ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (αναιρετικό τμήμα)

της 23ης Ιανουαρίου 2014

Υπόθεση T‑174/13 P

Ευρωπαϊκή Επιτροπή

κατά

BO

«Αίτηση αναιρέσεως — Υπαλληλική υπόθεση — Συμβασιούχοι υπάλληλοι — Κοινωνική ασφάλιση — Επιστροφή των εξόδων μεταφοράς — Έξοδα μεταφοράς για γλωσσικούς λόγους — Άρθρο 19, παράγραφος 2, της κοινής ρυθμίσεως σχετικά με την υγειονομική ασφάλιση των υπαλλήλων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων — Τίτλος ΙΙ, κεφάλαιο 12, σημείο 2.5, των γενικών εκτελεστικών διατάξεων για την επιστροφή των ιατρικών εξόδων»

Αντικείμενο:      Αίτηση αναιρέσεως της αποφάσεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (πρώτο τμήμα) της 15ης Ιανουαρίου 2013, F‑27/11, BO κατά Επιτροπής.

Απόφαση:      Η αίτηση αναιρέσεως απορρίπτεται. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή φέρει τα δικαστικά της έξοδα καθώς και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε ο BO στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας.

Περίληψη

Υπάλληλοι – Κοινωνική ασφάλιση – Υγειονομική ασφάλιση – Έξοδα μεταφοράς για γλωσσικούς λόγους – Απόδοση των καταβληθέντων – Αποκλείεται – Απόδοση εξόδων μεταφοράς για υπηρεσίες περιθάλψεως που απαιτούν τη χρήση γλώσσας που γνωρίζει ο αποδέκτης των υπηρεσιών αυτών – Επιτρέπεται – Προϋποθέσεις

(Ρύθμιση σχετικά με την ασφάλιση κατά των κινδύνων ατυχήματος και επαγγελματικής νόσου, άρθρο 19)

Από το άρθρο 19 της κοινής ρυθμίσεως σχετικά με την υγειονομική ασφάλιση των υπαλλήλων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων και από το σημείο 2.5 του κεφαλαίου 12 του τίτλου II των γενικών εκτελεστικών διατάξεων για την επιστροφή των ιατρικών εξόδων προκύπτει ότι η ανάληψη ιατρικών εξόδων από το κοινό σύστημα υγειονομικής ασφάλισης για όλα τα θεσμικά όργανα της Ένωσης δεν συνεπάγεται κάποιο παρεπόμενο δικαίωμα αναλήψεως των σχετικών εξόδων μεταφοράς.

Συνεπώς, σε περίπτωση που τα έξοδα μεταφοράς φαίνεται ότι πραγματοποιήθηκαν ως συνέπεια κάποιας επιλογής, σύμφωνης βεβαίως με την προβλεπόμενη στο άρθρο 19 της εν λόγω κοινής ρυθμίσεως αρχή της ελευθερίας επιλογής ιατρού, η οποία εκφράζει την προτίμηση του δικαιούχου του ανωτέρω κοινού συστήματος υγειονομικής ασφαλίσεως να προσφύγει στις υπηρεσίες ιατρού ή σε θεραπεία σε γλώσσα που κατέχει, ενώ η γλώσσα αυτή δεν αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της θεραπείας και οι αναγκαίες υπηρεσίες περιθάλψεως μπορούν να παρασχεθούν στον τόπο απασχολήσεως ή κατοικίας του δικαιούχου, τότε τα αμιγώς γλωσσικά κίνητρα που υπαγόρευσαν την επιλογή ιατρού αποκλείουν την ανάληψη των σχετικών εξόδων μεταφοράς ή συνοδείας.

Αντιθέτως, δεν ισχύει το ίδιο σε περίπτωση που τα έξοδα μεταφοράς πραγματοποιούνται για λόγους που δεν ανάγονται σε επιλογή προσωπικής διευκολύνσεως, αλλά είναι αναγκαία για να μπορέσει ο δικαιούχος να ακολουθήσει αγωγή ή να του παρασχεθούν υπηρεσίες περιθάλψεως που δεν μπορούν να του παρασχεθούν στον τόπο κατοικίας ή απασχολήσεώς του, υπό την προϋπόθεση ότι η γλώσσα στην οποία παρέχεται η επίμαχη θεραπευτική αγωγή ή οι υπηρεσίες περιθάλψεως αποτελούν ουσιώδες χαρακτηριστικό τους. Τούτο ισχύει σε περίπτωση που η χρήση γλώσσας που ομιλεί ο δικαιούχος είναι συστατικό στοιχείο άρρηκτα συνδεδεμένο με την ίδια τη θεραπεία, ιδίως στο πλαίσιο της παιδοψυχοθεραπείας.

(βλ. σκέψεις 37 έως 41)