Sprawa T‑140/08
Ferrero SpA
przeciwko
Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego
(znaki towarowe i wzory) (OHIM)
Wspólnotowy znak towarowy – Postępowanie w sprawie unieważnienia – Graficzny wspólnotowy znak towarowy TiMi KiNDERJOGHURT – Wcześniejszy słowny znak towarowy KINDER – Względna podstawa odmowy rejestracji – Brak podobieństwa oznaczeń – Wcześniejsze postępowanie w sprawie sprzeciwu – Brak powagi rzeczy osądzonej – Artykuł 8 ust. 1 lit. b), art. 8 ust. 5 i art. 52 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 40/94 [obecnie art. 8 ust. 1 lit. b), art. 8 ust. 5 i art. 53 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 207/2009]
Streszczenie wyroku
1. Wspólnotowy znak towarowy – Zrzeczenie się, wygaśnięcie i unieważnienie – Wniosek o unieważnienie – Stosunek między ostateczną decyzją w sprawie sprzeciwu a wnioskiem o unieważnienie – Powaga rzeczy osądzonej – Zakres
(rozporządzenie Rady nr 40/94, art. 52 ust. 4, art. 96 ust. 2)
2. Wspólnotowy znak towarowy – Definicja i uzyskanie wspólnotowego znaku towarowego – Względne podstawy odmowy rejestracji – Sprzeciw właściciela cieszącego się renomą wcześniejszego identycznego lub podobnego znaku towarowego – Ochrona cieszącego się renomą wcześniejszego znaku towarowego rozszerzona na towary i usługi, które nie są podobne
(rozporządzenie Rady nr 40/94, art. 8 ust. 5)
3. Wspólnotowy znak towarowy – Zrzeczenie się, wygaśnięcie i unieważnienie – Względne podstawy unieważnienia – Rejestracja z naruszeniem art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 40/94 (rozporządzenie Rady nr 40/94, art. 8 ust. 5, art. 52 ust. 1 lit. a))
1. Zasada powagi rzeczy osądzonej, zgodnie z którą nie można podważać ostatecznego charakteru orzeczenia sądowego, nie ma zastosowania do stosunku między ostateczną decyzją w sprawie sprzeciwu a wnioskiem o unieważnienie, zważywszy w szczególności na to, że po pierwsze, postępowania przed Urzędem Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) mają charakter administracyjny, a nie sądowy, i po drugie, że właściwe przepisy rozporządzenia nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego, tj. art. 52 ust. 4 i art. 96 ust. 2 nie przewidują podobnej zasady.
Ponadto, w przypadku gdy należy orzec w przedmiocie wniosku o unieważnienie w postępowaniu toczącym się między tymi samymi stronami, w którym przedmiot i podnoszone zarzuty są identyczne, nie można zupełnie zlekceważyć ustaleń zawartych w ostatecznej decyzji w sprawie sprzeciwu, pod warunkiem że na owe ustalenia i rozstrzygnięte kwestie nie wpływają nowe okoliczności faktyczne, dowody lub nowe zarzuty. Powyższe twierdzenie jest bowiem jedynie szczególnym wyrazem orzecznictwa, zgodnie z którym wcześniejsza praktyka decyzyjna Urzędu stanowi czynnik, który może być wzięty pod uwagę przy ocenie, czy dane oznaczenie nadaje się do zarejestrowania.
Natomiast w ramach postępowania w sprawie unieważnienia instancje Urzędu nie są związane ustaleniami dokonanymi w ostatecznej decyzji wydanej w ramach postępowania w sprawie sprzeciwu, zgodnie z zasadą nemo potest venire contra factum proprium, z ochroną praw nabytych, jak również z zasadami pewności prawa i uzasadnionych oczekiwań. I tak, po pierwsze, ponieważ zasada powagi rzeczy osądzonej nie dotyczy decyzji, nawet ostatecznej, wydanej w ramach postępowania w sprawie sprzeciwu, decyzja ta nie może dawać podstawy ani dla praw nabytych, ani dla uzasadnionych oczekiwań co do wyniku późniejszego postępowania w sprawie unieważnienia. Po drugie, w przeciwnym wypadku, podważenie rejestracji wspólnotowego znaku towarowego stanowiącego przedmiot decyzji w sprawie sprzeciwu w drodze wniosku o unieważnienie w postępowaniu toczącym się między tymi samymi stronami, w którym przedmiot i podnoszone zarzuty są identyczne, byłoby pozbawione wszelkiej skuteczności, nawet jeżeli na podstawie rozporządzenia nr 40/94 jest to możliwe.
