Προσφυγή της 12ης Ιουλίου 2013 – Γαλλική Δημοκρατία κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής
(Υπόθεση T-366/13)
Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική
Διάδικοι
Προσφεύγουσα: Γαλλική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: E. Belliard, G. de Bergues, D. Colas και N. Rouam)
Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Αιτήματα της προσφεύγουσας
Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
να ακυρώσει στο σύνολό της την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με αριθμό C(2013) 1926 τελικό της 2ας Μαΐου 2013, σχετικά με την κρατική ενίσχυση με αριθμό SA.22843 2012, η οποία χορηγήθηκε από τη Γαλλία προς τη Société Nationale Corse Méditerranée και την Compagnie Méridionale de Navigation.
να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.
Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα
Με την προσφυγή της η προσφεύγουσα ζητεί την ακύρωση της αποφάσεως C(2013) 1926 τελικό της Επιτροπής, της 2ας Μαΐου 2013, με την οποία η Επιτροπή, καταρχάς, χαρακτήρισε ως κρατικές ενισχύσεις τις χρηματικές αντισταθμίσεις που καταβληθήκαν στη Société Nationale Corse Méditerranée (SNCM) και στην Compagnie Méridionale de Navigation (CNM), για την παροχή υπηρεσιών θαλασσίων μεταφορών μεταξύ Μασσαλίας και Κορσικής για τα έτη 2007-2013, στο πλαίσιο συμβάσεως παροχής δημόσιας υπηρεσίας. Ακολούθως, η Επιτροπή κήρυξε συμβατές προς την εσωτερική αγορά τις αντισταθμίσεις που καταβλήθηκαν στην SNCM και στην CNM για υπηρεσίες μεταφορών οι οποίες παρασχέθηκαν καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους (στο εξής «η καλούμενη “βασική υπηρεσία”»), αλλά κήρυξε ασύμβατες προς την εσωτερική αγορά τις αντισταθμίσεις οι οποίες καταβλήθηκαν για υπηρεσίες που παρασχέθηκαν κατά τις περιόδους αιχμής, οι οποίες ήταν η περίοδος των Χριστουγέννων, του Φεβρουαρίου, της άνοιξης – του φθινοπώρου και /ή του καλοκαιριού (στο εξής «η καλούμενη “συμπληρωματική υπηρεσία”»). Τέλος, η Επιτροπή διέταξε την ανάκτηση των ενισχύσεων που κηρύχθηκαν ασύμβατες προς την εσωτερική αγορά [υπόθεση κρατικής ενισχύσεως SA.22843 2012/C (πρώην 2012/NN)].
Προς στήριξη της προσφυγής η προσφεύγουσα προβάλλει δύο λόγους.
Ο πρώτος λόγος, ο οποίος διαιρείται σε δύο σκέλη, αντλείται από εσφαλμένη ερμηνεία της έννοιας της κρατικής ενισχύσεως, κατά το άρθρο 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, καθόσον η Επιτροπή χαρακτήρισε τις αντισταθμίσεις που καταβλήθηκαν στην SNCM και στην CNM ως κρατικές ενισχύσεις, στο μέτρο που δεν ικανοποιούνταν πλήρως το πρώτο και το τέταρτο κριτήριο που τέθηκαν από την απόφαση του Δικαστηρίου της 24ης Ιουλίου 2003, Altmark Trans et Regierungspräsidium Magdeburg (C-280/00, Συλλογή σ. Ι 7747).
Η προσφεύγουσα με το πρώτο σκέλος του λόγου αυτού υποστηρίζει ότι η προσβαλλόμενη απόφαση ερμηνεύει εσφαλμένα την έννοια της κρατικής ενισχύσεως, καθόσον η Επιτροπή έκρινε ότι το πρώτο κριτήριο της αποφάσεως Altmark εν μέρει δεν είχε ικανοποιηθεί. Σχετικά με το ζήτημα αυτό η προσφεύγουσα θεωρεί:
πρώτον, ότι η Επιτροπή, διακρίνοντας μεταξύ της καλούμενης «βασικής υπηρεσίας» και της καλούμενης «συμπληρωματικής υπηρεσίας», υπέπεσε σε πλάνη περί τα πράγματα και το δίκαιο και δεν έλαβε υπόψη την ευρεία διακριτική ευχέρεια που διαθέτουν τα κράτη μέλη να ορίζουν τις υπηρεσίες γενικού οικονομικού συμφέροντος·
δεύτερον, ότι, στο σύνολό τους, οι υπηρεσίες που καλύπτονται από τη σύμβαση παροχής δημόσιας υπηρεσίας η οποία συνήφθη μεταξύ της SNCM και της CNM αφενός και του Office des Transports de la Corse [Οργανισμού Μεταφορών της Κορσικής] και της Collectivité territoriale de Corse [Περιφέρειας της Κορσικής] αφετέρου, αποτελούν υπηρεσία γενικού οικονομικού συμφέροντος και ότι η σύμβαση αυτή ικανοποιεί το πρώτο κριτήριο της αποφάσεως Altmark·
τρίτον, ότι, ακόμα και αν υποτεθεί ότι πρέπει να γίνει διάκριση μεταξύ της καλούμενης «βασικής υπηρεσίας» και της καλούμενης «συμπληρωματικής υπηρεσίας», η καλούμενη «συμπληρωματική υπηρεσία» αποτελεί, όπως και η καλούμενη «βασική υπηρεσία», υπηρεσία γενικού οικονομικού συμφέροντος και ικανοποιεί το πρώτο κριτήριο της αποφάσεως Altmark, στο μέτρο που υφίσταται πραγματική ανάγκη δημόσιας υπηρεσίας λόγω ανεπάρκειας των τακτικών γραμμών μεταφορών σε κατάσταση ελεύθερου ανταγωνισμού.
Με το δεύτερο σκέλος του λόγου αυτού η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η προσβαλλόμενη απόφαση ερμηνεύει εσφαλμένα την έννοια της κρατικής ενισχύσεως, καθόσον η Επιτροπή έκρινε ότι δεν ικανοποιείται το τέταρτο κριτήριο της αποφάσεως Altmark. Η προσφεύγουσα θεωρεί ότι η διαδικασία συνάψεως της συμβάσεως παροχής δημόσιας υπηρεσίας εξασφάλισε αποτελεσματικό ανταγωνισμό και, συνεπώς, επελέγη η πλέον συμφέρουσα, από οικονομικής απόψεως, προσφορά για την περιφέρεια.
Ο δεύτερος λόγος αντλείται, επικουρικώς, από παράβαση του άρθρου 106, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ, καθόσον η Επιτροπή έκρινε ότι οι αντισταθμίσεις που καταβληθήκαν στην SNCM για την καλούμενη «συμπληρωματική υπηρεσία» αποτελούσαν κρατικές ενισχύσεις ασύμβατες προς την εσωτερική αγορά, στο μέτρο που η υπηρεσία αυτή δεν αποτελούσε υπηρεσία γενικού οικονομικού συμφέροντος.