WYROK SĄDU (siódma izba)
z dnia 27 czerwca 2019 r.(*)(i)
Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego Luciano Sandrone – Wcześniejszy słowny unijny znak towarowy DON LUCIANO – Rzeczywiste używanie wcześniejszego znaku towarowego – Artykuł 47 ust. 2 i 3 rozporządzenia (UE) 2017/1001 – Względna podstawa odmowy rejestracji – Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia 2017/1001 – Zgłoszenie słownego znaku towarowego złożonego z imienia i nazwiska – Wcześniejszy znak towarowy złożony z tytułu i imienia – Neutralność porównania konceptualnego – Brak prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd
W sprawie T‑268/18
Luciano Sandrone, zamieszkały w Barolo (Włochy), reprezentowany przez adwokata A. Borrę,
strona skarżąca,
przeciwko
Urzędowi Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO), reprezentowanemu przez K. Kompari oraz H. O’Neilla, działających w charakterze pełnomocników,
strona pozwana,
w której drugą stroną w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą EUIPO była
J. García Carrión, SA, z siedzibą w Jumilla (Hiszpania),
mającej za przedmiot skargę na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 26 lutego 2018 r. (sprawa R 1207/2017‑2) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między J. García Carrión a Lucianem Sandrone,
SĄD (siódma izba),
w składzie: V. Tomljenović, prezes, E. Bieliūnas i A. Kornezov (sprawozdawca), sędziowie,
sekretarz: R. Ūkelytė, administrator,
po zapoznaniu się ze skargą złożoną w sekretariacie Sądu w dniu 27 kwietnia 2018 r.,
po zapoznaniu się z odpowiedzią na skargę złożoną w dniu 1 sierpnia 2018 r.,
po przeprowadzeniu rozprawy w dniu 28 lutego 2019 r.,
wydaje następujący
Wyrok(1)
[…]
Żądania stron
13 Skarżący wnosi do Sądu o:
– stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;
– obciążenie EUIPO kosztami postępowania.
14 EUIPO wnosi do Sądu o:
– oddalenie skargi;
– obciążenie skarżącego kosztami postępowania.
Co do prawa
15 Na poparcie skargi skarżący podnosi zasadniczo dwa zarzuty, dotyczące, pierwszy, tego, że izba odwoławcza naruszyła art. 47 ust. 2 i 3 rozporządzenia 2017/1001, oraz drugi, tego, że naruszyła ona art. 8 ust. 1 lit. b) rzeczonego rozporządzenia.
[…]
W przedmiocie zarzucanego naruszenia art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia 2017/1001
[…]
W przedmiocie porównania oznaczeń
[…]
62 W niniejszym wypadku zarówno wcześniejszy znak towarowy, jak i oznaczenie będące przedmiotem zgłoszenia znaku towarowego mają charakter słowny. Izba Odwoławcza, zanim dokonała wizualnego, fonetycznego i konceptualnego porównania kolidujących ze sobą oznaczeń, nie stwierdziła, by oznaczenia te zawierały element dominujący. Dopiero w trakcie dokonywania wspomnianego porównania uściśliła ona, po pierwsze, w odniesieniu do wcześniejszego znaku towarowego, że słowo „luciano” jest bardziej odróżniające niż słowo „don” (pkt 51 zaskarżonej decyzji). Po drugie, w odniesieniu do oznaczenia będącego przedmiotem zgłoszenia znaku towarowego, element „luciano” miał zdaniem Izby Odwoławczej” mniej odróżniający charakter niż element „sandrone”, który posiadał wyższą samoistną wartość dla hiszpańskiego, francuskiego, włoskiego i portugalskiego kręgu odbiorców, z uwagi na to, że chodziło tu o rzadkie nazwisko. Ten wniosek nie odnosi się jednak do całości terytorium Unii, zwłaszcza do Niemiec i Finlandii, gdzie element „luciano” jest równie odróżniający jak element „sandrone” (pkt 48 i 50 zaskarżonej decyzji).
63 Skarżący nie zgadza się z tym ostatnim wnioskiem.
64 Należy zatem zbadać, czy dokonana przez Izbę Odwoławczą ocena odróżniających i dominujących elementów kolidujących ze sobą oznaczeń nie zawiera błędów w ocenie.
