WYROK SĄDU (szósta izba)
z dnia 18 września 2015 r.(*)
Wspólnotowy znak towarowy – Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku – Słowny wspólnotowy znak towarowy Tafel – Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji – Charakter odróżniający – Brak charakteru opisowego – Artykuł 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009
W sprawie T‑710/13
Bundesverband Deutsche Tafel eV, z siedzibą w Berlinie (Niemcy), reprezentowane przez adwokatów T. Koerla, E. Celenk i S. Vollmer,
strona skarżąca,
przeciwko
Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM), reprezentowanemu początkowo przez A. Pohlmanna, a następnie przez M. Fischera, działających w charakterze pełnomocników,
strona pozwana,
w której drugą stroną w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą OHIM, występującą przed Sądem w charakterze interwenienta, jest:
Tiertafel Deutschland eV, z siedzibą w Rathenow (Niemcy), reprezentowane przez adwokata M. Nitschkego,
mającej za przedmiot skargę na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 17 października 2013 r. (sprawa R 1074/2012‑4) dotyczącej postępowania w sprawie unieważnienia prawa do znaku między Tiertafel Deutschland eV a Bundesverband Deutsche Tafel eV,
SĄD (szósta izba),
w składzie: S. Frimodt Nielsen, prezes, F. Dehousse (sprawozdawca) i A.M. Collins, sędziowie,
sekretarz: J. Weychert, administrator,
po zapoznaniu się ze skargą złożoną w sekretariacie Sądu w dniu 23 grudnia 2013 r.,
po zapoznaniu się z odpowiedzią na skargę złożoną przez OHIM w sekretariacie Sądu w dniu 11 kwietnia 2014 r.,
po zapoznaniu się z odpowiedzią interwenienta na skargę złożoną w sekretariacie Sądu w dniu 16 kwietnia 2014 r.,
uwzględniwszy decyzję z dnia 11 czerwca 2014 r. o odmowie wydania zgody na złożenie repliki,
po przeprowadzeniu rozprawy w dniu 18 marca 2015 r.,
wydaje następujący
Wyrok
Okoliczności powstania sporu
1 Skarżący, Bundesverband Deutsche Tafel eV, jest właścicielem słownego wspólnotowego znaku towarowego Tafel, zgłoszonego w dniu 26 marca 2010 r. i zarejestrowanego w dniu 27 września 2010 r. pod numerem 8985541 w Urzędzie Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. L 78, s. 1).
2 Usługi, dla których wniesiono o rejestrację, należą do klas 39 i 45 w rozumieniu Porozumienia nicejskiego dotyczącego międzynarodowej klasyfikacji towarów i usług dla celów rejestracji znaków z dnia 15 czerwca 1957 r., ze zmianami, i dla każdej z tych klas odpowiadają następującemu opisowi:
– klasa 39: „gromadzenie, odbieranie, transportowanie i rozdzielanie towarów codziennego użytku, w tym artykułów spożywczych, dla osób trzecich, zwłaszcza dla potrzebujących”;
– klasa 45: „usługi osobiste i socjalne w zakresie indywidualnych potrzeb oferowane przez osoby trzecie”.
3 W dniu 4 listopada 2010 r. interwenient, Tiertafel Deutschland eV, wystąpił do OHIM z wnioskiem o unieważnienie prawa do wspólnotowego znaku towarowego Tafel opartym na art. 52 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 207/2009 w związku z art. 7 ust. 1 lit. b) i c) tego aktu oraz na art. 52 ust. 1 lit. b) wspomnianego rozporządzenia.
4 Decyzją z dnia 16 kwietnia 2012 r. Wydziału Unieważnień OHIM oddalił wniosek o unieważnienie prawa do znaku na podstawie art. 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia nr 207/2009 w związku z art. 52 ust. 1 lit. a) tego aktu.
