POSTANOWIENIE TRYBUNAŁU (izba ds. przyjmowania odwołań do rozpoznania)
z dnia 26 września 2023 r.(*)
Odwołanie – Znak towarowy Unii Europejskiej – Przyjmowanie odwołań do rozpoznania – Artykuł 170b regulaminu postępowania przed Trybunałem – Wniosek niewykazujący istotności kwestii dla jedności, spójności lub rozwoju prawa Unii – Odmowa przyjęcia odwołania do rozpoznania
W sprawie C‑321/23 P
mającej za przedmiot odwołanie w trybie art. 56 statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, wniesione w dniu 24 maja 2023 r.,
Grzegorz Mordalski, zamieszkały w Działoszynie (Polska), którego reprezentowała A. Korbela, radca prawny,
wnoszący odwołanie,
w której drugą stroną postępowania jest:
Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO),
strona pozwana w pierwszej instancji,
TRYBUNAŁ (izba ds. przyjmowania odwołań do rozpoznania),
w składzie: L. Bay Larsen, wiceprezes Trybunału, L.S. Rossi i S. Rodin (sprawozdawca), sędziowie,
sekretarz: A. Calot Escobar,
uwzględniając wniosek sędziego sprawozdawcy i po wysłuchaniu rzecznika generalnego A. Collinsa,
wydaje następujące
Postanowienie
1 Grzegorz Mordalski wnosi w odwołaniu o uchylenie postanowienia Sądu Unii Europejskiej z dnia 14 marca 2023 r., Mordalski/EUIPO – Anita Food (ANITA) (T‑254/22, zwanego dalej „zaskarżonym postanowieniem”, EU:T:2023:146), którym Sąd oddalił jego skargę o stwierdzenie nieważności decyzji Czwartej Izby Odwoławczej Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) z dnia 3 marca 2022 r. (sprawa R 1616/2021‑4), dotyczącej postępowania w sprawie unieważnienia prawa do znaku pomiędzy Grzegorzem Mordalskim a spółką Anita Food, SA.
W przedmiocie wniosku o przyjęcie odwołania do rozpoznania
2 Na mocy art. 58a akapit pierwszy statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w przypadku odwołania wniesionego od orzeczenia Sądu dotyczącego decyzji niezależnej izby odwoławczej EUIPO Trybunał decyduje wcześniej o jego przyjęciu do rozpoznania.
3 Na podstawie art. 58a akapit trzeci tego statutu odwołanie przyjmuje się do rozpoznania, w całości lub w części, zgodnie ze szczegółowymi przepisami określonymi w regulaminie postępowania przed Trybunałem, jeżeli występuje w nim kwestia istotna dla jedności, spójności lub rozwoju prawa Unii.
4 Zgodnie z brzmieniem art. 170a § 1 regulaminu postępowania w sytuacjach, o których mowa w art. 58a akapit pierwszy wspomnianego statutu, wnoszący odwołanie załącza do niego wniosek o przyjęcie odwołania do rozpoznania, w którym wyjaśnia, jakiej kwestii istotnej dla jedności, spójności lub rozwoju prawa Unii ono dotyczy, i który zawiera wszystkie niezbędne elementy, aby umożliwić Trybunałowi rozstrzygnięcie tego wniosku.
5 Zgodnie z art. 170b §§ 1 i 3 regulaminu postępowania Trybunał orzeka w przedmiocie wniosku o przyjęcie odwołania do rozpoznania w możliwie najkrótszym czasie postanowieniem z uzasadnieniem.
6 Na poparcie wniosku o przyjęcie odwołania do rozpoznania wnoszący odwołanie podnosi, że dwa zarzuty odwołania – pierwszy, odnoszący się do naruszenia art. 119 lit. l) regulaminu postępowania przed Sądem, oraz drugi, odnoszący się do naruszenia art. 17 ust. 5 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2018/625 z dnia 5 marca 2018 r. uzupełniającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej oraz uchylającego rozporządzenie delegowane (UE) 2017/1430 (Dz.U. 2018, L 104, s. 1) – dotyczą kwestii istotnych dla jedności, spójności i rozwoju prawa Unii.
