Προσφυγή της 6ης Ιανουαρίου 2011 - Sina Bank κατά Συμβουλίου
(Υπόθεση T-15/11)
Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική
Διάδικοι
Προσφεύγουσα: Sina Bank (Τεχεράνη, Ιράν) (εκπρόσωποι: B. Mettetal και C. Wucher-North, δικηγόροι)
Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Αιτήματα της προσφεύγουσας
Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
να ακυρώσει το σημείο 8 του μέρους Β του παραρτήματος VIII του κανονισμού 961/2010
1 του Συμβουλίου κατά το μέρος που αφορά την προσφεύγουσα·
να ακυρώσει την περιεχόμενη στο από 28 Οκτωβρίου 2010 έγγραφο του Συμβουλίου απόφαση·
να αναγνωρίσει ότι το σημείο 8 του μέρους Β του παραρτήματος ΙΙ της απόφασης 2010/413/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, για περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν
2 δεν έχει εφαρμογή όσον αφορά την προσφεύγουσα·
να αναγνωρίσει ότι το άρθρο 16, παράγραφος 2, του κανονισμού 961/2010 του Συμβουλίου δεν έχει εφαρμογή έναντι της προσφεύγουσας·
να αναγνωρίσει ότι το άρθρο 20, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, της αποφάσεως 2010/413/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου δεν έχει εφαρμογή έναντι της προσφεύγουσας·
να καταδικάσει το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα.
Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα
Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει τέσσερις λόγους ακυρώσεως:
Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι τα ουσιαστικά κριτήρια για την κατονομασία βάσει του προσβαλλόμενου κανονισμού του 2010 και της προσβαλλόμενης αποφάσεως του 2010 δεν πληρούνται όσον αφορά την προσφεύγουσα και/ή ότι το Συμβούλιο υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως ως προς την πλήρωση των σχετικών προϋποθέσεων. Κατά συνέπεια, η κατονομασία της προσφεύγουσας δεν είναι αιτιολογημένη.
Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η προσφεύγουσα κατονομάσθηκε κατά παράβαση της αρχής της ίσης μεταχειρίσεως·
η προσφεύγουσα υπέστη άνιση μεταχείριση σε σχέση με την κατάσταση άλλων ιρανικών τραπεζών·
η προσφεύγουσα υπέστη άνιση μεταχείριση σε σχέση με την κατάσταση άλλων ιρανικών τραπεζών περιλαμβανόμενων στον κατάλογο αμφότερων του κανονισμού και της αποφάσεως του 2010·
η προσφεύγουσα υπέστη άνιση μεταχείριση σε σχέση με την κατάσταση της "Daftar" και του Ιδρύματος Mostaz'afan.
Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται προσβολή των δικαιωμάτων άμυνας της προσφεύγουσας και μη τήρηση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως των κυρώσεων διότι:
η προσφεύγουσα δεν έλαβε στοιχεία από το Συμβούλιο προς στήριξη της κρίσεώς του, πέραν μίας λακωνικής, γενικόλογης και ανακριβούς αιτιολογίας δύο γραμμών·
καίτοι η προσφεύγουσα υπέβαλε προς το Συμβούλιο λεπτομερείς αιτήσεις ενημερώσεως σχετικά με την κατονομασία της, το Συμβούλιο ουδέποτε απάντησε στην προσφεύγουσα και στα έγγραφα των εκπροσώπων της·
η κατάσταση αυτή καθιστά αδύνατο να διαπιστωθεί αν δικαιολογείται η λήψη του μέτρου ή αν ενέχει νομικό σφάλμα·
τα εις βάρος της προσφεύγουσας αποδεικτικά στοιχεία θα έπρεπε να της είχαν κοινοποιηθεί, κατά το δυνατόν, είτε ταυτόχρονα είτε το ταχύτερο δυνατόν μετά την έκδοση της αρχικής αποφάσεως περί δεσμεύσεως των κεφαλαίων της.
Με τον τέταρτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι τα περιοριστικά μέτρα προσβάλλουν το δικαίωμα ιδιοκτησίας της προσφεύγουσας και είναι δυσανάλογα, ερχόμενα σε αντίθεση προς την αρχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης περί αναλογικότητας των αποφάσεων διότι:
δεν υπάρχει σύνδεσμος μεταξύ του επιδιωκόμενου από το Συμβούλιο σκοπού και του επιβληθέντος στην προσφεύγουσα περιοριστικού μέτρου·
το Συμβούλιο δεν προσδιόρισε οποιαδήποτε συναλλαγή στην οποία θα μπορούσε να είχε αναμιχθεί η προσφεύγουσα·
υφίστανται άλλα, περισσότερο αναλογικά, προς λήψη μέτρα κατά του κινδύνου των φερόμενων ιρανικών "πυρηνικών δραστηριοτήτων" και της χρηματοδοτήσεως των δραστηριοτήτων αυτών.
____________1 - Κανονισμός (ΕΕ) 961/2010 του Συμβουλίου, της 25ης Οκτωβρίου 2010, σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν και την κατάργηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 423/2007 (ΕΕ L 281, σ. 1)2 - Απόφαση 2010/413/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 26ης Ιουλίου 2010, για περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν και για την κατάργηση της κοινής θέσης 2007/140/ΚΕΠΠΑ (ΕΕ L 195, σ. 39)