WYROK SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI (piąta izba)
z dnia 29 października 2009 r.(*)
Skarga o odszkodowanie – Rozporządzenie (WE) nr 178/2002 – System wczesnego ostrzegania – Powiadomienie uzupełniające – Kompetencje władz krajowych – Opinia Komisji pozbawiona skutków prawnych – Zmiana przedmiotu sporu – Niedopuszczalność
W sprawie T‑212/06
Bowland Dairy Products Ltd, z siedzibą w Barrowford, Lancashire (Zjednoczone Królestwo), reprezentowana przez J. Milligana, solicitor, D. Andersona, QC, oraz A. Robertsona, barrister,
strona skarżąca,
przeciwko
Komisji Wspólnot Europejskich, reprezentowanej przez P. Olivera, J.P. Keppennego oraz L. Parpalę, działających w charakterze pełnomocników,
strona pozwana,
mającej za przedmiot po pierwsze wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji, w której odmówiła ona – jak twierdzi skarżąca – rozpowszechnienia w ramach systemu wczesnego ostrzegania przewidzianego w art. 50 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz.U. L 31, s. 1) powiadomienia uzupełniającego, w którym wyrażona była zgoda Food Standards Agency [agencji ds. bezpieczeństwa żywności Zjednoczonego Królestwa] na wprowadzenie do obrotu białego sera produkowanego przez skarżącą, a po drugie żądanie naprawienia szkody, jaką skarżąca poniosła rzekomo w wyniku tej odmowy,
SĄD PIERWSZEJ INSTANCJI WSPÓLNOT EUROPEJSKICH (piąta izba),
w składzie: M. Vilaras, prezes, M. Prek (sprawozdawca) i V.M. Ciucă, sędziowie,
sekretarz: C. Kantza, administrator,
uwzględniając procedurę pisemną i po przeprowadzeniu rozprawy w dniu 5 marca 2009 r.,
wydaje następujący
Wyrok
Ramy prawne
1 Rozporządzenie (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiające ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołujące Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiające procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz.U. L 31, s. 1) określa procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności.
2 Rozdział IV rozporządzenia nr 178/2002 zatytułowany „System wczesnego ostrzegania, zarządzanie kryzysami i sytuacje zagrożenia” ustanawia system wczesnego ostrzegania dotyczący żywności oraz pokarmu (zwany dalej „SWO”).
3 Artykuł 50 rozporządzenia nr 178/2002 stanowi:
„System wczesnego ostrzegania
1. Niniejszym ustanawia się jako sieć system wczesnego ostrzegania dla powiadamiania o bezpośrednim lub pośrednim niebezpieczeństwie grożącym zdrowiu ludzkiemu, pochodzącym z żywności lub pokarmu. System obejmuje państwa członkowskie, Komisję i [Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności]. Każde państwo członkowskie, Komisja i [Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności] wyznaczą punkt kontaktowy, który będzie członkiem sieci. Komisja jest odpowiedzialna za zarządzanie siecią.
2. Jeżeli członek sieci posiada jakąkolwiek informację związaną z istnieniem bezpośredniego lub pośredniego niebezpieczeństwa grożącego zdrowiu ludzkiemu, pochodzącego z żywności lub pokarmu, to o takiej informacji natychmiast powiadamia Komisję w ramach systemu wczesnego ostrzegania. Komisja niezwłocznie przekazuje tę informację członkom sieci.
[Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności] może uzupełnić powiadomienie poprzez wszelką naukową lub techniczną informację, która będzie ułatwiać szybkie, stosowne działania zarządzające ryzykiem podejmowane przez państwo członkowskie.
