Skarga wniesiona w dniu 9 lipca 2021 r. – Niemcy / Komisja

(Sprawa T-409/21)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Republika Federalna Niemiec (przedstawiciele: J. Möller i R. Kanitz)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej z dnia 3 czerwca 2021 r. w sprawie pomocy państwa SA.56826 (2020/N) – Germany – 2020 reform of support for cogeneration oraz pomocy państwa SA.53308 (2019/N) – Germany – Change of support to existing CHP plants (§ 13 Gesetz für die Erhaltung, die Modernisierung und den Ausbau der Kraft-Wärme-Kopplung (Kräfte-Wärme-Kopplungsgesetz, KWKG) (ustawy w sprawie kogeneracji ciepła i energii elektrycznej) w zakresie, w jakim stwierdza się w niej, że:

wspieranie wytwarzania energii elektrycznej w kogeneracji w nowych, unowocześnionych i zmodernizowanych wysokosprawnych elektrociepłowniach,

wspieranie energooszczędnych sieci ciepłowniczych i chłodniczych,

promocja urządzeń do magazynowania ciepła i zimna,

wspieranie wytwarzania energii elektrycznej w kogeneracji w wysokosprawnych istniejących elektrociepłowniach gazowych w sektorze lokalnych systemów ciepłowniczych oraz

obniżona dopłata ustanowiona w KWKG dla producentów wodoru

przewidziane w KWKG 2020 stanowią pomoc państwa; a także

obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi jeden zarzut. W ocenie skarżącej Komisja Europejska dokonała błędnej interpretacji art. 107 ust. 1 TFUE i nieprawidłowo zastosowała to postanowienie, ponieważ stwierdziła, że przedsiębiorstwa, do których stosują się zgłoszone środki, korzystają z pomocy przyznanej przez państwa lub przy użyciu zasobów państwowych. W tym względzie skarżąca utrzymuje, że Komisja Europejska, po pierwsze, przyjęła błędne założenie, iż podatkowy charakter dopłaty wskazuje na to, iż przyznane środki mają charakter państwowy w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE. Zdaniem skarżącej Komisja Europejska, po drugie, błędnie stwierdziła, że dopłata ustalona zgodnie z KWKG 2020 („KWKG-Umlage”) stanowi w rzeczywistości podatek w rozumieniu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Skarżąca twierdzi, że po trzecie, Komisja Europejska nietrafnie przyjęła, iż środki wypłacone przez operatorów systemów przesyłowych znajdują się pod kontrolą państwa i pozostają z związku z tym do jego dyspozycji.

____________