Sprawa T‑408/15

Globo Comunicação e Participações S/A

przeciwko

Urzędowi Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej

Znak towarowy Unii Europejskiej – Zgłoszenie dźwiękowego znaku towarowego – Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji – Brak charakteru odróżniającego – Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 – Obowiązek uzasadnienia – Artykuł 75 rozporządzenia nr 207/2009

Streszczenie – wyrok Sądu (druga izba) z dnia 13 września 2016 r.

1.      Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie odwoławcze – Skarga do sądu Unii – Właściwość Sądu – Kontrola zgodności z prawem decyzji izb odwoławczych – Ponowne badanie okoliczności faktycznych w świetle dowodów nieprzedstawionych wcześniej przed instancjami Urzędu – Wyłączenie

(rozporządzenie Rady nr 207/2009, art. 65)

2.      Znak towarowy Unii Europejskiej – Definicja i uzyskanie unijnego znaku towarowego – Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji – Oddzielne badanie podstaw odmowy rejestracji w odniesieniu do każdego z towarów lub każdej z usług objętych zgłoszeniem do rejestracji – Obowiązek uzasadnienia odmowy rejestracji – Zakres

(rozporządzenie Rady nr 207/2009, art. 7 ust. 1, art. 75)

3.      Znak towarowy Unii Europejskiej – Definicja i uzyskanie unijnego znaku towarowego – Oznaczenia, z których może składać się znak towarowy – Oznaczenia dźwiękowe – Przesłanka – Oznaczenia, które da się przedstawić w formie graficznej

(rozporządzenie Rady nr 207/2009, art. 4)

4.      Znak towarowy Unii Europejskiej – Definicja i uzyskanie unijnego znaku towarowego – Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji – Znaki towarowe pozbawione charakteru odróżniającego – Ocena charakteru odróżniającego – Kryteria

[rozporządzenie Rady nr 207/2009, art. 7 ust. 1 lit. b)]

5.      Znak towarowy Unii Europejskiej – Definicja i uzyskanie unijnego znaku towarowego – Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji – Znaki towarowe pozbawione charakteru odróżniającego – Oznaczenia dźwiękowe – Charakter odróżniający – Kryteria oceny

[rozporządzenie Rady nr 207/2009, art. 7 ust. 1 lit. b)]

6.      Znak towarowy Unii Europejskiej – Definicja i uzyskanie unijnego znaku towarowego – Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji – Znaki towarowe pozbawione charakteru odróżniającego – Dźwiękowy znak towarowy tworzony przez elektroniczny dzwonek przywołujący sonar składający się z powtórzenia dwóch nut

[rozporządzenie Rady nr 207/2009, art. 7 ust. 1 lit. b)]

7.      Znak towarowy Unii Europejskiej – Decyzje Urzędu – Zasada równego traktowania – Zasada dobrej administracji – Wcześniejsza praktyka decyzyjna Urzędu – Zasada legalności – Konieczność przeprowadzenia dokładnego i kompletnego badania w każdym konkretnym przypadku

1.      Zobacz tekst orzeczenia.

(zob. pkt 19)

2.      Zobacz tekst orzeczenia.

(zob. pkt 23–25)

3.      Oznaczenia dźwiękowe nie są ze względu na swój charakter niewłaściwe, aby odróżniać towary lub usługi jednego przedsiębiorstwa od towarów lub usług innego przedsiębiorstwa. W tych okolicznościach art. 4 rozporządzenia nr 207/2009 w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że dźwięki mogą tworzyć znak towarowy, pod warunkiem że mogą one ponadto być przedstawione w formie graficznej. Jest bezsporne, że wskazanie nut muzycznych na pięciolinii zawierającej klucz, pauzy i alternacje stanowi „przedstawienie w formie graficznej” w rozumieniu art. 4 rozporządzenia nr 207/2009. Nawet jeżeli takie przedstawienie nie jest natychmiastowo zrozumiałe, nie oznacza to, że nie można go łatwo zrozumieć, co pozwala właściwym organom i odbiorcom, w szczególności podmiotom gospodarczym, dokładnie poznać oznaczenie będące przedmiotem wniosku o rejestrację jako znak towarowy.