5 W dniu 6 czerwca 2012 r. interwenient wniósł do OHIM odwołanie od decyzji Wydziału Unieważnień.
6 Decyzją z dnia 17 października 2013 r. (zwaną dalej „zaskarżoną decyzją”) Czwarta Izba Odwoławcza OHIM uwzględniła odwołanie i uchyliła decyzję Wydziału Unieważnień. Izba Odwoławcza stwierdziła, że niemieckie słowo „Tafel” ma wystarczająco jasny i konkretny związek z omawianymi usługami i z tego względu przejawia charakter opisowy. Uznała ona również, że jako wskazówka opisowa, której znaczenie zostanie odczytane przez docelowy krąg odbiorców bezpośrednio i w sposób niewymagający analizy, wyraz ten pozbawiony jest także charakteru odróżniającego w odniesieniu do omawianych usług. Unieważniła zatem prawo do spornego znaku towarowego na podstawie art. 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia nr 207/2009. Izba Odwoławcza uznała wreszcie za bezprzedmiotowe orzeczenie w przedmiocie podstawy określonej w art. 52 ust. 1 lit. b) tego rozporządzenia, dotyczącej złej wiary, która to podstawa nie była też poruszana przez strony w toku postępowania odwoławczego.
Żądania stron
7 Skarżący wnosi do Sądu o:
– stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;
– obciążenie OHIM kosztami postępowania.
8 OHIM i interwenient wnoszą do Sądu o:
– oddalenie skargi;
– obciążenie skarżącego kosztami postępowania.
Co do prawa
9 Na poparcie skargi skarżący podnosi dwa zarzuty nieważności, dotyczące, po pierwsze, naruszenia art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 207/2009, i po drugie, naruszenia art. 7 ust. 1 lit. b) tego aktu.
W przedmiocie zarzutu pierwszego, dotyczącego naruszenia art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 207/2009
10 Skarżący kwestionuje ustalenie Izby Odwoławczej, zgodnie z którym sporny znak towarowy ma charakter opisowy. Podnosi on w szczególności, że między niemieckim słowem „Tafel” we wskazanym przez Izbę Odwoławczą znaczeniu „dużego stołu nakrytego do wystawnego posiłku” a usługami, dla których został zarejestrowany sporny znak towarowy, nie ma bezpośredniego związku. Niemieckie słowo „Tafel” nie wskazuje ani rodzaju, ani jakości, ani przeznaczenia, ani jakiejkolwiek z właściwości rozpatrywanych usług. Co się tyczy usług należących do klasy 39, nie mają one żadnego związku ze stołem, który nie nadawałby się do świadczenia takich usług. Ponadto istnieje sprzeczność między pojęciem wystawnego posiłku, stanowiącym przekaz niemieckiego słowa „Tafel”, a chronionymi usługami, które mają na celu dostarczenie towarów codziennego użytku i artykułów spożywczych, czyli minimum egzystencji. W odniesieniu do usług należących do klasy 45 skarżący twierdzi, że Izba Odwoławcza błędnie zrozumiała, co jest ich przedmiotem, i pomyliła je z usługami restauracyjnymi, mieszczącymi się w klasie 43, do których nie odnosi się znak towarowy Tafel.
11 OHIM twierdzi, że Izba Odwoławcza prawidłowo unieważniła rejestrację oznaczenia Tafel dla omawianych usług. Zauważa on, że jedno ze znaczeń niemieckiego słowa „Tafel” opisanych w słowniku Duden odnosi się do zaopatrzenia potrzebujących w żywność i że podobne znaczenie zostało wymienione w definicji popularnego wyrażenia „Tafel‑Initiativen” w wydaniu encyklopedii Brockhaus z 2006 r. i w wydaniu online słownika Meyers.
12 Co się tyczy usług należących do klasy 39, OHIM stwierdza, że chodzi tu o usługi logistyki, zasadnicze dla prawidłowego funkcjonowania banku żywności, a zatem między tymi usługami a niemieckim słowem „Tafel” istnieje jasny i bezpośredni związek. Ponadto podnosi on, że dany krąg odbiorców, kiedy zetknie się z niemieckim słowem „Tafel” w kontekście usług należących do klasy 45, natychmiast pomyśli o usługach banku żywności polegających na świadczeniu usługi socjalnej w postaci zapatrzenia potrzebujących w artykuły żywnościowe i inne towary codziennego użytku. OHIM dodaje, że usługi należące do klas 39 i 45 zostały, jakby to ująć, wymyślone dla banków żywności.
