ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟΥ (πρώτο τμήμα)

της 1ης Απριλίου 2009

Υπόθεση T-385/04

Gregorio Valero Jordana

κατά

Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

«Υπαλληλική υπόθεση – Υπάλληλοι – Προσφυγή ακυρώσεως – Αγωγή αποζημιώσεως – Προαγωγή – Απονομή μορίων προτεραιότητας»

Αντικείμενο: Προσφυγή με αντικείμενο την ακύρωση, πρώτον, της αποφάσεως του γενικού διευθυντή της Νομικής Υπηρεσίας της Επιτροπής να απονείμει στον προσφεύγοντα μόνον 1 μόριο προτεραιότητας της Γενικής Διευθύνσεως για την περίοδο προαγωγών 2003, που ανακοινώθηκε στις 7 Ιουλίου 2003 και επιβεβαιώθηκε με απόφαση της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχής που κοινοποιήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2003· δεύτερον, της αποφάσεως της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχής με την οποία απονεμήθηκαν στον προσφεύγοντα συνολικά 20 μόρια για την περίοδο προαγωγών 2003 και η οποία κοινοποιήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2003· του πίνακα των προακτέων υπαλλήλων βαθμού A 5 για την περίοδο προαγωγών 2003, ο οποίος δημοσιεύθηκε στις Διοικητικές Πληροφορίες αριθ. 69-2003, της 13ης Νοεμβρίου 2003· του πίνακα των υπαλλήλων που προήχθησαν στον βαθμό A 4 κατά την περίοδο προαγωγών 2003, ο οποίος δημοσιεύθηκε στις Διοικητικές Πληροφορίες αριθ. 73-2003, της 27ης Νοεμβρίου 2003· της αποφάσεως περί μη εγγραφής του ονόματος του προσφεύγοντος στους εν λόγω πίνακες· τρίτον, της αποφάσεως της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχής να μην απονείμει στον προσφεύγοντα επιπλέον μόριο προτεραιότητας για την περίοδο προαγωγών 2003, όπως αυτή προκύπτει από το έγγραφο της 22ας Φεβρουαρίου 2007 και την απόφαση της 17ης Απριλίου 2007, καθώς επίσης και αίτημα επιδικάσεως αποζημιώσεως ύψους 5 000 ευρώ.

Απόφαση: Οι αποφάσεις της Επιτροπής περί καθορισμού του συνολικού αριθμού των μορίων προαγωγής του Gregorio Valero Jordana σε 20 μόρια και περί μη εγγραφής του στον πίνακα των υπαλλήλων που προήχθησαν στον βαθμό A 4 κατά την περίοδο προαγωγών 2003 ακυρώνονται. Η προσφυγή απορρίπτεται κατά τα λοιπά. Η Επιτροπή καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα.

Περίληψη

1.      Υπάλληλοι – Προσφυγή – Βλαπτική πράξη – Σύστημα προαγωγών που έχει θεσπίσει η Επιτροπή – Περάτωση της διαδικασίας προαγωγών με πράξη συνιστάμενη σε απόφαση περί καταρτίσεως του πίνακα των προαγομένων υπαλλήλων και σε απόφαση καθορίζουσα τα μόρια προτεραιότητας των υπαλλήλων – Αυτοτελείς αποφάσεις δυνάμενες να αποτελέσουν αντικείμενο είτε χωριστής είτε ενιαίας προσφυγής

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 45 § 1, 90 και 91)

2.      Διαδικασία – Δικόγραφο της προσφυγής – Αντικείμενο της διαφοράς – Μεταβολή κατά τη διάρκεια της δίκης

(Κανονισμός Διαδικασίας του Πρωτοδικείου, άρθρο 48 § 2· Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 90 και 91)

3.      Υπάλληλοι – Προαγωγή – Συγκριτική εξέταση των προσόντων – Τρόπος – Ποσοτική εκτίμηση των προσόντων για την απονομή μορίων

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 45 § 1)

1.      Στο πλαίσιο του συστήματος προαγωγών που καθιερώθηκε με την εσωτερική ρύθμιση της Επιτροπής, όπου η τελική πράξη με την οποία περατώνεται η διαδικασία προαγωγών είναι σύνθετη, υπό την έννοια ότι εμπεριέχει δύο χωριστές αποφάσεις της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχής, μία περί καταρτίσεως του πίνακα προαγομένων και μία περί καθορισμού του συνολικού αριθμού των μορίων, βάσει της οποίας λαμβάνεται η πρώτη απόφαση, η απόφαση αυτή περί καθορισμού του συνολικού αριθμού των μορίων αποτελεί αυτοτελή πράξη η οποία μπορεί να αποτελέσει, ως τοιαύτη, το αντικείμενο διοικητικής ενστάσεως και, ενδεχομένως, ένδικης προσφυγής στο πλαίσιο των ενδίκων βοηθημάτων που προβλέπονται από τον Κανονισμό Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (στο εξής: ΚΥΚ).

