Προσφυγή της 14ης Μαρτίου 2011 - Carbunión κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-176/11)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Federación Nacional de Empresarios de Minas de Carbón (Carbunión) (Μαδρίτη, Ισπανία) (εκπρόσωποι: K. Desai, Solicitor, S. Cisnal de Ugarte και Μ. Περιστεράκη, δικηγόροι.)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ενώσεως

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

να κρίνει παραδεκτή την προσφυγή ακυρώσεως,

να κρίνει την προσφυγή ακυρώσεως βάσιμη και, συνεπώς, να ακυρώσει το άρθρο 3, παράγραφος 1, περιπτώσεις α΄, β΄ και στ΄, και το άρθρο 3, παράγραφος 3, της αποφάσεως του Συμβουλίου της 10ης Δεκεμβρίου 2010, σχετικά με τις κρατικές ενισχύσεις που διευκολύνουν την παύση λειτουργίας μη ανταγωνιστικών ανθρακωρυχείων (2010/787/EE) ¹, και

να καταδικάσει το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής, η προσφεύγουσα προβάλλει επτά λόγους.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από πρόδηλη πλάνη κατά την εκτίμηση των σχετικών πράξεων, καθώς το καθού στήριξε την προσβαλλόμενη απόφαση στις εξής διαπιστώσεις:

μικρή συμμετοχή του άνθρακα στην παραγωγή ενέργειας εντός της ΕΕ,

το κλείσιμο μη ανταγωνιστικών ανθρακωρυχείων και η εξάλειψη της παραγωγής άνθρακα εντός της ΕΕ θα ενθαρρύνει τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας,

η παραγωγή άνθρακα στην ΕΕ και στην Ισπανία ειδικότερα δεν πρόκειται να καταστεί ανταγωνιστική έως το 2018.

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από ελλιπή αιτιολογία, καθώς το Συμβούλιο:

αγνόησε τα πολυάριθμα αποδεικτικά στοιχεία και τις διαπιστώσεις που έθεσαν υπόψη του κατά την προπαρασκευαστική διαδικασία άλλα όργανα και μέτοχοι, που αποδεικνύουν τη σημασία της βιομηχανίας άνθρακα της ΕΕ όσον αφορά την ασφάλεια του εφοδιασμού εντός της ΕΕ,

δεν αιτιολόγησε γιατί (i) δεν κινήθηκε εκτός του πλαισίου και της πολιτικής που καθορίστηκε με τον κανονισμό περί άνθρακα του 2002 ² προς εξασφάλιση του εφοδιασμού της ΕΕ, και (ii) προτίμησε, αντ' αυτού, να εκδώσει την προσβαλλόμενη απόφαση λαμβάνοντας υπόψη του μόνον σχετικούς με τον ανταγωνισμό λόγους.

Ο τρίτος λόγος αντλείται από παραβίαση των αρχών της ασφάλειας δικαίου και της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης, καθώς η προσβαλλόμενη απόφαση:

συνιστά απότομη και μη αναμενόμενη μεταβολή της θέσεως της ΕΕ έναντι της βιομηχανίας άνθρακα της ΕΕ και της Ισπανίας ειδικότερα,

παραβιάζει την αρχή της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης, καθώς δεν προβλέπει μεταβατική περίοδο, ώστε η προσφεύγουσα να έχει τη δυνατότητα να προσαρμοστεί σε αυτήν την τόσο σημαντική μεταβολή.

Ο τέταρτος λόγος ακυρώσεως, αντλείται από παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας, καθώς η προσβαλλόμενη απόφαση επιβάλλει μη δικαιολογημένους και υπέρμετρους περιορισμούς στη λειτουργία των ανθρακωρυχείων της Ισπανίας, αναντίστοιχους προς τους σκοπούς που έχει θέσει το Συμβούλιο. Ειδικότερα, κατά την προσφεύγουσα, τα μέτρα που προβλέπει η προσβαλλόμενη απόφαση δεν απαντούν στις περιβαλλοντικές ανησυχίες που θέτει το Συμβούλιο, διότι οι σταθμοί παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στην ΕΕ θα εξακολουθήσουν να καίνε εισαγόμενο άνθρακα. Συγκεκριμένα, η προσβαλλόμενη απόφαση επιβάλλει στην προσφεύγουσα υπέρμετρα επαχθείς υποχρεώσεις, οι οποίες δεν παρουσιάζουν καμία συνάφεια προς τον σκοπό της προστασίας του περιβάλλοντος. Η προσφεύγουσα προβάλλει, επιπλέον, ότι η προσβαλλόμενη απόφαση υπερβάλλει επίσης όσον αφορά τις επιπτώσεις που ενδέχεται να έχει για τον ανταγωνισμό η συνέχιση της επιδοτήσεως της εσωτερικής παραγωγής άνθρακα.

Ο πέμπτος λόγος αντλείται από κατάχρηση εξουσίας. Η προσφεύγουσα προβάλλει, συναφώς, ότι τα μέτρα που προβλέπει η προσβαλλόμενη απόφαση, λόγω των αρνητικών συνεπειών τους για τον τομέα της εξορύξεως άνθρακα εντός της ΕΕ, δεν αντιστοιχούν προς τους στρατηγικούς και τους πολιτικούς σκοπούς που οφείλει να επιδιώκει η ΕΕ δυνάμει του άρθρου 194 ΣΛΕΕ. Η προσβαλλόμενη απόφαση θέτει σε κίνδυνο την ομαλή λειτουργία της αγοράς ενέργειας της ΕΕ και τον ασφαλή ενεργειακό εφοδιασμό της ΕΕ και της Ισπανίας ειδικότερα. Επομένως, το Συμβούλιο εξέδωσε την προσβαλλόμενη απόφαση κατά κατάχρηση εξουσίας, διότι σκοπός της αποφάσεως αυτής είναι η εξάλειψη μιας από τις σημαντικότερες εντός της ΕΕ πρώτες ύλες όσον αφορά την εξασφάλιση του ενεργειακού εφοδιασμού της ΕΕ.

Ο έκτος λόγος ακυρώσεως αντλείται από παραβίαση της αρχής της ίσης μεταχειρίσεως και της απαγορεύσεως των δυσμενών διακρίσεων. Κατά την προσφεύγουσα, η προσβαλλόμενη απόφαση εισάγει δυσμενείς διακρίσεις σε βάρος των εγχώριων ανθρακοπαραγωγών σε σχέση με (i) τους εισαγωγείς άνθρακα στην ΕΕ (ii) άλλες μορφές παραγωγής ενέργειες.

Ο έβδομος λόγος ακυρώσεως στηρίζεται στο επιχείρημα ότι η προσβαλλόμενη απόφαση στηρίζεται σε εσφαλμένη νομική βάση. Η προσφεύγουσα προβάλλει ότι η προσβαλλόμενη απόφαση εκδόθηκε βάσει μόνον του άρθρου 107, παράγραφος 3, στοιχείο ε΄, ΣΛΕΕ, ενώ θα έπρεπε να στηριχθεί επίσης στο άρθρο 109 ΣΛΕΕ και να ακολουθηθεί η αντίστοιχη διαδικασία.

____________

¹ - OJ 2010 L 336, p. 24

² - Κανονισμός (ΕΚ) 1407/2002 του Συμβουλίου, της 23ης Ιουλίου 2002, σχετικά με τις κρατικές ενισχύσεις προς τη βιομηχανία άνθρακα (ΕΕ 2002 L 205, σ. 1).