγγραφα που περιείχαν τα επιχειρήματα της προσφεύγουσας βάσει των οποίων είχε εκδοθεί η προσβληθείσα ενώπιόν του απόφαση. Συνεπώς, το τμήμα προσφυγών κακώς εκτίμησε ότι τα επιχειρήματα της προσφεύγουσας περί του κινδύνου η χρησιμοποίηση χωρίς νόμιμη αιτία του αιτούμενου σήματος να προσπορίσει αθέμιτο όφελος από το προγενέστερο σήμα δεν τεκμηριώνονταν, στηριζόμενο αποκλειστικώς στην επιστολή της προσφεύγουσας της 8ης Σεπτεμβρίου 2005.
58 Βάσει των ανωτέρω σκέψεων, αφενός, πρέπει να απορριφθεί το επιχείρημα του ΓΕΕΑ ότι οι αιτιάσεις τις οποίες προέβαλε η προσφεύγουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου, περί κινδύνου παρασιτισμού τον οποίο διατρέχει το λεκτικό σήμα SPA για προϊόντα της κλάσεως 32, είναι απαράδεκτες, διότι τροποποιούν το αντικείμενο της διαφοράς που ήχθη ενώπιον του τμήματος προσφυγών. Αφετέρου, από τις εν λόγω σκέψεις προκύπτει ότι, όπως ορθώς υποστηρίζει η προσφεύγουσα, το τμήμα προσφυγών κατ’ ουσίαν έσφαλε καθόσον, παρά τη σχετική υποχρέωσή του, δεν εξέτασε τα επιχειρήματα που είχε παρουσιάσει η προσφεύγουσα ενώπιον του τμήματος ανακοπών προς στήριξη της αιτιάσεώς της περί κινδύνου παρασιτισμού εις βάρος του εν λόγω προγενέστερου σήματος.
59 Εξάλλου, κατά τη νομολογία η οποία εκτίθεται στη σκέψη 52 ανωτέρω, δεδομένης της πολύ μεγάλης φήμης του λεκτικού σήματος SPA για προϊόντα της κλάσεως 32, η οποία αποδείχθηκε εν προκειμένω και η οποία άλλωστε είχε ήδη αναγνωρισθεί από το Γενικό Δικαστήριο κατά το παρελθόν, όπως τονίζει η προσφεύγουσα στις από 24 Μαΐου 2011 παρατηρήσεις της (απόφαση MINERAL SPA, σκέψη 44 ανωτέρω, EU:T:2008:215, σκέψεις 41 έως 43), ο κίνδυνος παρασιτισμού δεν μπορεί εκ πρώτης όψεως να αποκλεισθεί.
60 Υπ’ αυτές τις συνθήκες, διαπιστώνεται ότι, στο μέτρο που το τμήμα προσφυγών απέρριψε την ανακοπή βάσει του λεκτικού σήματος SPA για προϊόντα της κλάσεως 32, χωρίς να έχει εξετάσει επί της ουσίας αν συνέτρεχαν, προκειμένου να απορριφθεί η ανακοπή, όλες οι προϋποθέσεις εφαρμογής του άρθρου 8, παράγραφος 5, του κανονισμού 207/2009, οι οποίες απαριθμούνται στη σκέψη 22 ανωτέρω, και ιδίως, αφενός, η προϋπόθεση της ομοιότητας των αντιπαρατιθέμενων σημείων και, αφετέρου, η προϋπόθεση περί κινδύνου παρασιτισμού τον οποίο διατρέχει το εν λόγω προγενέστερο σήμα, πράγμα που εκτιμάται ιδίως βάσει του εύρους της φήμης του εν λόγω σήματος, το δεύτερο σκέλος του προβαλλόμενου από την προσφεύγουσα λόγου ακυρώσεως πρέπει να γίνει δεκτό.
61 Στο μέτρο που το τμήμα προσφυγών δεν εξέτασε τον κίνδυνο το αιτούμενο σήμα να προσπορισθεί αθέμιτο όφελος από το επίμαχο προγενέστερο σήμα, πρέπει να κριθεί ότι, κατά πάγια νομολογία, δεν απόκειται στο Γενικό Δικαστήριο να υποκαθιστά με τη δική του κρίση την κρίση του τμήματος προσφυγών ούτε να αποφαίνεται επί ζητήματος ως προς το οποίο δεν έχει ακόμη αποφανθεί το εν λόγω τμήμα (βλ., υπ’ αυτήν την έννοια, απόφαση της 5ης Ιουλίου 2011, Edwin κατά ΓΕΕΑ, C‑263/09 P, Συλλογή, EU:C:2011:452, σκέψη 72).
62 Βάσει του συνόλου των ανωτέρω σκέψεων, πρέπει να κριθεί ότι κακώς το τμήμα προσφυγών έκρινε ότι η σχετική με τη φήμη του προγενέστερου σήματος προϋπόθεση δεν συνέτρεχε εν προκειμένω και κακώς επίσης παρέλειψε να επαληθεύσει την ύπαρξη κινδύνου το αιτούμενο σήμα να προσπορισθεί αθέμιτο όφελος από το προγενέστερο σήμα, ενώ, όπως καταδείχθηκε ανωτέρω, είχε σχετική υποχρέωση. Κατά συνέπεια, πρέπει να γίνει δεκτός ως βάσιμος ο μοναδικός λόγος ακυρώσεως και η προσβαλλόμενη απόφαση να ακυρωθεί.
Επί των δικαστικών εξόδων
63 Κατά το άρθρο 87, παράγραφος 2, του Κανονισμού Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου, ο ηττηθείς διάδικος καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα εφόσον υπάρχει σχετικό αίτημα του νικήσαντος διαδίκου. Δεδομένου ότι το ΓΕΕΑ και η παρεμβαίνουσα ηττήθηκαν, πρέπει να καταδικασθούν να φέρουν έκαστος τα δικά του δικαστικά έξοδα, καθώς και τα δικαστικά έξοδα της προσφεύγουσας, σύμφωνα με το σχετικό αίτημα αυτής.
Για τους λόγους αυτούς,
ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (δεύτερο τμήμα)
αποφασίζει:
1) Ακυρώνει την απόφαση του πρώτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ) της 9ης Ιανουαρίου 2012 (υπόθεση R 2396/2010-1).
2) Καταδικάζει το ΓΕΕΑ και την Orly International, Inc. να φέρουν έκαστος τα δικά του δικαστικά έξοδα καθώς και τα δικαστικά έξοδα της Spa Monopole, compagnie fermière de Spa SA/NV.
Martins Ribeiro | Gervasoni | Madise |
Δημοσιεύθηκε σε δημόσια συνεδρίαση στο Λουξεμβούργο στις 5 Μαΐου 2015.
(υπογραφές)