Υπόθεση T-140/08
Ferrero SpA
κατά
Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ)
«Κοινοτικό σήμα – Διαδικασία κηρύξεως ακυρότητας – Εικονιστικό κοινοτικό σήμα TiMi KiNDERJOGHURT – Προγενέστερο λεκτικό σήμα KINDER – Σχετικός λόγος απαραδέκτου – Απουσία ομοιότητας μεταξύ των σημείων – Διαδικασία προγενέστερης ανακοπής – Απουσία δεδικασμένου – Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, παράγραφος 5, και άρθρο 52, παράγραφος 1, στοιχείο α΄, του κανονισμού (ΕΚ) 40/94 [νυν άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, παράγραφος 5, και άρθρο 53, παράγραφος 1, στοιχείο α΄, του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009]»
Περίληψη της αποφάσεως
1. Κοινοτικό σήμα – Παραίτηση, έκπτωση και ακυρότητα – Αίτηση κηρύξεως ακυρότητας – Σχέση μεταξύ τελικής αποφάσεως επί ανακοπής και αιτήσεως κηρύξεως ακυρότητας – Δεδικασμένο – Έκταση
(Κανονισμός 40/94 του Συμβουλίου, άρθρα 52 § 4 και 96 § 2)
2. Κοινοτικό σήμα – Ορισμός και κτήση του κοινοτικού σήματος – Σχετικοί λόγοι απαραδέκτου – Ανακοπή του δικαιούχου πανομοιότυπου ή παρόμοιου προγενεστέρου σήματος που χαίρει φήμης – Προστασία του προγενεστέρου σήματος που χαίρει φήμης εκτεινόμενη και σε μη παρόμοια προϊόντα ή υπηρεσίες
(Κανονισμός 40/94 του Συμβουλίου, άρθρο 8 § 5)
3. Κοινοτικό σήμα – Παραίτηση, έκπτωση και ακυρότητα – Λόγοι σχετικής ακυρότητας – Καταχώριση αντίθετη προς το άρθρο 8, παράγραφος 5, του κανονισμού 40/94
(Κανονισμός 40/94 του Συμβουλίου, άρθρα 8 § 5 και 52 § 1, στοιχείο α΄)
1. Η αρχή του δεδικασμένου, που απαγορεύει την αμφισβήτηση του απρόσβλητου χαρακτήρα μιας δικαστικής αποφάσεως, δεν εφαρμόζεται στη σχέση μεταξύ μιας τελικής αποφάσεως επί ανακοπής και μιας αιτήσεως κηρύξεως ακυρότητας, δεδομένου ιδίως, αφενός, ότι οι διαδικασίες ενώπιον του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) είναι διοικητικής και όχι δικαστικής φύσεως και, αφετέρου, ότι οι σχετικές διατάξεις του κανονισμού 40/94, ήτοι το άρθρο 52, παράγραφος 4, και το άρθρο 96, παράγραφος 2 (που κατέστησαν το άρθρο 53, παράγραφος 4, και το άρθρο 100, παράγραφος 2, του κανονισμού 207/2009), δεν προβλέπουν αντίστοιχο κανόνα.
