Υπόθεση T-268/18

(δημοσίευση αποσπασμάτων)

Luciano Sandrone

κατά

Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης

 Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου (έβδομο τμήμα) της 27ης Ιουνίου 2019

«Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Διαδικασία ανακοπής – Αίτηση καταχωρίσεως λεκτικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης Luciano Sandrone – Προγενέστερο λεκτικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης DON LUCIANO – Ουσιαστική χρήση του προγενέστερου σήματος – Άρθρο 47, παράγραφοι 2 και 3, του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 – Σχετικός λόγος απαραδέκτου – Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο βʹ, του κανονισμού 2017/1001 – Αίτηση καταχωρίσεως λεκτικού σήματος αποτελούμενου από κύριο όνομα και επώνυμο – Προγενέστερο λεκτικό σήμα αποτελούμενο από τίτλο και κύριο όνομα – Ουδετερότητα της εννοιολογικής συγκρίσεως – Έλλειψη κινδύνου συγχύσεως»

1.      Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Ορισμός και κτήση του σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Σχετικοί λόγοι απαραδέκτου – Ανακοπή από τον δικαιούχο προγενέστερου πανομοιότυπου ή παρόμοιου σήματος που έχει καταχωρισθεί για πανομοιότυπα ή παρόμοια προϊόντα ή υπηρεσίες – Κίνδυνος συγχύσεως με το προγενέστερο σήμα – Λεκτικά σήματα Luciano Sandrone και DON LUCIANO

(Κανονισμός 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, άρθρο 8 § 1, στοιχείο βʹ)

(βλ. σκέψεις 64, 91, 97-104)

2.      Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Ορισμός και κτήση του σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Σχετικοί λόγοι απαραδέκτου – Ανακοπή από τον δικαιούχο προγενέστερου πανομοιότυπου ή παρόμοιου σήματος που έχει καταχωρισθεί για πανομοιότυπα ή παρόμοια προϊόντα ή υπηρεσίες – Ομοιότητα μεταξύ των επίμαχων σημάτων – Εκτίμηση του διακριτικού χαρακτήρα στοιχείου που συνθέτει ένα σήμα

(Κανονισμός 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, άρθρο 8 § 1, στοιχείο βʹ)

(βλ. σκέψεις 71, 73)

3.      Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Ορισμός και κτήση του σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Σχετικοί λόγοι απαραδέκτου – Ανακοπή από τον δικαιούχο προγενέστερου πανομοιότυπου ή παρόμοιου σήματος που έχει καταχωρισθεί για πανομοιότυπα ή παρόμοια προϊόντα ή υπηρεσίες – Κίνδυνος συγχύσεως με το προγενέστερο σήμα – Κριτήρια εκτιμήσεως

(Κανονισμός 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, άρθρο 8 § 1, στοιχείο βʹ)

(βλ. σκέψεις 93, 96)

Σύνοψη

Με την απόφαση Sandrone κατά EUIPO (T-268/18), η οποία εκδόθηκε στις 27 Ιουνίου 2019, το Γενικό Δικαστήριο ακύρωσε την απόφαση του δεύτερου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO), της 26ης Φεβρουαρίου 2018, περί ακυρώσεως της αποφάσεως του τμήματος ανακοπών, της 12ης Απριλίου 2017, με την οποία είχε απορριφθεί η ανακοπή του δικαιούχου του προγενέστερου, καταχωρηθέντος για «Αλκοολούχα ποτά (εκτός ζύθου)» λεκτικού σήματος DON LUCIANO κατά της αιτήσεως καταχωρίσεως του λεκτικού σήματος Luciano Sandrone για «Αλκοολούχα ποτά εκτός ζύθου· παρασκευάσματα για οινοπνευματώδη ποτά».

Όσον αφορά τη σύγκριση των σημείων, το Γενικό Δικαστήριο, ερευνώντας, πρώτον, την ύπαρξη ενός κυρίαρχου στοιχείου, ανατρέπει την κρίση του τμήματος προσφυγών ότι το κύριο όνομα Luciano, το οποίο αποτελεί αντικείμενο της αιτήσεως καταχωρίσεως, γίνεται αντιληπτό ως σπάνιο από το ενδιαφερόμενο κοινό στη Γερμανία και στη Φινλανδία. Το Γενικό Δικαστήριο διακρίνει μεταξύ, αφενός, της πράξεως της ονοματοδοσίας και, αφετέρου, του τρόπου με τον οποίο το ενδιαφερόμενο κοινό αντιλαμβάνεται ένα κύριο όνομα, λαμβάνοντας υπόψη την εμπορική κινητικότητα εντός της Ένωσης και τα σύγχρονα ηλεκτρονικά μέσα επικοινωνίας. Επισημαίνει, επομένως, ότι ενώ είναι πασίγνωστο ότι το κύριο όνομα Luciano δεν είναι ευρέως διαδεδομένο μεταξύ των πληθυσμών της Γερμανίας και της Φινλανδίας, από μόνο του το γεγονός αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι το συγκεκριμένο κύριο όνομα γίνεται αντιληπτό ως σπάνιο κύριο όνομα σε αυτά τα κράτη μέλη.