13 Interwenient podnosi, że Izba Odwoławcza słusznie doszła do wniosku, że oznaczenie Tafel ma charakter opisowy. W jego przekonaniu bowiem niemieckie słowo „Tafel” stanowi określenie rodzajowe oznaczające instytucje pomocy społecznej. Powołuje się on w tym względzie na rozmaite badania z 2008 r. i z 2009 r., a także na opracowania takie jak leksykony Brockhaus i Meyers oraz słownik Duden. Opisowy charakter tego słowa wynika jego zdaniem również z istnienia organizacji, których nazwy stanowią warianty niemieckiego słowa „Tafel”. Wyraz ten nie odnosi się w sposób konkretny do skarżącego, lecz do ruchu banków żywności, zwanych „Tafeln”. Przedstawione przez skarżącego dokumenty same zresztą ukazują, że niemieckie słowo „Tafel” odwołuje się do instytucji. Słowo to ma zatem znaczenie rodzajowe nie tylko dla odbiorców niemieckich, ale również dla odbiorców austriackich. Interwenient podnosi też, że niemieckie słowo „Tafel” ma charakter opisowy dla omawianych usług. I tak, niemieckie słowo „Tafel” oznacza między innymi miejsce świadczenia omawianych usług, a jego zróżnicowana treść semantyczna, a mianowicie „stół” lub wyrażenie „tablica ogłoszeń”, jest bezpośrednio opisowa dla omawianych usług, które są świadczone ogólnie na/przy stole.
14 Zgodnie z art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 207/2009 nie są rejestrowane znaki towarowe, które składają się wyłącznie z oznaczeń lub wskazówek mogących służyć w obrocie do oznaczania rodzaju, jakości, ilości, przeznaczenia, wartości, pochodzenia geograficznego lub czasu produkcji towaru lub świadczenia usługi, lub innych właściwości towarów lub usług. Artykuł 7 ust. 2 rozporządzenia nr 207/2009 głosi ponadto, że ustęp 1 tego artykułu stosuje się bez względu na fakt, że podstawy odmowy rejestracji istnieją tylko w części Unii Europejskiej.
15 Zgodnie z orzecznictwem art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 207/2009 uniemożliwia zastrzeżenie wskazanych w nim oznaczeń lub wskazówek na rzecz jednego przedsiębiorstwa poprzez dokonanie ich rejestracji jako znaków towarowych. Przepis ten zmierza zatem do osiągnięcia leżącego w interesie ogółu celu, jakim jest zapewnienie, by tego rodzaju oznaczenia lub wskazówki mogły być swobodnie używane przez wszystkich [wyroki: z dnia 23 października 2003 r., OHIM/Wrigley, C‑191/01 P, Rec, EU:C:2003:579, pkt 31; z dnia 7 lipca 2011 r., Cree/OHIM (TRUEWHITE), T‑208/10, EU:T:2011:340, pkt 12].
16 Ponadto oznaczenia lub wskazówki mogące służyć w obrocie do oznaczania cech towaru lub usługi, dla których wnosi się o rejestrację, są uznawane zgodnie z art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 207/2009 za nienadające się do wypełniania podstawowej funkcji znaku towarowego, która polega na wskazywaniu pochodzenia handlowego towaru lub usługi, aby umożliwić w ten sposób konsumentowi nabywającemu towar lub usługę oznaczone danym znakiem towarowym dokonanie przy późniejszym zakupie takiego samego wyboru – jeśli doświadczenie okazało się pozytywne, lub dokonanie odmiennego wyboru – jeśli było ono negatywne (ww. w pkt 15 wyroki: OHIM/Wrigley, EU:C:2003:579, pkt 30; TRUEWHITE, EU:T:2011:340, pkt 13).