3. Bez uszczerbku dla pozostałego ustawodawstwa wspólnotowego, państwa członkowskie niezwłocznie powiadamiają Komisję, w ramach systemu wczesnego ostrzegania, o:
a) każdym przyjętym przez nie środku, którego celem jest ograniczenie wprowadzania na rynek lub zmuszenie do wycofania z rynku, albo wycofanie żywności lub pasz dla ochrony zdrowia ludzkiego i wymagającym szybkiego działania;
b) każdym zaleceniu lub uzgodnieniu z profesjonalnymi podmiotami, których celem jest, na podstawie fakultatywnej lub obowiązkowej, ochrona, ograniczenie lub wprowadzenie specyficznych warunków co do wprowadzania na rynek lub ostatecznego spożycia żywności lub pasz, ze względu na poważne ryzyko dla zdrowia ludzkiego, wymagające szybkiego działania;
c) każdym odrzuceniu, związanym z bezpośrednim lub pośrednim ryzykiem dla zdrowia ludzkiego, partii, kontenera, albo ładunku żywności lub pasz przez właściwy organ na posterunku granicznym Unii Europejskiej.
Powiadomieniu towarzyszy szczegółowe wyjaśnienie o powodach działania podjętego przez właściwe władze państwa członkowskiego, z którego powiadomienie zostało wysłane. W ślad za tym, we właściwym czasie, przekazuje się uzupełniające informacje, w szczególności gdy środki, na których oparte jest powiadomienie, są modyfikowane lub wycofywane.
Komisja niezwłocznie przekazuje członkom sieci powiadomienie i informacje uzupełniające, otrzymane zgodnie z akapitem pierwszym i drugim”.
Okoliczności powstania sporu
4 Skarżąca, Bowland Dairy Products Ltd, jest spółką prawa angielskiego, której przedmiot działalności stanowi produkcja sera świeżego, a w szczególności białego sera. Od 1999 r. spółka ta posiada zgodę Pendle Environmental Health Office, lokalnej władzy ds. żywności działającej pod nadzorem Food Standards Agency (zwanej dalej „FSA”) na wytwarzanie białego sera z mleka pochodzącego z różnych źródeł.
5 W dniu 9 czerwca 2006 r. Biuro ds. Żywności i Weterynarii (FVO), dyrekcja będąca częścią Dyrekcji Generalnej ds. Zdrowia i Ochrony Konsumentów Komisji Wspólnot Europejskich, przeprowadziło w obecności przedstawiciela FSA inspekcję pomieszczeń biurowych i laboratorium kontroli jakości skarżącej. Wyniki inspekcji FVO zostały przedstawione w wewnętrznej notatce Dyrekcji Generalnej ds. Zdrowia i Ochrony Konsumentów z dnia 12 czerwca 2006 r. i odzwierciedlone w projekcie końcowego sprawozdania z kontroli, jaką FVO przeprowadziło w Zjednoczonym Królestwie w dniach od 31 maja do 26 czerwca 2006 r.
6 W dniu 14 czerwca 2006 r. FSA wystosowała w ramach SWO powiadomienie, w którym wskazała na następujące zagrożenie: „Wadliwe wytwarzanie produktów mlecznych. System kontroli nieprzystosowany do wykrywania antybiotyków”. FSA wskazała, że powiadomienie to dotyczy „wszystkich białych serów oznaczonych znakiem zdrowotności UK PE 023.EEC”, czyli wszystkich białych serów produkowanych przez skarżącą. W dniu 16 czerwca 2006 r. przekazane zostały informacje uzupełniające w ramach SWO.
7 Między 16 a 26 czerwca 2006 r. skarżąca zamknęła swe zakłady produkcyjne.
8 W dniu 20 czerwca 2006 r. FSA przeprowadziła audyt w zakładach skarżącej. W piśmie skierowanym do Dyrekcji Generalnej ds. Zdrowia i Ochrony Konsumentów w dniu 23 czerwca 2006 r. FSA wyraziła swe zaniepokojenie praktykami, jakie zaobserwowała u skarżącej, i wskazała zastosowane w tym względzie środki. FSA uznała, że wznowienie działalności przez skarżącą po zastosowaniu zalecanych środków nie stwarza problemów w zakresie zdrowia publicznego ani nie narusza prawa wspólnotowego.
