Wyrok Sądu (czwarta izba) z dnia 5 grudnia 2012 r. – Qualitest przeciwko Radzie
(sprawa T‑421/11)
Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa – Środki ograniczające podjęte wobec Iranu w celu niedopuszczenia do rozprzestrzeniania broni jądrowej – Zamrożenie funduszy – Skarga o stwierdzenie nieważności – Obowiązek uzasadnienia – Oczywisty błąd w ocenie
1. Postępowanie – Akt uchylający i zastępujący w trakcie postępowania zaskarżony akt – Wniosek o zezwolenie na dostosowanie żądań stwierdzenia nieważności – Obowiązek wniesienia tego wniosku przez skarżącego w terminie dwóch miesięcy, określonym w art. 263 akapit szósty TFUE – Wyjątki – Warunki (art. 263 akapit szósty TFUE) (por. pkt 22–27)
2. Akty instytucji – Uzasadnienie – Obowiązek – Zakres – Środki ograniczające wobec Iranu – Zamrożenie funduszy osób, podmiotów i organów zaangażowanych w rozprzestrzenianie broni jądrowej lub udzielających wsparcia takim działaniom – Wymogi minimalne – Naruszenie – Stwierdzenie częściowej nieważności zaskarżonego aktu (art. 296 akapit drugi TFUE; decyzja Rady 2010/413, art. 24 ust. 3; rozporządzenia Rady: nr 961/2010, art. 36 ust. 3; nr 267/2012, art. 46 ust. 3) (por. pkt 32–34)
3. Unia Europejska – Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa – Środki ograniczające wobec Iranu – Zamrożenie funduszy osób, podmiotów i organów zaangażowanych w rozprzestrzenianie broni jądrowej lub udzielających wsparcia takim działaniom – Skarga o stwierdzenie nieważności wniesiona przez podmiot, którego dotyczy decyzja o zamrożeniu funduszy – Rozłożenie ciężaru dowodu – Kontrola sądowa (rozporządzenia Rady: nr 961/2010; nr 267/2012) (por. pkt 55)
4. Skarga o stwierdzenie nieważności – Wyrok stwierdzający nieważność – Skutki – Stwierdzenie częściowej nieważności dwóch rozporządzeń i jednej decyzji, dotyczących ustanowienia środków ograniczających wobec Iranu – Skuteczność stwierdzenia nieważności rozporządzeń po upływie terminu na wniesienie odwołania lub z chwilą jego oddalenia – Zastosowanie tego terminu do skuteczności stwierdzenia nieważności decyzji (art. 264 akapit drugi TFUE, art. 280 TFUE; statut Trybunału Sprawiedliwości, art. 56 akapit pierwszy, art. 60 akapit drugi; rozporządzenia Rady: nr 503/2011; nr 267/2012; decyzja Rady 2011/299) (por. pkt 68, 69)
Przedmiot
Żądanie stwierdzenia częściowej nieważności decyzji Rady 2011/299/WPZiB z dnia 23 maja 2011 r., zmieniającej decyzję 2010/413/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Iranu (Dz.U. L 136, s. 65), rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 503/2011 z dnia 23 maja 2011 r. w sprawie wykonania rozporządzenia (UE) nr 961/2010 w sprawie środków ograniczających wobec Iranu (Dz.U. L 136, s. 26) oraz rozporządzenia Rady (UE) nr 267/2012 z dnia 23 marca 2012 r. w sprawie środków ograniczających wobec Iranu i uchylającego rozporządzenie (UE) nr 961/2010 (Dz.U. L 88, s. 1)
1) | | Stwierdza się nieważność, w zakresie dotyczącym Qualitest FZE: |
– decyzji Rady 2011/299/WPZiB z dnia 23 maja 2011 r., zmieniającej decyzję 2010/413/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Iranu;
– rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 503/2011 z dnia 23 maja 2011 r. w sprawie wykonania rozporządzenia (UE) nr 961/2010 w sprawie środków ograniczających wobec Iranu;
– rozporządzenia Rady (UE) nr 267/2012 z dnia 23 marca 2012 r. w sprawie środków ograniczających wobec Iranu i uchylającego rozporządzenie (UE) nr 961/2010.
2) | | Skutki wynikające z decyzji 2011/299 zostają utrzymane w mocy wobec Qualitest do czasu, gdy skuteczne stanie się stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego nr 503/2011 i rozporządzenia nr 267/2012. |
3) | | Rada Unii Europejskiej pokrywa, poza własnymi kosztami, również koszty poniesione przez Qualitest. |
4) | | Komisja Europejska pokrywa własne koszty. |