WYROK SĄDU (izba ds. odwołań)

z dnia 12 maja 2010 r.

Sprawa T‑560/08 P

Komisja Europejska

przeciwko

Stefanowi Meierhoferowi

Odwołanie – Służba publiczna – Nabór – Konkurs otwarty – Decyzja stwierdzająca negatywny wynik egzaminu ustnego – Odmowa zastosowania się przez Komisję do środków organizacji postępowania

Przedmiot: Odwołanie od wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (pierwsza izba) z dnia 14 października 2008 r. w sprawie F‑74/07 Meierhofer przeciwko Komisji, Zb.Orz.SP s. I‑A‑1‑319, II‑A‑1‑1745, mające na celu jego uchylenie.

Orzeczenie: Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (pierwsza izba) z dnia 14 października 2008 r. w sprawie F‑74/07 Meierhofer przeciwko Komisji, Zb.Orz.SP s. I‑A‑1‑319, II‑A‑1‑1745, zostaje uchylony. Sprawa zostaje skierowana do ponownego rozpoznania przez Sąd do spraw Służby Publicznej. Rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

Streszczenie

1.      Odwołanie – Interes prawny – Przesłanka – Korzyść dla wnoszącego odwołanie

(statut Trybunału Sprawiedliwości, art. 51 akapit drugi)

2.      Postępowanie – Środki organizacji postępowania – Środki dowodowe – Swobodna ocena sądu Unii – Zakres

3.      Postępowanie – Środki organizacji postępowania – Żądanie przedstawienia dokumentu – Uwzględnienie poufnego charakteru

(regulamin postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej, art. 44 § 2)

1.      W ramach odwołań wniesionych przez instytucję pozwaną w pierwszej instancji od orzeczenia uwzględniającego żądania urzędnika dopuszczalność odwołania jest uzależniona od istnienia interesu prawnego, który wymaga, by postępowanie odwoławcze mogło swoim wynikiem przynieść korzyść stronie, która je wszczęła.

W tym względzie, skoro Sąd do spraw Służby Publicznej stwierdził nieważność decyzji stwierdzającej niezdanie ustnego egzaminu konkursowego z uwagi na naruszenie obowiązku uzasadnienia, aby zastosować się do tego wyroku, instytucja jest zobowiązana do wydania nowej decyzji o wpisaniu bądź niewpisaniu nazwiska zainteresowanego na listę rezerwy kadrowej konkursu. Ta nowa decyzja zastąpiłaby decyzję, której nieważność została stwierdzona w zaskarżonym wyroku. Natomiast gdy wyrok zostanie uchylony, decyzja, której nieważność została stwierdzona, odzyska wszystkie swoje skutki i będzie musiała zostać poddana ponownej analizie w świetle innych zarzutów podniesionych w skardze.

Ponadto uchylenie zaskarżonego wyroku przyniesie w każdym razie niewątpliwą korzyść pozwanej instytucji, ponieważ jeśli skarga w pierwszej instancji zostanie ostatecznie oddalona, będzie ona tym samym zabezpieczona przed jakimkolwiek roszczeniem ze strony skarżącego o odszkodowanie ze względu na szkodę, na jaką ten mógłby powoływać się w związku ze sporną decyzją.

(zob. pkt 41, 44, 45, 47)

Odesłanie:

Trybunał: sprawa C‑174/99 P Parlament przeciwko Richard, 13 lipca 2000 r., Rec. s. I‑6189, pkt 33, 34; Trybunał, sprawa C‑277/01 P Parlament przeciwko Samper, 3 kwietnia 2003 r., Rec. s. I‑3019, pkt 28, 31

2.      Ocena tego, czy właściwe jest przyjęcie środka organizacji postępowania lub środka dowodowego, mieści się w kompetencjach sądu, a nie stron, ponieważ strony mogą jedynie, w razie potrzeby, zakwestionować wybór dokonany w pierwszej instancji w ramach odwołania. Tym samym do sądu, a nie stron należy uznanie, czy przyjęcie środka dowodowego jest konieczne dla celów wydania orzeczenia przez sąd.

Jednak choć prawdą jest, że strona nie może wymagać od sądu Unii przyjęcia środka dowodowego, niemniej sąd nie może wyciągnąć konsekwencji z braku w aktach pewnych informacji, skoro nie zostały wyczerpane przewidziane w jego regulaminie postępowania środki do ich przedstawienia przez daną stronę.

(zob. pkt 61, 62)

Odesłanie: Sąd, Pierwszej Instancji: sprawa T‑34/92 Fiatagri i New Holland Ford przeciwko Komisji, 27 października 1994 r., Rec. s. II‑905

3.      Pomimo różnic istniejących pomiędzy regulaminem postępowania przed Sądem i regulaminem postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej możliwe jest, by Sąd do spraw Służby Publicznej stosował tę samą procedurę co procedura stosowana przez Sąd, zgodnie z którą, jeśli strona informuje sąd, że uważa, iż nie będzie w stanie zastosować się do środka organizacji postępowania, ponieważ niektóre żądane dokumenty są poufne, sąd może wydać postanowienie nakazujące tej stronie przedstawienie rozpatrywanych dokumentów, decydując jednocześnie, że nie zostaną one podane do wiadomości stronie przeciwnej na tym etapie.

Oczywiście ani statut Trybunału, ani regulamin postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej, na wzór skądinąd regulaminu postępowania przed Trybunałem i regulaminu postępowania przed Sądem, nie przewidują możliwości zastosowania sankcji w przypadku niewykonania postanowienia, a jedyną możliwą reakcją w obliczu odmowy jest wyciągnięcie z niej konsekwencji przez sąd w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

Niemniej jednak, zanim Sąd do spraw Służby Publicznej może postąpić w ten sposób, zobowiązany jest zastosować wszystkie instrumenty pozostające do jego dyspozycji, aby uzyskać rozpatrywane dokumenty. Tym samym, gdy instytucja obstaje przy rzekomo poufnym charakterze dokumentów, których od niej zażądano, Sąd do spraw Służby Publicznej powinien z własnej inicjatywy skorzystać z przepisu swego regulaminu postępowania, który pozwala uwzględnić w razie potrzeby ten poufny charakter i podjąć odpowiednie działania celem zapewnienia ochrony tej poufności. Tymczasem art. 44 § 2 regulaminu postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej pozwala na wydanie postanowienia nakazującego przedstawienie rzekomo poufnego dokumentu.

(zob. pkt 72–74, 76, 77)

Odesłanie: Trybunał, sprawa 155/78 M. przeciwko Komisji, 10 czerwca 1980 r., Rec. s. 1797, pkt 20, 21; Sąd, sprawa T‑48/05 Franchet i Byk przeciwko Komisji, 8 lipca 2008 r., Zb.Orz. s. II‑1585, pkt 54, 55; Sąd, sprawa T‑299/05 Shanghai Excell M & E Enterprise i Shanghai Adeptech Precision przeciwko Radzie, 18 marca 2009r., Zb.Orz. s. II‑573, pkt 24–26