9 W dniu 26 czerwca 2006 r. FSA zezwoliła skarżącej na wznowienie działalności w zakresie produkcji białego sera, co skarżąca uczyniła jeszcze w tym samym dniu.
10 Dyskusja między Dyrekcją Generalną ds. Zdrowia i Ochrony Konsumentów a FSA na temat opinii FVO z dnia 9 czerwca 2006 r. oraz przeprowadzonego przez FSA audytu została wznowiona. W dniu 4 lipca 2006 r. odbyło się stosowne spotkanie.
11 Pismem z dnia 19 lipca 2006 r. przesłanym pocztą elektroniczną pan F. reprezentujący FSA przedstawił Komisji – zaznaczając, że prosi o przekazanie mu uwag lub sugestii – następujący projekt powiadomienia uzupełniającego:
„W dniu 20 czerwca 2006 r. władze brytyjskie przeprowadziły pełny audyt w siedzibie spółki Bowland Dairy Products Ltd. W wyniku tego audytu dwie przeznaczone dla Niemiec partie białego sera wyprodukowane z mleka uznanego za nienadające się do spożycia przez człowieka zostały odesłane do Zjednoczonego Królestwa i zniszczone pod kontrolą w dniu 27 czerwca.
Ponadto stwierdzono, że należy wdrożyć środki naprawcze, wobec czego udoskonalone zostały procedury analizy zagrożeń i kontroli punktów krytycznych, procedury kontroli jakości oraz badania składu dostarczanego mleka.
W tej sytuacji władze brytyjskie zezwalają na wprowadzenie do obrotu białego sera produkowanego przez Bowland”.
12 Pismem przesłanym pocztą elektroniczną w dniu 20 lipca 2006 r. Komisja udzieliła następującej odpowiedzi na pismo FSA:
„Szanowny Panie [F.]!
Nam także jest miło, że w dniu wczorajszym mogliśmy ponownie wyjaśnić stanowisko [Dyrekcji Generalnej ds. Zdrowia i Ochrony Konsumentów] dotyczące kwestii mleka zawierającego antybiotyki oraz serwatki. Po przerwie letniej zamierzamy zaproponować państwom członkowskim instrument prawny, którego celem będzie określenie sposobu postępowania z tymi dwoma składnikami oraz zasad kontroli tych składników przeprowadzanej ilekroć przeznaczane są one do produkcji sera.
Dziękujemy za skonsultowanie z nami projektu wiadomości przeznaczonej do rozpowszechnienia w systemie wczesnego ostrzegania. Co się tyczy jej ostatniego zdania, które brzmi »W tej sytuacji władze brytyjskie zezwalają na wprowadzenie do obrotu białego sera produkowanego przez Bowland«, rozumiemy, że jest to stanowisko prezentowane przez FSA, a nie stanowisko [Dyrekcji Generalnej ds. Zdrowia i Ochrony Konsumentów]. Z naszych wczorajszych rozmów wywnioskowaliśmy, że od dnia 26 czerwca (tj. dnia, w którym Bowland wznowiła produkcję) Bowland ponownie wykorzystuje mleko, co do którego nie potwierdzono, że poziom zawartych w nim antybiotyków jest niższy od maksymalnego limitu pozostałości, oraz serwatkę, co do której nieobecność produktów chemicznych nie została potwierdzona przy użyciu odpowiednich narzędzi.
Wobec tego [Dyrekcja Generalna ds. Zdrowia i Ochrony Konsumentów] nie może przyjąć oświadczenia zawartego w Państwa wiadomości.
Przedstawiony nam projekt tekstu możemy zaakceptować, tylko jeśli potwierdzą Państwo, że te dwa źródła mleka nie są wykorzystywane do produkcji białego sera.