Το Γενικό Δικαστήριο διαπιστώνει, ως εκ τούτου, ότι το τμήμα προσφυγών έπρεπε να κρίνει ότι το στοιχείο «luciano» είναι το εντονότερο διακριτικό στοιχείο στο προγενέστερο σήμα, όπερ και ορθώς έπραξε, και ότι το στοιχείο «sandrone», επώνυμο που δεν γίνεται αντιληπτό ως σύνηθες, είναι το εντονότερο διακριτικό στοιχείο του σημείου που αποτελεί αντικείμενο της αιτήσεως καταχωρίσεως σήματος, όπερ δεν έπραξε.

1        Όσον αφορά την εννοιολογική σύγκριση, το Γενικό Δικαστήριο επισημαίνει ότι το τμήμα προσφυγών δεν προσδιόρισε καμία έννοια δυνάμενη να συνδεθεί με το επίμαχο ονοματεπώνυμο και, ως εκ τούτου, το γεγονός και μόνον ότι το ενδιαφερόμενο κοινό θα συνδέσει το σημείο του οποίου ζητείται η καταχώριση με ορισμένο κύριο όνομα και επώνυμο και, επομένως, με συγκεκριμένο πρόσωπο, φανταστικό ή πραγματικό, καθώς και ότι το προγενέστερο σήμα θα γίνει αντιληπτό ως προσδιοριστικό ενός προσώπου ονόματι Luciano, είναι άνευ σημασίας για τους σκοπούς της εννοιολογικής συγκρίσεως των σημείων. Ανατρέπει, συνεπώς, την κρίση του τμήματος προσφυγών και κρίνει ότι, όπως υποστηρίζει και το EUIPO, το οποίο απέκλινε στα δικόγραφά του από την εκτίμηση του τμήματος προσφυγών ως προς το σημείο αυτό, εν προκειμένω, η όποια εννοιολογική σύγκριση καθίσταται αδύνατη, δεδομένου ότι τα κύρια ονόματα και το επώνυμο που συνθέτουν τα σημεία δεν εμπεριέχουν καμία έννοια.

2        Όσον αφορά τη σφαιρική εκτίμηση του κινδύνου συγχύσεως, το Γενικό Δικαστήριο επισημαίνει ότι το τμήμα προσφυγών υπέπεσε, αφενός, σε σφάλματα, διότι δεν έλαβε υπόψη τον κυρίαρχο χαρακτήρα του στοιχείου «sandrone» του σημείου που αποτελεί αντικείμενο της αιτήσεως καταχωρίσεως σήματος και την αδυναμία εννοιολογικής συγκρίσεως. Σημειώνει, αφετέρου, ότι κακώς το τμήμα προσφυγών παρέλειψε να λάβει υπόψη τις ιδιαιτερότητες των επίμαχων προϊόντων, ήτοι ότι στον αμπελοοινικό τομέα τα ονόματα έχουν μεγάλη σημασία, είτε πρόκειται για επώνυμα είτε για ονομασίες κτημάτων, δεδομένου ότι χρησιμεύουν ως στοιχεία αναφοράς και προσδιορισμού των οίνων. Επομένως, το Γενικό Δικαστήριο κρίνει ότι ως δηλωτικό της προελεύσεως των οίνων του προσφεύγοντος θα χρησιμεύσει το διακριτικό στοιχείο «sandrone» ή ακόμη η πλήρης ονομασία «luciano sandrone», όχι όμως μόνον το στοιχείο «luciano». Το Γενικό Δικαστήριο υπογραμμίζει ότι το τμήμα προσφυγών δεν έλαβε επίσης υπόψη τη συχνότητα της χρήσεως ισπανικών ή ιταλικών κύριων ονομάτων ή επωνύμων, πραγματικών ή υποθετικών, στον αμπελοοινικό τομέα και το γεγονός ότι οι καταναλωτές είναι συνηθισμένοι σε σήματα που περιέχουν αυτά τα στοιχεία, με αποτέλεσμα να μη σκέπτονται, κάθε φορά που ένα κύριο όνομα ή επώνυμο αυτού του τύπου εμφανίζεται σε σήμα συνδυαζόμενο με άλλα στοιχεία, ότι υποδηλώνει ότι τα προϊόντα για τα οποία χρησιμοποιείται προέρχονται όλα από την ίδια πηγή.

Ως εκ τούτου, το Γενικό Δικαστήριο καταλήγει στο συμπέρασμα ότι στον αμπελοοινικό τομέα, όπου είναι πολύ συνήθης η χρήση σημείων αποτελούμενων από επώνυμα ή κύρια ονόματα, είναι απίθανο το ενδεχόμενο να θεωρήσει ο μέσος καταναλωτής ότι μεταξύ των δικαιούχων των αντιπαρατιθέμενων σημείων υφίσταται οικονομική σχέση, απλώς και μόνον επειδή αμφότεροι φέρουν το κύριο όνομα Luciano. Από μόνο του το γεγονός αυτό δεν μπορεί να οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι υφίσταται κίνδυνος συγχύσεως όσον αφορά τα σχετικά με οίνους εμπορικά σήματα, δεδομένου ότι το ενδιαφερόμενο κοινό δεν αναμένει ότι το σύνηθες αυτό κύριο όνομα θα χρησιμοποιείται από έναν μόνον παραγωγό ως στοιχείο σήματος.