Sprawa T‑212/06

Bowland Dairy Products Ltd

przeciwko

Komisji Wspólnot Europejskich

Skarga o odszkodowanie – Rozporządzenie (WE) nr 178/2002 – System wczesnego ostrzegania – Powiadomienie uzupełniające – Kompetencje władz krajowych – Opinia Komisji pozbawiona skutków prawnych – Zmiana przedmiotu sporu – Niedopuszczalność

Streszczenie wyroku

1.      Postępowanie – Skarga wszczynająca postępowanie – Przedmiot sporu – Oznaczenie – Zmiana w toku postępowania – Zakaz

(statut Trybunału Sprawiedliwości, art. 53; regulamin Sądu, art. 48 § 2)

2.      Odpowiedzialność pozaumowna – Przesłanki

(art. 288 akapit.drugi WE)

3.      Skarga o odszkodowanie – Przedmiot – Żądanie naprawienia szkody spowodowanej zajęciem stanowiska przez Komisję w ramach systemu wczesnego ostrzegania w dziedzinie bezpieczeństwa żywności

(rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady nr 178/2002, art. 50)

1.      Artykuł 48 § 2 regulaminu Sądu Pierwszej Instancji pozwala w pewnych przypadkach na podniesienie nowych zarzutów w toku postępowania, jednakże przepisu tego w żadnym wypadku nie można rozumieć jako pozwalającego stronie skarżącej na wniesienie nowych żądań i w ten sposób na zmianę przedmiotu sporu.

W ramach skargi o odszkodowanie, akt lub zachowanie pozwanej instytucji, leżące u podstaw powstania domniemanej szkody, stanowią część przedmiotu skargi o odszkodowanie i winny zostać wskazane w skardze. Z tego samego powodu żądania sformułowane w takiej skardze należy rozumieć w ten sposób, że dotyczą one odszkodowania za szkody, jakie według skarżącego wyrządził akt lub zachowanie wskazane w skardze.

(por. pkt 36, 38)

2.      Powstanie odpowiedzialności pozaumownej Wspólnoty wymaga łącznego spełnienia kilku przesłanek, czyli bezprawności zachowania zarzucanego instytucjom, rzeczywistego wystąpienia szkody oraz związku przyczynowego pomiędzy zarzucanym zachowaniem a powoływaną szkodą. Jeśli jedna z przesłanek pozostaje niespełniona, skargę należy oddalić w całości, bez konieczności badania innych przesłanek

(por. pkt 37)

3.      Z przepisów art. 50 ust. 1 i 2 rozporządzenia nr 178/2002 ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności wynika, że sporządzanie powiadomień przewidzianych w ust. 3 tego artykułu, a także przedkładanie takich powiadomień Komisji w celu przekazania ich innym członków sieci, należy wyłącznie do zadań właściwej władzy danego państwa członkowskiego.

Komisja może wyrażać swą opinię nawet na temat zadań, których wykonanie podlega kompetencjom władz krajowych, jednakże opinia taka pozbawiona jest skutków prawnych i nie wiąże tych władz. Żądania zasądzenia odszkodowania wywodzone z okoliczności, że Komisja wyraziła taką opinię, są zatem niedopuszczalne.

(por. pkt 40, 41)