Υπόθεση T-411/09

Ιωάννης Τερεζάκης

κατά

Ευρωπαϊκής Επιτροπής

«Πρόσβαση στα έγγραφα – Κανονισμός (ΕΚ) 1049/2001 – Μερική άρνηση προσβάσεως – Αντικατάσταση της προσβαλλόμενης πράξεως κατά τη διάρκεια της δίκης – Άρνηση προσαρμογής του αιτήματος – Κατάργηση της δίκης»

Περίληψη της διατάξεως

Προσφυγή ακυρώσεως – Έννομο συμφέρον – Απόφαση που αντικαθιστά την προσβαλλόμενη απόφαση διαρκούσης της δίκης – Άρνηση του προσφεύγοντος να τροποποιήσει κατά συνέπεια το αίτημά του – Προσφυγή η οποία κατέστη άνευ αντικειμένου – Κατάργηση της δίκης

(Άρθρο 230 ΕΚ)

Εάν, στο πλαίσιο προσφυγής ακυρώσεως, το αντικείμενο της προσφυγής εκλείψει διαρκούσης της διαδικασίας, το Γενικό Δικαστήριο δεν μπορεί να αποφανθεί επί της ουσίας, καθότι μια τέτοια απόφαση εκ μέρους του δεν αποφέρει κανένα όφελος στον προσφεύγοντα. Η εξάλειψη του αντικειμένου της διαφοράς μπορεί, συγκεκριμένα, να οφείλεται στην ανάκληση ή στην αντικατάσταση της προσβαλλόμενης πράξεως κατά τη διάρκεια της δίκης.

Εφόσον οι έννομες συνέπειες μιας καταργηθείσας πράξεως παύουν, εκτός εάν ορίζεται διαφορετικά, κατά την ημερομηνία της καταργήσεώς της, πράξη που ανακαλείται και αντικαθίσταται εξαφανίζεται παντελώς από την έννομη τάξη της Ένωσης. Επομένως, η ανάκληση πράξεως παράγει, κατά κανόνα, αποτελέσματα ex tunc.

Είναι κατ’ εξαίρεση δυνατόν προσφυγή ακυρώσεως να μην καταστεί άνευ αντικειμένου, παρά την ανάκληση της πράξεως της οποίας η ακύρωση ζητείται, εφόσον ο προσφεύγων εξακολουθεί να έχει επαρκές συμφέρον για την έκδοση αποφάσεως που ακυρώνει τυπικώς την πράξη αυτή. Τούτο δεν ισχύει όταν, παρά την έκδοση από την Επιτροπή νέας αποφάσεως που αντικαθιστά την προσβαλλόμενη απόφαση διαρκούσης της δίκης, ο προσφεύγων επισημαίνει ρητώς ότι δεν έχει την πρόθεση να προσαρμόσει το αίτημά του, όπως έχει τη δυνατότητα να πράξει, και ουδέν στοιχείο προβάλλει το οποίο να δικαιολογεί συμφέρον για την έκδοση αποφάσεως, διαπιστώνουσας παρατυπία της εν λόγω αποφάσεως.

(βλ. σκέψεις 14-18, 20)