Υπόθεση T‑499/10

MOL Magyar Olaj- és Gázipari Nyrt.

κατά

Ευρωπαϊκής Επιτροπής

«Κρατικές ενισχύσεις — Συμφωνία μεταξύ του Ουγγρικού Δημοσίου και της εταιρίας πετρελαιοειδών και φυσικού αερίου MOL σχετικά με τα μεταλλευτικά τέλη για την εξόρυξη υδρογονανθράκων — Μεταγενέστερη τροποποίηση του νομικού καθεστώτος των τελών — Απόφαση κηρύσσουσα την ενίσχυση ασύμβατη με την εσωτερική αγορά — Επιλεκτικός χαρακτήρας»

Περίληψη — Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα)
της 12ης Νοεμβρίου 2013

1.      Ενισχύσεις χορηγούμενες από τα κράτη — Έννοια — Παρέμβαση με αποτέλεσμα την ελάφρυνση των βαρών επιχειρήσεως — Εμπίπτει

(Άρθρο 107 § 1 ΣΛΕΕ)

2.      Ενισχύσεις χορηγούμενες από τα κράτη — Έννοια — Επιλεκτικός χαρακτήρας του μέτρου —Κριτήριο εκτιμήσεως

(Άρθρο 107 § 1 ΣΛΕΕ)

3.      Ενισχύσεις χορηγούμενες από τα κράτη — Έννοια — Συμφωνία μεταξύ κράτους και επιχειρηματία μη περιέχουσα στοιχείο ενισχύσεως — Μεταγενέστερη μεταβολή των εξωτερικών προς τη συμφωνία συνθηκών λόγω της οποίας ο επιχειρηματίας περιέρχεται σε πλεονεκτική θέση — Αποκλείεται πλην της περιπτώσεως επιλεκτικού χαρακτήρα της συμφωνίας

(Άρθρο 107 § 1 ΣΛΕΕ)

1.      Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

(βλ. σκέψεις 52, 53)

2.      Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

(βλ. σκέψη 54)

3.      Όταν ένα κράτος συνάπτει με επιχειρηματία συμφωνία μη περιέχουσα στοιχείο ενισχύσεως κατά το άρθρο 107 ΣΛΕΕ, το γεγονός ότι, στη συνέχεια, μεταβάλλονται οι εξωτερικές προς τη συμφωνία αυτή συνθήκες οπότε ο εν λόγω επιχειρηματίας περιέρχεται σε πλεονεκτική θέση σε σχέση με άλλους επιχειρηματίες οι οποίοι δεν συνήψαν παρεμφερή συμφωνία δεν αρκεί ώστε, εξεταζόμενες από κοινού, η συμφωνία και η μεταγενέστερη μεταβολή των εξωτερικών προς τη συμφωνία αυτή συνθηκών να θεωρηθούν ως στοιχεία που συνιστούν κρατική ενίσχυση.

Συγκεκριμένα, ελλείψει τέτοιας αρχής, κάθε συμφωνία την οποία συνάπτει επιχειρηματίας με ένα κράτος η οποία δεν περιλαμβάνει στοιχείο κρατικής ενισχύσεως κατά το άρθρο 107 ΣΛΕΕ δύναται πάντοτε να τεθεί εν αμφιβόλω, όταν η κατάσταση της αγοράς στην οποία δρα ο συμβαλλόμενος στη συμφωνία επιχειρηματίας εξελίσσεται ούτως ώστε να του παρέχεται πλεονέκτημα ή όταν το κράτος ασκεί την κανονιστική εξουσία του κατά τρόπο που δικαιολογείται αντικειμενικώς κατόπιν εξελίξεως της αγοράς τηρώντας τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τη συμφωνία αυτή. Αντιστρόφως, ο συνδυασμός της συμφωνίας και της μεταγενέστερης μεταβολής των εξωτερικών της συμφωνίας αυτής συνθηκών μπορεί να χαρακτηρισθεί ως κρατική ενίσχυση όταν οι όροι της συναφθείσας συμφωνίας προτάθηκαν επιλεκτικώς από το κράτος σε έναν ή περισσότερους επιχειρηματίες και όχι βάσει αντικειμενικών κριτηρίων απορρεόντων από πράξη γενικής ισχύος τα οποία είναι εφαρμοστέα σε κάθε επιχειρηματία.

Συναφώς, το γεγονός ότι μόνον ένας επιχειρηματίας συνήψε συμφωνία τέτοιου είδους δεν αρκεί για να αποδείξει τον επιλεκτικό χαρακτήρα της συμφωνίας, εφόσον το γεγονός αυτό μπορεί, μεταξύ άλλων, να προκύπτει από τη μη ύπαρξη ενδιαφέροντος εκ μέρους οποιουδήποτε άλλου επιχειρηματία.

Εξάλλου, για την εφαρμογή του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, ενιαία ενίσχυση μπορεί να αποτελείται από συνδυασμό στοιχείων υπό την προϋπόθεση ότι παρουσιάζουν, λόγω ιδίως της χρονολογικής αλληλουχίας τους, του σκοπού τους και της καταστάσεως της επιχειρήσεως κατά τον χρόνο των παρεμβάσεων, τόσο στενούς δεσμούς ώστε να είναι αδύνατο να διαχωριστούν. Στο πλαίσιο αυτό, ο προαναφερθείς συνδυασμός στοιχείων δύναται να χαρακτηρισθεί ως κρατική ενίσχυση όταν το κράτος ενεργεί ούτως ώστε να προστατεύσει έναν ή περισσότερους επιχειρηματίες, ήδη παρόντες στην αγορά, συνάπτοντας με αυτούς συμφωνία που τους παρέχει εγγυημένους για όλη τη διάρκεια της συμφωνίας συντελεστές τελών, έχοντας συγχρόνως την πρόθεση να ασκήσει μεταγενέστερα την κανονιστική του αρμοδιότητα, αυξάνοντας τον συντελεστή του τέλους οπότε οι λοιποί επιχειρηματίες στην αγορά θα περιέλθουν σε δυσμενή θέση, ανεξαρτήτως του αν πρόκειται για επιχειρηματίες που είναι ήδη παρόντες κατά την ημερομηνία συνάψεως της συμφωνίας ή για νέους επιχειρηματίες.

(βλ. σκέψεις 64-67)