Ανακοίνωση στην ΕΕ
Προσφυγή της SGL Carbon AG κατά της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων που ασκήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 2004
(Υπόθεση Τ-68/04)
Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική
Η SGL Carbon AG, εκπροσωπούμενη από τους δικηγόρους Martin Klusmann και Andreas von Bonin, άσκησε στις 20 Φεβρουαρίου 2004 ενώπιον του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων προσφυγή κατά της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.
Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:
να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση C(2003) 4457 τελικό της Επιτροπής, της 3ης Δεκεμβρίου 2003, στο μέτρο που αφορά την προσφεύγουσα,
επικουρικώς, να μειώσει προσηκόντως το ύψος του προστίμου που επιβλήθηκε στην προσφεύγουσα με την προσβαλλόμενη απόφαση,
να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.
Λόγοι προσφυγής και κύρια επιχειρήματα
Με την προσβαλλόμενη απόφαση, η Επιτροπή επέβαλε πρόστιμο ύψους 23.640.000 ευρώ στην προσφεύγουσα, διότι, συμμετέχοντας σε σειρά συμφωνιών και εναρμονισμένων πρακτικών στον τομέα των ηλεκτρονικών και μηχανικών προϊόντων άνθρακα και γραφίτη, παρέβη τα άρθρα 81, παράγραφος 1, ΕΚ και 53, παράγραφος 1, της Συμφωνίας για τον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο.
Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται, κατ' αρχάς, ότι το βασικό ποσό του προστίμου καθορίσθηκε κατά τρόπο εσφαλμένο εις βάρος της. Επιπλέον, υποστηρίζει ότι η Επιτροπή, επιβάλλοντας περισσότερα επί μέρους πρόστιμα, το άθροισμα των οποίων υπερβαίνει το 10 % του κύκλου εργασιών του ομίλου, παραβίασε το όριο του 10 % του κύκλου εργασιών που προβλέπει για τα πρόστιμα το άρθρο 15, παράγραφος 2, του κανονισμού 17/62
1. Περαιτέρω, η προσφεύγουσα περιέρχεται σε μειονεκτική θέση λόγω της αδικαιολόγητης εφαρμογής του ανώτατου ορίου του 10 % υπέρ μιας άλλης επιχειρήσεως, η οποία συμμετέχει σε όμιλο με τρίτη επιχείρηση. Κατά την προσφεύγουσα, η Επιτροπή αξιολόγησε εσφαλμένα την πρόθεσή της συνεργασίας και, ως εκ τούτου, μείωσε μόνον κατ' ελάχιστο το πρόστιμο, ενώ, κατά τον καθορισμό του ύψους του προστίμου, δεν έλαβε υπόψη το πρακτικό αποτρεπτικό αποτέλεσμα αυτού. Η προσφεύγουσα υποστηρίζει επίσης ότι η Επιτροπή κακώς αρνήθηκε να λάβει υπόψη, κατά την εκτίμηση του ύψους του προστίμου, την αδυναμία της πληρωμής. Τέλος, η προσφεύγουσα στρέφεται κατά του καθορισμού με την προσβαλλόμενη απόφαση των τόκων υπερημερίας και επιδικίας.