Odwołanie wniesione w dniu 25 stycznia 2012 r. przez Roberto Di Tullio od wyroku wydanego w dniu 29 listopada 2011 r. przez Sąd do spraw Służby Publicznej w sprawie F-119/10 Di Tullio przeciwko Komisji

(Sprawa T-39/12 P)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: Roberto Di Tullio (Rovigo, Włochy) (przedstawiciele: S. Woog i T. Bontinck, adwokaci)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania

Wnoszący odwołanie wnosi do Sądu o:

stwierdzenie dopuszczalności i zasadności wniesionego przez niego odwołania i w konsekwencji:

uchylenie zaskarżonego wyroku wydanego w dniu 29 listopada 2011 r. przez trzecią izbę Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej w sprawie F-119/10, na mocy którego sąd ten oddalił jako bezzasadna wniesioną przez wnoszącego odwołanie skargę o stwierdzenie nieważności, na mocy której Komisja odmówiła mu przyznania urlopu na czas pełnienia służby wojskowej;

uwzględnienie żądań podniesionych przez wnoszącego odwołanie przed Sądem do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej;

obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania w dwóch instancjach.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie odwołania wnoszący odwołanie podnosi dwa zarzuty.

Zarzut pierwszy dotyczy naruszenia prawa i błędnego oraz niedostatecznego uzasadnienia na etapie przeprowadzonego przez Sąd do spraw Służby Publicznej badania zarzutów podniesionych w pierwszej instancji i dotyczących naruszenia zasad uzasadnionych oczekiwań i pewności prawa.

Zarzut drugi dotyczy naruszenia prawa i błędnego rozumienia zasad uzasadnionych oczekiwań, pewności prawa i równości oraz racjonalności w zakresie, w jakim Sąd do spraw Służby Publicznej nie ograniczył w niniejszej sprawie skutków w czasie swojego wyroku, w którym dokonał wykładni.

____________