Communication au journal officiel

 

Προσφυγή του Jens Peter Bonde και άλλων κατά του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που ασκήθηκε στις 15 Ιανουαρίου 2004.

(Υπόθεση Τ-13/04)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Οι Jens Peter Bonde, Bagsvaerd, (Δανία), Inger Schörling, Gärle, (Σουηδία), Paul-Marie Coûteaux, Mirbeau, (Γαλλία), Nigel Paul Farage, Westerham, (Ηνωμένο Βασίλειο), William Abitbol, Paris, (Γαλλία), Bent Hindrup Andersen, Horsens, (Δανία), Graham H. Booth, Paignton, (Ηνωμένο Βασίλειο), Florence Kuntz, Lyon, (Γαλλία), Ulla Margrethe Sandbæk, Copenhagen, (Δανία), Jeffrey William Titford, Frinton-on-Sea, (Ηνωμένο Βασίλειο), Per Gahrton, Täby, (Σουηδία), Herman Schmid, Κοπεγχάγη, (Δανία), Jonas Sjöstedt, Umeå, (Σουηδία), Pernille Frahm, Bjert, (Δανία), Roger Helmer, Lutterworth, (Ηνωμένο Βασίλειο), Daniel J. Hannan, Geat Bookham, (Ηνωμένο Βασίλειο), Georges Berthu, Longré, (Γαλλία), Dominique F. C. Souchet, Saint-Gemme la Plaine, (Γαλλία), Thierry de la Perriere, Luc-sur-Mer, (Γαλλία), Hans Kronberger, Vienna, (Αυστρία), Jean-Louis Bernie, Nantes, (Γαλλία), Yves Butel, Amiens, (Γαλλία) and Ole Krarup, Helsingor, (Δανία), εκπροσωπούμενοι από τον J. Dhont, δικηγόρο, με τόπο επιδόσεων στο Λουξεμβούργο, άσκησαν στις 15 Ιανουαρίου 2004 προσφυγή ενώπιον του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Οι προσφεύγοντες ζητούν από το Πρωτοδικείο:

-     Να ακυρώσει τον κανονισμό (ΕΚ) 2004/2003 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 4ης Νοεμβρίου 2003, σχετικά με το καθεστώς και τη χρηματοδότηση των πολιτικών κομμάτων σε ευρωπαϊκό επίπεδο ή, δεύτερον, να τον ακυρώσει εν μέρει ή, τρίτον, να διατάξει τη νόμιμη εφαρμογή και εκτέλεση του κανονισμού περί των ευρωπαϊκών πολιτικών κομμάτων, έτσι ώστε να επιλυθούν αποτελεσματικά οι ενστάσεις των προσφευγόντων.

-     Να καταδικάσει τους καθών στα δικαστικά έξοδα α) της παρούσας διαδικασίας και β) της αμοιβής του δικηγόρου των προσφευγόντων, σύμφωνα με το εφαρμοστέο δίκαιο.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα:

Προς στήριξη της προσφυγής τους οι προσφεύγοντες επικαλούνται ότι ο προσβαλλόμενος κανονισμός παρέβη το άρθρο 191 της Συνθήκης ΕΚ, καθόσον η αναγνώριση των συμμαχιών των πολιτικών κομμάτων ως ευρωπαϊκών πολιτικών κομμάτων δεν προάγει την ολοκλήρωση στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τη δημιουργία ευρωπαϊκής συνειδήσεως ή την έκφραση της πολιτικής βούλησης των πολιτών της Ένωσης. Περαιτέρω, ισχυρίζονται ότι παραβιάζει τη δήλωση αριθ. 11, σχετικά με το άρθρο 191 της Συνθήκης για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, η οποία είναι προσαρτημένη στην τελική πράξη της Συνθήκης της Νίκαιας, κατά το μέρος που ενέχει απαγορευόμενη μεταβίβαση αρμοδιοτήτων προς την Ευρωπαϊκή Κοινότητα, δεν προβλέπει τις κατάλληλες εγγυήσεις για το ότι η χορηγούμενη χρηματοδότηση δεν θα χρησιμοποιηθεί στις δραστηριότητες των εθνικών πολιτικών κομμάτων και διακρίνει σε βάρος μικρών και μειονοτικών πολιτικών ομάδων. Ισχυρίζονται, επίσης, ότι ο επίδικος κανονισμός παραβαίνει τα άρθρα 5, 189 και 202 της Συνθήκης ΕΚ μεταβιβάζοντας εκτελεστικές αρμοδιότητες και αρμοδιότητες λήψεως αποφάσεων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Οι προσφεύγοντες ισχυρίζονται επίσης ότι ο επίδικος κανονισμός προσβάλλει θεμελιώδη δικαιώματα, και ιδιαιτέρως την αρχή της απαγορεύσεως των διακρίσεων, την ελευθερία σκέψεως, την ελευθερία συνειδήσεως, τη θρησκευτική ελευθερία και την ελευθερία έκφρασης, τις οποίες οι προσφεύγοντες θεωρούν ότι προσβάλλονται από την άνευ όρων υποστήριξη των ευρωπαϊκών αρχών που τίθεται ως προϋπόθεση της χρηματοδότησης, καθώς και την ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι και του συνέρχεσθαι, οι οποίες παραβιάζονται διότι ο εν λόγω κανονισμός προβλέπει όρια επιλεξιμότητας, τα οποία αποκλείουν μειονοτικές ομάδες και ανεξάρτητα εθνικά πολιτικά κόμματα.

Περαιτέρω, οι προσφεύγοντες ισχυρίζονται ότι ο επίδικος κανονισμός παραβιάζει ορισμένες βασικές αρχές της νομοθεσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ειδικότερα: την αρχή της ίσης μεταχειρίσεως, εισάγοντας διακρίσεις σε βάρος μειονοτήτων και ανεξάρτητων πολιτικών κομμάτων, την αρχή της δημοκρατίας, μεταχειριζόμενος μέλη των ευρωπαϊκών κομμάτων

με διαφορετικό τρόπο ανάλογα με το αν είναι ή όχι μέλη ευρωπαϊκών κομμάτων, και του κράτους δικαίου, καθόσον το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θέσπισε το επίδικο μέτρο ως από κοινού νομοθέτης και επίσης το ίδιο θα προβεί στην εκτέλεση και διαχείρισή του. Οι προσφεύγοντες προβάλλουν επίσης ότι παραβιάζονται αρχές και παραδόσεις κοινές στα κράτη μέλη, κατά το μέτρο που θεσπίζονται πολύ υψηλά όρια για τη χρηματοδότηση και απαιτείται πίστη και υποταγή σε ορισμένα ευρωπαϊκά πολιτικά ιδεώδη. Οι προσφεύγοντες επικαλούνται ακόμη κατάχρηση εξουσίας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου και παραβίαση των αρχών της αναλογικότητας και της επικουρικότητας.

____________