Możemy rozpowszechnić Państwa wiadomość w ramach SWO, ale w takim wypadku będzie jej towarzyszyć wiadomość [Dyrekcji Generalnej ds. Zdrowia i Ochrony Konsumentów] wyjaśniająca, że »służby Komisji stoją na stanowisku, że ser biały produkowany przez Bowland nie może być wprowadzany do obrotu«.
Z poważaniem,
[E. P.]”.
13 W przesłanym pocztą elektroniczną piśmie z dnia 23 sierpnia 2006 r. skierowanym do pana P. reprezentujący FSA pan Y. zwrócił się do Dyrekcji Generalnej ds. Zdrowia i Ochrony Konsumentów o rozpowszechnienie za pośrednictwem SWO informacji o treści identycznej z tą, którą zaproponowano w projekcie z dnia 19 lipca 2006 r. W tym samym dniu władze Zjednoczonego Królestwa przekazały tę samą wiadomość do ustanowionego przy Komisji punktu kontaktowego SWO.
14 W dniu 24 sierpnia 2006 r. Komisja rozpowszechniła to powiadomienie w ramach SWO. Rozpowszechniła także sporządzoną przez swe służby informację dotyczącą projektu sprawozdania ze spotkania odbytego w dniu 4 lipca 2006 r., w której to informacji oświadczono, że Dyrekcja Generalna ds. Zdrowia i Ochrony Konsumentów nie akceptuje zezwolenia, jakiego FSA udzieliła skarżącej (zwaną dalej „informacją z dnia 24 sierpnia 2006 r.”).
Przebieg postępowania i żądania stron
15 Pismem złożonym w sekretariacie Sądu w dniu 11 lipca 2008 r. skarżąca wniosła niniejszą skargę.
16 Odrębnym pismem złożonym w sekretariacie tego samego dnia skarżąca złożyła wniosek o zastosowanie środków tymczasowych, domagając się w szczególności tego, aby Sąd nakazał po pierwsze zawieszenie wykonania zaskarżonej decyzji wyrażonej w przesłanym pocztą elektroniczną piśmie z dnia 20 lipca 2006 r., a po drugie wstrzymanie rozpowszechniania w ramach SWO powiadomienia uzupełniającego FSA.
17 W dniu 25 sierpnia 2006 r. skarżąca przekazała Sądowi kopię pisma, które w tym samym dniu skierowała do Dyrekcji Generalnej ds. Zdrowia i Ochrony Konsumentów i w którym zwróciła się do Sądu o to, by potraktował jej wniosek o zastosowanie środków tymczasowych oraz zasadniczą skargę jako wymierzone nie tylko przeciwko przesłanemu pocztą elektroniczną pismu z dnia 20 lipca 2006 r., ale także przeciwko informacji z dnia 24 sierpnia 2006 r.
18 Postanowieniem z dnia 12 września 2006 r. w sprawie T‑212/06 R Bowland Dairy Products przeciwko Komisji prezes Sądu nakazał Komisji wycofanie informacji z dnia 24 sierpnia 2006 r. aż do dnia, w którym wydane zostanie postanowienie kończące postępowanie w przedmiocie środków tymczasowych. W dniu 13 września 2006 r. Komisja zastosowała się do zawartej w tym postanowieniu dyspozycji.
19 Pismem z dnia 24 października 2006 r. skarżąca cofnęła swe żądania dotyczące zastosowania środków tymczasowych oraz żądania stwierdzenia nieważności. Wskazała jednak, że podtrzymuje swą skargę w części, w której dotyczy ona odszkodowania za szkody, jakie rzekomo poniosła.
20 Postanowieniem z dnia 29 listopada 2006 r. prezes Sądu nakazał wykreślenie sprawy T‑212/06 R.
21 Na wniosek Komisji złożony odrębnym pismem z dnia 28 marca 2007 r. i niezakwestionowany przez skarżącą w jej pisemnych uwagach z dnia 30 kwietnia 2007 r. w dniu 19 czerwca 2007 r. Sąd postanowił – tytułem środka organizacji postępowania – że zagadnienie wysokości odszkodowania nie zostanie poruszone, skoro nie ustalono, czy Wspólnota Europejska ponosi odpowiedzialność za szkodę, jaką rzekomo poniosła skarżąca.