– W przedmiocie odróżniających i dominujących elementów kolidujących ze sobą oznaczeń
65 Oznaczenie będące przedmiotem zgłoszenia znaku towarowego składa się z dwóch słów, siedmioliterowego słowa „luciano” i ośmioliterowego słowa „sandrone”. Wcześniejszy znak towarowy składa się również z dwóch słów, trzyliterowego słowa „don” i siedmoliterowego słowa „luciano”.
66 Co się tyczy wcześniejszego znaku towarowego, to należy zaznaczyć, że element „luciano” góruje nad elementem „don” nie tylko z uwagi na zwięzłość tego ostatniego, lecz również, jak podkreśliła to Izba Odwoławcza w pkt 51 zaskarżonej decyzji, ze względu na to, iż będzie on rozumiany jako tytuł hiszpański oznaczający „pan” lub jako tytuł włoski przyznawany księżom, który ponadto zostanie rozumiany jako taki przez znaczną część odbiorców Unii, w tym odbiorców niemieckich i fińskich. Izba Odwoławcza poczyniła przy tym odniesienie w tej kwestii do niemieckiego słownika „Duden”. Izba Odwoławcza słusznie zatem uznała, że element „luciano” był bardziej odróżniający dla właściwego kręgu odbiorców niż element „don”, czego nie kwestionuje w dodatku skarżący. Stwierdzenie to pozostaje jednak bez uszczerbku dla określenia stopnia charakteru odróżniającego, którym jest obdarzony element „luciano” jako taki (zob. pkt 102 poniżej).
67 Wobec powyższego chociaż element „luciano” jest bardziej odróżniający niż słowo „don”, to jednak nie na tyle, aby czynić ten ostatni element pomijalnym.
68 Co się tyczy oznaczenia będącego przedmiotem zgłoszenia znaku towarowego, to jak słusznie zaznaczyła to w pkt 46 zaskarżonej decyzji Izba Odwoławcza, słowa, z których składa się to oznaczenie, będą prawdopodobnie postrzegane jako zestawienie imienia i nazwiska przez właściwy krąg odbiorców na całym terytorium Unii. Izba Odwoławcza zaznaczyła następnie, że nazwa Sandrone nie będzie postrzegana jako pospolite nazwisko, nawet we Włoszech, a z kolei imię Luciano będzie postrzegane jako bardzo rozpowszechnione w Hiszpanii, we Włoszech i w Portugali, a także we Francji z uwagi na istnienie zbliżonego imienia Lucien (pkt 47 zaskarżonej decyzji). Uznała ona zatem w odniesieniu do odbiorców z tych terytoriów, że element „luciano” ma mniej odróżniający charakter niż element „sandrone”, który posiada, jako rzadkie nazwisko, „wyższą samoistną wartość” (pkt 48 zaskarżonej decyzji).
69 Strony nie kwestionują tej oceny Izby Odwoławczej.
70 Zdaniem Izby Odwoławczej element „luciano” będzie natomiast postrzegany jako rzadkie imię w Niemczech i w Finlandii. Izba ta uznała również za nieważne twierdzenie Wydziału Sprzeciwów, zgodnie z którym włoskie imię Luciano jest znane odbiorcom w całej Unii dzięki popularności włoskiego tenora Luciana Pavarottiego. Zdaniem Izby Odwoławczej, „zgodnie z jej wiedzą”, to raczej nazwisko „Pavarotti” jest bardziej sławne niż pełne imię i nazwisko „Luciano Pavarotti” i znaczna część odbiorców Unii nie będzie pamiętać jego imienia (pkt 48 zaskarżonej decyzji). Izba Odwoławcza wywnioskowała na tej podstawie, że zarówno imię Luciano, jak i nazwisko Sandrone są rzadkością dla odbiorców niemieckich i fińskich i że zatem dla tych odbiorców pierwszy element jest równie odróżniający jak drugi element (pkt 50 zaskarżonej decyzji).
