Αναίρεση που άσκησε στις 19 Δεκεμβρίου 2008η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης στις 14 Οκτωβρίου 2008 στην υπόθεση F-74/07, Meierhofer κατά Επιτροπής
(Υπόθεση T-560/08 P)
Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική
Διάδικοι
Αναιρεσείουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: J. Currall και B. Eggers)
Αντίδικος κατ' αναίρεση: S. Meierhofer (Μόναχο, Γερμανία)
Αιτήματα της αναιρεσείουσας
Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:
να αναιρέσει την απόφαση που εξέδωσε στις 14 Οκτωβρίου 2008 το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης στην υπόθεση F-74/07, Meierhofer κατά Επιτροπής·
να αποφασίσει ότι έκαστος διάδικος φέρει τα δικαστικά του έξοδα.
Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα
Η αίτηση αναιρέσεως στρέφεται κατά της αποφάσεως που εξέδωσε στις 14 Οκτωβρίου 2008 το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην υπόθεση F-74/07, Meierhofer κατά Επιτροπής, με την οποία το Δικαστήριο ΔΔ ακύρωσε την απόφαση της εξεταστικής επιτροπής του διαγωνισμού EPSO/AD/26/05 της 19ης Ιουνίου 2009 λόγω αθετήσεως της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως.
Με την απόφαση αυτή είχε απορριφθεί αίτηση επανεξετάσεως της αποφάσεως της εξεταστικής επιτροπής με την οποία διαπιστώθηκε ότι ο πρωτοδίκως προσφεύγων απέτυχε στην προφορική εξέταση της διαδικασίας επιλογής. Ο υποψήφιος δεν συγκέντρωσε κατά μισό μόριο τον απαιτούμενο ελάχιστο αριθμό μορίων για την προφορική εξέταση. Σύμφωνα με την προκήρυξη του διαγωνισμού, η προφορική εξέταση βαθμολογήθηκε με έναν ενιαίο βαθμό.
Η αίτηση αναιρέσεως αφορά τις σχετικές με την υποχρέωση αιτιολογήσεως υποχρεώσεις εξεταστικής επιτροπής διαγωνισμού, καθώς και το κριτήριο ελέγχου εκ μέρους του κοινοτικού δικαστή. Η αναιρεσείουσα αμφισβητεί, ειδικότερα, το συμπέρασμα του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης κατά το οποίο όταν συντρέχουν "ειδικές περιστάσεις", για παράδειγμα σε περίπτωση βαθμολογίας μόλις υπολειπόμενης από τον ελάχιστο αριθμό απαιτουμένων μορίων, η απλή γνωστοποίηση στον υποψήφιο που απέτυχε στην προφορική εξέταση του συνεπαγόμενου τον αποκλεισμό του βαθμού δεν πληροί την υποχρέωση αιτιολογήσεως.
Προς στήριξη της αιτήσεως αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα ισχυρίζεται ότι η άποψη αυτή δημιουργεί ανασφάλεια δικαίου:
Πρώτον, δυνάμει πάγιας νομολογίας, η υποχρέωση αιτιολογήσεως πρέπει να συνάδει με την τήρηση του απορρήτου που διέπει τις εργασίες της εξεταστικής επιτροπής, δυνάμει του άρθρου 6 του παραρτήματος ΙΙΙ του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, η οποία απαγορεύει την κοινοποίηση των γνωμών που διατυπώνουν τα διάφορα μέλη της εξεταστικής επιτροπής και τη δημοσιοποίηση λεπτομερειών σχετικών με την αξιολόγηση του υποψηφίου μεμονωμένα ή σε σύγκριση με άλλους.
Δεύτερον, η σύγκριση με τις περιπτώσεις που αφορούν πρόσβαση σε έγγραφα, στην οποία προέβη το Δικαστήριο ΔΔ, είναι ίσως πεπλανημένη, δεδομένου ότι το άρθρο 6 του παραρτήματος ΙΙΙ του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως δεν προβλέπει καμία παρέκκλιση ή στάθμιση συμφερόντων.
Τρίτον, το Δικαστήριο ΔΔ δεν συμμορφώθηκε προς τη νομολογία δυνάμει της οποίας η υποχρέωση αιτιολογήσεως πρέπει να είναι ανάλογη προς την πράξη περί της οποίας πρόκειται και κατά την οποία το Δικαστήριο ΔΔ πρέπει, απλώς, να είναι σε θέση να ελέγξει τη νομιμότητα της αποφάσεως. Δεδομένου ότι ο a posteriori έλεγχος προφορικής εξετάσεως εκ μέρους του κοινοτικού δικαστή είναι εξ ορισμού αδύνατος, ο έλεγχός του είχε μέχρι τούδε περιοριστεί στον έλεγχο τηρήσεως των διαδικαστικών διατάξεων και της προκήρυξης του διαγωνισμού.
Επίσης, η απόφαση δημιουργεί ανασφάλεια δικαίου όσον αφορά τη διάκριση μεταξύ των διαφόρων μορφών δικονομικών μέτρων, με τα οποία μπορεί να υποχρεωθεί ένα όργανο να προσκομίσει απόρρητα έγγραφα ή ως προς τις περιστάσεις υπό τις οποίες η άρνηση κοινοποιήσεώς τους θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί κατά του ενδιαφερομένου (μέτρα οργανώσεως της διαδικασίας και διεξαγωγή αποδείξεων). Εν προκειμένω, το Δικαστήριο ΔΔ ερμήνευσε πεπλανημένως τη θέση της Επιτροπής, δεδομένου ότι αυτή ουδέποτε αρνήθηκε μια τέτοια κοινοποίηση. Η Επιτροπή εξήγησε στο Δικαστήριο ΔΔ ότι αδυνατούσε να προσκομίσει τα σχετικά έγγραφα στο πλαίσιο των μέτρων οργανώσεως της διαδικασίας που διέταξε το Δικαστήριο ΔΔ, αλλά ότι ανέμενε να διατάξει ο δικάσας σχηματισμός τη διεξαγωγή αποδείξεων.
____________