22 Sprawa została przekazana trzeciej izbie Sądu. Ze względu na zmianę składu izb Sądu sędzia sprawozdawca został przydzielony do szóstej izby, której w rezultacie przydzielona została niniejsza sprawa. Ponieważ sędzia sprawozdawca nie mógł uczestniczyć w posiedzeniu, decyzją z dnia 7 stycznia 2008 r. prezes Sądu przydzielił sprawę piątej izbie.
23 Na podstawie sprawozdania sędziego sprawozdawcy Sąd (piąta izba) postanowił otworzyć procedurę ustną. Podczas rozprawy w dniu 5 marca 2009 r. wysłuchano wystąpień stron oraz ich odpowiedzi na pytania Sądu.
24 W skardze skarżąca wniosła do Sądu o stwierdzenie nieważności przesłanego pocztą elektroniczną pisma z dnia 20 lipca 2006 r. W piśmie z dnia 25 sierpnia 2006 r. skarżąca rozszerzyła swą skargę o stwierdzenie nieważności, obejmując nią także informację z dnia 24 sierpnia 2006 r. Pismem z dnia 24 października 2006 r. skarżąca cofnęła następnie swe żądania w zakresie stwierdzenia nieważności.
25 W replice skarżąca wnosi do Sądu o:
– nakazanie Komisji zapłaty na rzecz skarżącej odszkodowania w kwocie odpowiadającej szkodzie, jaką poniosła ona w związku z przesłanym pocztą elektroniczną pismem z dnia 20 lipca 2006 r. oraz informacją z dnia 24 sierpnia 2006 r. , wraz z odsetkami;
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
26 Komisja wnosi do Sądu o:
– odrzucenie skargi jako częściowo niedopuszczalnej, a w każdym razie – oddalenie jej jako bezzasadnej;
– obciążenie skarżącej kosztami postępowania.
Co do prawa
27 Na wstępie należy podkreślić, że w trakcie procedury pisemnej skarżąca cofnęła żądania dotyczące stwierdzenia nieważności przesłanego pocztą elektroniczną pisma z dnia 20 lipca 2006 r. oraz informacji z dnia 24 sierpnia 2006 r. Cofnięcie tych wniosków zostało potwierdzone na rozprawie. Wobec tego Sąd rozpatrzy jedynie żądanie zasądzenia odszkodowania.
Argumenty stron
28 Skarżąca zarzuca Komisji to, że uzależniła rozpowszechnienie powiadomienia uzupełniającego FSA od potwierdzenia przez FSA, że skarżąca nie wykorzystuje do produkcji białego sera mleka zawierającego antybiotyki ani serwatki albo od dołączenia do tego powiadomienia informacji Dyrekcji Generalnej ds. Zdrowia i Ochrony Konsumentów wyjaśniającej, że służby Komisji stoją na stanowisku, że ser biały produkowany przez skarżącą nie może być wprowadzany na rynek.
29 Skarżąca podnosi w szczególności, że przesłane pocztą elektroniczną pismo z dnia 20 lipca 2006 r. stanowi definitywną odmowę ze strony Komisji rozpowszechnienia powiadomienia uzupełniającego FSA, o ile do powiadomienia tego nie zostanie dołączone sprostowanie, z którego wynikałby brak zgody Komisji. O definitywnym charakterze tej odmowy świadczy okoliczność, że przesłane pocztą elektroniczną pismo z dnia 20 lipca 2006 r. stanowiło odpowiedź na wysłane także pocztą elektroniczną pismo FSA z dnia 19 lipca 2006 r., które według skarżącej musiało zostać uznane za wniosek o rozpowszechnienie powiadomienia. Skarżąca utrzymuje nadto, że Sąd powinien potraktować niniejszą skargę jako zmierzającą do naprawienia szkód wyrządzonych nie tylko pismem z dnia 20 lipca 2006 r., ale także informacją z dnia 24 sierpnia 2006 r., mimo że informację tę rozpowszechniono w ramach SWO po dacie wniesienia skargi.