17 Oznaczenia i wskazówki, o których mowa w art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 207/2009, to takie, które z punktu widzenia docelowego kręgu odbiorców mogą służyć w normalnym użyciu bezpośrednio albo poprzez wzmiankę o jednej z jego zasadniczych właściwości do oznaczenia towaru lub usługi objętych zgłoszeniem do rejestracji [wyroki: z dnia 20 września 2001 r., Procter & Gamble/OHIM, C‑383/99 P, Rec, EU:C:2001:461, pkt 39; z dnia 5 lipca 2012 r., Deutscher Ring/OHIM (Deutscher Ring Sachversicherungs‑AG), T‑209/10, EU:T:2012:347, pkt 17].
18 Z powyższego wynika, że aby oznaczenie zostało objęte zakazem przewidzianym przez wspomniany przepis, musi ono mieć wystarczająco bezpośredni i konkretny związek z rozpatrywanymi towarami lub usługami, który pozwoli danemu kręgowi odbiorców natychmiast i bez głębszego zastanowienia dostrzec w nim opis tych towarów lub usług lub jednej z ich właściwości (zob. ww. w pkt 15 wyrok TRUEWHITE, EU:T:2011:340, pkt 14 i przytoczone tam orzecznictwo).
19 Należy także przypomnieć, że ocenę opisowego charakteru oznaczenia przeprowadzić można wyłącznie, po pierwsze, przy uwzględnieniu sposobu jego postrzegania przez dany krąg odbiorców, a po drugie, poprzez odniesienie do oznaczonych nim towarów lub usług [wyrok z dnia 27 lutego 2002 r., Eurocool Logistik/OHIM (EUROCOOL), T‑34/00, Rec, EU:T:2002:41, pkt 38; ww. wyrok TRUEWHITE, EU:T:2011:340, pkt 17].
20 To właśnie w świetle powyższych zasad należy rozpatrzyć pierwszy z zarzutów podniesionych w ramach niniejszej skargi.
21 Przede wszystkim należy wskazać, że jak stwierdziła Izba Odwoławcza, omawiane usługi dotyczą towarów użytku codziennego oraz potrzeb indywidualnych i są kierowane do ogółu odbiorców. Ponadto z uwagi na to, że omawiane oznaczenie jest wyrazem niemieckim, opisowy charakter spornego znaku towarowego należy oceniać z uwzględnieniem sposobu, w jaki odbiera go przeciętny konsument niemieckojęzyczny w Unii, co nie zostało też zakwestionowane przez skarżącego.
22 Następnie z akt sprawy wynika, że niemieckie słowo „Tafel” ma kilka znaczeń. Słowo to odwołuje się między innymi z jednej strony do pojęcia stołu, a z drugiej strony do banków żywności i projektów socjalnych związanych w szczególności z zapatrzeniem potrzebujących, nieodpłatnie lub po niskiej cenie, w artykuły żywnościowe niesprzedane w handlu, jednak pozostające w dobrym stanie, lub w gotowe posiłki. Ustalenie to nie zostało podważone przez strony.
23 Z zaskarżonej decyzji wynika jednak, że w niniejszym przypadku Izba Odwoławcza oparła się jedynie na pierwszym znaczeniu niemieckiego słowa „Tafel”, czyli tym odnoszącym się do stołu.
24 W pkt 30 zaskarżonej decyzji Izba Odwoławcza powołała się bowiem na wydanie online uniwersalnego słownika Duden, wskazując, że niemieckie słowo „Tafel” oznacza „duży stół nakryty do wystawnego posiłku” i „posiłek”. Słownik ten wymieniła także wyrażenia „do stołu” i „sprzątnąć ze stołu”.
