Προσφυγή της 9ης Απριλίου 2009 - Trelleborg Industrie κατά Επιτροπής
(Υπόθεση T-147/09)
Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική
Διάδικοι
Προσφεύγουσα: Trelleborg Industrie SAS (Clermont Ferrand, Γαλλία) (εκπρόσωποι: J. Joshua, barrister, και E. Aliende Rodríguez, lawyer)
Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων
Αιτήματα της προσφεύγουσας
Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:
να ακυρώσει το άρθρο 1 της επίμαχης αποφάσεως κατά το μέρος που αφορά την προσφεύγουσα και εν πάση περιπτώσει τουλάχιστον κατά το μέρος που διαπιστώνει οποιαδήποτε παράβαση που η προσφεύγουσα διέπραξε πριν από τις 21 Ιουνίου 1999·
να μειώσει το κατά το άρθρο 2 πρόστιμο της προσφεύγουσας έτσι ώστε να διορθωθούν τα πρόδηλα σφάλματα της αποφάσεως·
να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.
Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα
Η προσφεύγουσα ζητεί την ακύρωση της αποφάσεως C(2009) 428 τελικό της Επιτροπής, της 28ης Ιανουαρίου 2009, σχετικά με διαδικασία του άρθρου 81 ΕΚ και του άρθρου 53 ΕΟΧ στην υπόθεση COMP/39406 - Μάνικες πλοίου, κατά το μέρος που κρίθηκε ότι η προσφεύγουσα έλαβε μέρος σε μια ενιαία και διαρκή παράβαση εντός του ΕΟΧ στον τομέα που έχει ως αντικείμενο τις μάνικες πλοίου, παράβαση που συνίστατο στον καταμερισμό των προσφορών, στον καθορισμό τιμών, στον καθορισμό ποσοστώσεων, στον καθορισμό των όρων πωλήσεως, στον γεωγραφικό καταμερισμό των αγορών και στην ανταλλαγή ευαίσθητων πληροφοριών σχετικά με τις τιμές, τον όγκο των πωλήσεων και τις προσκλήσεις για την υποβολή προσφορών. Περαιτέρω, ζητεί να μειωθεί το πρόστιμο που της επιβλήθηκε.
Η προσφεύγουσα διατυπώνει τρεις λόγους ακυρώσεως.
Πρώτον, ισχυρίζεται ότι η εξουσία της Επιτροπής να επιβάλει πρόστιμα για οποιοδήποτε χρονικό διάστημα πριν από τις 21 Ιουνίου 1999 έχει παραγραφεί βάσει του άρθρου 25, παράγραφος 1, του κανονισμού 1/2003 καθόσον, κατά την προσφεύγουσα, η Επιτροπή υπέπεσε σε πρόδηλη πραγματική και νομική πλάνη όταν έκρινε ότι η προσφεύγουσα διέπραξε μια ενιαία και διαρκή παράβαση.
Δεύτερον, προβάλλει ότι η Επιτροπή δεν έχει έννομο συμφέρον όσον αφορά τη διαπίστωση παραβάσεως για την πρώτη περίοδο που έληξε τον Μάιο του 1997.
Τρίτον και επικουρικώς, ισχυρίζεται τόσο ότι η Επιτροπή παρανόμως εισήγαγε διακρίσεις εις βάρος της προσφεύγουσας, καθόσον όσον αφορά την ευθύνη για μια προκάτοχο εταιρία μεταχειρίστηκε την προσφεύγουσα διαφορετικά από έναν άλλον αποδέκτη της επίμαχης αποφάσεως, όσο και ότι προσέβαλε το δικαίωμα ακροάσεως και παρέβη την υποχρέωση αιτιολογήσεως.
____________