7 W szczególności w zarzucie pierwszym wnoszący odwołanie podnosi, że Sąd naruszył wynikający z art. 119 lit. l) regulaminu postępowania przed Sądem obowiązek jasnego i pełnego przedstawienia stanu faktycznego leżącego u podstaw sporu.
8 W zarzucie drugim wnoszący odwołanie podnosi, że Sąd dokonał błędnej wykładni art. 17 ust. 5 rozporządzenia delegowanego 2018/625, ponieważ przepis ten nie pozwala na zakończenie postępowania.
9 Tymczasem wskutek przeinaczenia okoliczności faktycznych i dokonania błędnej wykładni tego przepisu jego skarga została oddalona.
10 Na wstępie należy stwierdzić, że to na wnoszącym odwołanie spoczywa ciężar wykazania, że kwestie podnoszone w odwołaniu są istotne dla jedności, spójności lub rozwoju prawa Unii (postanowienia: z dnia 10 grudnia 2021 r., EUIPO/The KaiKai Company Jaeger Wichmann, C‑382/21 P, EU:C:2021:1050, pkt 20; z dnia 11 lipca 2023 r., EUIPO/Neoperl, C‑93/23 P, EU:C:2023:601, pkt 18).
11 Poza tym, jak wynika z art. 58a akapit trzeci statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w związku z art. 170a § 1 i art. 170b § 4 regulaminu postępowania, wniosek o przyjęcie odwołania do rozpoznania musi zawierać wszystkie niezbędne elementy, aby umożliwić Trybunałowi rozstrzygnięcie w przedmiocie przyjęcia odwołania do rozpoznania oraz określenie, w przypadku częściowego przyjęcia tego odwołania, zarzutów lub części odwołania, których powinna dotyczyć odpowiedź na odwołanie. Otóż, jako że mechanizm wstępnego przyjmowania odwołań do rozpoznania, przewidziany w art. 58a tego statutu, ma na celu ograniczenie kontroli sprawowanej przez Trybunał do kwestii istotnych dla jedności, spójności lub rozwoju prawa Unii, jedynie zarzuty podnoszące takie kwestie i wykazane przez wnoszącego odwołanie mogą podlegać badaniu przez Trybunał w ramach procedury odwoławczej (postanowienia: z dnia 10 grudnia 2021 r., EUIPO/The KaiKai Company Jaeger Wichmann, C‑382/21 P, EU:C:2021:1050, pkt 21; z dnia 11 lipca 2023 r., EUIPO/Neoperl, C‑93/23 P, EU:C:2023:601, pkt 19).
12 Wobec powyższego wniosek o przyjęcie odwołania do rozpoznania musi w każdym wypadku w sposób jasny i precyzyjny wskazywać zarzuty, na których opiera się odwołanie, z taką samą precyzją i jasnością określać kwestię prawną podnoszoną w każdym zarzucie, uściślać, czy ta kwestia jest istotna dla jedności, spójności lub rozwoju prawa Unii, i podawać w sposób konkretny powody, dla których wspomniana kwestia jest istotna w świetle przywołanego kryterium. Co się tyczy w szczególności zarzutów odwołania, wniosek o przyjęcie odwołania do rozpoznania musi określać przepis prawa Unii lub orzecznictwo, które mogły zostać naruszone przez zaskarżony wyrok lub postanowienie, przedstawiać w sposób zwięzły naruszenie prawa, którego miał się dopuścić Sąd, i wskazywać, w jakiej mierze wpłynęło ono na rozstrzygnięcie zawarte w zaskarżonym wyroku lub postanowieniu. W razie gdy przywołane naruszenie prawa wynika z naruszenia orzecznictwa, wniosek o przyjęcie odwołania do rozpoznania musi przedstawiać w sposób zwięzły, lecz jasny i precyzyjny, po pierwsze, gdzie występuje zarzucana sprzeczność, poprzez wskazanie zarówno punktów zaskarżonego wyroku lub postanowienia, które wnoszący odwołanie podważa, jak i punkty orzeczenia Trybunału lub Sądu, które jakoby nie zostały uwzględnione, a po drugie, konkretne powody, dla których taka sprzeczność powoduje powstanie kwestii istotnej dla jedności, spójności lub rozwoju prawa Unii (postanowienia: z dnia 10 grudnia 2021 r., EUIPO/The KaiKai Company Jaeger Wichmann, C‑382/21 P, EU:C:2021:1050, pkt 22; z dnia 11 lipca 2023 r., EUIPO/Neoperl, C‑93/23 P, EU:C:2023:601, pkt 20).
