Sprawa T‑51/14

Republika Czeska

przeciwko

Komisji Europejskiej

System gwarantowanych tradycyjnych specjalności – Rozporządzenie (UE) nr 1151/2012 – Odrzucenie wniosku o rejestrację nazwy „pomazánkové máslo” (masło do smarowania) jako gwarantowanej tradycyjnej specjalności – Stosunek do przepisów rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 określającego warunki używania nazwy handlowej „masło”

Streszczenie – wyrok Sądu (druga izba) z dnia 12 maja 2015 r.

1.      Rolnictwo – Jednolite ustawodawstwo – System gwarantowanych tradycyjnych specjalności (GTS) – Rozporządzenie nr 1151/2012 – Wpisanie do rejestru GTS nazwy produktu lub środka spożywczego – Warunek – Spełnienie zdefiniowanych przez prawodawcę Unii warunków wprowadzenia na rynek

(rozporządzenia: Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1151/2012, art. 2 ust. 3; Rady nr 1234/2007)

2.      Prawo Unii Europejskiej – Wykładnia – Metody – Wykładnia literalna, systemowa, historyczna i celowościowa – Uwzględnienie celu i ogólnej systematyki rozpatrywanego aktu

1.      Postanowienia art. 2 ust. 3 rozporządzenia nr 1151/2012 w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych, zgodnie z którymi rozporządzenie to stosuje się bez uszczerbku dla innych szczegółowych przepisów prawa Unii dotyczących wprowadzania produktów do obrotu, a w szczególności w zakresie jednolitej wspólnej organizacji rynków i do etykietowania żywności, należy rozumieć jako oznaczające, że nazwa handlowa może zostać wpisana do rejestru gwarantowanych tradycyjnych specjalności (GTS) wyłącznie pod warunkiem spełnienia przez nią warunków wprowadzenia na rynek określonych w rozporządzeniu nr 1234/2007 ustanawiającym wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych (rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku).

W tym kontekście, charakteryzującym się wagą, jaką prawodawca europejski przykłada do ujednolicenia stosowania nazw handlowych produktów rolnych służącego zachowaniu konkurencji i ochronie konsumentów, nie można dopuścić wykładni, zgodnie z którą rozporządzenia nr 1234/2007 i nr 1151/2012 stanowią alternatywne sposoby rejestracji nazw produktów rolnych, ponieważ miałaby ona skutek w postaci pozwolenia państwu członkowskiemu na używanie systemu GTS w celu obejścia przepisów dotyczących norm wprowadzania na rynek określonych przez rozporządzenie nr 1234/2007 oraz – przy założeniu, że dany produkt może być wprowadzony na rynek – przyznania mu nieuzasadnionej korzyści konkurencyjnej i wprowadzenia w błąd konsumenta.

Podobnie nie można przyjąć argumentu, zgodnie z którym rozumowanie to miałoby skutek w postaci ograniczenia pełnej skuteczności rozporządzenia nr 1151/2012 poprzez wymuszanie dodatkowej procedury i ograniczanie atrakcyjności GTS. Te dwa rozporządzenia mają bowiem po części różne cele i przewidują różne wymogi. Jest koherentne, że na przewidziane w rozporządzeniu nr 1234/2007 ogólne wymogi wprowadzania na rynek produktów rolnych nakłada się szczególna i odrębna procedura przewidziana przez rozporządzenie nr 1151/2012, mająca za cel zagwarantowanie konsumentom, że pewne produkty rolne mogą słusznie domagać się uznania właściwości nadających im wartość dodaną.

(por. pkt 30, 35, 41, 50)

2.      Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 34)