Wyrok Sądu (trzecia izba) z dnia 16 grudnia 2015 r. – Szwecja / Komisja

(sprawa T‑521/14)

Rozporządzenie (WE) nr 528/2012 – Produkty biobójcze – Skarga na bezczynność – Specyfikacja naukowych kryteriów określania właściwości zaburzających funkcjonowanie układu hormonalnego – Niewydanie przez Komisję aktów delegowanych – Obowiązek działania

1.                     Skarga na bezczynność – Bezczynność – Pojęcie – Zaniechanie podjęcia działań – Akt niezadowalający – Wyłączenie (art. 265 TFUE) (por. pkt 32, 33, 75)

2.                     Skarga na bezczynność – Zajęcie stanowiska w rozumieniu art. 265 akapit drugi TFUE przed wniesieniem skargi – Pojęcie – Pismo potwierdzające analizę pytań zawartych w wezwaniu do działania – Wyłączenie (art. 265 akapit drugi TFUE) (por. pkt 38, 40, 42–44, 46)

3.                     Skarga na bezczynność – Państwa członkowskie lub instytucje – Zaniechania podlegające zaskarżeniu – Powstrzymanie się od wydania aktów delegowanych dotyczących specyfikacji naukowych kryteriów określania właściwości zaburzających funkcjonowanie układu hormonalnego – Dopuszczalność (art. 265 TFUE; rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady nr 528/2012, art. 5 ust. 3 akapit pierwszy) (por. pkt 50, 53, 57, 58, 70)

Przedmiot

Wniosek o stwierdzenie, że Komisja niezgodnie z prawem powstrzymała się od wydania aktów delegowanych dotyczących kryteriów naukowych określania właściwości zaburzających funkcjonowanie układu hormonalnego

Sentencja

1) Nie wydając aktów delegowanych dotyczących specyfikacji naukowych kryteriów określania właściwości zaburzających funkcjonowanie układu hormonalnego, Komisja Europejska uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na podstawie art. 5 ust. 3 akapit pierwszy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 528/2012 z dnia 22 maja 2012 r. w sprawie udostępniania na rynku i stosowania produktów biobójczych.

2) Komisja pokrywa, poza własnymi kosztami, koszty poniesione prze Królestwo Szwecji.

3) Królestwo Danii, Republika Francuska, Królestwo Niderlandów, Republika Finlandii, Parlament Europejski i Rada Unii Europejskiej pokrywają własne koszty.