Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez College van Beroep voor het bedrijfsleven (Niderlandy) w dniu 28 lutego 2024 r. – Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit i in./Stichting Rookpreventie Jeugd
(Sprawa C-155/24, Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit i in.)
Język postępowania: niderlandzki
Sąd odsyłający
College van Beroep voor het bedrijfsleven
Strony w postępowaniu głównym
Wnoszący odwołanie: Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit, Staatssecretaris van Volksgezondheid, Welzijn en Sport, Philip Morris Benelux BV, Philip Morris Investments BV, JT International Company Netherlands BV, Vereniging Nederlandse Sigaretten- & Kerftabakfabrikanten, Van Nelle Tabak Nederland BV, British American Tobacco International (Holdings) BV
Druga strona postępowania odwoławczego: Stichting Rookpreventie Jeugd
Pytania prejudycjalne
1) Czy art. 4 ust. 1 dyrektywy 2014/40/UE1 należy interpretować w ten sposób, że na normy ISO, których nie opublikowano w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, nie można powoływać się wobec jednostek – w tym Stichting – bez wyjątku, a więc także wtedy, gdy dana jednostka mogła się z takimi normami zapoznać i je uzyskać (za opłatą)?
2) Czy to, że wobec jednostki nie można się powoływać na art. 4 ust. 1 dyrektywy 2014/40/UE w zakresie, w jakim przepis ten odnosi się do norm ISO, których nie opublikowano w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, należy rozumieć jako: brak możliwości pozbawienia prawa do egzekwowania określonego w art. 3 ust. 1 dyrektywy maksymalnego poziomu wydzielanych substancji smolistych, nikotyny i tlenku węgla?
3) Czy sformułowanie „używanie zgodnie z przeznaczeniem”, którego użyto w definicji pojęcia „wydzielane substancje” w art. 2 pkt 21 dyrektywy 2014/40/UE, należy interpretować w ten sposób, że odnosi się ono do jak najwierniejszego odzwierciedlenia zachowania polegającego na paleniu papierosów, w którym to przypadku pomiar musiałby uwzględniać przynajmniej częściowe zakrycie znajdujących się w filtrze papierosa mikrootworów wentylacyjnych lub objętość dymu i częstotliwość jego wdychania, czy też sformułowanie to odnosi się wyłącznie do sposobu konsumpcji papierosów w drodze spalania?
4) Jeżeli w świetle odpowiedzi na pytanie 3 normy ISO, o których mowa w art. 4 ust. 1 dyrektywy 2014/40/UE, okażą się nie być stosowne do pomiaru poziomu wydzielanych substancji, to: a) czy cel, jakiemu ma służyć dyrektywa 2014/40/UE – czyli wysoki poziom ochrony zdrowia publicznego, w szczególności w odniesieniu do ludzi młodych – prowadzi do tego, że zasady pewności prawa i określoności prawa nie stoją na przeszkodzie temu, by wobec producentów wyrobów tytoniowych powoływać się na alternatywną metodę pomiaru?
W razie gdyby – z uwzględnieniem zasad pewności prawa i określoności prawa – na pytanie 4a należało odpowiedzieć twierdząco:
4b) czy państwom członkowskim wolno samodzielnie – czy to tymczasowo, czy też nie – ustanawiać lub stosować alternatywną metodę pomiaru oraz powoływać się na nią (również) wobec producentów wyrobów tytoniowych, oraz
4c) jak zastosowanie alternatywnej metody pomiaru ma się do celu zamierzonego przez dyrektywę 2014/40/UE, czyli (maksymalnej) harmonizacji oraz lepszego funkcjonowania rynku wewnętrznego?
5a) Czy maksymalny poziom wydzielanych substancji, o którym mowa w art. 3 ust. 1 dyrektywy 2014/40/UE zachowuje pełne zastosowanie, gdyby należało zastosować alternatywną metodę pomiaru?
W razie udzielenia odpowiedzi przeczącej na pytanie 5a:
5b) czy państwom członkowskim wolno samodzielnie – czy to tymczasowo, czy też nie – ustanawiać lub stosować alternatywny maksymalny poziom wydzielanych substancji oraz powoływać się na niego (również) wobec producentów wyrobów tytoniowych, oraz
5c) jak zastosowanie alternatywnego maksymalnego poziomu wydzielanych substancji ma się do celu zamierzonego przez dyrektywę 2014/40/UE, czyli (maksymalnej) harmonizacji oraz lepszego funkcjonowania rynku wewnętrznego?
6a) Czy w sytuacji gdy państwom członkowskim wolno ustanawiać lub stosować alternatywną metodę pomiaru oraz powoływać się na nią wobec producentów wyrobów tytoniowych, cel zamierzony przez dyrektywę 2014/40/UE – czyli wysoki poziom ochrony zdrowia publicznego, w szczególności w odniesieniu do ludzi młodych – w związku z art. 23 ust. 2 tejże dyrektywy prowadzi do tego, że wprowadzone do obrotu w Niderlandach papierosy należy wycofać z rynku na czas, w którym nie ustanowiono nowej metody pomiaru, w związku z czym nie można ustalić, czy przy użytkowaniu zgodnie z przeznaczeniem papierosy te spełniają wymogi dotyczące maksymalnego poziomu wydzielanych substancji?
W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie 6a:
6b) Czy producenci wyrobów tytoniowych są wówczas uprawnieni do okresu przejściowego?
7) Czy w przypadku ustanowienia lub stosowania alternatywnej metody pomiaru – czy to w połączeniu z alternatywnym maksymalnym poziomem wydzielanych substancji, czy też nie – producenci wyrobów tytoniowych są uprawnieni do okresu przejściowego, podczas którego będą mogli dostosować się do takiej alternatywnej metody pomiaru i ewentualnie do alternatywnego poziomu wydzielanych substancji?
____________
1 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/40/UE z dnia 3 kwietnia 2014 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich w sprawie produkcji, prezentowania i sprzedaży wyrobów tytoniowych i powiązanych wyrobów oraz uchylająca dyrektywę 2001/37/WE (Dz.U. 2014, L 127, s. 1).