71 Wypada zauważyć w tym względzie, że, zgodnie z orzecznictwem, może się tak zdarzyć, iż w części Unii dane nazwisko będzie miało generalnie charakter bardziej odróżniający aniżeli imię. Niemniej jednak należy mieć na uwadze elementy właściwe rozpatrywanej sprawie, a w szczególności okoliczność, że omawiane nazwisko jest mało popularne lub, przeciwnie, bardzo rozpowszechnione, co może mieć wpływ na jego charakter odróżniający [wyroki: z dnia 5 października 2011 r., Cooperativa Vitivinícola Arousana/OHMI – Sotelo Ares (ROSALIA DE CASTRO), T‑421/10, niepublikowany, EU:T:2011:565, pkt 50; z dnia 11 lipca 2018 r., Enoitalia/EUIPO – La Rural Viñedos y Bodegas (ANTONIO RUBINI), T‑707/16, niepublikowany, EU:T:2018:424, pkt 38] oraz ewentualną popularność osoby, która wnosi o zarejestrowanie swojego imienia i nazwiska łącznie jako znaku towarowego (wyrok z dnia 24 czerwca 2010 r., Becker/Harman International Industries, C‑51/09 P, EU:C:2010:368, pkt 36, 37).
72 W niniejszej sprawie należy stwierdzić, podobnie jak skarżący, że twierdzenie Izby Odwoławczej, zgodnie z którym imię Luciano będzie postrzegane jako rzadkie imię w Niemczech lub w Finlandii, nie znajduje oparcia w żadnym konkretnym dowodzie.
73 Należy zaznaczyć w tym względzie, że sam fakt, iż dane imię nie jest bardzo popularne wśród populacji takiego czy innego państwa członkowskiego, niekoniecznie oznacza, że imię to będzie postrzegane jako rzadkie przez właściwy krąg odbiorców w tym państwie członkowskim. W istocie imię relatywnie znane w skali Unii lub w skali międzynarodowej nie będzie postrzegane jako rzadkie przez właściwy krąg odbiorców nawet w państwach członkowskich, gdzie imię to nie jest bardzo rozpowszechnione.
74 W niniejszej sprawie, zważywszy, że jak słusznie zaznaczyła Izba Odwoławcza w pkt 47 zaskarżonej decyzji, imię Luciano będzie widziane jako imię bardzo pospolite w Hiszpanii, we Włoszech, w Portugali, a także we Francji, to znaczy w znacznej części Unii, nie można rozsądnie utrzymywać, mając na uwadze wymianę handlową w Unii i aktualne metody komunikacji elektronicznej, że imię to będzie postrzegane jako rzadkie przez właściwy krąg odbiorców w Niemczech i w Finlandii. Innymi słowy – chociaż jest powszechnie wiadome, że imię Luciano nie jest bardzo rozpowszechnione wśród obecnej populacji w Niemczech i w Finlandii, sam ten fakt nie oznacza w żaden sposób, że imię to będzie postrzegane w tych państwach członkowskich jako rzadkie imię, jak wyraziła to Izba Odwoławcza w pkt 48 zaskarżonej decyzji.
75 W związku z tym należy dojść do wniosku, że w odniesieniu do odbiorców Unii jako całości elementem bardziej odróżniającym oznaczenia, które jest przedmiotem zgłoszenia znaku towarowego, jest element „sandrone”, niebędący nazwiskiem postrzeganym jako rozpowszechnione, co nie czyni przy tym elementu „luciano” pomijalnym.
76 Po dokonaniu badania nieodłącznych cech każdego z elementów składowych kolidujących ze sobą oznaczeń oraz po porównaniu tych cech z cechami innych elementów składowych należy stwierdzić, że Izba Odwoławcza powinna była uwypuklić obecność najbardziej odróżniającego elementu w każdym z kolidujących ze sobą oznaczeń, a mianowcie elementu „luciano” we wcześniejszym znaku towarowym, co też słusznie uczyniła, oraz elementu „sandrone” w oznaczeniu będącym przedmiotem zgłoszenia znaku towarowego, czego nie uczyniła w odniesieniu do części właściwego kręgu odbiorców, przed przystąpieniem do porównania kolidujących ze sobą oznaczeń pod względem wizualnym, fonetycznym i konceptualnym. Konsekwencje tego błędu zostaną określone później.
[…]
– W przedmiocie porównania konceptualnego
81 W pkt 52 i 53 zaskarżonej decyzji Izba Odwoławcza zaznacza, że właściwy krąg odbiorców będzie kojarzył oznaczenie, o którego rejestrację wniesiono, z imieniem i nazwiskiem, to znaczy z konkretną osobą (wirtualną lub realną) o imieniu Luciano, członkiem rodziny Sandrone, i podobnie, uzna wcześniejszy znak towarowy za oznaczający osobę o imieniu Luciano. Izba Odwoławcza wywiodła z tego, że „konsumenci, zwłaszcza w Niemczech lub w Finlandii, mogliby zatem interpretować rozpatrywane znaki towarowe jako odnoszące się do tej samej osoby (wirtualnej lub realnej), charakteryzującej się niecodziennym imieniem »Luciano«”. Kolidujące ze sobą oznaczenia wykazują zatem zdaniem Izby Odwoławczej średni stopień podobieństwa pod względem konceptualnym (pkt 53 zaskarżonej decyzji).