(por. pkt 34–36)
2. Dla spełnienia przesłanki podobieństwa znaków towarowych ustanowionej w art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego, który przewiduje rozszerzenie ochrony cieszącego się renomą wcześniejszego znaku towarowego na towary i usługi, które nie są podobne, nie jest konieczne wykazanie, że w odczuciu danego kręgu odbiorców w przypadku cieszącego się renomą wcześniejszego znaku towarowego i zgłoszonego znaku towarowego istnieje prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd. Wystarczy, by stopień podobieństwa między tymi znakami był na tyle duży, że dany krąg odbiorców nabierze przekonania o istniejącym między nimi związku. Istnienie takiego związku należy oceniać całościowo, biorąc pod uwagę wszystkie czynniki mające znaczenie w danej sprawie. Jeśli chodzi o porównanie oznaczeń w kontekście wizualnych, fonetycznych lub koncepcyjnych podobieństw rozpatrywanych znaków towarowych, powinno ono opierać się na całościowym wrażeniu wywieranym przez te znaki, ze szczególnym uwzględnieniem ich elementów odróżniających i dominujących.
(por. pkt 54)
3. Prawo do graficznego znaku towarowego TiMi KiNDERJOGHURT, zarejestrowanego jako wspólnotowy znak towarowy dla „jogurtu, jogurtu owocowego, napojów na bazie jogurtu, napojów na bazie jogurtu z owocami; dań gotowych i częściowo gotowych głównie na bazie jogurtu lub produktów na bazie jogurtu; kremów na bazie jogurtu”, należących do klasy 29 porozumienia nicejskiego, nie może zostać unieważnione na podstawie art. 52 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego z uwagi na istnienie względnej podstawy odmowy rejestracji określonej w art. 8 ust. 5 tego rozporządzenia, ponieważ ten znak i znak towarowy KINDER, zarejestrowany wcześniej we Włoszech dla towarów należących do klasy 30 w rozumieniu wspomnianego porozumienia, nie są podobne.
Po pierwsze, element „kinder” jest połączony z elementem „joghurt”, co pozbawia ich szczególnego, autonomicznego istnienia. Z jednej strony bowiem nie tylko elementy „kinder” i „joghurt” mają takie samo znaczenie wizualne, ale też stylizowana nieregularność tańczącej i falującej czcionki elementu „kinderjoghurt” spaja je w harmonijną całość, w ramach której te dwa elementy składowe stają się ledwie zauważalne. Te cechy szczególne wykazują, że element „kinder” nie jest po prostu dołączony do elementu „joghurt”. Z drugiej strony z uwagi na stylizowaną czcionkę elementu „kinder” użytą w spornym znaku towarowym znak ten nie przypomina wizualnie wcześniejszego, przedstawionego za pomocą klasycznej czcionki słownego znaku towarowego stanowiącego podstawę unieważnienia.
Po drugie, należy stwierdzić, że element „kinder” w spornym znaku stanowi jedynie część elementu „kinderjoghurt”, który ma znaczenie drugorzędne w porównaniu do elementu „timi”.
Po trzecie, element „kinder” zajmuje inną pozycję w stanowiącym podstawę unieważnienia wcześniejszym słownym znaku towarowym niż w spornym znaku, w którym element ten znajduje się wśród dwóch innych elementów, z jednej strony elementu „timi” i z drugiej strony elementu „joghurt”. Taka różnica znacznie osłabia nie tylko podobieństwo fonetyczne, które może istnieć pomiędzy tymi dwoma oznaczeniami z uwagi na wspólny im element, ale też ewentualne podobieństwo wizualne, które może istnieć ze względu na ten element wspólny. W związku z tym element „kinder” stanowi element nieistotny w całościowym wrażeniu wywieranym przez rozpatrywany znak towarowy.
(por. pkt 56–58)