30 Z jednej strony skarżąca zwraca w tym względzie uwagę na to, że skutek informacji z dnia 24 sierpnia 2006 r. jest identyczny ze skutkiem przesłanego pocztą elektroniczną pisma z dnia 20 lipca 2006 r., oraz na to, że argumenty i żądania skierowane przeciwko tym dwóm dokumentom także są identyczne.
31 Z drugiej strony powołuje się ona na ww. w pkt 18 niniejszego wyroku postanowienie w sprawie Bowland Dairy Products przeciwko Komisji, w którym nakazano Komisji wycofanie informacji z dnia 24 sierpnia 2006 r. aż do dnia, w którym wydane zostanie postanowienie kończące postępowanie w przedmiocie środków tymczasowych. Skarżąca twierdzi, że w świetle postanowień art. 242 WE oraz art. 104 regulaminu Sądu prezes Sądu nie mógłby nakazać wycofania informacji z dnia 24 sierpnia 2006 r., gdyby nie była ona uważana za część przedmiotu skargi.
32 Komisja twierdzi, że pismo przesłane pocztą elektroniczną z dnia 20 lipca 2006 r. nie stanowi odmowy rozpowszechnienia powiadomienia uzupełniającego FSA, ponieważ w dniu jego wysłania Komisji nie doręczono definitywnego wniosku w tym zakresie. W piśmie przesłanym pocztą elektroniczną w dniu 19 lipca 2006 r. zwrócono się bowiem jedynie o zaopiniowanie projektu powiadomienia uzupełniającego.
33 Komisja utrzymuje ponadto, że informacja z dnia 24 sierpnia 2006 r. nie jest objęta zakresem skargi, gdyż sporządzono ją dopiero po wniesieniu skargi. Instytucja ta podnosi, że rozszerzenie początkowego przedmiotu skargi poprzez skierowanie pisma do Komisji stanowi rzadko spotykaną praktykę, pozostającą w oczywistej niezgodności ze statutem Trybunału Sprawiedliwości i regulaminem postępowania.
Ocena Sądu
34 Po pierwsze należy przypomnieć, że art. 21 akapit pierwszy statutu Trybunału, który stosuje się do postępowania przed Sądem na podstawie art. 53 akapit pierwszy tego statutu, stanowi, że „wniesienie skargi do Trybunału następuje poprzez skierowanie jej w formie pisemnej do sekretarza Trybunału” oraz że „skarga musi zawierać [...] przedmiot sporu, wnioski oraz zwięzłe przedstawienie zarzutów prawnych stanowiących podstawę skargi”.
35 Podobnie, art. 44 § 1 lit. c) i d) regulaminu Sądu stanowi, że skarga określona w art. 21 statutu Trybunału wymienia przedmiot sporu, zwięzłe przedstawienie zarzutów oraz żądania skarżącego.
36 Nawet jeśli art. 48 § 2 tego regulaminu pozwala w pewnych przypadkach na podniesienie nowych zarzutów w toku postępowania, to przepisu tego w żadnym wypadku nie można rozumieć jako pozwalającego stronie skarżącej na wniesienie nowych żądań i w ten sposób na zmianę przedmiotu sporu (zob. wyrok Sądu z dnia 12 lipca 2001 r. w sprawie T‑3/99 Banatrading przeciwko Radzie, Rec. s. II‑2123, pkt 28 i przytoczone tam orzecznictwo).
