Sprawa T‑168/13

European Platform Against Windfarms (EPAW)

przeciwko

Komisji Europejskiej

Skarga o stwierdzenie nieważności – Osoba prawna prawa prywatnego – Brak dowodu posiadania osobowości prawnej – Artykuł 44 § 5 lit. a) regulaminu postępowania przed Sądem – Oczywista niedopuszczalność

Streszczenie – postanowienie Sądu (druga izba) z dnia 21 stycznia 2014 r.

Skarga o stwierdzenie nieważności – Legitymacja procesowa – Osoby prawne – Pojęcie – Posiadanie osobowości prawnej zgodnie z prawem krajowym lub uznanie przez instytucje wspólnotowe jako niezależny podmiot prawny

[art. 263 ust. 4 TFUE; regulamin postępowania przed Sądem, art. 44 § 5 lit. a); porozumienie między Parlamentem Europejskim a Komisją Europejską w sprawie utworzenia Rejestru służącego przejrzystości dotyczącego organizacji i samozatrudnionych osób zaangażowanych w opracowanie i realizację polityki Unii Europejskiej]

Dopuszczalność skargi o stwierdzenie nieważności wniesionej przez podmiot na podstawie art. 263 akapit czwarty TFUE zależy przede wszystkim od tego, czy ów podmiot jest osobą prawną.

Artykuł 44 § 5 regulaminu postępowania przed Sądem stanowi w tym względzie, że jeżeli skarżącą jest osoba prawna prawa prywatnego, do skargi dołącza się statut lub aktualny wyciąg z rejestru przedsiębiorstw albo aktualny wyciąg z rejestru stowarzyszeń, albo inny dowód posiadania osobowości prawnej, jak również dowód, iż pełnomocnictwo udzielone adwokatowi lub radcy prawnemu zostało udzielone przez osobę do tego uprawnioną.

Legitymacja procesowa na podstawie prawodawstwa sektorowego – ograniczona i szczególna – do wniesienia skargi do jednego tylko organu, którego charakter sądowy nie został w pełni udowodniony, jest niewystarczająca, by wykazać, że skarżąca posiada na gruncie swego prawa krajowego osobowość prawną prawa powszechnego pozwalającą jej – w braku dowodu z dokumentów na fakt posiadania osobowości prawnej – na wniesienie do sądu Unii skargi opartej na art. 263 akapit czwarty TFUE.

Dowodem posiadania osobowości prawnej nie jest też fakt wpisania skarżącej do unijnego Rejestru służącego przejrzystości, ustanowionego zgodnie z porozumieniem między Parlamentem Europejskim a Komisją Europejską w sprawie utworzenia Rejestru służącego przejrzystości dotyczącego organizacji i samozatrudnionych osób zaangażowanych w opracowanie i realizację polityki Unii Europejskiej, ponieważ wpis do rzeczonego rejestru nie jest uzależniony od posiadania osobowości prawnej przez dany podmiot.

W systemie sądowniczym Unii skarżąca jest osobą prawną, jeśli była traktowana przez instytucje Unii jako niezależny podmiot prawny. W tym względzie okolicznościami, jakie należy wziąć pod uwagę w celu dokonania oceny, czy strona skarżąca została potraktowana przez instytucję jako niezależny podmiot prawny, są, po pierwsze, reprezentatywność wspomnianego podmiotu, po drugie, jego autonomia niezbędna do występowania w charakterze podmiotu ponoszącego odpowiedzialność w stosunkach prawnych i zapewniona przez jego wewnętrzną strukturę zgodnie z jego statutem, a po trzecie, fakt, iż instytucja Unii uznała wspomniany podmiot za partnera dialogu. Jednakże fakt, iż Komisja potraktowała skarżącą w zaskarżonej decyzji jako niezależny podmiot prawny, nie pozwala na wykazanie, że jest ona osobą prawną, ponieważ potraktowanie jej w ten sposób było następstwem tego, że sama skarżąca przekazała błędne informacje.

(por. pkt 9, 10, 16, 17, 19, 23–26)