Προσφυγή της 10ης Ιουνίου 2019 – Front Polisario κατά Συμβουλίου
(Υπόθεση T-344/19)
Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική
Διάδικοι
Προσφεύγον: Front populaire pour la libération de la Saguia el-Hamra et du Rio de oro (Front Polisario) (εκπρόσωπος: G. Devers, δικηγόρος)
Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Αιτήματα
Το προσφεύγον ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
να κρίνει την προσφυγή παραδεκτή·
να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·
να καταδικάσει το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα.
Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα
Προς στήριξη της προσφυγής κατά της απόφασης (ΕΕ) 2019/441 του Συμβουλίου, της 4ης Μαρτίου 2019, για τη σύναψη της συμφωνίας σύμπραξης στον τομέα της βιώσιμης αλιείας μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Βασιλείου του Μαρόκου, του πρωτοκόλλου εφαρμογής της, καθώς και της ανταλλαγής επιστολών που συνοδεύουν τη συμφωνία (ΕΕ 2019, L 77, σ. 4), το προσφεύγον προβάλλει έντεκα λόγους ακυρώσεως.
Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι το Συμβούλιο δεν ήταν αρμόδιο να εκδώσει την προσβαλλόμενη απόφαση, στο μέτρο που η Ένωση και το Βασίλειο του Μαρόκου δεν είναι αρμόδια να συνάψουν διεθνή συνθήκη που εφαρμόζεται στη Δυτική Σαχάρα, στη θέση του λαού των Σαχράουι, οι οποίοι εκπροσωπούνται από το Front Polisario.
Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται παράβαση της υποχρέωσης να εξετάζεται το ζήτημα του σεβασμού των θεμελιωδών δικαιωμάτων και του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου, στο μέτρο που το Συμβούλιο δεν εξέτασε το ζήτημα αυτό προτού εκδώσει την προσβαλλόμενη απόφαση.
Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι το Συμβούλιο παραβίασε την υποχρέωση που υπέχει να εκτελεί τις αποφάσεις του Δικαστηρίου, στο μέτρο που η προσβαλλόμενη απόφαση παραβλέπει την αιτιολογία της απόφασης της 27ης Φεβρουαρίου 2018, Western Sahara Campaign UK (C-266/16, EU:C:2018:118).
Με τον τέταρτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται παραβίαση των θεμελιωδών αρχών και αξιών που διέπουν τη διεθνή δράση της Ένωσης, καθόσον:
πρώτον, κατά παράβαση του δικαιώματος των λαών να γίνεται σεβαστή η εθνική τους ενότητα, η προσβαλλόμενη απόφαση αρνείται την ύπαρξη των Σαχράουι και αντί να κάνει αναφορά σε αυτούς χρησιμοποιεί τους όρους «πληθυσμός της Δυτικής Σαχάρας» [population du Sahara occidental] και «εμπλεκόμενοι πληθυσμοί» [populations concernées]·
δεύτερον, κατά παράβαση του δικαιώματος των λαών να αξιοποιούν ελεύθερα τους φυσικούς τους πόρους, με την προσβαλλόμενη απόφαση συνάπτεται διεθνής συμφωνία η οποία οργανώνει χωρίς τη συναίνεση των Σαχράουι την εκμετάλλευση των αλιευτικών τους πόρων από τα σκάφη της Ένωσης·
τρίτον, με την προσβαλλόμενη απόφαση συνάπτεται με το Βασίλειο του Μαρόκου διεθνής σύμβαση η οποία εφαρμόζεται στην κατεχόμενη Δυτική Σαχάρα, στο πλαίσιο της πολιτικής τής προσάρτησης που ακολουθεί το Μαρόκο για την περιοχή αυτή και των συστηματικών προσβολών των θεμελιωδών δικαιωμάτων που επιβάλλονται από τη διατήρηση της εν λόγω πολιτικής.
Με τον πέμπτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται παραβίαση της αρχής της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης, στο μέτρο που η προσβαλλόμενη απόφαση έρχεται σε αντίθεση προς τις δηλώσεις της Ένωσης η οποία επανειλημμένως έχει εκφράσει την ανάγκη να γίνεται σεβαστή η αρχή της αυτοδιάθεσης και η αρχή της σχετικότητας των συνθηκών.
Με τον έκτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται εσφαλμένη εφαρμογή της αρχής της αναλογικότητας, καθόσον, δεδομένου του χωριστού και διακριτού καθεστώτος της Δυτικής Σαχάρας, του απαραβίαστου χαρακτήρα του δικαιώματος αυτοδιάθεσης και του ότι οι Σαχράουι έχουν την ιδιότητα του τρίτου, το Συμβούλιο δεν μπορούσε να προβεί σε στάθμιση μεταξύ των υποτιθέμενων «οφελών» που προκύπτουν από τη συμφωνία αλιείας και των επιπτώσεών της επί των φυσικών πόρων των Σαχράουι.
