Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 7 listopada 2013 r. (wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożone przez Raad van State – Niderlandy) – Minister voor Immigratie, Integratie en Asiel przeciwko X (C-199/12), Y (C-200/12), Z przeciwko Minister voor Immigratie, Integratie en Asiel (C-201/12)
(Sprawy połączone od C-199/12 do C-201/12)1
[Dyrektywa 2004/83/WE – Minimalne normy dotyczące warunków przyznania statusu uchodźcy lub statusu ochrony uzupełniającej – Artykuł 10 ust. 1 lit. d) – Przynależność do określonej grupy społecznej – Orientacja seksualna – Powód prześladowania – Artykuł 9 ust. 1 – Pojęcie aktów prześladowania – Uzasadniona obawa przed prześladowaniem z powodu przynależności do określonej grupy społecznej – Akty wystarczająco poważne, aby uzasadnić taką obawę – Przepisy penalizujące zachowania homoseksualne – Artykuł 4 – Indywidualna ocena okoliczności faktycznych]
Język postępowania: niderlandzki
Sąd odsyłający
Raad van State
Strony w postępowaniu głównym
Strony skarżące: Minister voor Immigratie, Integratie en Asiel, Z
Strony pozwane: X (C-199/12), Y (C-200/12), Minister voor Immigratie, Integratie en Asiel (C-201/12)
Przedmiot
Wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym – Raad van State – Wykładnia art. 9 ust. 1 lit. a) i art. 9 ust. 2 lit. c) oraz art. 10 ust. 1 lit. d) dyrektywy Rady 2004/83/WE z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie minimalnych norm dla kwalifikacji i statusu obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców jako uchodźców lub jako osoby, które z innych względów potrzebują międzynarodowej ochrony oraz zawartości przyznawanej ochrony (Dz. U. L 304, s. 12) – Przyznanie statusu uchodźcy – Przesłanki – Powody prześladowania – Homoseksualizm – Pojęcie szczególnej grupy społecznej – Przepisy państwa pochodzenia przewidujące karę pozbawienia wolności od lat 10 w przypadku stosunków homoseksualnych
Sentencja
Artykuł 10 ust. 1 lit. d) dyrektywy Rady 2004/83/WE z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie minimalnych norm dla kwalifikacji i statusu obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców jako uchodźców lub jako osoby, które z innych względów potrzebują międzynarodowej ochrony, oraz zawartości przyznawanej ochrony należy interpretować w ten sposób, że istnienie przepisów karnych takich jak te, o których mowa w każdej ze spraw w postępowaniach głównych, które dotyczą specyficznie osób o orientacji homoseksualnej, pozwala na przyjęcie, iż osoby te należy uznać za tworzące określoną grupę społeczną.
Artykuł 9 ust. 1 dyrektywy 2004/83 w związku z art. 9 ust. 2 lit. c) tego aktu należy interpretować w ten sposób, że sama penalizacja zachowań seksualnych nie stanowi jako taka aktu prześladowania. Natomiast karę pozbawienia wolności, która grozi za popełnienie czynu homoseksualnego i jest faktycznie stosowana w państwie pochodzenia, które przyjęło tego rodzaju uregulowanie, należy uznać za nieproporcjonalną lub dyskryminującą, a w rezultacie za stanowiącą akt prześladowania.
Artykuł 10 ust. 1 lit. d) dyrektywy 2004/83 w związku z art. 2 lit. c) tego aktu należy interpretować w ten sposób, że wyłącznie te zachowania homoseksualne, które są uznawane za przestępcze zgodnie z prawem krajowym państw członkowskich, są wyłączone z zakresu stosowania tej dyrektywy. Rozpatrując wniosek o nadanie statusu uchodźcy, właściwe organy nie mogą zasadnie oczekiwać, że w celu uniknięcia ryzyka prześladowań osoba ubiegająca się o azyl będzie ukrywała swój homoseksualizm w państwie swojego pochodzenia lub będzie zachowywać powściągliwość w wyrażaniu swojej orientacji seksualnej.
____________1 Dz.U. C 217 z 21.7.2012.