Sprawa T‑83/14

LTJ Diffusion

przeciwko

Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego

(znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Wspólnotowy znak towarowy – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego ARTHUR & ASTON – Wcześniejszy graficzny krajowy znak towarowy Arthur – Brak rzeczywistego używania znaku towarowego – Artykuł 15 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 – Postać różniąca się co do elementów, które wpływają na charakter odróżniający

Streszczenie – wyrok Sądu (pierwsza izba) z dnia 15 grudnia 2015 r.

1.      Wspólnotowy znak towarowy – Uwagi osób trzecich i sprzeciw – Rozpatrywanie sprzeciwu – Dowód używania wcześniejszego znaku towarowego – Rzeczywiste używanie – Wykorzystanie znaku towarowego w postaci różniącej się co do elementów niewpływających na jego charakter odróżniający – Przedmiot i przedmiotowy zakres stosowania art. 15 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 207/2009 – Badanie zmiany charakteru odróżniającego

[rozporządzenie Rady nr 207/2009, art. 15 ust. 1 lit. a), art. 42 ust. 2, 3]

2.      Wspólnotowy znak towarowy – Uwagi osób trzecich i sprzeciw – Rozpatrywanie sprzeciwu – Dowód używania wcześniejszego znaku towarowego – Wykorzystanie znaku towarowego w postaci różniącej się co do elementów niewpływających na jego charakter odróżniający – Graficzny znak towarowy Arthur

[rozporządzenie Rady nr 207/2009, art. 15 ust. 1 lit. a)]

3.      Wspólnotowy znak towarowy – Decyzje Urzędu – Zgodność z prawem – Badanie przez sąd Unii – Kryteria

(rozporządzenie Rady nr 207/2009)

4.      Wspólnotowy znak towarowy – Decyzje Urzędu – Zgodność z prawem – Wcześniejsza praktyka decyzyjna Urzędu – Zasada niedyskryminacji – Brak wpływu

(rozporządzenie Rady nr 207/2009)

1.      Celem art. 15 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 207/2009 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego, który nie narzuca ścisłej zgodności między postacią, w której znak jest używany, a tą, w której został on zarejestrowany, jest pozwolenie właścicielowi znaku na dokonywanie – w ramach handlowego wykorzystania znaku – zmian, które nie wpływając na jego charakter odróżniający, ułatwiają przystosowanie go do wymogów związanych z wprowadzaniem do obrotu i promocją danych towarów lub usług. W świetle celu tego przepisu przedmiotowy zakres jego stosowania należy ograniczyć do sytuacji, w których postać oznaczenia wykorzystywana przez właściciela znaku do oznaczania towarów lub usług, dla których znak został zarejestrowany, jest postacią, w której znak ten jest handlowo wykorzystywany. W takich sytuacjach, gdy postać oznaczenia wykorzystywana w obrocie różni się od postaci, w jakiej zostało ono zarejestrowane jedynie nieznacznie, tak że można uznać, iż te dwa oznaczenia są co do zasady równoważne, obowiązek używania zarejestrowanego znaku towarowego może zostać spełniony poprzez wykazanie faktu używania oznaczenia w postaci używanej w obrocie handlowym.

W rezultacie dla uznania używanego oznaczenia za niemające wpływu na charakter odróżniający wcześniejszego znaku towarowego w zarejestrowanej postaci nie wystarczy przejęcie w używanym oznaczeniu dominującego elementu tego wcześniejszego znaku towarowego w zarejestrowanej postaci. Badanie zmiany charakteru odróżniającego polega na porównaniu znaku towarowego w zarejestrowanej postaci do używanego oznaczenia celem ustalenia, czy ów znak i owo oznaczenie różnią się – czy też nie – nieistotnymi elementami i czy mogą one zostać uznane za co do zasady równoważne.

(por. pkt 18, 34)

2.      Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 22–24, 35)

3.      Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 37)

4.      Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 39)