13 Wniosek o przyjęcie odwołania do rozpoznania, który nie zawiera elementów wyszczególnionych w poprzednim punkcie niniejszego postanowienia, od samego początku nie pozwala bowiem na wykazanie, że w odwołaniu występuje kwestia istotna dla jedności, spójności lub rozwoju prawa Unii uzasadniająca jego przyjęcie do rozpoznania (postanowienia: z dnia 24 października 2019 r., Porsche/EUIPO, C‑613/19 P, EU:C:2019:905, pkt 16; z dnia 17 lipca 2023 r., Canai Technology/EUIPO, C‑280/23 P, EU:C:2023:596, pkt 12).
14 W niniejszej sprawie, co się tyczy argumentacji streszczonej w pkt 7–9 niniejszego postanowienia dotyczącej naruszenia art. 119 lit. l) regulaminu postępowania przed Sądem i art. 17 ust. 5 rozporządzenia delegowanego 2018/625, należy zauważyć, że wnoszący odwołanie, po pierwsze, nie wskazał punktów zaskarżonego postanowienia, które zamierza zakwestionować, a po drugie, ogranicza się do wskazania błędów, jakie miał popełnić Sąd, i do przedstawienia argumentów o charakterze ogólnym, nie wyjaśniając w wystarczający sposób, a w każdym razie nie wykazując, dlaczego takie naruszenia prawa – zakładając, że zostałyby stwierdzone – powodują powstanie kwestii istotnych dla jedności, spójności lub rozwoju prawa Unii, które uzasadniałyby przyjęcie odwołania do rozpoznania (zob. podobnie postanowienia: z dnia 19 kwietnia 2023 r., Mendes/EUIPO, C‑42/23 P, EU:C:2023:325, pkt 15; z dnia 11 maja 2023 r., Heinze/L’Oréal i EUIPO, C‑15/23 P, EU:C:2023:407, pkt 18).
15 Wnoszący odwołanie ogranicza się zatem do wskazania, że to niepełne – według niego – przedstawienie okoliczności faktycznych i błędna – według niego – interpretacja art. 17 ust. 5 rozporządzenia delegowanego 2018/625 doprowadziły do oddalenia skargi.
16 W tych okolicznościach należy stwierdzić, że wnoszący odwołanie nie spełnił wszystkich wymogów wskazanych w pkt 11 niniejszego postanowienia i że w konsekwencji jego wniosek nie pozwala na wykazanie, że odwołanie porusza kwestię istotną dla jedności, spójności lub rozwoju prawa Unii.
17 W świetle powyższych rozważań odwołania nie należy przyjmować do rozpoznania.
W przedmiocie kosztów
18 Zgodnie z art. 137 regulaminu postępowania, który znajduje zastosowanie do postępowania odwoławczego na mocy art. 184 § 1 tego regulaminu, Trybunał orzeka o kosztach w postanowieniu kończącym postępowanie.
19 Ponieważ niniejsze postanowienie zostało wydane przed doręczeniem odwołania drugiej stronie postępowania, a w konsekwencji, zanim mogła ona ponieść koszty, należy orzec, że wnoszący odwołanie pokrywa własne koszty.
Z powyższych względów Trybunał (izba ds. przyjmowania odwołań do rozpoznania) postanawia, co następuje:
1) Odwołanie nie zostaje przyjęte do rozpoznania.
2) Grzegorz Mordalski pokrywa własne koszty.
Sporządzono w Luksemburgu w dniu 26 września 2023 .
Sekretarz | | Prezes izby ds. przyjmowania
odwołań do rozpoznania |
A. Calot Escobar | | L. Bay Larsen |