ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟΥ (πέμπτο τμήμα)

της 5ης Μαρτίου 2007

Υπόθεση T-455/04

Derya Beyatli και Armagan Candan

κατά

Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

«Υπάλληλοι – Γενικός διαγωνισμός – Προκήρυξη διαγωνισμού – Προθεσμίες – Διοικητική ένσταση – Απαράδεκτο»

Αντικείμενο: Προσφυγή με αντικείμενο αίτημα ακυρώσεως της από 5 Μαΐου 2004 αποφάσεως του προέδρου της εξεταστικής επιτροπής του γενικού διαγωνισμού EPSO/A/1/03, με την οποία ανακοινώθηκε στους προσφεύγοντες η αποτυχία τους στις γραπτές δοκιμασίες.

Απόφαση: Η προσφυγή απορρίπτεται ως απαράδεκτη. Κάθε διάδικος φέρει τα δικαστικά του έξοδα.

Περίληψη

Υπάλληλοι – Προσφυγή – Προηγούμενη διοικητική ένσταση – Έννοια

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 90 § 2· απόφαση 2002/620 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου, της Επιτροπής, του Δικαστηρίου, του Ελεγκτικού Συνεδρίου, της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής, της Επιτροπής των Περιφερειών και του Ευρωπαίου Διαμεσολαβητή, άρθρο 4)

Επιστολή υποψηφίου αποτυχόντος στις δοκιμασίες διοργανικού διαγωνισμού που οργανώθηκε από την Υπηρεσία Επιλογής του Προσωπικού των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (EPSO), η οποία επιστολή απευθύνθηκε μόνο στον προϊστάμενο της αντιπροσωπείας της Επιτροπής στο κράτος μέλος του υποψηφίου και με την οποία καταγγέλθηκαν, με γενικόλογο τρόπο, οι γλωσσικές διακρίσεις που φέρεται ότι υπέστησαν ορισμένοι υποψήφιοι και εκφράστηκε η πεποίθηση ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα προβεί στα αναγκαία διαβήματα για να λύσει το πρόβλημα αυτό, χωρίς όμως να διατυπωθεί συγκεκριμένη αίτηση σχετικά με την απόφαση της εξεταστικής επιτροπής του διαγωνισμού, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως διοικητική ένσταση υπό την έννοια του άρθρου 90, παράγραφος 2, του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων. Μια τέτοια επιστολή, η οποία δεν έχει επαρκή ακρίβεια για να μπορέσει η διοίκηση να καταλάβει ότι της έχει υποβληθεί διοικητική ένσταση, εμφανίζεται ως πολιτικό διάβημα από πλευράς του υποψηφίου για να λάβει η Ευρωπαϊκή Ένωση τα αναγκαία μέτρα προκειμένου να τεθεί τέλος στις φερόμενες διακρίσεις.

Το γεγονός ότι μια τέτοια επιστολή, η οποία, εφόσον φέρεται ότι είναι διοικητική ένσταση, έπρεπε να απευθυνθεί στην EPSO σύμφωνα με το άρθρο 4 της αποφάσεως 2002/620 με την οποία συστάθηκε η Υπηρεσία αυτή, μπορούσε να διαβιβαστεί στην EPSO από τον προϊστάμενο της αντιπροσωπείας της Επιτροπής δεν έχει σημασία για τον χαρακτηρισμό της επιστολής αυτής, ο οποίος εξαρτάται από το περιεχόμενό της και όχι από την ενδεχόμενη διαβίβασή της, από τον παραλήπτη της, σε άλλα πρόσωπα ή όργανα.

(βλ. σκέψεις 45, 46, 48, 50 και 58)

Παραπομπή: ΔΕΚ, 29 Ιουνίου 2000, C‑154/99 P, Politi κατά Ευρωπαϊκού Ιδρύματος Επαγγελματικής Εκπαιδεύσεως, Συλλογή 2000, σ. I‑509, σκέψη 16