Προσφυγή της 23ης Δεκεμβρίου 2010 - Octapharma Pharmazeutika κατά ΕΟΦ
(Υπόθεση T-573/10)
Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική
Διάδικοι
Προσφεύγουσα: Octapharma Pharmazeutika Produktionsgesellschaft mbH (Βιέννη, Aυστρία) (εκπρόσωποι: I. Brinker, T. Holzmüller, δικηγόροι και J. Schwarze, καθηγητής)
Καθού: Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων
Αιτήματα της προσφεύγουσας
Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
να ακυρώσει το από 21 Οκτωβρίου 2010 έγγραφο του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Φαρμάκων (EΟΦ) προς την προσφεύγουσα, καθόσον η εν λόγω αρχή αρνείται την επιστροφή αχρεωστήτως καταβληθέντων τελών, ύψους 180 700 ευρώ, και
να καταδικάσει τον καθού στα δικαστικά έξοδα δυνάμει του άρθρου 87, παράγραφος 2, του Κανονισμού Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου.
Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα
Η προσφεύγουσα προβάλλει τέσσερις λόγους ακυρώσεως προς στήριξη της προσφυγής της:
1. Πρώτος λόγος ακυρώσεως: προσβολή της αρχής της νομιμότητας της διοικητικής δράσης σε συνδυασμό με τους εφαρμοστέες διατάξεις στον τομέα της επιβολής τελών
Η προσφεύγουσα υποστηρίζει συναφώς ότι ο ΕΟΦ αρνήθηκε την επιστροφή τελών βασιζόμενος σε παράνομο κανονισμό τελών που είχε εκδώσει ο ίδιος. Κατά την προσφεύγουσα, ο ΕΟΦ υπερέβη τα όρια της διακριτικής ευχέρειας που διέθετε, βασίζοντας την προσβαλλόμενη απόφαση σε ρύθμιση που προσέβαλε γενικές και ειδικές αρχές υπολογισμού των τελών. Η προσφεύγουσα προβάλλει συγκεκριμένα ότι ο ως άνω κανονισμός τελών δεν καλύπτεται από τον κανονισμό (EΚ) 297/95
1. Το εισπραχθέν τέλος παραβιάζει τις αρχές της ανάλογης και λελογισμένης επιβολής τελών. Eπιπλέον, είναι προδήλως δυσανάλογο προς τα τέλη που επιβάλλονται κατά τις πρώτες πιστοποιήσεις και την ετήσια ανανέωση της πιστοποιήσεως και προς την πάγια διοικητική πρακτική.
2. Δεύτερος λόγος ακυρώσεως: παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας
Η προσφεύγουσα υποστηρίζει συναφώς ότι η παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας είναι πρόδηλη, αν συγκριθεί το εισπραχθέν τέλος με τα τέλη για τις λοιπές υπηρεσίες που παρέχει ο ΕΟΦ. Παρότι άλλες πιστοποιήσεις σχετικές με το κύριο αρχείο πλάσματος θα συνεπάγονταν παρεμφερή ή μεγαλύτερη διοικητική επιβάρυνση, τα τέλη που θα επιβάλλονταν στις εν λόγω περιπτώσεις θα ήταν πολύ χαμηλότερα. Επίσης από τη σύγκριση με την πολιτική τελών των τελευταίων ετών όσον αφορά την εν προκειμένω εξοφλητέα παροχή διοικητικών υπηρεσιών προκύπτει ότι το εισπραχθέν τέλος είναι δυσανάλογο προς την καταβλητέα δαπάνη.
3. Τρίτος λόγος ακυρώσεως: προσβολή της αρχής προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης έναντι των απότομων μεταβολών διοικητικής πρακτικής
Στο πλαίσιο του τρίτου λόγου, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι ο ΕΟΦ απέσχε απροσδόκητα από τη συνήθη πολιτική τελών του κατά τρόπο ακατανόητο και μη προβλέψιμο για την προσφεύγουσα και τους λοιπούς ενδιαφερομένους και κατά συνέπεια προσέβαλε την αρχή της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης. Συγκεκριμένα κατά τον καθορισμό των τελών η καθής δεν έλαβε υπόψη το κρίσιμο νομικό πλαίσιο και το εύρος της διακριτικής του ευχέρειας, με αποτέλεσμα να είναι η προσφεύγουσα σε θέσει να επικαλεστεί την προστασία της δικαιολογημένης της εμπιστοσύνης. Ιδιαιτέρως σοβαρό κατά την προσφεύγουσα είναι στο πλαίσιο αυτό ότι ο ΕΟΦ επανήλθε στην προγενέστερη πολιτική τελών του πριν την έκδοση της προσβαλλόμενης αποφάσεως.
4. Τέταρτος λόγος ακυρώσεως: μη τήρηση της υποχρεώσεως της δίκαιης και συνεπούς διοικητικής δράσεως
Η προσφεύγουσα υποστηρίζει συναφώς ότι η περιορισμένη σε σύντομο χρονικό διάστημα αλματώδης αύξηση των τελών παραβιάζει την αρχή της δίκαιης και συνεπούς διοικητικής δράσεως, που κωδικοποιήθηκε στον "Κώδικα ορθής διοικητικής συμπεριφοράς του προσωπικού της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στις σχέσεις με το κοινό" και απορρέει από το δικαίωμα χρηστής διοικήσεως του άρθρου 41 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κατά τη συνήθη πολιτική τελών του ΕΟΦ για τον ίδιο όγκο διοικητικών υπηρεσιών θα έπρεπε να είχε επιβληθεί σημαντικά χαμηλότερο τέλος βάσει διαφορετικής μεθόδου υπολογισμού. Ως προς το σημείο αυτό, η διοικητική πρακτική μεταβλήθηκε κατά τρόπο αδικαιολόγητο. Η προσφεύγουσα προβάλλει περαιτέρω ότι, λαμβανομένων υπόψη των ιδιαίτερων από απόψεως χρόνου περιστάσεων και την σημαντική αύξηση των τελών σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, ο ΕΟΦ όφειλε τουλάχιστον να εφαρμόσει στην περίπτωση της προσφεύγουσας εξαιρετική ή μεταβατική ρύθμιση.
____________1 - Κανονισμός (ΕΚ) 297/95, του Συμβουλίου, της 10ης Φεβρουαρίου 1995, σχετικά με τα τέλη που καταβάλλονται στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Αξιολόγησης Φαρμάκων (ΕΕ L 35 της 15.2.1995, σ. 1).