37 Po drugie należy przypomnieć, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem powstanie odpowiedzialności pozaumownej Wspólnoty wymaga łącznego spełnienia kilku przesłanek, czyli bezprawności zachowania zarzucanego instytucjom, rzeczywistego wystąpienia szkody oraz związku przyczynowego pomiędzy zarzucanym zachowaniem a powoływaną szkodą. Jeśli jedna z przesłanek pozostaje niespełniona, skargę należy oddalić w całości, bez konieczności badania innych przesłanek (zob. wyrok Trybunału z dnia 29 września 1982 r. w sprawie 26/81 Oleifici Mediterranei przeciwko EWG, Rec. s. 3057, pkt 16; wyroki Sądu: z dnia 13 grudnia 1995 r. w sprawach połączonych T‑481/93 i T‑484/93 Exporteurs in Levende Varkens i in. przeciwko Komisji, Rec. s. II–2941, pkt 80; z dnia 19 lipca 2007 r. w sprawie T‑344/04 Bouychou przeciwko Komisji, pkt 33 i przytoczone tam orzecznictwo).
38 Z orzecznictwa tego wynika, że akt lub zachowanie pozwanej instytucji, leżące u podstaw powstania domniemanej szkody, stanowią część przedmiotu skargi o odszkodowanie i winny zostać wskazane w skardze. Z tego samego powodu żądania sformułowane w takiej skardze należy rozumieć w ten sposób, że dotyczą one odszkodowania za szkody, jakie według skarżącego wyrządził akt lub zachowanie wskazane w skardze.
39 Po trzecie należy zwrócić uwagę na to, że art. 50 ust. 1 rozporządzenia nr 178/2002 ustanawia SWO zrzeszający w charakterze członków sieci państwa członkowskie, Komisję oraz Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA), przy czym podmiotem odpowiedzialnym za zarządzanie siecią jest Komisja. W ramach tej sieci państwa członkowskie powiadamiają Komisję o środkach wymienionych w art. 50 ust. 3 akapit pierwszy lit. a)–c) rozporządzenia, a także – na mocy art. 50 ust. 3 akapit drugi rozporządzenia – przedstawiają informacje uzupełniające, w szczególności w sytuacji gdy wskazane w powiadomieniu środki zostaną zmienione lub wycofane. Komisja ze swej strony zobowiązana jest do niezwłocznego przekazania członkom sieci powiadomienia i informacji uzupełniających otrzymanych zgodnie z art. 50 ust. 3 akapity pierwszy i drugi. Jednakże jako członek sieci Komisja może również – zgodnie z art. 50 ust. 2 rozporządzenia nr 178/2002 – przekazywać członkom sieci wszelkie informacje związane z istnieniem bezpośredniego lub pośredniego niebezpieczeństwa grożącego zdrowiu ludzkiemu, pochodzącego z żywności lub pokarmu.
40 Z przepisów tych wynika, że sporządzanie powiadomień przewidzianych w art. 50 ust. 3 rozporządzenia nr 178/2002, a także przedkładanie takich powiadomień Komisji w celu przekazania ich innym członków sieci, należy wyłącznie do zadań właściwej władzy danego państwa członkowskiego.
41 Komisja może oczywiście wyrażać swą opinię nawet na temat zadań, których wykonanie podlega kompetencjom władz krajowych, jednakże opinia taka pozbawiona jest skutków prawnych i nie wiąże tych władz (wyrok Trybunału z dnia 27 marca 1980 r. w sprawie 133/79 Sucrimex i Westzucker przeciwko Komisji, Rec. s. 1299, pkt 16; postanowienie Trybunału z dnia 17 maja 1989 r. w sprawie 151/88 Włochy przeciwko Komisji, Rec. s. 1255, pkt 22; wyrok Sądu z dnia 29 stycznia 2002 r. w sprawie T‑160/98 Van Parys i Pacific Fruit Company przeciwko Komisji, Rec. s. II‑233, pkt 65). Żądania zasądzenia odszkodowania wywodzone z okoliczności, że Komisja wyraziła taką opinię, są zatem niedopuszczalne (postanowienie Sądu z dnia 8 września 2006 r. w sprawie T‑92/06 Lademporiki i Parousis & Sia przeciwko Komisji, pkt 26; zob. podobnie także ww. wyrok w sprawie Sucrimex i Westzucker przeciwko Komisji, pkt 22, 25).
