Sprawa T‑228/12 AJ
DD
przeciwko
Radzie Unii Europejskiej
Pomoc w zakresie kosztów postępowania – Wniosek złożony przed wniesieniem skargi o stwierdzenie nieważności – Środki ograniczające skierowane przeciwko niektórym urzędnikom z Białorusi
Streszczenie – postanowienie Sądu (pierwsza izba w składzie powiększonym) z dnia 10 listopada 2014 r.
Postępowanie sądowe – Wniosek o przyznanie pomocy w zakresie kosztów postępowania – Przesłanki zastosowania – Wniosek złożony przed wniesieniem skargi na akty wprowadzające środki ograniczające wobec wnioskodawcy – Dopuszczenie – Nieprzedstawienie przez wnioskodawcę zezwolenia na uwolnienie zamrożonych funduszy – Brak wpływu
(Karta praw podstawowych Unii Europejskiej, art. 47 akapit drugi zdanie drugie, art. 47 akapit trzeci; regulamin postępowania przed Sądem, art 94 § 1, art. 96 ust. 3; rozporządzenie Rady nr 765/2006, art. 3 ust. 1)
Oddalenie wniosku o przyznanie pomocy w zakresie kosztów postępowania wyłącznie ze względu na to, że wnioskodawca nie przedstawił zezwolenia organu krajowego, o którym mowa w art. 3 ust. 1 rozporządzenia nr 765/2006 dotyczącego środków ograniczających wobec Białorusi, chociaż wniosek o przyznanie pomocy w zakresie kosztów postępowania spełnia warunki określone przez regulamin postępowania, stanowiłoby ograniczenie prawa podstawowego, jakim jest prawo do skutecznego środka prawnego.
Rzeczone środki ograniczające muszą bowiem być stosowane w sposób niepozbawiający osób, których fundusze zostały zamrożone, skutecznego dostępu do wymiaru sprawiedliwości, w szczególności gdy chodzi o zakwestionowanie legalności aktów, w drodze których nałożono te środki ograniczające. A zatem w celu umożliwienia spójnego zastosowania regulaminu postępowania i rozporządzenia nr 765/2006 Sąd jest zobowiązany z jednej strony przyznać pomoc w zakresie kosztów postępowania każdemu z wnioskodawców wymienionych w załączniku I do rozporządzenia nr 765/2006, którzy spełnili warunki określone w art. 94 i nast. regulaminu postępowania, co pozwala na osiągnięcie celu tego regulaminu, a z drugiej strony zapewnić, że przyznana pomoc w zakresie kosztów postępowania zostanie wykorzystana jedynie do pokrycia kosztów adwokackich wnioskodawcy i nie będzie naruszać celu nałożonego środka ograniczającego zdefiniowanego w art. 2 ust. 2 rozporządzenia nr 765/2006.
W tym względzie przepisy regulaminu postępowania pozwalają Sądowi na zagwarantowanie, że pomoc w zakresie kosztów postępowania zostanie wykorzystana wyłącznie na pokrycie kosztów adwokackich wnioskodawcy. Po pierwsze, jedynie koszty adwokackie zostały wymienione w art. 94 § 1 regulaminu postępowania jako koszty, które mogą zostać pokryte przez kasę Sądu. Po drugie, zgodnie z art. 96 § 3 akapit trzeci regulaminu postępowania Sąd może, nie określając dokładnie kwoty pomocy w zakresie kosztów postępowania, poprzestać na ustanowieniu górnej granicy, której co do zasady nie będą mogły przekroczyć koszty i wynagrodzenie adwokata lub radcy prawnego. Wreszcie w praktyce przyjęte jest, że Sąd wypłaca obliczoną w ten sposób kwotę bezpośrednio wyznaczonemu adwokatowi, w związku z czym wnioskodawca nie ma możliwości sprzeniewierzenia pomocy w zakresie kosztów postępowania i przekazania jej na cele inne niż te, dla których została ona przyznana. Co się tyczy adwokata lub radcy prawnego, jest on zobowiązany przez przepisy rozporządzenia nr 765/2006 do nieodstępowania części ani całości przyznanego mu wynagrodzenia wnioskodawcy, podobnie jak dotyczy go zakaz, bardziej ogólny, bezpośredniego lub pośredniego udostępniania wnioskodawcy funduszy lub zasobów gospodarczych.
(por. pkt 26, 30, 32–36)