Sprawa T‑96/20
Gruppe Nymphenburg Consult AG
przeciwko
Urzędowi Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej
Wyrok Sądu (piąta izba w składzie powiększonym) z dnia 1 września 2021 r.
Znak towarowy Unii Europejskiej – Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego Limbic® Types – Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji – Decyzja wydana w następstwie stwierdzenia przez Sąd nieważności wcześniejszej decyzji – Przekazanie sprawy Wielkiej Izbie Odwoławczej do ponownego rozpoznania – Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009 [obecnie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia 2017/1001] – Naruszenie prawa – Badanie stanu faktycznego z urzędu – Artykuł 95 ust. 1 rozporządzenia 2017/1001 – Powaga rzeczy osądzonej – Artykuł 72 ust. 6 rozporządzenia 2017/1001 – Skład Wielkiej Izby Odwoławczej
1. Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie odwoławcze – Skarga do sądu Unii – Przesłanka dopuszczalności – Zarzuty dotyczące wyłącznie decyzji izb odwoławczych
(rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady 2017/1001, art. 72 ust. 1)
(zob. pkt 22, 23)
2. Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie odwoławcze – Izby odwoławcze – Skład Wielkiej Izby Odwoławczej – Włączenie członka izby odwoławczej, który wydał decyzję, której nieważność została stwierdzona przez Sąd – Dopuszczalność
(rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady 2017/1001, art. 169 ust. 1; rozporządzenie Komisji 2018/625, art. 35 ust. 4)
(zob. pkt 28, 29, 31)
3. Skarga o stwierdzenie nieważności – Wyrok stwierdzający nieważność – Skutki – Obowiązek podjęcia działań zapewniających wykonanie wyroku – Zakres – Uwzględnienie zarówno uzasadnienia, jak i sentencji wyroku – Skutek wsteczny stwierdzenia nieważności
(art. 266 TFUE; rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady 2017/1001 art. 72 ust. 6)
(zob. pkt 42–44)
4. Znak towarowy Unii Europejskiej – Procedura – Badanie stanu faktycznego z urzędu – Rejestracja nowego znaku towarowego – Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji – Granice – Powaga rzeczy osądzonej
(rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady 2017/1001, art. 45 ust. 3, art. 72 ust. 6, art 95 ust. 1; rozporządzenie Komisji 2018/625, art. 27 ust. 1)
(zob. pkt 47–50, 56)
5. Znak towarowy Unii Europejskiej – Definicja i uzyskanie unijnego znaku towarowego – Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji – Znaki towarowe pozbawione charakteru odróżniającego – Słowny znak towarowy Limbic® Types
[rozporządzenie Rady nr 207/2009, art. 7 ust. 1 lit. b), c)]
(zob. pkt 64, 74–77)
Streszczenie
Gruppe Nymphenburg Consult AG dokonała w Urzędzie Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) zgłoszenia do rejestracji unijnego słownego znaku towarowego Limbic® Types dla towarów i usług, między innymi, z dziedziny doradztwa dla przedsiębiorstw i doradztwa w zakresie zarządzania zasobami ludzkimi. W dniu 23 czerwca 2015 r. Pierwsza Izba Odwoławcza EUIPO uznała, że oznaczenie ma charakter opisowy i odrzuciła zgłoszenie na podstawie art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 207/2009(1).
W wyroku z dnia 16 lutego 2017 r., Gruppe Nymphenburg Consult/EUIPO (Limbic® Types) (zwanym dalej „wyrokiem T‑516/15”)(2) Sąd stwierdził nieważność decyzji Izby Odwoławczej na tej podstawie, że Izba ta błędnie oceniła opisowy charakter zgłoszonego znaku towarowego.
Decyzją prezydium izb odwoławczych EUIPO sprawa została przekazana Wielkiej Izbie Odwoławczej do ponownego rozpoznania. W dniu 2 grudnia 2019 r. Wielka Izba Odwoławcza oddaliła odwołanie Gruppe Nymphenburg Consult i uznała, że znak towarowy ma charakter opisowy w odniesieniu do rozpatrywanych towarów i usług i jest pozbawiony charakteru odróżniającego.
Sąd orzekając w składzie powiększonym stwierdził nieważność decyzji Wielkiej Izby Odwoławczej, ze względu na naruszenie, po pierwsze, powagi rzeczy osądzonej związanej z wyrokiem T‑516/15 i, po drugie, art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009. Ponadto uściślił on, że zarzuty szczegółowe wysunięte przeciwko decyzji prezydium izb odwoławczych są niedopuszczalne. W dodatku Sąd stwierdził, że w skład Wielkiej Izby Odwoławczej mógł wchodzić jedyny członek Izby Odwoławczej, która wydała decyzję, której nieważność została stwierdzona wyrokiem T‑516/15.
Ocena Sądu
Na wstępie Sąd przypomniał, że skarga do sądu Unii może być wniesiona jedynie na decyzje izb odwoławczych(3). Zatem zarzuty szczegółowe oparte na braku powiadomienia o przekazaniu sprawy Wielkiej Izbie Odwoławczej do ponownego rozpoznania i niewystarczającym uzasadnieniu tej decyzji dotyczą nieprawidłowości, które mogą mieć wpływ na decyzję prezydium izb odwoławczych, lecz nie na decyzję Wielkiej Izby Odwoławczej. W związku z tym zarzuty te są niedopuszczalne.
Następnie, w odniesieniu do zarzutu szczegółowego dotyczącego nieprawidłowości w składzie Wielkiej Izby Odwoławczej polegającej na tym, że jedyny członek Izby Odwoławczej, która wydała decyzję, której nieważność została stwierdzona przez Sąd w wyroku T‑516/15, zasiadał również w Wielkiej Izbie Odwoławczej(4), Sąd przypomniał, że skutkiem wyroku stwierdzającego nieważność jest usunięcie z mocą wsteczną z porządku prawnego aktu, którego nieważność została stwierdzona. Z uwagi na to, że nieważność decyzji Izby Odwoławczej została stwierdzona wyrokiem T‑516/15, który stał się prawomocny, decyzją, od której wniesiono odwołanie do Wielkiej Izby Odwoławczej, nie jest decyzja Izby Odwoławczej, której nieważność została stwierdzona, lecz decyzja eksperta EUIPO. W konsekwencji, ponieważ sprawa została przekazana Wielkiej Izbie Odwoławczej do ponownego rozpoznania, w skład tej Izby mógł wchodzić jedyny członek Izby Odwoławczej, która wydała decyzję, której nieważność została stwierdzona.
Wreszcie Sąd podkreślił, że o ile Izba Odwoławcza jest uprawniona do ponownego zbadania z własnej inicjatywy, w dowolnym momencie przed rejestracją, bezwzględnych podstaw odmowy rejestracji, jeżeli uzna to za stosowne(5), o tyle jest ona zobowiązana przestrzegać nie tylko sentencji wyroku stwierdzającego nieważność, lecz również uzasadnienia, które do niej doprowadziło. W niniejszej sprawie Sąd stwierdził, że kwestia opisowego charakteru zgłoszonego znaku towarowego została rozstrzygnięta w wyroku T‑516/15, a w konsekwencji, że uzasadnienie wyroku dotyczące braku takiego charakteru jest objęte powagą rzeczy osądzonej. W tym względzie Trybunał wyjaśnił, że okoliczność, iż Wielka Izba Odwoławcza oparła swoje badanie charakteru opisowego na elementach stanu faktycznego, których Pierwsza Izba Odwoławcza nie wzięła pod uwagę, nie ma wpływu na powagę rzeczy osądzonej związaną z wyrokiem w sprawie T‑516/15. W związku z tym Wielka Izba Odwoławcza naruszyła powagę rzeczy osądzonej związaną z tym wyrokiem.
W dodatku Sąd uznał, że Wielka Izba Odwoławcza naruszyła również prawo przy ocenie charakteru odróżniającego zgłoszonego znaku towarowego i stwierdził zatem nieważność całej decyzji.