82 Zarówno skarżący, jak i EUIPO wysuwają w tym względzie zastrzeżenia. Skarżący podnosi, że kolidujące ze sobą oznaczenia są różne pod względem konceptualnym, podczas gdy zdaniem EUIPO ich porównanie pod tym względem ma charakter neutralny. Ponadto zdaniem EUIPO orzecznictwo jest w tej kwestii zmienne, z uwagi na to, że w niektórych wyrokach sąd Unii uznał, że przeprowadzenie porównania konceptualnego oznaczeń zawierających nazwisko i imię było możliwe, podczas gdy w innych wyrokach orzekł, że porównanie konceptualne tego typu oznaczeń nie było możliwe.
83 Sąd uważa, że konieczne jest zatem uściślenie orzecznictwa w tej kwestii. Należy w tym względzie przypomnieć, że celem porównania konceptualnego jest porównanie „koncepcji”, jakie zawierają w sobie kolidujące ze sobą oznaczenia. Termin „koncepcja” oznacza zgodnie z definicją, jaką nadaje jej na przykład słownik Larousse’a „ogólny i abstrakcyjny pomysł powstający w umyśle człowieka, w przedmiocie konkretnej lub abstrakcyjnej myśli, który umożliwia mu powiązanie z tą myślą różnych związanych z nią wrażeń i uporządkowanie wiedzy na jej temat”.
84 Podobnie zgodnie z orzecznictwem podobieństwo konceptualne oznacza, że kolidujące ze sobą oznaczenia wyrażają taką samą treść semantyczną (wyrok z dnia 11 listopada 1997 r., SABEL, C‑251/95, EU:C:1997:528, pkt 24).
85 W konsekwencji jeżeli imię lub nazwisko nie wyraża „ogólnego i abstrakcyjnego pomysłu” i jest pozbawione treści semantycznej, nie niesie ono z sobą żadnej „koncepcji”, w związku z czym porównanie konceptualne dwóch oznaczeń składających się jedynie z tego rodzaju imion lub nazwisk nie jest możliwe.
86 Porównanie konceptualne pozostaje natomiast możliwe w sytuacji, gdy rozpatrywane imię lub nazwisko stało się symbolem danej koncepcji, ze względu na przykład na sławę osoby noszącej to imię lub to nazwisko, lub w sytuacji gdy to imię lub to nazwisko posiada jasną i natychmiast rozpoznawalną treść semantyczną.
87 Sąd miał już zatem okazję orzec, że właściwy krąg odbiorców postrzega znaki towarowe złożone z nazwisk i imion osób jako niemające szczególnego konceptualnego znaczenia, chyba że imię lub nazwisko jest szczególnie znane jak imię lub nazwisko sławnej osoby [zob. podobnie wyroki: z dnia 18 maja 2011 r., IIC/OHMI – McKenzie (McKENZIE), T‑502/07, niepublikowany, EU:T:2011:223, pkt 40; z dnia 8 maja 2014 r., Pedro Group/OHMI – Cortefiel (PEDRO), T‑38/13, niepublikowany, EU:T:2014:241, pkt 71–73; z dnia 11 lipca 2018 r., ANTONIO RUBINI, T‑707/16, niepublikowany, EU:T:2018:424, pkt 65].
88 W niniejszej sprawie Izba Odwoławcza nie wskazała koncepcji, którą można byłoby powiązać z rozpatrywanym imieniem i nazwiskiem. Strony nie wysuwają również takich argumentów.
89 Zatem sam fakt, że właściwy krąg odbiorców skojarzy oznaczenie, o którego rejestrację wniesiono, z imieniem lub nazwiskiem, a zatem z określoną osobą, wirtualną lub realną, i że wcześniejszy znak towarowy będzie postrzegany jako oznaczający pewną osobę o imieniu Luciano, jest bez znaczenia przy porównaniu kolidujących ze sobą oznaczeń pod względem konceptualnym.
