Language of document :

Προσφυγή του Μ. Pimlott κατά της Europol που ασκήθηκε στις 21 Απριλίου 2006

(υπόθεση F-52/06)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Mike Pimlott (Porchester Hampshire, Ηνωμένο Βασίλειο) (εκπρόσωπος: D.C. Coppens, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Αστυνομική Υπηρεσία (Europol)

Aιτήματα του προσφεύγοντος

Ο προσφεύγων ζητεί από το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης:

Να ακυρώσει την από 25 Ιανουαρίου 2006 απόφαση της Europol·

Να επιβάλει στην Europol την υποχρέωση ανανεώσεως της συμβάσεως του προσφεύγοντος για 4 έτη, από την 1η Ιανουαρίου 2006 μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 2010;

Να καταδικάσει την Europol στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Ο προσφεύγων, αφού προσλήφθηκε κατ' αρχάς στην Europol την 1η Ιανουαρίου 2000 για αρχικώς καθορισθείσα διάρκεια 4 ετών, εργάστηκε, από την 1η Ιανουαρίου 2002, σε διαφορετική θέση εργασίας εντός της ιδίας υπηρεσίας, δυνάμει νέας συμβάσεως, η οποία θα έληγε στις 31 Δεκεμβρίου 2005.

Με την προσφυγή του, ο προσφεύγων αμφισβητεί την απόφαση της Europol περί ανανεώσεως της συμβάσεως αυτής μόνον για 2 έτη. Πράγματι, ο προσφεύγων υποστηρίζει ότι από τη χρονική στιγμή που ανέλαβε τα νέα καθήκοντά του βάσει της νέας συμβάσεως, η Europol δεν έπρεπε να τον θεωρεί ως έκτακτο υπάλληλο, ο οποίος έχει λάβει από τις αρχές του κράτους καταγωγής του ειδική άδεια άνευ αποδοχών, αλλά μάλλον ως έκτακτο υπάλληλο, ο οποίος δεν έχει καμία σχέση με τις εν λόγω αρχές. Η διάκριση είναι λυσιτελής διότι, στην πρώτη περίπτωση, τυγχάνει εφαρμογής το άρθρο 6, δεύτερη περίπτωση, του κανονισμού υπηρεσιακής καταστάσεως του προσωπικού της Europol, βάσει του οποίου επιτρέπεται ανανέωση 2 ετών, ενώ, στη δεύτερη περίπτωση, τυγχάνει εφαρμογής η τρίτη περίπτωση της διατάξεως αυτής, βάσει της οποίας επιτρέπεται ανανέωση 4 ετών.

Ο προσφεύγων ισχυρίζεται ότι το 2002 διέρρηξε όλους τους δεσμούς που τον συνέδεαν με τον αρχικό εργοδότη του στο Ηνωμένο Βασίλειο και ήταν πεπεισμένος ότι ο εργοδότης αυτός θα τροποποιούσε κατά συνέπεια το μητρώο προσωπικού. Ακόμη κι αν προκύψει ότι, στην πράξη, οι βρετανικές αρχές δεν τον διέγραψαν ποτέ από το εν λόγω μητρώο, ο προσφεύγων υποστηρίζει ότι δεν πρέπει, σε καμία περίπτωση, να υποστεί ο ίδιος τις συνέπειες της αμέλειας αυτής.

____________