42 W niniejszej sprawie należy zwrócić uwagę na to, że przesłane do FSA pocztą elektroniczną pismo z dnia 20 lipca 2006 r. stanowiło odpowiedź na przesłane przez FSA pocztą elektroniczną pismo z dnia 19 lipca 2006 r. Z wymienionego w drugiej kolejności pisma wynika, że FSA zwróciła się do Komisji o przedstawienie uwag i sugestii, w tym także sugestii co do zmian treści powiadomienia. Ponadto FSA podkreśliła, że ma zamiar niezwłocznego rozpowszechnienia powiadomienia w ramach SWO oraz że ze względu na to zależy jej na uzyskaniu stanowiska Komisji tak szybko, jak to możliwe.
43 Wynika stąd, że w przesłanym pocztą elektroniczną piśmie z dnia 20 lipca 2006 r. Komisja ograniczyła się do wyrażenia swej opinii w odpowiedzi na przedstawioną w tym względzie prośbę FSA. Wobec tego, w świetle orzecznictwa przywołanego w pkt 41 niniejszego wyroku, sformułowane w skardze żądania dotyczące zasądzenia odszkodowania, wywodzone z okoliczności, że udzielając odpowiedzi na pytanie FSA, Komisja wyraziła swą opinię na temat treści powiadomienia zawierającego informacje uzupełniające w rozumieniu art. 50 ust. 3 akapit drugi rozporządzenia nr 178/2002, które FSA zamierzała przekazać Komisji w celu podania do wiadomości innych członków sieci, są niedopuszczalne i należy je odrzucić.
44 Co się tyczy wniosku skarżącej, w którym domaga się ona, aby w uzasadnieniu jej żądań dotyczących zasądzenia odszkodowania uwzględniono także informację z dnia 24 sierpnia 2006 r., z rozważań przedstawionych w pkt 34–36 niniejszego wyroku i z przytoczonego tamże orzecznictwa wynika, że wniosek ten również należy odrzucić jako niedopuszczalny, ponieważ zmierza on do zmiany przedmiotu sporu, a także początkowych żądań skargi (zob. także podobnie ww. w pkt 36 niniejszego wyroku wyrok w sprawie Banatrading przeciwko Radzie, pkt 29).
45 Wbrew twierdzeniom skarżącej zasadności tego wniosku nie podważa okoliczność, że ww. w pkt 18 niniejszego wyroku postanowieniem w sprawie Bowland Dairy Products przeciwko Komisji prezes Sądu nakazał wycofanie informacji z dnia 24 sierpnia 2006 r. Wystarczy w tym względzie zaznaczyć, że postanowienie to wydane zostało w ramach postępowania w przedmiocie środków tymczasowych, które w żaden sposób nie przesądza o wyniku postępowania głównego.
46 Z całości powyższych rozważań wynika, że niniejszą skargę o odszkodowanie należy odrzucić jako niedopuszczalną.
W przedmiocie kosztów
47 Zgodnie z art. 87 § 2 regulaminu Sądu kosztami zostaje obciążona, na żądanie strony przeciwnej, strona przegrywająca sprawę. Ponieważ w tym przypadku skarżąca przegrała sprawę, zgodnie z żądaniem Komisji należy obciążyć ją kosztami postępowania, nie wyłączając kosztów postępowania w przedmiocie zastosowania środków tymczasowych.
Z powyższych względów
SĄD (piąta izba)
orzeka, co następuje:
1) Skarga zostaje odrzucona jako niedopuszczalna.
2) Bowland Dairy Products Ltd zostaje obciążona kosztami postępowania, w tym kosztami postępowania w przedmiocie zastosowania środków tymczasowych.
Wyrok ogłoszono na posiedzeniu jawnym w Luksemburgu w dniu 29 października 2009 r.
Podpisy