ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ (δεύτερο τμήμα)

της 1ης Φεβρουαρίου 2007

Υπόθεση F-125/05

Βασίλειος Τσαρνάβας

κατά

Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

«Υπάλληλοι – Προαγωγή – Συγκριτική εξέταση των προσόντων υπαλλήλων διαφορετικών υπηρεσιών – Αίτημα αποζημιώσεως – Παραδεκτό – Εύλογη προθεσμία – Αμοιβή δικηγόρου – Προ της ασκήσεως της προσφυγής διαδικασία – Ηθική βλάβη»

Αντικείμενο: Προσφυγή-αγωγή ασκηθείσα δυνάμει των άρθρων 236 ΕΚ και 152 ΕΑ, με την οποία ο Β. Τσαρνάβας ζητεί, αφενός, την ακύρωση της από 1ης Απριλίου 2005 αποφάσεως της Επιτροπής περί απορρίψεως της αιτήσεώς του με την οποία ζήτησε να του καταβληθεί αποζημίωση ύψους 72 000 ευρώ για την υλική ζημία και την ηθική βλάβη που υπέστη λόγω παρατυπιών και υπηρεσιακών πταισμάτων στο πλαίσιο των περιόδων προαγωγών 1998 και 1999 και, αφετέρου, να καταδικαστεί η Επιτροπή να του καταβάλει την προαναφερθείσα αποζημίωση.

Απόφαση: Η Επιτροπή καταδικάζεται να καταβάλει στον Β. Τσαρνάβα ποσό 3 000 ευρώ προς ικανοποίηση της ηθικής βλάβης. Η προσφυγή απορρίπτεται κατά τα λοιπά. Η Επιτροπή φέρει τα δικαστικά της έξοδα και το ένα τρίτο των δικαστικών εξόδων του Β. Τσαρνάβα. Ο Β. Τσαρνάβας φέρει τα δύο τρίτα των δικαστικών του εξόδων.

Περίληψη

1.      Υπάλληλοι – Προσφυγή – Προθεσμίες – Αίτηση αποζημιώσεως απευθυνόμενη σε θεσμικό όργανο – Τήρηση ευλόγου προθεσμίας

(Οργανισμός του Δικαστηρίου, άρθρο 46· Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 90)

2.      Υπάλληλοι – Εξωσυμβατική ευθύνη θεσμικών οργάνων – Υπηρεσιακό πταίσμα

1.      Στους υπαλλήλους απόκειται να υποβάλουν, εντός εύλογης προθεσμίας, αίτηση προς το θεσμικό όργανο για την εκ μέρους της Κοινότητας αποκατάσταση καταλογιστέας σε αυτή ζημίας, από τη στιγμή κατά την οποία έλαβαν γνώση της καταστάσεως για την οποία διαμαρτύρονται. Ο εύλογος χαρακτήρας της προθεσμίας εκτιμάται σε σχέση με τις περιστάσεις που χαρακτηρίζουν κάθε υπόθεση και, ειδικότερα, με τα συμφέροντα του ενδιαφερομένου που διακυβεύονται στη δίκη, την περιπλοκότητα της υποθέσεως και τη συμπεριφορά των διαδίκων. Συναφώς, πρέπει επίσης να λαμβάνεται υπόψη το στοιχείο συγκρίσεως που μπορεί να αντληθεί από την προβλεπόμενη στο άρθρο 46 του Οργανισμού του Δικαστηρίου πενταετή προθεσμία παραγραφής όσον αφορά τις αξιώσεις στο πεδίο της εξωσυμβατικής ευθύνης.

Σε περίπτωση κατά την οποία ο υπάλληλος διαμαρτύρεται για παρατυπίες ή για επαναλαμβανόμενα υπηρεσιακά πταίσματα που διαπράχθηκαν, στο πλαίσιο διαφόρων περιόδων προαγωγών, από το θεσμικό όργανο στο οποίο ανήκει, ο εύλογος χαρακτήρας του χρονικού διαστήματος το οποίο ο ενδιαφερόμενος άφησε να παρέλθει πριν υποβάλει αίτηση περί αποκαταστάσεως της υλικής ζημίας που απορρέει από τις αμοιβές και τα έξοδα των οποίων την καταβολή ζητεί ο δικηγόρος του για τις διάφορες διαδικασίες που κίνησε προ της ασκήσεως της προσφυγής πρέπει να εκτιμάται σε σχέση με κάθε μία από τις διαδικασίες αυτές.

Αντιθέτως, ο εύλογος αυτός χαρακτήρας εκτιμάται διαφορετικά οσάκις πρόκειται περί της ηθικής βλάβης που απορρέει από την κατάσταση αβεβαιότητας και ανησυχίας στην οποία ο υπάλληλος είχε περιέλθει, επί μακρό χρονικό διάστημα, σε σχέση με την ενδεχόμενη προαγωγή του στο πλαίσιο των επίμαχων περιόδων προαγωγών, καθώς και από την απώλεια της εμπιστοσύνης προς το θεσμικό όργανο στο οποίο ανήκει, η οποία οφείλεται σε ένα σύνολο πράξεων και συμπεριφορών του θεσμικού οργάνου. Συγκεκριμένα, οι πράξεις και οι συμπεριφορές αυτές πρέπει να εκτιμώνται συνολικά, η δε νομιμότητα και οι συνέπειές τους πρέπει να εξετάζονται ως σύνολο.

(βλ. σκέψεις 69 έως 73 και 81)

Παραπομπή:

ΠΕΚ: 6 Ιουλίου 2001, T‑161/00, Τσαρνάβας κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2001, σ.  I‑A‑155 και II‑721, σκέψη 37· 5 Οκτωβρίου 2004, T‑144/02, Eagle κ.λπ. κατά Επιτροπής, Συλλογή 2004, σ.  II‑3381, σκέψεις 65 και 66

2.      Στο μέτρο που η παράβαση της χρηστής διοίκησης σε σχέση με ορισμένο υπάλληλο, στο πλαίσιο διαφόρων περιόδων προαγωγών, είχε ως συνέπεια την εκ μέρους του υποβολή διαφόρων ενστάσεων οι οποίες αποδείχθηκαν τουλάχιστον εν μέρει βάσιμες, διότι οδήγησαν είτε σε συμβιβασμό των διαδίκων, είτε σε ανάκληση της προσβαλλομένης πράξεως ή ακόμη και στην έκδοση εκ μέρους του κοινοτικού δικαστή ακυρωτικής αποφάσεως, η παράβαση αυτή συνιστά υπηρεσιακό πταίσμα το οποίο συνεπάγεται καθυστέρηση της εξελίξεως του ενδιαφερομένου στο πλαίσιο των οικείων περιόδων προαγωγών, καθώς και μια κατάσταση αβεβαιότητας και ανησυχίας όσον αφορά το επαγγελματικό του μέλλον, γεγονός το οποίο δικαιολογεί την επιδίκαση χρηματικής ικανοποιήσεως για την ηθική βλάβη.

Το γεγονός ότι ο προσφεύγων-ενάγων συνταξιοδοτήθηκε μεταγενέστερα λόγω αναπηρίας δεν είναι ικανό να άρει τη βλάβη αυτή, την οποία ο ενδιαφερόμενος υπέστη λόγω συμπεριφοράς της διοικήσεως που αφορούσε την ενδεχόμενη προαγωγή του για τις προηγούμενες περιόδους.

(βλ. σκέψεις 99 και 100)