25 Należy stwierdzić, że Izba Odwoławcza, ustalając istnienie w niniejszym przypadku wystarczająco jasnego i konkretnego związku z omawianymi usługami, oparła się na niemieckim słowie „Tafel” wyłącznie w znaczeniu „stół”. I tak, z jednej strony, co się tyczy usług należących do klasy 39, Izba Odwoławcza wskazała w pkt 31 swojej decyzji, że niemieckie słowo „Tafel” opisuje fakt, że towary użytku codziennego są gromadzone, odbierane, transportowane i rozdzielane na stole oraz że posiłki i artykuły żywnościowe są serwowane na stole. Z drugiej strony, jeśli chodzi o usługi należące do klasy 45, zauważyła ona, że niemieckie słowo „Tafel” opisuje fakt, iż usługi o charakterze osobistym i socjalnym świadczone w zakresie indywidualnych potrzeb przez osoby trzecie, takie jak na przykład zaopatrzenie w artykuły żywnościowe i posiłki, są oferowane na stole.
26 Należy odnotować, że w pkt 32 zaskarżonej decyzji Izba Odwoławcza przywołała dalszy ciąg definicji zawartej w słowniku online Duden, zgodnie z którym niemieckie słowo „Tafel” oznacza „zaopatrzenie potrzebujących, nieodpłatnie lub po niskiej cenie, w artykuły spożywcze niesprzedane w handlu, jednak pozostające w dobrym stanie, lub w gotowe posiłki” i w którym przytoczono przykład: „wielu wolontariuszy angażuje się w działalność »Mannheimer Tafel«”. Izba Odwoławcza powołała się również na encyklopedię Brockhaus z 2006 r. i na słownik Meyers z 2007 r., w których w odniesieniu do niemieckiego wyrażenia „Tafel‑Initiative” wyjaśniono, że „nadwyżki żywności są gromadzone i przekazywane nieodpłatnie osobom potrzebującym lub organizacjom pomocy społecznej”.
27 Niemniej z pkt 32 zaskarżonej decyzji wynika, że w decyzji tej do pozostałych definicji niemieckiego słowa „Tafel” odniesiono się jedynie w celu „potwierdzenia”, iż wspomniane słowo w połączeniu z omawianymi usługami będzie rozumiane przez ogół odbiorców „w tym znaczeniu, że są one oferowane na »stole«”.
28 Jednocześnie w pkt 33 zaskarżonej decyzji Izba Odwoławcza wskazuje na to, że nawet jeśli skarżący zorganizował dużą liczbę banków żywności, to niemieckie słowo „Tafel” wciąż ma opisowe znaczenie w odniesieniu do usług należących do klas 39 i 45, „z których wszystkie są oferowane na stole”.
29 Wreszcie w ostatnim zdaniu w pkt 34 zaskarżonej decyzji zwrócono uwagę również na fakt, że niemieckie słowo „Tafel” „jest w kontekście usług z klas 39 i 45 rozumiane w tym znaczeniu, że są one świadczone na stole [Tafel], na nakrytym stole”.
30 Z zaskarżonej decyzji wynika zatem, że Izba Odwoławcza oparła się na niemieckim słowie „Tafel” jedynie w znaczeniu „stół”, a nie w znaczeniu „banku żywności”.
31 Tymczasem niemieckie słowo „Tafel” w znaczeniu „stół” nie ma charakteru opisowego wobec usług omawianych w niniejszej sprawie.
32 Po pierwsze bowiem, należy przypomnieć, że usługi należące do klasy 39 polegają na gromadzeniu, odbieraniu, transportowaniu i rozdzielaniu towarów codziennego użytku, w tym artykułów spożywczych, dla osób trzecich, zwłaszcza dla potrzebujących.
33 Trzeba wskazać, że gromadzenie, odbieranie i transportowanie towarów nie wykazuje związku z pojęciem stołu. Wprawdzie rozdzielanie towarów codziennego użytku, w tym artykułów spożywczych, jest ostatecznym celem wszystkich omawianych usług i może odbywać się na stole, jednak niekoniecznie musi być to prawdą. Ponadto, co się tyczy artykułów żywnościowych, jak wskazuje skarżący, idea wystawnego posiłku kryjąca się za niemieckim słowem „Tafel” stanowi przeciwieństwo usług mających w niniejszym wypadku na celu dostarczenie minimum egzystencji. Usługi należące do klasy 39, w tym omawiane usługi dotyczące artykułów żywnościowych, są zatem świadczeniami pośrednimi, które nie mają bezpośredniego związku ze słowem „stół”.