(zob. pkt 32–35)

4.      Zobacz tekst orzeczenia.

(zob. pkt 39–41)

5.      O ile krąg odbiorców zwykle postrzega słowne lub graficzne znaki towarowe jako oznaczenia wskazujące pochodzenie handlowe towarów lub usług, o tyle sytuacja taka nie ma koniecznie miejsca, gdy oznaczenie jest utworzone jedynie z elementu dźwiękowego.

Niemniej jednak, jeśli chodzi o niektóre towary lub usługi, może nie być niezwykłe, iż konsument identyfikuje je za pomocą elementu dźwiękowego. A zatem należy w szczególności stwierdzić, że w niektórych branżach gospodarki – takich jak emisje telewizyjne – nie tylko nie jest niezwykłe, lecz jest nawet powszechne, iż konsument identyfikuje związane ze wspomnianą branżą towar lub usługę dzięki elementowi dźwiękowemu umożliwiającemu ich odróżnienie i określenie ich pochodzenia od określonego przedsiębiorstwa.

W tym kontekście należy wskazać, że jeśli chodzi o niektóre powiązane towary i usługi – a w szczególności, po pierwsze, środki komunikacji lub usługi rozrywkowe świadczone drogą telewizyjną lub radiową, a także telefonię, oraz po drugie, nośniki informatyczne, oprogramowanie komputerowe lub ogólnie dziedzinę mediów – elementy dźwiękowe, takie jak dzwonienie lub melodie, są używane w celu umożliwienia słuchowej identyfikacji danego towaru lub danej usługi jako pochodzących z określonego przedsiębiorstwa.

Niezbędne jest, aby zgłoszone oznaczenie dźwiękowe posiadało pewną siłę wywoływania skojarzeń umożliwiającą danemu konsumentowi spostrzeżenie tego oznaczenia i uznanie go za znak towarowy, a nie za element o charakterze funkcjonalnym lub za wskazówkę pozbawioną własnej samoistnej właściwości. Wspomniany konsument powinien zatem uznać oznaczenie dźwiękowe za posiadające zdolność identyfikacji w ten sposób, że będzie można zidentyfikować je jako znak towarowy.

A zatem oznaczenie dźwiękowe, które nie posiadałoby większego znaczenia niż zwykła banalna kombinacja tworzących je nut, nie umożliwiałoby danemu konsumentowi spostrzeżenia jego funkcji związanej z identyfikacją danych towarów i usług w zakresie, w jakim oznaczenie to byłoby ograniczone do zwykłego „efektu lustra”, w ten sposób że odnosiłoby się ono wyłącznie do niego samego, a nie do czegoś innego. Nie mogłoby ono zatem wzbudzić u tego konsumenta pewnej formy uwagi umożliwiającej mu rozpoznanie niezbędnej identyfikacyjnej funkcji wspomnianego oznaczenia.

Co więcej podnoszone niezwykłe używanie dzwonka telefonicznego jako wskazówki pochodzenia towarów lub usług nie wystarcza, aby stwierdzić, iż oznaczenie może wyróżniać takie pochodzenie, gdy nadmierna prostota czyni to oznaczenie niezdolnym do odróżniania pochodzenia towarów lub usług, ponieważ oznaczenie to nie ma szczególnej cechy i może odsyłać jedynie do siebie samego.

W tym względzie utworzony z dźwięków podobnych do dzwonka znak towarowy nie może spełniać funkcji identyfikacyjnej, chyba że znak ten zawiera elementy mogące zindywidualizować go w stosunku do innych dźwiękowych znaków towarowych, z podkreśleniem jednak, iż nie jest niezbędne, aby wspomniany znak towarowy był oryginalny lub fantazyjny.

(zob. pkt 42–46, 55, 57)

6.      Zobacz tekst orzeczenia.

(zob. pkt 48, 50–53, 55, 56, 58, 59, 66–69)

7.      Zobacz tekst orzeczenia.

(zob. pkt 71–74)