Προσφυγή της 30ής Δεκεμβρίου 2008 - Ναυπηγεία De Poli κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-584/08)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ναυπηγεία Navale De Poli SpA (εκπρόσωποι: A. Abate και R. Longanesi Cattani, δικηγόροι)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:

να ακυρώσει την απόφαση που εξέδωσε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις 21 Οκτωβρίου 2008 σχετικά με την κρατική ενίσχυση εκ μέρους της Ιταλίας αριθ. C 20/2008 (ex αριθ. 62/2008).

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Ο κανονισμός (ΕΚ) 1177/2002 του Συμβουλίου, της 27ης Ιουνίου 2002 (EE L 172 της 2.7.2002, σ. 1), στηρίζεται στο άρθρο 87, παράγραφος 3, στοιχείο ε΄, ΕΚ και θέσπισε προσωρινό αμυντικό μηχανισμό υπέρ της ναυπηγικής βιομηχανίας με σκοπό την αποκατάσταση των όρων αγοράς που νόθευσαν οι στρεφόμενες κατά του ανταγωνισμού πρακτικές των κορεατικών ναυπηγείων. Η λήξη ισχύος του κανονισμού, η οποία ορίστηκε αρχικώς στις 31 Μαρτίου 2004, παρατάθηκε στη συνέχεια κατά ένα έτος, παρέχοντας με τον τρόπο αυτό στα κοινοτικά ναυπηγεία τη δυνατότητα να συνάψουν μέχρι την 31 Μαρτίου 2005 (νέα ημερομηνία λήξεως της ισχύος του κανονισμού) νέες συμβάσεις ναυπηγήσεως για συγκεκριμένους τύπους πλοίων μεταφοράς εμπορευμάτων. Ο κανονισμός προβλέπει τη χορήγηση ενισχύσεων στις ανωτέρω συμβάσεις ύψους 6 % της συμβατικής αξίας. Η προσφεύγουσα συνήψε 5 συμβάσεις για τη ναυπήγηση δεξαμενοπλοίων χημικών προϊόντων.

Προκειμένου να χρηματοδοτήσει το σύνολο των συμβάσεων κατά το χρονικό διάστημα 2002-2005, η Ιταλία κοινοποίησε δύο χρηματοδοτήσεις ύψους 10 εκατομμυρίων ευρώ εκάστη. Η Επιτροπή ενέκρινε την πρώτη με απόφαση της 19ης Μαΐου 2004, αλλά απέρριψε τη δεύτερη χρηματοδότηση με την προσβαλλόμενη απόφαση. Συναφώς, η Επιτροπή συνήγαγε ότι η συμπληρωματική χρηματοδότηση συνιστά "νέα ενίσχυση" κατά την έννοια του άρθρου 4 του κανονισμού 794/2004 της Επιτροπής, της 21ης Απριλίου 2004 (EE L 140 της 30.4.2004, σ. 1), καθ' ό μέτρο υπερβαίνει κατά 20 % τον αρχικό προϋπολογισμό του καθεστώτος. Επιπλέον, συνήγαγε ότι η συμπληρωματική χρηματοδότηση είναι ασυμβίβαστη προς την κοινή αγορά καθόσον η κοινοποίηση έλαβε χώρα μετά τις 31 Μαρτίου 2005, ημερομηνία λήξεως της ισχύος του κανονισμού 1177/2002.

Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η Ιταλική Κυβέρνηση αδυνατούσε να ρυθμίσει εκ των προτέρων στην πράξη μέχρι τις 31 Μαρτίου 2005 τη χρηματοδότηση συμβάσεων του περιεχομένου των οποίων δεν ήταν σε θέση να λάβει γνώση, δεδομένου ότι οι επιχειρήσεις νομιμοποιούνταν να τις συνάψουν μέχρι την τελευταία ημέρα εφαρμογής του κανονισμού (31 Μαρτίου 2005).

Λόγοι ακυρώσεως τους οποίους επικαλείται ειδικότερα η προσφεύγουσα βάλλοντας κατά της αποφάσεως:

παράβαση του κανονισμού 1177/2002 υπό το πρίσμα ειδικών στόχων που επιδιώκει ο νομοθέτης στο πλαίσιο των διατάξεων του άρθρου 87, παράγραφος 3, στοιχείο ε΄·

παράβαση του άρθρου 4, παράγραφος 2, στοιχείο α΄, του κανονισμού 794/2004 της Επιτροπής, όσον αφορά τον χαρακτηρισμό της συμπληρωματικής χρηματοδοτήσεως των 10 εκατομμυρίων ευρώ ως "νέας ενισχύσεως"·

αλυσιτέλεια της συστάσεως του οργάνου συμβιβασμού του ΠΟΕ, της 20ής Ιουνίου 2005, σε σχέση με τις συμβάσεις ναυπηγήσεως που είχαν συναφθεί νομίμως υπό το κράτος του κανονισμού 1177/2002·

έλλειψη αιτιολογήσεως της απόψεως ότι η έγκριση συμπληρωματικής χρηματοδοτήσεως στερείται νομικής βάσεως·

παραβίαση των αρχών της χρηστής διοικήσεως, της κατ' αντιπαράθεση διαδικασίας, του δικαιώματος άμυνας, της ίσης μεταχειρίσεως, της επικουρικότητας και αναλογικότητας.

____________