ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ (τρίτο τμήμα)

της 24ης Ιουνίου 2008

Υπόθεση F-84/07

Agim Islamaj

κατά

Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

«Υπαλληλική υπόθεση – Υπάλληλοι – Πρώην έκτακτοι υπάλληλοι, αμειβόμενοι από τις πιστώσεις για την έρευνα – Προαγωγή – Απώλεια των μορίων προαγωγής – Μετακίνηση υπαλλήλου από θέση καλυπτόμενη από το τμήμα Έρευνα σε θέση που καλύπτεται από το τμήμα Λειτουργία του γενικού προϋπολογισμού»

Αντικείμενο: Προσφυγή ασκηθείσα δυνάμει των άρθρων 236 ΕΚ και 152 ΕΑ, με την οποία ο A. Islamaj ζητεί από το Δικαστήριο ΔΔ να κηρύξει παράνομο το άρθρο 2 της αποφάσεως της Επιτροπής της 16ης Ιουνίου 2004, η οποία τροποποιήθηκε με την απόφαση της 20ής Ιουλίου 2005, σχετικά με τη διαδικασία προαγωγής των υπαλλήλων που αμείβονται από τις πιστώσεις του γενικού προϋπολογισμού για την έρευνα, να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής περί απώλειας των 38,5 μορίων προαγωγής τα οποία ο προσφεύγων είχε συγκεντρώσει ως έκτακτος υπάλληλος και την απόφαση περί μη προαγωγής του στον βαθμό AST 5 κατά την περίοδο προαγωγών 2006 καθώς και, εφόσον παρίσταται ανάγκη, την απόφαση περί απορρίψεως της προσφυγής του στην επιτροπή προαγωγών.

Απόφαση: Η προσφυγή απορρίπτεται. Ο προσφεύγων φέρει τα δύο τρίτα των δικαστικών εξόδων του. Η Επιτροπή φέρει, πέραν των δικαστικών εξόδων της, το ένα τρίτο των εξόδων του προσφεύγοντος.

Περίληψη

1.      Διαδικασία – Προθεσμίες ασκήσεως προσφυγής – Εκπρόθεσμη άσκηση – Συγγνωστή πλάνη – Έννοια

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 90 και 91)

2.      Υπάλληλοι – Προσφυγή – Προϋποθέσεις παραδεκτού – Αιτήματα μη στηριζόμενα σε ιδίους ισχυρισμούς ή επιχειρήματα, αλλά τα οποία συναρτώνται με άλλα αιτήματα – Παραδεκτό

(Κανονισμός Διαδικασίας του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης, άρθρο 35)

3.      Υπάλληλοι – Κενή θέση – Πλήρωση διά προαγωγής ή μεταθέσεως – Προκήρυξη κενής θέσεως μη επιτρέπουσα τον εκ των προτέρων καθορισμό του τρόπου με τον οποίο θα γίνει η πλήρωση – Αίτηση υποψηφιότητας που πρέπει να θεωρηθεί ως αίτηση μεταθέσεως ή προαγωγής

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 29 § 1, στοιχείο α΄, και 45)

4.      Διαδικασία – Δικαστικά έξοδα – Συμψηφισμός – Εξαιρετικοί λόγοι

(Κανονισμός Διαδικασίας του Πρωτοδικείου, άρθρο 87 § 3, εδ. 1· απόφαση 2004/752 του Συμβουλίου, άρθρο 3 § 4)

1.      Η έννοια της συγγνωστής πλάνης, όταν πρόκειται για προθεσμίες ασκήσεως προσφυγής, πρέπει να ερμηνεύεται κατά τρόπο συσταλτικό και δεν μπορεί παρά να αφορά εξαιρετικές περιστάσεις, κατά τις οποίες το οικείο όργανο ακολούθησε συμπεριφορά δυνάμενη να προκαλέσει, από μόνη της ή σε καθοριστικό βαθμό, επιτρεπτή σύγχυση σε διοικούμενο καλόπιστο και επιδεικνύοντα όλη την επιμέλεια που απαιτείται από ένα πρόσωπο με τη συνήθη ενημέρωση. Στην περίπτωση αυτή η διοίκηση δεν μπορεί πράγματι να επικαλεσθεί την εκ μέρους της παραβίαση των αρχών της ασφαλείας δικαίου και της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης που προκάλεσε την πλάνη στον διοικούμενο.

Σε συγγνωστή πλάνη, ικανή να δικαιολογήσει το εκπρόθεσμο της προσφυγής βρίσκεται εκείνος ο υπάλληλος, ο οποίος βάσει των υποδείξεων που δόθηκαν από τον αρμόδιο για θέματα προσωπικού γενικό διευθυντή, αντί να υποβάλει απευθείας ένσταση κατά της βλαπτικής γι’ αυτόν πράξης ενώπιον της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχής, άσκησε προσφυγή ενώπιον της επιτροπής προαγωγών, παρά το γεγονός ότι αυτή η ενέργεια δεν είναι δυνατή κατά την περίοδο διεξαγωγής των προαγωγών και ο οποίος, κατόπιν απορρίψεως της εν λόγω προσφυγής, υπέβαλε εκπρόθεσμα την ένσταση.

(βλ. σκέψεις 39 έως 41 και 44)

Παραπομπή:

ΠΕΚ: 29 Μαΐου 1991, T‑12/90, Bayer κατά Επιτροπής, Συλλογή 1991, σ. II‑219, σκέψη 29· 27 Σεπτεμβρίου 2007, T‑8/95 και T-9/95, Pelle και Konrad κατά Συμβουλίου και Επιτροπής, που δεν έχει δημοσιευθεί ακόμη στη Συλλογή, σκέψη 93

2.      Στο πλαίσιο υπαλληλικής προσφυγής, το γεγονός ότι τα αιτήματα δεν στηρίζονται σε ιδίους ισχυρισμούς ή επιχειρήματα δεν αρκεί για την απόρριψή τους ως απαραδέκτων, εάν απορρέει από τη δικογραφία ότι μπορούν να γίνουν δεκτά λόγω της συναρτήσεώς τους με άλλα αιτήματα.

(βλ. σκέψη 47)

3.      Λαμβανομένων υπόψη των διαφορετικών δυνατοτήτων που το άρθρο 29, παράγραφος 1, στοιχείο α΄, του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων (στο εξής: ΚΥΚ) παρέχει στην αρμόδια για τους διορισμούς αρχή σχετικά με την πλήρωση κενής θέσεως, οι αιτήσεις υποψηφιότητας για τις κενές στο πλαίσιο ενός οργάνου θέσεις οι οποίες υποβάλλονται από υπαλλήλους του ίδιου οργάνου δεν μπορούν a priori να θεωρηθούν ως αιτήσεις μεταθέσεως. Ωστόσο, αίτηση υποψηφιότητας που υποβάλλεται από υπάλληλο για κενή θέση του οικείου οργάνου πρέπει να θεωρείται ως αίτηση μεταθέσεως ή προαγωγής εάν η προκήρυξη κενής θέσεως, καίτοι αποκλείει το ενδεχόμενο διορισμού κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 45α του ΚΥΚ, δεν καθορίζει εάν η θέση θα πληρωθεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο και η κατάταξη της εν λόγω θέσεως δεν παρέχει περισσότερες αποφασιστικού χαρακτήρα ενδείξεις επί του θέματος.

Μια τέτοια αίτηση υποψηφιότητας, αφ’ ης στιγμής εμπερικλείει αίτηση μεταθέσεως, ακόμα κι αν δεν περιορίζεται μόνο σε αυτή, εμπίπτει στις ρυθμίσεις της αποφάσεως της Επιτροπής σχετικά με τη διαδικασία προαγωγής των υπαλλήλων που αμείβονται από τις πιστώσεις του γενικού προϋπολογισμού για την έρευνα, σύμφωνα με τις οποίες οι υπάλληλοι, πρώην έκτακτοι υπάλληλοι αμειβόμενοι από τις πιστώσεις για την έρευνα, δεν διατηρούν τα μόρια προαγωγής τα οποία απέκτησαν στον βαθμό που κατείχαν πριν διοριστούν ως δόκιμοι υπάλληλοι, όταν μετατίθενται, κατόπιν αιτήσεώς τους, σε θέση εμπίπτουσα στο τμήμα λειτουργία του γενικού προϋπολογισμού εντός της διετίας που έπεται του διορισμού τους.

(βλ. σκέψεις 53, 54, 74, 75 και 77 έως 79)

4.      Όργανο, το οποίο αμφισβητεί κατά τρόπο καταχρηστικό το παραδεκτό μιας προσφυγής, μπορεί, ακόμη και αν νικήσει, να καταδικαστεί σε καταβολή μέρους των δικαστικών εξόδων του προσφεύγοντος.

(βλ. σκέψεις 87 και 88)