Προσφυγή της 15ης Σεπτεμβρίου 2014 — Ουγγαρία κατά Επιτροπής
(Υπόθεση T-662/14)
Γλώσσα διαδικασίας: η ουγγρική
Διάδικοι
Προσφεύγουσα: Ουγγαρία (εκπρόσωποι: M.Z. Fehér και G. Koós)
Καθής: Επιτροπή
Αιτήματα
Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
να ακυρώσει το άρθρο 45, παράγραφος 8, του εκτελεστικού κανονισμού (ΕE) 639/2014 της Επιτροπής, της 11ης Μαρτίου 2014, που συμπληρώνει τον κανονισμό (ΕΕ) 1307/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου και για την τροποποίηση του παραρτήματος X του εν λόγω κανονισμού: «επιλέγοντας από τον κατάλογο που καταρτίζεται βάσει του άρθρου 4, παράγραφος 2, στοιχείο γ), του κανονισμού (ΕΕ) 1307/2013 τα πλέον κατάλληλα είδη από οικολογικής άποψης, αποκλείοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο τα εμφανώς μη αυτόχθονα είδη».
να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.
Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα
Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι το άρθρο 45, παράγραφος 8, του προσβαλλόμενου κανονισμού βαίνει πέραν των ορίων του κανονισμού (ΕE) 1307/20131 και ότι, επανερμηνεύοντας την εξουσιοδότηση που χορηγήθηκε στα κράτη μέλη με τον κανόνα βάσεως, καθιστά, κατ’ ουσία, άνευ περιεχομένου το περιεχόμενο την παρασχεθείσα στα κράτη μέλη εξουσιοδότηση.
Επίσης, η προσφεύγουσα θεωρεί ότι οι αιτιολογικές σκέψεις του προοιμίου του προσβαλλόμενου κανονισμού δεν περιέχει την απαιτούμενη επαρκή και αναλυτική αιτιολογία. Κατ’ αυτήν, τροποποίηση εξουσιοδοτικής διατάξεως τόσο μεγάλου μεγέθους και εκτάσεως καθιστά αδύνατο τον σαφή προσδιορισμό της εξουσιοδοτικής διατάξεως στην οποία βασίσθηκε η Επιτροπή, γεγονός που καθιστά σχεδόν αδύνατο τον αναγκαίο από απόψεως ασφάλειας δικαίου έλεγχο.
Η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι η ρύθμιση που εξέδωσε η Επιτροπή εισάγει δυσμενή διάκριση όσον αφορά τα είδη δέντρων που ονομάζονται πρεμνοφυή δάση μικρού περίτροπου χρόνου ή, πιο συγκεκριμένα, όσον αφορά τους αγρότες που επιθυμούν να τα φυτέψουν. Οι καλλιέργειες ή καλλιεργητές των δύο ειδών βρίσκονται στην ίδια κατάσταση, λόγο για τον οποίο δεν δικαιολογείται διαφορετική μεταχείρισή τους αναλόγως των ειδών δέντρων που επιθυμούν να επιλέξουν για τις καλλιέργειές τους.Επιπλέον, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι, κατά τη διάρκεια της διαπραγματεύσεως του εξουσιοδοτικού κανονισμού, η Επιτροπή αντιτάχθηκε ακόμη και στη δυνατότητα των κρατών μελών να χαρακτηρίσουν ως καλλιέργειες οικολογικού ενδιαφέροντος τις καλλιέργειες στις οποίες έχουν φυτευτεί πρεμνοφυή δάση μικρού περίτροπου χρόνου. Κατά η προσφεύγουσα, προφανώς η Επιτροπή θέλησε να αποτρέψει στην πράξη τη δυνατότητα αυτή μέσω της επίμαχης ρυθμίσεως, υποπίπτοντας κατά τον τρόπο αυτό σε κατάχρηση εξουσίας.Τέλος, η προσφεύγουσα θεωρεί, ειδικότερα, ότι ο προσβαλλόμενος κανονισμός προσκρούει στη γενική αρχή της ασφάλειας δικαίου, καθόσον, αφενός, το άρθρο 45, παράγραφος 8, του εν λόγω κανονισμού δεν είναι σαφές από διάφορες απόψεις, και, αφετέρου, ο κανονισμός δεν διασφαλίζει επαρκή περίοδο προετοιμασίας πριν τη θέση του σε ισχύ ενόψει αλλαγής τόσο μεγάλης εμβέλειας. Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι προσβλήθηκε η αρχή της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης, καθόσον, κατά τη διατύπωση των διατάξεων με τις οποίες ο κανονισμός τέθηκε σε εφαρμογή, η Επιτροπή δεν έλαβε υπόψη ότι στον γεωργικό τομέα η περίοδος προετοιμασίας πρέπει να είναι εκ των πραγμάτων μεγαλύτερη. Επίσης, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η προσβαλλόμενη πράξη προσβάλλει και το δικαίωμα ιδιοκτησίας, το οποίο κατοχυρώνει το άρθρο 17 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
________________________1 Κανονισμός (ΕΕ) 1307/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 17ης Δεκεμβρίου 2013, περί θεσπίσεως κανόνων για άμεσες ενισχύσεις στους γεωργούς βάσει καθεστώτων στήριξης στο πλαίσιο της Κοινή