Beroep ingesteld op 25 maart 2008 - CBI en Abisp / Commissie
(Zaak T-128/08)
Procestaal: Frans
Partijen
Verzoekende partijen: Coördinatie van Brusselse Instellingen voor welzijnswerk en gezondheidszorg (CBI) (Brussel, België) en Association Bruxelloise des Institutions de Soins Privées (Abisp) (Brussel, België) (vertegenwoordigers: D. Waelbroeck, advocaat, en D. Slater, solicitor)
Verwerende partij: Commissie van de Europese Gemeenschappen
Conclusies
de beschikking van de Commissie nietig verklaren;
verwerende partij verwijzen in de kosten van de procedure.
Middelen en voornaamste argumenten
Verzoeksters vorderen de nietigverklaring van de beschikking van de Commissie van 10 januari 2008 houdende afwijzing van de klacht die zij op 7 september en 17 oktober 2005 hadden ingediend tegen de door het Koninkrijk België toegekende staatssteun aan openbare ziekenhuizen van het Irisnet van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest, alsook weigering om krachtens artikel 88, lid 2, EG de formele onderzoeksprocedure betreffende de betrokken steun in te leiden.
Verzoeksters betogen, om te beginnen, dat de bestreden beschikking nietig is wegens procedurele gebreken, aangezien zij had moeten worden vastgesteld door de Commissie als college, had moeten worden gericht aan de lidstaat waarvoor zij bestemd was, en had moeten worden bekendgemaakt in het Publicatieblad van de Europese Unie.
Ten gronde voeren verzoeksters aan dat de Commissie kennelijke beoordelingsfouten heeft gemaakt en haar motiveringsplicht niet is nagekomen, doordat zij heeft geoordeeld dat de betrokken maatregelen verenigbaar waren met artikel 86, lid 2, EG en dat het niet nodig was om krachtens artikel 88, lid 2, EG de formele onderzoeksprocedure in te leiden.
Verzoeksters stellen dat de toepassingsvoorwaarden van artikel 86, lid 2, EG in casu niet zijn vervuld, aangezien:
de openbare opdracht van de ziekenhuizen die de steun hebben ontvangen, niet duidelijk is omschreven;
de vergoedingscriteria niet van tevoren waren vastgesteld;
de vergoeding hoger is dan de opgekomen kosten; en
geen vergelijking van de ziekenhuizen die de steun hebben ontvangen, met vergelijkbare particuliere ziekenhuizen is verricht.
Verzoeksters betogen bovendien dat de richtlijn betreffende de doorzichtigheid in de financiële betrekkingen tussen lidstaten en openbare bedrijven
1 in casu niet werd nageleefd.