34 W konsekwencji niemieckie słowo „Tafel” w znaczeniu „stół” nie wykazuje bezpośredniego i konkretnego związku z usługami należącymi do klasy 39, czyli z gromadzeniem, odbieraniem, transportowaniem i rozdzielaniem towarów codziennego użytku, w tym artykułów spożywczych, dla osób trzecich, zwłaszcza dla potrzebujących, który to związek mógłby pozwolić danemu kręgowi odbiorców na dostrzeżenie w nim natychmiast i bez głębszego zastanowienia opisu wspomnianych usług.
35 Po drugie, jeżeli chodzi o usługi należące do klasy 45, a mianowicie usługi osobiste i socjalne w zakresie indywidualnych potrzeb oferowane przez osoby trzecie, również one nie mogą zostać skojarzone natychmiast i bez głębszego zastanowienia z pojęciem stołu. Nawet jeśli w niektórych wypadkach miejscem ich świadczenia może być stół, zwłaszcza gdy chodzi o usługi restauracyjne, to nie musi być to jednak regułą.
36 Wynika stąd, że dokonana przez Izbę Odwoławczą ocena, zgodnie z którą oznaczenie Tafel w rozumieniu słowa „stół” wykazuje wystarczająco jasny i konkretny związek z usługami należącymi do klas 39 i 45, jest błędna.
37 W konsekwencji, z zastrzeżeniem tego, co może zostać orzeczone w odniesieniu do innych znaczeń niemieckiego słowa „Tafel”, które nie zostały poddane analizie przez Izbę Odwoławczą, ta ostatnia błędnie stwierdziła, że oznaczenie Tafel w rozumieniu słowa „stół” ma charakter opisowy wobec omawianych usług w znaczeniu art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 207/2009.
38 Z całości powyższych rozważań wynika, że zarzut pierwszy, dotyczący naruszenia art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 207/2009, należy uwzględnić.
W przedmiocie zarzutu drugiego, dotyczącego naruszenia art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009
39 Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem wystarczy, że wystąpi jedna z bezwzględnych podstaw odmowy rejestracji wymieniona w art. 7 ust. 1 rozporządzenia nr 207/2009, aby oznaczenie nie mogło zostać zarejestrowane jako wspólnotowy znak towarowy [wyroki z dnia 19 września 2002 r., DKV/OHIM, C‑104/00 P, Rec, EU:C:2002:506, pkt 29; z dnia 10 lipca 2014 r., BSH/OHIM, C‑126/13 P, EU:C:2014:2065, pkt 33; z dnia 19 maja 2010 r., Ravensburger/OHIM – Educa Borras (Memory), T‑108/09, EU:T:2010:213, pkt 38].
40 Ponieważ należy stwierdzić nieważność dokonanej przez Izbę Odwoławczą w zaskarżonej decyzji oceny charakteru opisowego oznaczenia Tafel w rozumieniu słowa „stół” w kontekście art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 207/2009 (pkt 38 powyżej), należy w dalszej kolejności zbadać zasadność dokonanej przez Izbę Odwoławczą oceny dotyczącej braku charakteru odróżniającego oznaczenia Tafel w rozumieniu art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009.
41 Skarżący podnosi, że nieważność zaskarżonej decyzji należy stwierdzić dlatego, że Izba Odwoławcza nie przeprowadziła odrębnego badania podstawy odmowy rejestracji określonej w art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009. Izba Odwoławcza stwierdziła brak charakteru odróżniającego oznaczenia Tafel, opierając się wyłącznie na ustaleniu dotyczącym jego charakteru opisowego, które było zresztą błędne.
