Υπόθεση T‑54/11

Βασίλειο της Ισπανίας

κατά

Ευρωπαϊκής Επιτροπής

«ΕΤΠΑ — Μείωση χρηματοδοτικής συνδρομής — Ενίσχυση του λειτουργικού προγράμματος του στόχου 1 (2000-2006), που αφορά την περιφέρεια της Ανδαλουσίας (Ισπανία) — Άρθρο 39, παράγραφος 3, στοιχείο β΄, του κανονισμού (ΕΚ) 1260/1999 — Τρίμηνη προθεσμία — Οδηγία 93/36/ΕΟΚ — Διαδικασία αναθέσεως του αντικειμένου δημοσίας συμβάσεως με διαπραγμάτευση χωρίς προηγούμενη δημοσίευση προκηρύξεως διαγωνισμού»

Περίληψη — Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα)
της 15ης Ιανουαρίου 2013

1.      Οικονομική, κοινωνική και εδαφική συνοχή — Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης — Απόφαση περί μειώσεως χρηματοδοτικής συνδρομής — Προθεσμία — Ενδεικτικός χαρακτήρας — Μη τήρηση εκ μέρους της Επιτροπής — Δεν ασκεί επιρροή — Υποχρέωση της Επιτροπής να τηρεί την αρχή της ασφάλειας δικαίου

(Κανονισμός 1260/1999 του Συμβουλίου, άρθρο 39 § 3, στοιχείο β΄· κανονισμός 448/2001 της Επιτροπής, άρθρο 5 § 3)

2.      Οικονομική, κοινωνική και εδαφική συνοχή — Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης — Απόφαση περί μειώσεως χρηματοδοτικής συνδρομής — Υποχρέωση τηρήσεως προηγουμένης διαδικασίας συνεργασίας

(Κανονισμός 1260/1999 του Συμβουλίου, άρθρα 38 και 39)

3.      Προσέγγιση των νομοθεσιών — Διαδικασίες συνάψεως των δημοσίων συμβάσεων προμηθειών — Οδηγία 93/36 — Παρεκκλίσεις από τους κοινούς κανόνες — Στενή ερμηνεία — Εξαιρετικές περιστάσεις — Βάρος αποδείξεως

(Οδηγία 93/36 του Συμβουλίου, άρθρο 6 §§ 2 και 3)

4.      Προσέγγιση των νομοθεσιών — Διαδικασίες συνάψεως των δημοσίων συμβάσεων προμηθειών — Οδηγία 93/36 — Διαδικασίες με διαπραγμάτευση — Προϋποθέσεις εφαρμογής

(Οδηγία 93/36 του Συμβουλίου, άρθρο 6 § 3, στοιχείο γ΄)

1.      Προκειμένου περί διαδικασίας μειώσεως της ενισχύσεως του Ευρωπαϊκού Ταμείου Περιφερειακής Ανάπτυξης (ΕΤΠΑ), από το άρθρο 39, παράγραφος 3, στοιχείο β΄, του κανονισμού 1260/1999 περί γενικών διατάξεων για τα διαρθρωτικά ταμεία, προκύπτει ότι, εάν δεν έχει επιτευχθεί συμφωνία μεταξύ της Επιτροπής και του κράτους μέλους και εάν το κράτος μέλος δεν έχει προβεί στις απαιτούμενες δημοσιονομικές διορθώσεις, η Επιτροπή μπορεί να αποφασίσει να πραγματοποιήσει τις διορθώσεις αυτές, καταργώντας εν όλω ή εν μέρει τη συμμετοχή των ταμείων στη συγκεκριμένη παρέμβαση. Σύμφωνα με τη διάταξη αυτή καθώς και με το άρθρο 5, παράγραφος 3, του κανονισμού 448/2001, για τη θέσπιση λεπτομερών κανόνων εφαρμογής του κανονισμού 1260/1999 όσον αφορά τη διαδικασία διενέργειας δημοσιονομικών διορθώσεων στην παρέμβαση που χορηγείται στο πλαίσιο των διαρθρωτικών ταμείων, η Επιτροπή δύναται να λάβει απόφαση εντός τριών μηνών από την ημερομηνία της ακροάσεως η οποία προβλέπεται από το άρθρο 39, παράγραφος 2, δεύτερο εδάφιο, του κανονισμού 1260/1999.

Εφόσον αντίθετη πρόθεση του νομοθέτη δεν προκύπτει σαφώς από το άρθρο 39, παράγραφος 3, στοιχείο β΄, του κανονισμού 1260/1999 και το άρθρο 5, παράγραφος 3, του κανονισμού 448/2001, η εν λόγω προθεσμία έχει, καταρχήν, ενδεικτικό χαρακτήρα και η μη τήρησή της δεν ασκεί επιρροή στη νομιμότητα της αποφάσεως της Επιτροπής. Η Επιτροπή είναι υποχρεωμένη να αποκλείει την επιβάρυνση του ΕΤΠΑ με δαπάνες οι οποίες δεν πραγματοποιήθηκαν σύμφωνα με τους κανόνες της Ένωσης, η υποχρέωση δε αυτή δεν εξαλείφεται απλώς και μόνον διότι η απόφαση της Επιτροπής ελήφθη μετά την παρέλευση της προθεσμίας των τριών μηνών από την ημερομηνία της ακροάσεως.

Ωστόσο, ελλείψει διατάξεως στον κανονισμό 1260/1999 που να επιβάλλει επιτακτική προθεσμία, η θεμελιώδης επιταγή της ασφάλειας δικαίου δεν επιτρέπει στην Επιτροπή να καθυστερεί επ’ αόριστον την άσκηση των εξουσιών της. Η Επιτροπή οφείλει συνεπώς να προσπαθεί να τηρεί την προθεσμία αυτή, μπορεί όμως, λόγω της πολυπλοκότητας του ελέγχου των εν λόγω δαπανών, να χρειαστεί περισσότερο χρόνο για να προβεί σε εμπεριστατωμένη ανάλυση της καταστάσεως ώστε να αποφύγει την επιβάρυνση με αντικανονικές δαπάνες.

(βλ. σκέψεις 22, 23, 27-29)

2.      Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

(βλ. σκέψη 26)

3.      Από τη δωδέκατη αιτιολογική σκέψη της οδηγίας 93/36, περί συντονισμού των διαδικασιών για τη σύναψη συμβάσεων δημοσίων προμηθειών, προκύπτει ότι η διαδικασία με διαπραγμάτευση έχει εξαιρετικό χαρακτήρα, καθόσον το άρθρο 6, παράγραφοι 2 και 3, της οδηγίας αυτής απαριθμεί περιοριστικώς και ρητώς τις μόνες εξαιρέσεις για τις οποίες επιτρέπεται προσφυγή στη διαδικασία με διαπραγμάτευση.

Οι διατάξεις αυτές, ως παρεκκλίσεις από τους κανόνες που αποσκοπούν στη διασφάλιση της αποτελεσματικότητας των δικαιωμάτων που αναγνωρίζονται από το δίκαιο της Ένωσης στον τομέα των δημοσίων συμβάσεων, πρέπει να ερμηνεύονται στενά.

Στον προτιθέμενο να επικαλεστεί τις εν λόγω παρεκκλίσεις εναπόκειται να αποδείξει ότι συντρέχουν όντως οι εξαιρετικές περιστάσεις που τις δικαιολογούν.

(βλ. σκέψεις 34-36)

4.      Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

(βλ. σκέψεις 40, 54)