Προσφυγή της 14ης Οκτωβρίου 2010 - Iberdrola κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-486/10)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Iberdrola, SA (Bilbao, Ισπανία) (εκπρόσωποι: J. Ruiz Calzado και E. Barbier de la Serre, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

να ακυρώσει την απόφαση, και

να καταδικάσει την Επιτροπή στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Η απόφαση που προσβάλλεται στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας είναι η ίδια με αυτή στις υποθέσεις T-484/10, Gas Natural Fenosa SDG κατά Επιτροπής, και T-490/10, Endesa κατά Επιτροπής.

Κατά την προσφεύγουσα, η Επιτροπή διέπραξε σειρά νομικών σφαλμάτων και υπέπεσε σε πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως κρίνοντας, μετά τη διεξαγωγή προκαταρκτικής εξετάσεως σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 4, παράγραφος 3, του κανονισμού (ΕΚ) 659/1999¹, ότι το αντιστάθμισμα για παροχή δημόσιας υπηρεσίας, που ανακοίνωσε το Βασίλειο της Ισπανίας, δικαιολογείται σύμφωνα με τους κανόνες της ΕΕ για τις κρατικές ενισχύσεις. Η προσφεύγουσα διατυπώνει πέντε λόγους ακυρώσεως.

Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως, η προσφεύγουσα καταγγέλλει ότι η Επιτροπή δεν κίνησε την επίσημη διαδικασία έρευνας που προβλέπει το άρθρο 4, παράγραφος 4, του κανονισμού αν και υπήρχαν σοβαρές αμφιβολίες κατά πόσον συμβιβάζεται η κοινοποιηθείσα ενίσχυση με την εσωτερική αγορά. Για τον λόγο αυτό, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι η Επιτροπή παρέβη προδήλως το άρθρο 108, παράγραφος 2, της ΣΛΕΕ και το άρθρο 4, παράγραφος 4, του κανονισμού (ΕΚ) 659/1999.

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως, που αποτελείται από δύο σκέλη, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται, με το πρώτο σκέλος, ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο και πλάνη περί την εκτίμηση θεωρώντας ότι το κοινοποιηθέν από το Βασίλειο της Ισπανίας μέτρο ανταποκρίνεται στην ανάγκη συμψηφισμού του κόστους παροχής υπηρεσίας γενικού οικονομικού συμφέροντος δικαιολογημένης για λόγους ασφάλειας του εφοδιασμού, όταν ούτε υφίστανται, ούτε είναι προβλέψιμο ότι μεσοπροθέσμως θα υπάρξουν προβλήματα ασφάλειας του εφοδιασμού στην Ισπανία· με το δεύτερο σκέλος, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη περί την εκτίμηση, εκτιμώντας ότι το κοινοποιηθέν από το Βασίλειο της Ισπανίας μέτρο συμβιβάζεται με την εσωτερική αγορά δυνάμει του άρθρου 106, παράγραφος 2, της ΣΛΕΕ και της τρίτης οδηγίας για την ηλεκτρική ενέργεια.

Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως, η προσφεύγουσα καταλήγει ότι η κρατική ενίσχυση που εγκρίθηκε από την Επιτροπή είναι αντίθετη προς τα ουσιαστικά και χρονικά όρια που καθορίζουν ο κανονισμός (ΕΚ) 1407/2002² σχετικά με τις κρατικές ενισχύσεις προς τη βιομηχανία άνθρακα και η πρόταση κανονισμού του Συμβουλίου σχετικά με την κρατική ενίσχυση για να διευκολυνθεί το κλείσιμο μη ανταγωνιστικών ορυχείων άνθρακα.

Με τον τέταρτο λόγο ακυρώσεως, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η Επιτροπή παραβίασε την αρχή της χρηστής διοικήσεως, η οποία την υποχρεώνει να εξετάζει επιμελώς, λεπτομερώς και με αμεροληψία όλα τα κρίσιμα στοιχεία της υποθέσεως, μη έχοντας κρίνει σκόπιμο να ζητήσει όλες τις αναγκαίες απόψεις για να είναι πλήρως ενημερωμένη για όλα τα στοιχεία της υποθέσεως προτού εκδώσει την απόφασή της, προτιμώντας να εγκρίνει το κοινοποιηθέν μέτρο με την πρώτη.

Με τον πέμπτο λόγο ακυρώσεως, που αποτελείται από τρία σκέλη, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι η Επιτροπή παραβίασε τη νομολογιακή αρχή που εμποδίζει την Επιτροπή να κηρύττει συμβατή με την εσωτερική αγορά κρατική ενίσχυση που παραβαίνει άλλες διατάξεις της Συνθήκης, ειδικότερα, μη λαμβάνοντας υπόψη ότι το μέτρο παραβαίνει τις διατάξεις που αναγνωρίζουν την αρχή της ελεύθερης κυκλοφορίας των εμπορευμάτων, τους στόχους που επιδιώκουν οι οδηγίες σχετικά με την εσωτερική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας και τους στόχους βιωσιμότητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

____________

¹ - Κανονισμός (ΕΚ) 659/1999 του Συμβουλίου, της 22ας Μαρτίου 1999, για τη θέσπιση λεπτομερών κανόνων εφαρμογής του άρθρου 93 της Συνθήκης ΕΚ (ΕΕ L 83, σ. 1).

² - Κανονισμός (ΕΚ) 1907/2002 του Συμβουλίου, της 23ης Ιουνίου 2002, σχετικά με τις κρατικές ενισχύσεις προς τη βιομηχανία άνθρακα (ΕΕ L 205, σ. 1).