Skarga wniesiona w dniu 8 grudnia 2013 r. – Italian international film przeciwko EACEA

(Sprawa T-676/13)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Italian international film Srl (Rzym, Włochy) (przedstawiciele: adwokaci A. Fratini i B. Bettelli)

Strona pozwana: Agencja Wykonawcza ds. Edukacji, Kultury i Sektora Audiowizualnego (EACEA)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

uwzględnienie skargi i w związku z tym stwierdzenie nieważności decyzji EACEA z dnia 8 października 2013 r. o odrzuceniu projektu dotyczącego filmu „Only God Forgives” w ramach zaproszenia do składania wniosków EACEA/21/12 (MEDIAQ 2007 – Wsparcie dla ponadnarodowej dystrybucji filmów europejskich – Schemat „Selektywny” 2013) (2012/C 300/07);

nakazanie EACEA przyjęcia wszystkich wynikających z tego środków;

obciążenie EACEA kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Niniejsza skarga jest skierowana przeciwko decyzji Agencji Wykonawczej ds. Edukacji, Kultury i Sektora Audiowizualnego w sprawie odrzucenia projektu dotyczącego filmu „Only God Forgives”, w ramach zaproszenia do składania wniosków EACEA/21/12 (MEDIA 2007 – Wsparcie dla ponadnarodowej dystrybucji filmów europejskich – Schemat „Selektywny” 2013) (2012/C 300/07).

Na poparcie skargi skarżąca podnosi dwa zarzuty.

Zarzut pierwszy dotyczy naruszenia art. 296 TFUE, art. 41 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej i art. 133 ust. 3 rozporządzenia finansowego ze względu na brak uzasadnienia.

W szczególności skarżąca podnosi w tym względzie, że nie rozumie, z jakiego powodu pozwana uznała projekt przedstawiony przez skarżącą za niedopuszczalny. Uzasadnienie odrzucenia w zaskarżonej decyzji różni się bowiem od uzasadnienia zawartego we wcześniejszym piśmie z dnia 7 sierpnia 2013 r., ponieważ wskazuje niespełnienie kryterium dopuszczalności, o którym mowa w wytycznych, innego niż wskazane w wydruku zawartym we wspomnianym piśmie (dystrybucja kinowa filmu nierealizowana przez samą skarżącą). Natomiast zaskarżona decyzja odrzuca projekt na podstawie art. 5.1 akapit piąty wytycznych, który dopuszcza, w pewnym zakresie, korzystanie z podwykonawstwa.Zarzut drugi dotyczy naruszenia art. 167 TFUE i przepisów wykonawczych, w tym rozporządzenia finansowego, jak również pkt 3 i 4 zaproszenia do składania wniosków EACEA/21/12.W tym względzie skarżąca podnosi, że zaskarżona decyzja jest obarczona oczywistym błędem. Skarżąca wyjaśnia, że z zaskarżonej decyzji wynika, iż EACEA błędnie i w sposób arbitralny uznała za podwykonawstwo stosunek umowny pomiędzy skarżącą i Rai Cinema. Z tego samego pisma zdaniem skarżącej wynika, że EACEA myli podwykonawstwo i umowę zlecenia osobie trzeciej działań w zakresie „fizycznej dystrybucji”.