Sprawa T‑204/11

(publikacja fragmentów)

Królestwo Hiszpanii

przeciwko

Komisji Europejskiej

Ochrona konsumentów – Rozporządzenie (UE) nr 15/2011 – Metody wykrywania toksyn lipofilowych w małżach – Zastąpienie metody prób biologicznych na myszach metodą chromatografii cieczowej sprzężonej z tandemową spektrometrią mas (LC‑MS/MS) – Artykuł 168 TFUE – Proporcjonalność – Uzasadnione oczekiwania

Streszczenie – wyrok Sądu (czwarta izba) z dnia 11 lutego 2015 r.

1.      Zdrowie publiczne – Przepisy wykonawcze – Uprawnienia dyskrecjonalne instytucji Unii – Rozporządzenie Komisji wymagające złożonej oceny – Kontrola sądowa – Granice – Oczywisty błąd w ocenie lub nadużycie władzy – Konieczność przedstawienia dowodów pozwalających na uznanie dokonanej w tym akcie oceny za niewiarygodną

(rozporządzenie Komisji nr 15/2011)

2.      Skarga o stwierdzenie nieważności – Rozporządzenie Komisji wymagające złożonej oceny – Kontrola sądowa – Granice – Ocena zgodności z prawem w oparciu o informacje dostępne w momencie wydania decyzji

(art. 263 TFUE)

3.      Zdrowie publiczne – Ocena ryzyka – Ocena naukowych metod ewaluacji różnych substancji – Stosowanie zasad doskonałości, przejrzystości i niezależności

(rozporządzenie Komisji nr 15/2011)

4.      Zdrowie publiczne – Przepisy wykonawcze – Metody wykrywania toksyn lipofilowych w małżach – Rozporządzenie nr 15/2011 – Przewaga ochrony zdrowia publicznego nad negatywnymi, nawet istotnymi konsekwencjami ekonomicznymi

(rozporządzenie Komisji nr 15/2011)

1.      Instytucje Unii dysponują szerokim zakresem uznania przy stosowaniu środków w zakresie ochrony zdrowia ludzkiego, w szczególności w kwestii wyznaczania celów i wyboru odpowiednich. Ten szeroki zakres uznania powoduje, że kontrola ze strony sądu Unii jest ograniczona. Konsekwencją wspomnianego zakresu uznania jest bowiem to, że kontrola sądu co do istoty ogranicza się do zbadania, czy skorzystanie przez instytucje z ich uprawnień nie jest dotknięte oczywistym błędem, nie stanowi nadużycia władzy lub też czy instytucje w sposób oczywisty nie przekroczyły granic przysługującego im uznania.

Aby ustalić, czy instytucja popełniła oczywisty błąd w ocenie złożonych faktów, dający podstawę do stwierdzenia nieważności danego aktu, skarżący winien przedstawić wystarczające dowody, by można było uznać dokonaną w tym akcie ocenę faktów za niewiarygodną. Z zastrzeżeniem tego badania wiarygodności, zadaniem Sądu nie jest zastąpienie własną oceną złożonych faktów oceny dokonanej przez autora decyzji. Jednakże ograniczenie kontroli sądu Unii nie ma wpływu na obowiązek nie tylko weryfikacji prawidłowości przytoczonego materiału dowodowego, jego wiarygodności i spójności, ale także kontroli tego, czy materiał ten stanowi zbiór istotnych danych, które należy wziąć pod uwagę w celu oceny złożonej sytuacji, i czy może on stanowić poparcie dla wniosków wyciągniętych na jego podstawie.

(por. pkt 30–33)

2.      Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 123)

3.      W dziedzinie ochrony zdrowia publicznego, podobnie jak ma to miejsce w kontekście poszanowania zasady ostrożności, ocena naukowa powinna być dokonywana na podstawie opinii naukowych opartych na zasadach doskonałości, niezależności i przejrzystości. Wymóg ten stanowi bowiem istotną gwarancję proceduralną, mającą na celu zapewnienie naukowej obiektywności środków i uniknięcie przyjęcia środków arbitralnych.

(por. pkt 131)

4.      Ochronie zdrowia publicznego należy przyznać przeważające znaczenie w stosunku do kwestii ekonomicznych, wobec czego może ona uzasadniać negatywne konsekwencje ekonomiczne, nawet istotne, dla niektórych przedsiębiorców.

(por. pkt 141)