ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (αναιρετικό τμήμα)

της 20ής Σεπτεμβρίου 2013

Υπόθεση T‑113/13 P

Kris Van Neyghem

κατά

Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης

«Αίτηση αναιρέσεως – Υπαλληλική υπόθεση – Υπάλληλοι – Προαγωγή – Περίοδος προαγωγών 2007 – Απόφαση περί μη προαγωγής του προσφεύγοντος στον βαθμό AST 7 – Απόρριψη της πρωτόδικης προσφυγής – Υποχρέωση αιτιολογήσεως – Άρθρο 266 ΣΛΕΕ – Αίτηση αναιρέσεως εν μέρει προδήλως απαράδεκτη και εν μέρει προδήλως αβάσιμη»

Αντικείμενο:      Αίτηση αναιρέσεως κατά της αποφάσεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (τρίτο τμήμα) της 12ης Δεκεμβρίου 2012, F‑77/11, Van Neyghem κατά Συμβουλίου.

Απόφαση:      Η αίτηση αναιρέσεως απορρίπτεται. Ο Kris Van Neyghem φέρει τα δικαστικά έξοδά του, καθώς και αυτά στα οποία υποβλήθηκε το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας.

Περίληψη

1.      Υπάλληλοι – Προαγωγή – Διοικητική ένσταση υποψηφίου που δεν προήχθη – Απορριπτική απόφαση – Υποχρέωση αιτιολογήσεως

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 25, εδ. 2, 45 και 90 § 2)

2.      Υπαλληλικές προσφυγές – Ακυρωτική απόφαση – Αποτελέσματα – Υποχρέωση λήψεως μέτρων εκτελέσεως – Περιεχόμενο – Συνεκτίμηση τόσο του σκεπτικού όσο και του διατακτικού της αποφάσεως – Ακύρωση αποφάσεως περί μη προαγωγής – Νέα συγκριτική εξέταση των προσόντων – Κατάλληλος τρόπος εκτελέσεως

(Άρθρο 266 ΣΛΕΕ· Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 45)

3.      Υπάλληλοι – Προαγωγή – Συγκριτική εξέταση των προσόντων – Εξουσία εκτιμήσεως της Διοικήσεως – Στοιχεία δυνάμενα να ληφθούν υπόψη

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 45)

4.      Αναίρεση – Λόγοι – Ισχυρισμός προβαλλόμενος για πρώτη φορά στο πλαίσιο της αιτήσεως αναιρέσεως – Απαράδεκτο

(Κανονισμός Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου, άρθρα 48 § 2, 139 § 2 και 144)

5.      Αναίρεση – Λόγοι – Εσφαλμένη εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών – Απαράδεκτο – Έλεγχος από το Γενικό Δικαστήριο της εκτιμήσεως των πραγματικών περιστατικών και των αποδεικτικών στοιχείων – Αποκλείεται πλην της περιπτώσεως παραμορφώσεως του περιεχομένου των εν λόγω στοιχείων

(Άρθρο 257 ΣΛΕΕ· Οργανισμός του Δικαστηρίου, παράρτημα I, άρθρο 11 § 1)

1.      Βλ. το κείμενο της διατάξεως.

(βλ. σκέψη 17)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: 13 Απριλίου 1978, 101/77, Ganzini κατά Επιτροπής, Συλλογή τόμος 1978, σ. 313, σκέψη 10· 7 Φεβρουαρίου 1990, C‑343/87, Culin κατά Επιτροπής, Συλλογή 1990, σ. I‑225

2.      Προκειμένου να συμμορφωθεί με την ακυρωτική δικαστική απόφαση και να την εκτελέσει πλήρως, το θεσμικό όργανο από το οποίο προέρχεται η ακυρωθείσα πράξη υποχρεούται να σεβαστεί όχι μόνο το διατακτικό της αποφάσεως, αλλά και το σκεπτικό που οδήγησε στο διατακτικό αυτό και το οποίο συνιστά το αναγκαίο του έρεισμα, υπό την έννοια ότι είναι απαραίτητο για να προσδιοριστεί η ακριβής έννοια των όσων κρίθηκαν με το διατακτικό. Συγκεκριμένα, στο σκεπτικό αυτό, αφενός, προσδιορίζεται η ακριβής διάταξη που θεωρήθηκε παράνομη και, αφετέρου, εμφαίνονται οι ακριβείς λόγοι της ελλείψεως νομιμότητας που διαπιστώνεται με το διατακτικό και τους οποίους το οικείο όργανο πρέπει να λάβει υπόψη κατά την αντικατάσταση της ακυρωθείσας πράξεως. Η διαδικασία αντικαταστάσεως της πράξεως αυτής μπορεί έτσι να επαναλαμβάνεται από το συγκεκριμένο σημείο στο οποίο εντοπίστηκε η έλλειψη νομιμότητας.