Επιπλέον, οι διαπιστώσεις που περιέχονται στην τελική απόφαση επί της ανακοπής δεν μπορούν να αγνοηθούν εντελώς όταν πρόκειται να κριθεί η αίτηση κηρύξεως ακυρότητας που αφορά τους ίδιους διαδίκους, έχει το ίδιο αντικείμενο και στηρίζεται στους ίδιους λόγους, υπό την προϋπόθεση ότι οι διαπιστώσεις αυτές ή τα κριθέντα ζητήματα δεν επηρεάζονται από νέα πραγματικά στοιχεία, νέες αποδείξεις ή νέους λόγους ακυρώσεως. Συγκεκριμένα, η παρατήρηση αυτή αποτελεί απλώς ειδική έκφραση της νομολογίας κατά την οποία η πρότερη σχετική με λήψη αποφάσεων πρακτική του ΓΕΕΑ αποτελεί στοιχείο το οποίο μπορεί να λαμβάνεται υπόψη για να εκτιμηθεί αν ένα σημείο είναι κατάλληλο προς καταχώριση
Αντιθέτως, στο πλαίσιο διαδικασίας κηρύξεως ακυρότητας, τα όργανα του Γραφείου δεν δεσμεύονται από τις διαπιστώσεις που περιέχονται στην τελική απόφαση που εξεδόθη στο πλαίσιο της διαδικασίας ανακοπής, δυνάμει του κανόνα nemo potest venire contra factum proprium, της προστασίας των κεκτημένων δικαιωμάτων, καθώς και των αρχών της ασφαλείας δικαίου και της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης. Συγκεκριμένα, αφενός, κατά το μέτρο που δεν δημιουργεί δεδικασμένο η, έστω και απρόσβλητη, απόφαση που εκδόθηκε στο πλαίσιο διαδικασίας ανακοπής, η ίδια αυτή απόφαση δεν μπορεί να δημιουργήσει ούτε κεκτημένα δικαιώματα ούτε δικαιολογημένη εμπιστοσύνη όσον αφορά το αποτέλεσμα μεταγενέστερης διαδικασίας κηρύξεως ακυρότητας. Αφετέρου, σε αντίθετη περίπτωση, η αμφισβήτηση της καταχωρίσεως κοινοτικού σήματος, σχετικά με την οποία εκδόθηκε απόφαση επί ανακοπής, διά της υποβολής αιτήσεως κηρύξεως ακυρότητας αφορώσας τους ίδιους διαδίκους, έχουσας το ίδιο αντικείμενο και στηριζομένης στους ίδιους λόγους, θα εστερείτο κάθε πρακτικής αποτελεσματικότητας, ενώ η αμφισβήτηση αυτή είναι δυνατή δυνάμει του κανονισμού 40/94.
(βλ. σκέψεις 34-36)
2. Για να πληροί την προϋπόθεση περί ομοιότητας των σημάτων την οποία θέτει το άρθρο 8, παράγραφος 5, του κανονισμού 40/94 για το κοινοτικό σήμα, το οποίο προβλέπει την προστασία του καταχωρισμένου προγενεστέρου σήματος που χαίρει φήμης, εκτεινόμενη και σε μη παρόμοια προϊόντα ή υπηρεσίες, δεν απαιτείται να αποδειχθεί ότι υφίσταται κίνδυνος συγχύσεως, από το ενδιαφερόμενο κοινό, μεταξύ του προγενεστέρου σήματος που χαίρει φήμης και του αμφισβητούμενου σήματος. Αρκεί να έχει ο βαθμός ομοιότητας μεταξύ των σημάτων αυτών ως αποτέλεσμα την εκ μέρους του ενδιαφερομένου κοινού σύνδεση των σημάτων αυτών. Η ύπαρξη τέτοιου συνδέσμου πρέπει να εκτιμάται συνολικώς, λαμβανομένων υπόψη όλων των παραγόντων που ασκούν επιρροή στη συγκεκριμένη περίπτωση. Η σύγκριση των σημείων πρέπει, όσον αφορά την οπτική, ακουστική ή εννοιολογική ομοιότητα των αντιπαραβαλλομένων σημάτων, να στηρίζεται στη συνολική εντύπωση που προκαλούν τα σήματα, λαμβανομένων υπόψη, μεταξύ άλλων, των διακριτικών και κυρίαρχων στοιχείων τους.
