Odwołanie wniesione w dniu 25 stycznia 2012 r. przez Roberto Di Tullio od wyroku wydanego w dniu 29 listopada 2011 r. przez Sąd do spraw Służby Publicznej w sprawie F-119/10 Di Tullio przeciwko Komisji
(Sprawa T-39/12 P)
Język postępowania: francuski
Strony
Wnoszący odwołanie: Roberto Di Tullio (Rovigo, Włochy) (przedstawiciele: S. Woog i T. Bontinck, adwokaci)
Druga strona postępowania: Komisja Europejska
Żądania
Wnoszący odwołanie wnosi do Sądu o:
stwierdzenie dopuszczalności i zasadności wniesionego przez niego odwołania i w konsekwencji:
uchylenie zaskarżonego wyroku wydanego w dniu 29 listopada 2011 r. przez trzecią izbę Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej w sprawie F-119/10, na mocy którego sąd ten oddalił jako bezzasadna wniesioną przez wnoszącego odwołanie skargę o stwierdzenie nieważności, na mocy której Komisja odmówiła mu przyznania urlopu na czas pełnienia służby wojskowej;
uwzględnienie żądań podniesionych przez wnoszącego odwołanie przed Sądem do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej;
obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania w dwóch instancjach.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie odwołania wnoszący odwołanie podnosi dwa zarzuty.
Zarzut pierwszy dotyczy naruszenia prawa i błędnego oraz niedostatecznego uzasadnienia na etapie przeprowadzonego przez Sąd do spraw Służby Publicznej badania zarzutów podniesionych w pierwszej instancji i dotyczących naruszenia zasad uzasadnionych oczekiwań i pewności prawa.
Zarzut drugi dotyczy naruszenia prawa i błędnego rozumienia zasad uzasadnionych oczekiwań, pewności prawa i równości oraz racjonalności w zakresie, w jakim Sąd do spraw Służby Publicznej nie ograniczył w niniejszej sprawie skutków w czasie swojego wyroku, w którym dokonał wykładni.
____________