90 Skutkiem tego nie można zgodzić się z dokonaną przez Izbę Odwoławczą oceną, według której kolidujące ze sobą oznaczenia wykazują średni stopień podobieństwa pod względem konceptualnym. Podobnie jak EUIPO należy dojść do wniosku, że porównanie konceptualne nie jest w niniejszym przypadku możliwe z uwagi na to, że imiona i nazwisko zawarte w kolidujących ze sobą oznaczeniach nie mieszczą w sobie żadnej koncepcji.
91 W świetle całości powyższych rozważań należy poprzeć wnioski, do których doszła Izba Odwoławcza w odniesieniu do przynajmniej niskiego podobieństwa kolidujących ze sobą oznaczeń pod względem wizualnym i fonetycznym, a obalić te dotyczące średniego stopnia podobieństwa tych oznaczeń pod względem konceptualnym, z uwagi na niemożność przeprowadzenia w niniejszym przypadku porównania konceptualnego rzeczonych oznaczeń.
W przedmiocie całościowej oceny prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd
92 Należy na wstępie odrzucić argument skarżącego, zawarty w pkt 63 skargi, zgodnie z którym prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd winno być oceniane w świetle wrażenia wywieranego na konsumencie Unii, a nie wrażenia wywieranego na konsumentach jednego lub dwóch państw Unii (w tym wypadku Niemiec i Finlandii). Należy bowiem przypomnieć, że dla odmowy rejestracji unijnego znaku towarowego wystarczy, by podstawa odmowy rejestracji w rozumieniu art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia 2017/1001 występowała tylko na części terytorium Unii [zob. podobnie wyrok z dnia 14 grudnia 2006 r., Mast‑Jägermeister/OHMI – Licorera Zacapaneca (VENADO w ramie i in.), T‑81/03, T‑82/03 i T‑103/03, EU:T:2006:397, pkt 76 i przytoczone tam orzecznictwo]. W konsekwencji skarżący nie ma podstaw, aby utrzymywać, że Izba Odwoławcza niezasadnie wysunęła argument o istnieniu prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd w dwóch państwach Unii jedynie po to, aby odmówić żądanej rejestracji, i to bez uszczerbku dla kwestii, czy w niniejszym przypadku powoływane prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd konsumenta niemieckiego lub fińskiego zostało dowiedzione.
93 Co się tyczy oceny prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd, z orzecznictwa wynika, że ocena ta zakłada pewną współzależność branych pod uwagę czynników, zwłaszcza podobieństwa znaków towarowych i podobieństwa oznaczonych nimi towarów lub usług. Stąd niski stopień podobieństwa pomiędzy oznaczonymi towarami lub usługami może być zrównoważony wysokim stopniem podobieństwa między znakami towarowymi i odwrotnie (wyroki: z dnia 28 marca 2017 r., REGENT UNIVERSITY, T‑538/15, niepublikowany, EU:T:2017:226, pkt 71; z dnia 8 listopada 2017 r., IST, T‑80/17, niepublikowany, EU:T:2017:784, pkt 64).
94 Przy zastosowaniu przypomnianej w pkt 93 powyżej zasady współzależności Izba Odwoławcza doszła do wniosku, że prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd w przypadku kolidujących ze sobą oznaczeń istnieje przynajmniej w odniesieniu do właściwego kręgu odbiorców niemieckich i fińskich, ze względu na to że rzeczone oznaczenia wykazywały przynajmniej niski poziom podobieństwa pod względem wizualnym i fonetycznym i średni stopień podobieństwa pod względem konceptualnym, a rozpatrywane towary były w średnim stopniu identyczne lub podobne.
95 Niemniej jednak stosując zasadę współzależności w sposób mechaniczny, bez wzięcia pod uwagę wszystkich właściwych czynników, Izba Odwoławcza nie dokonała prawidłowo całościowej oceny prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd.
96 Należy bowiem przypomnieć, że zgodnie z orzecznictwem o ile prawdą jest, że zgodnie z zasadą współzależności niski stopień podobieństwa pomiędzy oznaczonymi towarami lub usługami może być zrównoważony wysokim stopniem podobieństwa między znakami towarowymi, o tyle odwrotnie – nic nie stoi na przeszkodzie stwierdzeniu, że w okolicznościach niniejszej sprawy nie istnieje prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd, nawet w sytuacji identycznych towarów i niskiego stopnia podobieństwa między kolidującymi ze sobą znakami towarowymi [wyrok z dnia 3 czerwca 2015 r., Giovanni Cosmetics/OHMI – Vasconcelos & Gonçalves (GIOVANNI GALLI), T‑559/13, EU:T:2015:353, pkt 132 (niepublikowany); zob. również podobnie wyroki: z dnia 12 lipca 2006 r., Vitakraft‑Werke Wührmann/OHMI – Johnson’s Veterinary Products (VITACOAT), T‑277/04, EU:T:2006:202, pkt 67, 68; z dnia 17 lutego 2011 r., Annco/OHMI – Freche et fils (ANN TAYLOR LOFT), T‑385/09, EU:T:2011:49, pkt 44, 48].
97 W niniejszej sprawie, po pierwsze, Izba Odwoławcza nie pojęła prawidłowo podobieństwa między kolidującymi ze sobą oznaczeniami, dochodząc błędnie do wniosku, że element „luciano” był równie odróżniający jak element „sandrone” w oznaczeniu, o którego rejestrację wniesiono, i błędnie wskazując na istnienie średniego podobieństwa konceptualnego między kolidującymi ze sobą oznaczeniami (zob. pkt 75 i 90 powyżej).
98 Po drugie, Izba Odwoławcza nie wzięła pod uwagę specyficzności rozpatrywanych towarów. Zgodnie zaś z orzecznictwem sposób postrzegania znaków towarowych przez przeciętnego konsumenta danej kategorii towarów lub usług odgrywa decydującą rolę w całościowej ocenie prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd [wyrok z dnia 18 września 2012 r., Scandic Distilleries/OHMI – Bürgerbräu, Röhm & Söhne (BÜRGER), T‑460/11, niepublikowany, EU:T:2012:432, pkt 27].
99 W niniejszej sprawie w świecie produkcji wina nazwy mają duże znaczenie, bez względu na to, czy chodzi o nazwiska, czy nazwy domeny, z uwagi na to, że służą one porządkowaniu i oznaczaniu win. Ogólnie rzecz ujmując należy przypomnieć, że konsumenci są przyzwyczajeni do oznaczania i rozpoznawania win za pomocą elementu słownego służącego ich identyfikacji oraz że element ten określa w szczególności producenta lub posiadłość, w której wino jest wytwarzane [wyroki: z dnia 27 lutego 2014 r., Pêra‑Grave/OHMI – Fundação Eugénio de Almeida (QTA S. JOSÉ DE PERAMANCA), T‑602/11, niepublikowany, EU:T:2014:97, pkt 35; z dnia 11 lipca 2018 r., ANTONIO RUBINI, T‑707/16, niepublikowany, EU:T:2018:424, pkt 49; zob. również podobnie wyrok z dnia 13 lipca 2005 r., Julián Murúa Entrena, T‑40/03, EU:T:2005:285, pkt 56]. Zatem identyfikacji win skarżącego będzie służył element odróżniający „sandrone” lub nazwa w całości, to znaczy „luciano sandrone”, lecz nie jedynie element „luciano”.
100 Po trzecie, Izba Odwoławcza nie wzięła również pod uwagę częstotliwości używania imion lub nazwisk hiszpańskich lub włoskich, realnych lub dorozumianych, w sektorze produkcji wina oraz faktu, iż konsumenci są przyzwyczajeni do znaków towarowych, które zawierają te elementy, w związku z czym nie myślą oni za każdym razem, gdy imię lub nazwisko tego typu pojawia się w znaku towarowym w połączeniu z innymi elementami, że wskazuje ono, iż towary, dla których to imię lub nazwisko jest używane, pochodzą wszystkie z jednego źródła [zob. podobnie wyrok z dnia 3 czerwca 2015 r., GIOVANNI GALLI, T‑559/13, EU:T:2015:353, pkt 116 (niepublikowany) i przytoczone tam orzecznictwo].