42 OHIM podnosi, że chociaż każda z podstaw odmowy rejestracji określonych w art. 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia nr 207/2009 jest odrębna i musi być interpretowana w świetle interesu ogólnego, któremu służy, to w przypadku gdy oznaczenie jest czysto opisowe w rozumieniu art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 207/2009, będzie ono też zwykle pozbawione charakteru odróżniającego wymaganego przez art. 7 ust. 1 lit. b) wspomnianego rozporządzenia. Ponadto nawet w sytuacji gdyby oznaczenie Tafel nie było czysto opisowe dla omawianych usług, wykazywałoby ono bezpośredni i konkretny związek z tymi usługami. I tak, zdaniem OHIM, właściwy krąg odbiorców będzie je postrzegał jako informację na temat charakteru oznaczonych nim usług, a nie jako wskazanie ich pochodzenia umożliwiające odróżnienie usług świadczonych przez skarżącego od usług konkurencyjnych.
43 Interwenient podnosi, że brak charakteru odróżniającego oznaczenia Tafel wynika z jego czysto opisowej treści semantycznej. Dodatkowo podkreśla on, że interes ogółu nakazuje, by nazwa ta w dalszym ciągu mogła być swobodnie używana przez wszystkich.
44 Zgodnie z art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009 nie są rejestrowane znaki towarowe, które pozbawione są charakteru odróżniającego. Na podstawie utrwalonego orzecznictwa Trybunału odróżniający charakter znaku towarowego w rozumieniu tego przepisu oznacza, że znak towarowy pozwala na określenie towaru, dla którego występuje się o rejestrację, jako pochodzącego z określonego przedsiębiorstwa i tym samym na odróżnienie tego towaru od towarów innych przedsiębiorstw. Ponadto odróżniający charakter znaku towarowego w rozumieniu art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009 należy oceniać, po pierwsze, w stosunku do towarów lub usług, dla których znak towarowy został zgłoszony, i po drugie, z uwzględnieniem sposobu postrzegania go przez właściwy krąg odbiorców (zob. analogicznie postanowienie z dnia 26 kwietnia 2012 r., Deichmann/OHIM, C‑307/11 P, EU:C:2012:254, pkt 49, 50 i przytoczone tam orzecznictwo).
45 W niniejszej sprawie wystarczy wskazać, iż Izba Odwoławcza ograniczyła się do wzmianki, że jako oznaczenie opisowe, którego znaczenie zostanie bezpośrednio i w sposób niewymagający analizy odczytane przez dany krąg odbiorców, wyraz Tafel pozbawiony jest w odniesieniu do omawianych usług również charakteru odróżniającego w rozumieniu art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009.
46 Czyniąc tak, Izba Odwoławcza wywiodła brak charakteru odróżniającego spornego znaku towarowego z jego charakteru opisowego i nie przeprowadziła zatem analizy charakteru odróżniającego oznaczenia Tafel zgodnie z kryteriami ustanowionymi przez właściwe orzecznictwo.
47 W konsekwencji należy odrzucić rozumowanie Izby Odwoławczej dotyczące braku charakteru odróżniającego w rozumieniu art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009 w zakresie, w jakim opiera się ono na ustaleniu, którego błędność stwierdzono w pkt 31–38 powyżej.
48 Z powyższego wynika, że należy również uwzględnić zarzut drugi, dotyczący naruszenia art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94, a co za tym idzie – skargę w całości.
49 W konsekwencji należy stwierdzić nieważność zaskarżonej decyzji.
W przedmiocie kosztów
50 Zgodnie z art. 134 § 1 regulaminu postępowania przed Sądem kosztami zostaje obciążona, na żądanie strony przeciwnej, strona przegrywająca sprawę.
51 Ponieważ OHIM przegrał niniejszą sprawę, należy nakazać mu pokrycie własnych kosztów oraz kosztów poniesionych przez skarżącego, a interwenienta zobowiązać do pokrycia własnych kosztów.
Z powyższych względów
SĄD (szósta izba)
orzeka, co następuje:
1) Stwierdza się nieważność decyzji Czwartej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) z dnia 17 października 2013 r. (sprawa R 1074/2012‑4).
2) OHIM pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Bundesverband Deutsche Tafel eV.
3) Tiertafel Deutschland eV pokrywa własne koszty.
Frimodt Nielsen | Dehousse | Collins |
Wyrok ogłoszono na posiedzeniu jawnym w Luksemburgu w dniu 18 października 2015 r.
Podpisy