Προσφυγή της 19ης Απριλίου 2024 – Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου.

(Υπόθεση C-275/24)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: J. Hottiaux, I. Zaloguin, M. Wasmeier)

Καθού: Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

1)    να αναγνωρίσει ότι το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου, μεταφέροντας εσφαλμένως στο εσωτερικό δίκαιο:

-    τις διατάξεις του άρθρου 5, παράγραφοι 2 και 4, της οδηγίας 2013/48/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Οκτωβρίου 2013, σχετικά με το δικαίωμα πρόσβασης σε δικηγόρο στο πλαίσιο ποινικής διαδικασίας και διαδικασίας εκτέλεσης του ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης, καθώς και σχετικά με το δικαίωμα ενημέρωσης τρίτου προσώπου σε περίπτωση στέρησης της ελευθερίας του και με το δικαίωμα επικοινωνίας με τρίτα πρόσωπα και με προξενικές αρχές κατά τη διάρκεια της στέρησης της ελευθερίας (ΕΕ 2013, L 294, σ. 1),

-    καθώς και τις διατάξεις του άρθρου 5, παράγραφοι 2 και 4, της ίδιας οδηγίας σε συνδυασμό με το άρθρο 10, παράγραφος 3, όσον αφορά τη διαδικασία του ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης,

παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από την οδηγία αυτή·

2)    να καταδικάσει το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Η παρούσα προσφυγή έχει ως αντικείμενο την εσφαλμένη μεταφορά από το Λουξεμβούργο, στο εσωτερικό του δίκαιο, του άρθρου 5, παράγραφοι 2 και 4, εξεταζόμενου χωριστά και σε συνδυασμό με το άρθρο 10, παράγραφος 3, της οδηγίας 2013/48. Η εν λόγω οδηγία θεσπίζει ελάχιστους κανόνες σχετικά με τα δικαιώματα των υπόπτων και κατηγορουμένων στο πλαίσιο ποινικής διαδικασίας και των προσώπων που υπάγονται στη διαδικασία της απόφασης-πλαισίου 2002/584/ΔΕΥ για το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης, όσον αφορά την πρόσβαση σε δικηγόρο, την ενημέρωση τρίτου σε περίπτωση στέρησης της ελευθερίας και την επικοινωνία με τρίτα πρόσωπα και με προξενικές αρχές κατά τη διάρκεια της στέρησης της ελευθερίας.

Αφού εξέτασε τη συμβατότητα των εθνικών εκτελεστικών μέτρων που κοινοποίησε το Λουξεμβούργο στο πλαίσιο της μεταφοράς της οδηγίας 2013/48 στην εσωτερική έννομη τάξη, η Επιτροπή έκρινε ότι το κείμενο του νόμου της 10ης Αυγούστου 1992 για την προστασία των νέων, όπως κοινοποιήθηκε από το Λουξεμβούργο κατά τη μεταφορά της οδηγίας στην εσωτερική έννομη τάξη, το οποίο διέπει την εφαρμογή των μέτρων που λαμβάνονται κατά ανηλίκων στο πλαίσιο δικαστικών διαδικασιών στο Λουξεμβούργο, δεν απηχεί τις υποχρεώσεις που προβλέπονται στο άρθρο 5, παράγραφοι 2 και 4, της οδηγίας αυτής (σε συνδυασμό με το άρθρο 10 παράγραφος 3, της οδηγίας όσον αφορά τη διαδικασία του ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης).

Η Επιτροπή κίνησε τη διαδικασία επί παραβάσει κατά του Λουξεμβούργου τον Νοέμβριο του 2021 και του απέστειλε αιτιολογημένη γνώμη τον Ιούνιο του 2023. Επειδή η Επιτροπή δεν ικανοποιήθηκε από τις απαντήσεις που δόθηκαν, αποφάσισε να ασκήσει την παρούσα προσφυγή ενώπιον του Δικαστηρίου.

____________