Κατά συνέπεια, υπάλληλος μη προαχθείς εξαιτίας της, καθ’ υπόθεση, αδικαιολόγητης απονομής αριθμού μορίων μη επαρκούντος για τη συμπλήρωση του κατώτατου αριθμού μορίων που απαιτείται για την προαγωγή μπορεί να προσβάλει με την προσφυγή του τόσο την απόφαση της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχής περί καθορισμού του συνολικού αριθμού των μορίων όσο και την απόφαση περί καταρτίσεως του πίνακα των προαγομένων υπαλλήλων.

Αντιθέτως, η απόφαση περί απονομής μορίων προτεραιότητας στον προσφεύγοντα και η απόφαση περί μη εγγραφής του στον πίνακα των προακτέων υπαλλήλων, όπως επίσης και αυτός καθαυτόν ο πίνακας, συνιστούν προπαρασκευαστικές πράξεις που δεν μπορούν να αποτελέσουν το αντικείμενο αυτοτελούς προσφυγής ακυρώσεως Ωστόσο, η νομιμότητά τους μπορεί πάντοτε να αμφισβητηθεί στο πλαίσιο προσφυγής βάλλουσας κατά της τελικής αποφάσεως.

(βλ. σκέψεις 69 έως 72)

Παραπομπή: ΠΕΚ, 9 Απριλίου 2003, T‑134/02, Tejada Fernández κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2003, σ. I‑A‑125 και II‑609, σκέψη 18· ΠΕΚ, 19 Οκτωβρίου 2006, T‑311/04, Buendía Sierra κατά Επιτροπής, Συλλογή 2006, σ. II‑4137, σκέψεις 90, 93 και 96 έως 98

2.      Το άρθρο 48, παράγραφος 2, του Κανονισμού Διαδικασίας του Πρωτοδικείου, βάσει του οποίου η προβολή νέων ισχυρισμών κατά τη διάρκεια της δίκης επιτρέπεται αν στηρίζονται σε νομικά και πραγματικά στοιχεία που ανέκυψαν κατά τη διαδικασία, μπορεί να εφαρμοστεί, σε ορισμένες περιπτώσεις, στην τροποποίηση των αιτημάτων. Συγκεκριμένα, για λόγους οικονομίας της δίκης, όταν η προσβαλλόμενη πράξη αντικαθίσταται κατά τη διάρκεια της δίκης από πράξη με το ίδιο αντικείμενο, η πράξη αυτή συνιστά νέο στοιχείο, το οποίο παρέχει τη δυνατότητα στους προσφεύγοντες να τροποποιήσουν τα αιτήματα και τους ισχυρισμούς τους. Εντούτοις, από τα άρθρα 90 και 91 του ΚΥΚ προκύπτει ότι προσφυγή βάλλουσα κατά βλαπτικής πράξεως η οποία συνίσταται σε απόφαση της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχής είναι παραδεκτή μόνον εφόσον ο ενδιαφερόμενος υπέβαλε προηγουμένως ενώπιον της εν λόγω αρχής διοικητική ένσταση και αν η ένσταση αυτή αποτέλεσε αντικείμενο ρητής ή σιωπηρής απορριπτικής αποφάσεως.

(βλ. σκέψεις 76 έως 78)

Παραπομπή: ΠΕΚ, 6 Ιουλίου 2001, T‑161/00, Τσαρνάβας κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2001, σ. I‑A‑155 και II‑721, σκέψεις 26 έως 28· ΠΕΚ, 26 Οκτωβρίου 2004, T‑55/03, Brendel κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2004, σ. I‑A‑311 και II‑1437, σκέψη 50 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία

3.      Προκειμένου να εκτιμηθούν τα προσόντα που πρέπει να ληφθούν υπόψη στο πλαίσιο αποφάσεως περί προαγωγής δυνάμει του άρθρου 45 του ΚΥΚ και, κατά συνέπεια, και στο πλαίσιο αποφάσεως περί απονομής μορίων προτεραιότητας σε σύστημα προαγωγών στο οποίο μια τέτοια εκτίμηση εκφράζεται ποσοτικώς, η διοίκηση διαθέτει ευρεία εξουσία εκτιμήσεως και ο έλεγχος του κοινοτικού δικαστή πρέπει να περιορίζεται στο ζήτημα κατά πόσον, λαμβανομένων υπόψη των μεθόδων και μέσων που οδήγησαν τη διοίκηση στην εκτίμησή της, αυτή παρέμεινε εντός ορίων μη δυναμένων να επικριθούν και δεν έκανε χρήση της εξουσίας της κατά τρόπο προδήλως εσφαλμένο.

(βλ. σκέψη 131)

Παραπομπή: ΠΕΚ, 3 Μαΐου 2007, T‑261/04, Crespinet κατά Επιτροπής, δεν έχει δημοσιευθεί ακόμη στη Συλλογή, σκέψη 58 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία