Αναίρεση που άσκησε στις 25 Ιανουαρίου 2012 ο Roberto Di Tullio κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης στις 29 Νοεμβρίου 2011 στην υπόθεση F 119/10, Di Tullio κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-39/12 P)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείων: Roberto Di Tullio (Rovigo, Ιταλία) (εκπρόσωποι: S. Woog και T. Bontinck, δικηγόροι)

Αντίδικος κατ' αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα του αναιρεσείοντος

Ο αναιρεσείων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

να κηρύξει την αίτηση αναιρέσεως παραδεκτή και βάσιμη και, κατά συνέπεια,

να ακυρώσει την απόφαση που εξέδωσε στις 29 Νοεμβρίου 2011 το τρίτο τμήμα του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην υπόθεση F-119/10, με την οποία απέρριψε ως αβάσιμη την προσφυγή του με αίτημα την ακύρωση της αποφάσεως με την οποία η Επιτροπή αρνήθηκε να τον θέσει σε κατάσταση αδείας προς εκπλήρωση στρατιωτικών υποχρεώσεων·

να δεχθεί τα αιτήματα που είχε υποβάλει ο αναιρεσείων ενώπιον του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης·

να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα των δύο διαδικασιών.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της αιτήσεως αναιρέσεως ο αναιρεσείων προβάλλει δύο λόγους.

Ο πρώτος λόγος στηρίζεται σε πλάνη περί το δίκαιο και σε εσφαλμένη και ανεπαρκή αιτιολογία κατά την εκ μέρους του ΔΔΔ εξέταση του λόγου που προέβαλε πρωτοδίκως, ο οποίος στηρίζεται σε παραβίαση των αρχών της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης και της ασφαλείας δικαίου.

Ο δεύτερος λόγος στηρίζεται σε πλάνη περί το δίκαιο και σε παραβίαση των αρχών της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης, της ασφαλείας δικαίου και της ισότητας, καθώς και της αρχής του ευλόγως αποδεκτού, καθόσον το ΔΔΔ εν προκειμένω δεν περιόρισε χρονικά το περιεχόμενο της ερμηνευτικής αποφάσεώς του.

____________