Με τον έβδομο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται αντίθεση με την κοινή πολιτική αλιείας, δεδομένου ότι, κατ’ εφαρμογήν της συμφωνίας που συνήφθη με την προσβαλλόμενη απόφαση, τα σκάφη της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα έχουν πρόσβαση στους αλιευτικούς πόρους των Σαχράουι, χωρίς τη συναίνεση των τελευταίων, με οικονομικό αντάλλαγμα καταβαλλόμενο στις μαροκινές αρχές, μολονότι τα ύδατα της Δυτικής Σαχάρας δεν αποτελούν μαροκινά «ύδατα», κατά την έννοια των άρθρων 61 και 62 της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας.
Με τον όγδοο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται προσβολή του δικαιώματος αυτοδιάθεσης, καθόσον:
πρώτον, χρησιμοποιώντας τις εκφράσεις «πληθυσμός της Δυτικής Σαχάρας» και «εμπλεκόμενοι πληθυσμοί», η προσβαλλόμενη απόφαση αρνείται την εθνική ενότητα του λαού των Σαχράουι ως υποκειμένου του δικαιώματος αυτοδιάθεσης·
δεύτερον, κατά παράβαση του δικαιώματος των Σαχράουι να αξιοποιούν ελεύθερα τους φυσικούς τους πόρους, η προσβαλλόμενη απόφαση οργανώνει, χωρίς τη συναίνεσή τους, την εκμετάλλευση των αλιευτικών τους πόρων από τα σκάφη της Ένωσης·
τρίτον, κατά παράβαση του δικαιώματος των Σαχράουι στον σεβασμό της εδαφικής ακεραιότητας της εθνικής τους επικράτειας, η προσβαλλόμενη απόφαση αρνείται το χωριστό και διακριτό καθεστώς της Δυτικής Σαχάρας και επικυρώνει την παράνομη διαίρεσή της από το μαροκινό «Τείχος».
Με τον ένατο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται παραβίαση της αρχής της σχετικότητας των συνθηκών, καθόσον η προσβαλλόμενη απόφαση αρνείται στους Σαχράουι την ιδιότητα του τρίτου στις σχέσεις ΕΕ-Μαρόκου και τους επιβάλλει διεθνείς υποχρεώσεις, όσον αφορά την εθνική τους επικράτεια και τους εθνικούς τους πόρους, χωρίς τη συναίνεσή τους.
Με τον δέκατο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται παραβίαση του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου και του διεθνούς ποινικού δικαίου, καθόσον:
πρώτον, με την προσβαλλόμενη απόφαση συνάπτεται διεθνής συνθήκη η οποία εφαρμόζεται στη Δυτική Σαχάρα, μολονότι οι μαροκινές δυνάμεις κατοχής δεν έχουν δικαίωμα σύναψης διεθνών συνθηκών για την περιοχή αυτή και απαγορεύεται να εκμεταλλεύονται τους φυσικούς πόρους της εν λόγω περιοχής·
δεύτερον, κατ’ εφαρμογήν της συνθήκης που συνήφθη με την προσβαλλόμενη απόφαση, η Ένωση θα παράσχει οικονομική στήριξη για τις μαροκινές υποδομές στα κατεχόμενα εδάφη των Σαχράουι, προκειμένου το Βασίλειο του Μαρόκου να μπορέσει να εγκαταστήσει στην περιοχή αυτή με βιώσιμο τρόπο άμαχο πληθυσμό και ένοπλες δυνάμεις·
τρίτον, χρησιμοποιώντας τις εκφράσεις «πληθυσμός της Δυτικής Σαχάρας» [population du Sahara occidental] και «εμπλεκόμενοι πληθυσμοί» [populations concernées], η προσβαλλόμενη απόφαση εγκρίνει την παράνομη μεταφορά μαροκινών εποίκων στα κατεχόμενα εδάφη των Σαχράουι.
Με τον ενδέκατο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται παραβίαση των υποχρεώσεων που υπέχει η Ένωση από το δίκαιο της διεθνούς ευθύνης, καθόσον η προσβαλλόμενη απόφαση, με τη σύναψη διεθνούς συνθήκης με το Βασίλειο του Μαρόκου, η οποία εφαρμόζεται στη Δυτική Σαχάρα, επικυρώνει τις σοβαρές παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου εκ μέρους των μαροκινών δυνάμεων κατοχής σε βάρος των Σαχράουι και ενισχύει τη διατήρηση της κατάστασης που έχει διαμορφωθεί από τις εν λόγω παραβιάσεις.
____________