(βλ. σκέψη 54)
3. Το εικονιστικό σήμα TiMi KiNDERJOGHURT, που καταχωρίστηκε ως κοινοτικό σήμα για «Γιαούρτι, γιαούρτι με φρούτα, ποτά με γιαούρτι, ποτά με γιαούρτι που περιέχουν φρούτα· ημιπαρασκευασμένα και έτοιμα γεύματα με βάση κυρίως το γιαούρτι ή τα προϊόντα από γιαούρτι· κρέμες με γιαούρτι», ήτοι για προϊόντα που εμπίπτουν στην κλάση 29, κατά την έννοια του Διακανονισμού της Νίκαιας, δεν μπορεί να κηρυχθεί άκυρο, δυνάμει του άρθρου του άρθρου 52, παράγραφος 1, στοιχείο α΄, του κανονισμού 40/94, για το κοινοτικό σήμα, λόγω της υπάρξεως του σχετικού λόγου απαραδέκτου που διαλαμβάνεται στο άρθρο 8, παράγραφος 5, του εν λόγω κανονισμού, στον βαθμό που το σήμα αυτό και το σήμα KINDER, που καταχωρίστηκε προηγουμένως στην Ιταλία για προϊόντα της κλάσης 30 κατά την έννοια του εν λόγω Διακανονισμού, δεν είναι όμοια.
Πρώτον, το στοιχείο «kinder» είναι απόλυτα συνδεδεμένο με το στοιχείο «joghurt», πράγμα που τους στερεί τη δυνατότητα ειδικής αυτοτελούς υπάρξεως. Συγκεκριμένα, αφενός, όχι μόνον τα στοιχεία «kinder» και «joghurt» έχουν την ίδια οπτική σημασία, αλλά οι στυλιζαρισμένες ανομοιομορφίες της χορεύουσας και κυματιστής γραμματοσειράς του στοιχείου «kinderjoghurt» του προσδίδουν μια αρμονική ενότητα στην οποία δύσκολα γίνονται αντιληπτά τα δύο στοιχεία που τη συναπαρτίζουν. Οι ιδιομορφίες αυτές αποδεικνύουν ότι, σε αντίθεση προς όσα ισχυρίζεται η προσφεύγουσα, το στοιχείο «kinder» δεν είναι απλώς συνδεδεμένο με το στοιχείο «joghurt». Αφετέρου, λόγω της στυλιζαρισμένης γραμματοσειράς του στοιχείου «kinder» που χρησιμοποιείται στο αμφισβητούμενο σήμα, το σήμα αυτό δεν έχει οπτική ομοιότητα με το προγενέστερο λεκτικό σήμα στο οποίο στηρίζεται η προβαλλόμενη ακυρότητα και στο οποίο χρησιμοποιείται μια κλασσική γραμματοσειρά.
Δεύτερον, επιβάλλεται η διαπίστωση ότι το στοιχείο «kinder» στο αμφισβητούμενο σήμα αποτελεί απλώς τμήμα του στοιχείου «kinderjoghurt», το οποίο έχει δευτερεύουσα μόνο σημασία σε σχέση με το στοιχείο «timi».
Τρίτον, σε αντίθεση προς τη θέση του στο προγενέστερο λεκτικό σήμα στο οποίο στηρίζεται η προβαλλόμενη ακυρότητα, το στοιχείο «kinder» βρίσκεται, στο αμφισβητούμενο σήμα, μεταξύ δύο άλλων που είναι, αφενός, το στοιχείο «timi» και, αφετέρου, το στοιχείο «joghurt». Μια τέτοια διαφορά αποδυναμώνει σημαντικά όχι μόνον την ακουστική ομοιότητα που μπορεί να υπάρχει μεταξύ των δύο σημείων λόγω του κοινού τους στοιχείου, αλλά και την ενδεχόμενη οπτική ομοιότητα που μπορεί να υπάρχει λόγω του κοινού αυτού στοιχείου. Συνεπώς, το στοιχείο «kinder» αποτελεί αμελητέο στοιχείο στη συνολική εντύπωση που προκαλεί το επίμαχο σήμα.
(βλ. σκέψεις 56-58)