Συνεπώς, το οικείο θεσμικό όργανο, προβαίνοντας σε νέα συγκριτική εξέταση των προσόντων κατά την οποία έλαβε υπόψη τα τρία κριτήρια που αναφέρονται στο άρθρο 45 του ΚΥΚ, προκειμένου να εκτελέσει δικαστική απόφαση με την οποία ακυρώθηκε η απόφαση περί μη προαγωγής υπαλλήλου λόγω παρατυπιών που πλήττουν τη συγκριτική εξέταση των προσόντων των προαγώγιμων υπαλλήλων, δεν τήρησε μόνον τις διατάξεις του άρθρου 266 ΣΛΕΕ, αλλά και τους κανόνες που διέπουν τη διαδικασία προαγωγής, όπως αυτοί καθορίζονται με το άρθρο 45 του ΚΥΚ.

(βλ. σκέψεις 21 και 22)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: 13 Ιουλίου 2000, C‑8/99 P, Gómez de Enterría y Sanchez κατά Κοινοβουλίου, Συλλογή 2000, σ. I‑6031, σκέψεις 19 και 20 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία

3.      Το άρθρο 45 του ΚΥΚ ορίζει ότι, για τη συγκριτική εξέταση των προσόντων, η αρμόδια για τους διορισμούς αρχή λαμβάνει ιδίως υπόψη τις εκθέσεις που έχουν καταρτιστεί για τους υπαλλήλους, τη χρήση κατά την άσκηση των καθηκόντων τους άλλων γλωσσών πλην της γλώσσας για την οποία έχουν αποδείξει ότι διαθέτουν εις βάθος γνώση και, ενδεχομένως, το επίπεδο των αρμοδιοτήτων που ασκούν.

Συναφώς, η Διοίκηση διαθέτει περιθώριο εκτιμήσεως ως προς τη σημασία που αποδίδει σε καθένα από τα τρία κριτήρια του άρθρου 45, παράγραφος 1, του ΚΥΚ, δεδομένου ότι η διατύπωσή του δεν αποκλείει τη δυνατότητα σταθμίσεως.

Κατά συνέπεια, η αρμόδια για τους διορισμούς αρχή υποχρεούται να προσδιορίσει, κατά τη συγκριτική εξέταση των προσόντων, τη σημασία που αποδίδει σε κάθε κριτήριο, πράγμα που συνεπάγεται ότι, με την ευκαιρία αυτή, εξετάζει τα τρία κριτήρια του άρθρου 45 του ΚΥΚ που πρέπει να αποτελέσουν αντικείμενο κοινής εκτιμήσεως, μη δυνάμενης να χωρήσει τμηματικώς.

(βλ. σκέψη 23)

Παραπομπή:

ΓΔΕΕ: 16 Μαΐου 2013, T‑281/11 P, Canga Fano κατά Συμβουλίου, σκέψη 123

4.      Βλ. το κείμενο της διατάξεως.

(βλ. σκέψη 27)

Παραπομπή:

ΓΔΕΕ: 28 Ιουνίου 2011, T‑454/09 P, van Arum κατά Κοινοβουλίου, σκέψη 79 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία

5.      Βλ. το κείμενο της διατάξεως.

(βλ. σκέψη 31)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: 16 Σεπτεμβρίου 1997, C‑59/96 P, Koelman κατά Επιτροπής, Συλλογή 1997, σ. I‑4809, σκέψη 31

ΓΔΕΕ: 7 Δεκεμβρίου 2011, T‑274/11 P, Mioni κατά Επιτροπής, σκέψη 18