101 Zatem w sektorze wina, gdzie użycie oznaczeń składających się z nazwisk lub imion jest bardzo rozpowszechnione, nie jest prawdopodobne, by przeciętny konsument mógł uwierzyć w istnienie powiązania ekonomicznego między właścicielami kolidujących ze sobą oznaczeń jedynie ze względu na to, że oba te oznaczenia zawierają to samo imię włoskie Luciano, postrzegane jako bardzo rozpowszechnione, zgodnie z pkt 47 zaskarżonej decyzji, w Hiszpanii, we Francji, we Włoszech i w Portugalii, i co do którego nie zostało dowiedzione, że mogłoby być ono postrzegane jako rzadkie imię w innych państwach Unii. Ten jeden fakt nie pozwala zatem na dojście do wniosku, gdy chodzi o znaki towarowe dotyczące win, że istnieje prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd, ponieważ właściwy krąg odbiorców nie będzie oczekiwać, że pospolite imię, o którym mowa, jest używane przez jednego tylko producenta jako element znaku towarowego [zob. podobnie wyrok z dnia 8 lutego 2019 r., Serendipity i in./EUIPO – CKL Holdings (CHIARA FERRAGNI), T‑647/17, niepublikowany, EU:T:2019:73, pkt 71; zob. również analogicznie wyrok z dnia 3 czerwca 2015 r., GIOVANNI GALLI, T‑559/13, EU:T:2015:353, pkt 117 (niepublikowany)].
102 Po czwarte, Izba Odwoławcza nie wzięła również pod uwagę niskiego stopnia charakteru odróżniającego wspólnego dwóm znakom towarowym elementu, a mianowicie „luciano”, wynikającego z faktu, iż imię to może oznaczać potencjalnie nieokreśloną liczbę osób i że całość właściwego kręgu odbiorców będzie w stanie odróżnić wcześniejszy znak towarowy od znaku towarowego, o którego rejestrację wniesiono, ponieważ ten ostatni zawiera ponadto element „sandrone”, będący nazwiskiem pozbawionym wyższej samoistnej wartości (zob. pkt 68 i 69 powyżej).
103 Wniosek ten znajduje potwierdzenie w orzecznictwie Trybunału, zgodnie z którym nie można uznać, że każde nazwisko stanowiące wcześniejszy znak towarowy może być skutecznie podstawą sprzeciwu wobec rejestracji znaku towarowego złożonego z imienia i tego nazwiska (zob. podobnie wyrok z dnia 24 czerwca 2010 r., Becker/Harman International Industries, C‑51/09 P, EU:C:2010:368, pkt 39). Nie ma żadnego automatyzmu pozwalającego na dojście do wniosku, że istnieje prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd, wówczas gdy wcześniejszy znak towarowy składający się z nazwiska zostaje powtórzony w innym znaku towarowym poprzez dodanie do niego imienia. Stwierdzenie to odnosi się również do sytuacji, gdy wcześniejszy znak towarowy składa się zwłaszcza z imienia i z oznaczenia, o którego rejestrację wniesiono w zestawieniu z tym imieniem i jakimś nazwiskiem [wyrok z dnia 3 czerwca 2015 r., GIOVANNI GALLI, T‑559/13, EU:T:2015:353, pkt 125 (niepublikowany)].
104 Mając na względzie powyższe i biorąc pod uwagę niski poziom podobieństwa między kolidującymi ze sobą oznaczeniami pod względem wizualnym i fonetycznym oraz niemożność przeprowadzenia konceptualnego porównania między nimi, należy dojść do wniosku, że Izba Odwoławcza błędnie uznała, że istnieje prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd w przypadku kolidujących ze sobą oznaczeń.
105 Z tych względów należy zatem uwzględnić zarzut drugi skargi i stwierdzić nieważność zaskarżonej decyzji, bez potrzeby orzekania w przedmiocie innych argumentów skarżącego, dotyczących, pierwszy, powszechnej znajomości oznaczenia będącego przedmiotem zgłoszenia znaku towarowego, i drugi, praktyki orzeczniczej EUIPO.
[…]
Z powyższych względów
SĄD (siódma izba)
orzeka, co następuje:
1) Stwierdza się nieważność decyzji Drugiej Izby Odwoławczej Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) z dnia 26 lutego 2018 r. (sprawa R 1207/2017‑2).
2) EUIPO pokrywa, oprócz własnych kosztów, koszty poniesione przez Luciana Sandronego.
Tomljenović | Bieliūnas | Kornezov |
Wyrok ogłoszono na posiedzeniu jawnym w Luksemburgu w dniu 27 czerwca 2019 r.
Podpisy
i Punkty 100 i 101 w niniejszym tekście były przedmiotem zmian o charakterze językowym po pierwotnym umieszczeniu na stronie internetowej.